[asjulka]

Dzięki za odpowiedzi i słowa otuchy

Podsumowując:

Jeśli chodzi o to by mu powiedzieć, to on wie. tzn nie wie, że go kocham, ale wie że mi na nim zależy, bo mu to mówiłam... Jak mu powiedziałam, przez chwile było dobrze i fajnie i miło, ale krótki czas potem zaczął się wycofywać i szukać innych...

Macie rację, że powinnam go olać. Ja sama to doskonale wiem... Problem w tym, że nie potrafię. Tak mi wlazł do głowy i serca, że nie jem, nie śpię i cierpię.

Ni napisałam tego wcześniej, ale po tym jak "znalazł sobie kogoś" zerwałam kontakt. Nie kontaktujemy się ze sobą. On nie widzi potrzeby, ja nie widzę sensu. Ale budzę się i zasypiam myśląc o nim. Chore, prawda?

Co do wychodzenia z domu... Nie za bardzo mam czas (taka praca). A jak już to nikomu się nie chce - każdy ma swoje domowe prywatne sprawy, nikt nie chce spędzać czasu z samotnym singlem.
Próbowałam wychodzić sama, ale przestałam. To mnie dołuje i czuję się trochę jak... desperatka

Przepraszam, że tak marudzę, ale czasem nie mam z kim o tym pogadać, a komputer przyjmie wszystko

Ostatnio myślę tylko o tym, żeby obudzić się i żeby już go nie było w mojej głowie. Ale to wciąż trwa....i trwa...i trwa...