[dora_angel]

Kiedy ktoś mi mówi o związkach z obcokrajowcami od razu mi się przypomina historia dawnej sąsiadki moich rodziców. Dziewczyna była Polką, młoda dziewczyna, uśmiechnięta ,wesoła. Poznała "cudownego chłopaka" . Był Turkiem. Oczywiście zakochali się w sobie, lecz kiedy on się jej oświadczył ona sie wahała . On ją zasypywał kwiatami, a nierzadko też padał przed nią na kolana i płakał że bez niej żyć nie może. Uległa... a co było potem ? Pan młody po ślubie zmienił się nie do poznania, zaczęły się kłótnie,kochanki, a swoje zachowanie podsumował zdaniem " ja płakałem przed ślubem, a ty będziesz płakać po".
Nie twierdzę, że Turkowie, czy inni obcokrajowcy będą tacy sami ( a wśród Polaków też takich nie brakuje ).Między nami Polakami a osobami o innej narodowości są pewne różnice, w kulturze, zachowaniu religii. W takim związku podstawą, moim zdaniem, jest ogromna tolerancja i poświęcenie co też często nie jest łatwe.