[Aranka]

Ja co roku na święta od ZAWSZE jechałam do dziadków. Zjeżdżała się cała rodzina -ciocie, wujkowie, kuzynostwo. Było ciepło, rodzinnie, gwarno, tłoczno. Wspólnie spiewalismy kolędy, kręcilismy sie po domu...Po koniec maja zmarł dziadek...Te święta nie będą już takie same...kuzynka wyszła za mąż -pewnie spędzi je choć po czesci z rodzina męża...A my? Mieliśmy plan, że jak sięmaluch urodzi przed świami to na kilka godzin do babci MUSIMY pojechać! To ponad 80 km od Torunia ale dla TŻ to też najbliższa w tej chwili rodzina - jego ojciec spędza zawsze święta ze swoja drugą żoną i jej rodziną a z nami nawet opłatkiem potrafi się podzielić 2 tygodnie wczęsniej...Jeśli jednak maluch nie pojawi się przed czasem to niestety zostajemy w domu...Większość potraw pomogę zawczasu zrobić mamie -będzie robić do babci dla wszytskich (zawsze mamy taki rodzinny podział co kto przygotowuje). Jeśli rozłożę się tuż przed świętami to zawsze nam coś skapnie - jeśli nie to razem cos upichcimy do babci a ja sobie odłożę "swoją część" do domku...Ale będzie smutno, ze będziemy sami pierwszy raz w Wigilię...Jednak "kilkadziesiąt lat" tradycji wspólnego rodzinnego świetowania to jest przywyczajenie nie?