[bellissa]

Kiedyś, chyba było to już nawet kilka lat temu pisałam w 1 części wątku... i dalej nic się u mnie i mojego męża w tej kwestii nie zmieniło i raczej nie zmieni Więc chętnie do was dołączę Jest nam dobrze tak jak jest, mamy inne cele życiowe, marzenia, chęci, priorytety... Jak wzieliśmy ślub kilka lat temu rodzina i znajomi non stop pytali "a kiedy wy?" doprowadzając nas tym do szału Słysząc, że nigdy, dowiedzieliśmy sie, że jesteśmy... samolubni! Na szczęście po kilku latach pytania się skończyły, przypuszczamy, że spowodowane jest to tym, że myślą, że na pewno nie możemy (no bo jak to można inaczej?) i nie chcą nam sprawiać przykrości poruszaniem tego tematu!
Moim zdaniem wiele kobiet (absolutnie nie mówię, że wszystkie) decyduje się na dziecko bo tak trzeba, bo taka jest kolej życia, dorosłości, cel małżeństwa i przecież nie da się inaczej. Koleżanki już mają, rodzina naciska... Nigdy nie myślą dłużej i głębiej czego tak na prawdę pragną...Jak chcą żyć... Że nie ma jednego, właściwego przepisu, takiego samego dla wszystkich... A już szczególnie nie potrafią zrozumieć tego ci, którzy sami posiadają dzieci... oni szczególnie potrafia uprzykrzyć pytaniami "kiedy wasza kolej?" Moja teoria jest taka, że sami "wkopani" nieodwracalnie w ten stan bycia rodzicami, nie mogą ścierpieć, że istnieją ludzie którzy tak po prostu wybrali inną drogę, że można tak zupełnie bezwstydnie żyć po prostu swoim życiem i próbują jednak wkopać ich w tą sytuację, w której sami są A jak się nie uda? Na pewno nie mogą, tylko kłamią nieszczęśliwi... albo po prostu podli i samolubni...
A na facebooku ponad połowa moich koleżanek z liceum i ze studiów nie zamieściła od wielu lat ani raz swojego zdjecia, wszystkie zdjęcia to tylko dzieci! W każdej możliwej pozie... A już fotka po porodzie to wymóg!
Rozpisałam się...