[Kira87]

Napisane przez zagubiona89r

No i to jest różnica bo można: nie kłócić się, ale rozmawiać, wykładać kawa na ławę co nas boli, słuchać i szukać kompromisów.

A można sobie ćwierkać, świerkać poważnymi rozmowami nie psuć "atmosferki" a w środku się zbiera i zbiera i zbiera... No i prowadzi do rozwiązania jak opisałaś wyżej.

---------- Dopisano o 12:23 ---------- Poprzedni post napisano o 12:14 ----------

Napisane przez yaminishi

Ogólnie płynie z tego smutny wniosek, że ludzie nie potrafią ot tak sobie prawdziwie kochać, pewnie przez to, że jest to naprawdę trudna sztuka. Sztuka, której uczymy się każdego dnia, przez całe życie.

Mądrze prawisz.

Od siebie dodam:

Być pilnym uczniem, nie zrażać się niepowodzeniami.
Zbierać doświadczenie i robić z niego użytek.
Myśleć realistycznie i pragmatycznie.
Nauczyć się słuchać.
Być asertywnym, stanowczym ale i empatycznym.
Najpierw pomyśl, później mów.
Nauczyć wyrażania się wprost, nie motać i nie owijać w bawełnę.
Nie szukać drugiego, trzeciego dna (pływające po jeziorze, kwaczące stworzenie, to na pewno kaczka, a nie zakonspirowany bocian).

To część zasad, którymi staram się kierować nie tylko w związku, ale ogólnie w relacjach międzyludzkich.