[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Pytanie takie trochę chyba etycznej natury.

Otóż spędziłam tydzień w szpitalu. Urodziło się tam dzieciątko w 23 tygodniu, z wagą 495g. Już wiedzione w inkubatorze jako martwe, nagle ożyło. O dziwo- żyje już kilka tygodni i ma się dobrze nadspodziewanie, aczkolwiek spadło do wagi 336g w pewnym momencie.

I tu dochodzę do sedna. Mamy w tym szpitalu, które na patolgii leżały albo już na poporodowym były bardzo oburzone, że mama tego maluszka, mimo iż mieszka blisko szpitala, ponoć rzut beretem, nie idzie do domu i zajmuje miejsce w specjalnym pokoju dla mam wcześniaków karmiących, bo inne mamy z daleka nie mają miejsca.
WYjaśniam: nie było żadnej chamskiej nagonki na tę mamę, nie. Ot, takie komentarze w luźnych rozmowach i tyle.

Mam wrażenie, że tylko ja byłam oburzeniem zdziwiona, bo dla mnie postępowanie tej mamy były jedynym możliwym wyjściem. Nie wyobrażam sobie zostawienia takiego maleństwa i dochodzenia do niego Nie w sytuacji, kiedy - umówmy się - w każdej chwili moze stać się coś złego.

Jak wy byście postąpiły, czy też może - po której stronie stanęłybyście?