Napisane przez Sondrina
Zakładam wątek z nadzieją, ze podzielicie się ze mną swoimi radami, jak radzić sobie, gdy partner wyjeżdża na jakieś 2 tygodnie na drugi koniec Polski. Jak radzicie sobie z tęsknotą? Gdy chce się Wam płakać, że nie możecie się do niego przytulić, poradzić, gdy brakuje go Wam w codziennych sytuacjach?
Mój mężczyzna musiał wczoraj nagle wyjechać do domu na drugim końcu z Polski z ważnych powodów rodzinnych, a że parą jesteśmy dopiero 3 miesiące, chociaż znamy się 2 lata, to czuję się z tym strasznie... Podejrzewam, ze ma to związek z tym, że to nasza pierwsza rozłąka, odkąd jesteśmy parą. Wcześniej nie wyjeżdżał z miasta nawet na jeden dzień i codziennie spędzaliśmy ze sobą sporo czasu(uczelnia, no i spotkania poza nią). Mimo to zawsze znajdowałam czas dla przyjaciół, miałam własne hobby, czas dla siebie, czasem robiło się babskie imprezy. Chociaż nie żyłam tylko tym, że jesteśmy parą, to jednak jest mi teraz okropnie ciężko... Moje samopoczucie poleciało gwałtownie w dół.
Wczoraj po jego wyjeździe, poszłam na imprezę ze znajomymi, nie było jakoś tragicznie, ale moje przyjaciółki powiedziały, że po mnie widać, że jestem nieswoja. Dzisiaj spędziłam dzień z przyjaciółką, było okej. Ale mam takie momenty, że z ni gruszki ni z pietruszki się rozklejam i zaczynam pochlipywać. Dzisiaj np. przyszedł do mnie kotek, zaczął się łasić, pogłaskałam go i się popłakałam, bo przypomniało mi się, że mój facet uwielbia koty, a przez najbliższy czas nie będę się z nim widziała...
Nie wiem z czego moje niekontrolowane napady płaczu wynikają... Nigdy tak nie miałam, nawet jak się pokłóciliśmy o coś... Podejrzewam, że to może mieć związek z hormonami, bo dzisiaj dostałam okres...
Jakie macie sposoby na poprawę humorów, gdy Wasi mężczyźni wyjeżdżają i za nimi tęsknicie? Jak zajmujecie myśli?
|