[KateMwale]

TAK!!! Dziękuje za głosy i zaangażowanie - KASIA WYGRAŁA!!!


Razem z Michałem przekalkulowaliśmy wszystko i uznaliśmy, że mogę zostać w domu. Zrezygnowałam z pracy zawodowej, choć ją kochałam bardzo i nie powiem z pełnym przekonaniem, że za nią nie tęsknię. Teraz wykonuję zlecenia, wieczorem jak mały pójdzie spać, ale na pewno nie dałoby rady się z tego utrzymać. Z Bru dobrze się bawimy, mój M. ma własną działalność i spędza bardzo dużo czasu z nami, też pracuje głównie wieczorami. Wszystkie imprezy, teatrzyki zaliczamy we trójkę.

Broń Boże, nie miej wyrzutów sumienia. Z jednego powodu może to zabrzmi mało skromnie, ale mało mam siedzących w domu zajmuje się kreatywnie dzieckiem. Często jak to nazywa moja koleżanka jest czas "przepierdywany". Jakieś zakupy, obiad, chwila spaceru i tyle. To raczej mamy, które pracują zawodowo, starają się spędzać swój czas nie monotonnie i całkowicie angażują sienie w tych kilka godzin. Oczywiście mówię tu jedynie o moich obserwacjach.

Ja nie powiem, nie czuję się leniwcem bo jestem w domu. Mój plan dnia jest mocno napięty. Z racji tego, że M. nas utrzymuje, mój dom jest bardzo klasyczny i ja się na to zgodziłam. To ja piorę, prasuję, gotuję, robię zakupy, zapisuję do lekarza, wymyślam zajęcia, planuję itp. Żeby spędzać czas z Brunem muszę mieć te wszystkie obowiązki zaplanowane.