[TmargoT]

Napisane przez ananke_2

Problem polega na tym, ze ja to dziecko za tydzien, dwa bede miala. I doskonale zdaje sobie sprawe, ze to nie zabawka - dlatego tak sie boje rodzicielstwa. Bo chce dobrze wychowac moje dziecko, chce, zeby czulo sie kochane i szanowane, a raczej - innej opcji nie biore pod uwage.
Ja sie po prostu teoretycznie zastanawiam co kieruje ludzmi, ktorzy chca miec dziecko. Bo ja nie chcialam - i zdaje sobie sprawe, ze to moja "niepelnosprawnosc" i moj problem, ze nie potrafie sobie wyobrazic tego "chcenia". I uwierz, ze jest mi z tym bardzo ciezko z racji mojej sytuacji.

to trochę zmienia postać rzeczy.
nie wiem, co teraz czujesz do tego dziecka,ktore nosisz.odpowiedz sobie na te pytania i pomnóż to razy dwa,wtedy wyjdzie ci to co poczujesz,kiedy go zobaczysz.

tak mnie nieraz nachodziła myśl związana z noworodkami.
ogólnie są paskudnymi opuchniętymi potworkami,ale dla matek to najcudowniejsze stworzenia na świecie.na tym polega miłość matki do dziecka.
inna sprawa to wychowanie.
to jest zależne w dumej mierze co wyniosłas z domu rodzinnego.czasem nie chce się powielać pewnych zachowań,jednak w niewielkiej ilości przedostają się do wychowania swojego dziecka.
to złożnony proces i trudno powiedziec i radzić.na to nie ma złotego środka.
ja często powtarzam: traktuj innych tak,jakbyś chciała,aby ciebie traktowano.
(wymagasz szacunku-daj go innym,chcesz być kochaną-kochaj innych)