[RubyFaelivrin]

Nie gniewaj się, ale cała ta historia to jedna wielka patologia. Mąż wracał do domu, a Ty stawałaś na baczność. Jak w wojsku, gdy zwierzchnicy wpadają na kontrolę. Bałaś się odezwać, bo jaśnie pan mąż mógłby się obrazić i Cię zostawić. Co takiego by się stało, gdyby poszedł? Zrobiłby Ci przysługę. Jako żona masz prawo do alimentów na siebie i dziecko. Miałabyś spokój, dziecko miałoby spokój. Miałabyś nerwy w całości.
Zaczął sypiać z inną, mimo że był z Tobą. A co gorsza, romans kwitł w najlepsze, gdy Ty nosiłaś jego dziecko. Ale co jeszcze gorsze, wzięłaś z nim ślub. Po co? Na co liczyłaś?
Nie interesował się domem ani obowiązkami. Zrobiłaś z siebie robota wielofunkcyjnego i wszystko kładłaś panu pod nos. Znowu skoczył w bok, a Ty zamiast wywalić go na zbity pysk, zniżyłaś się do poziomu runa leśnego i wdałaś w dyskusję z jego kochanicą. Co tym wywalczyłaś? Nic, bo dalej ma Cię gdzieś i czas woli spędzać na grach i z kolejną babą, którą... kocha. Mimo tylu cierpień jakie Ci zadał, jesteś cała w skowronkach, bo przeżyłaś z nim upojną noc. Nie brzydzi Cię to, że najpierw gzi się z obcymi, a potem przychodzi do Ciebie? Kobieto, co z Tobą? Zaciśnij poślady i walcz. Jak nie chcesz dla siebie, to walcz dla dziecka. Nie funduj mu życia w rodzinie, w której ojciec nie szanuje matki, a obowiązki kończą się... właściwie na czym? Co on robi dla dziecka? Zawiózł chociaż raz na zajęcia po szkole albo do szkoły? Jakoś dasz sobie radę. Musisz. Porozmawiaj z kimś, w kim masz oparcie, kto mógłby doradzić, przypilnować dziecka, gdy Ty będziesz szukać pracy. Nie bój się.