[sohf]

Napisane przez Akane

Aha, tylko że my nie mieszkamy ze sobą. I jakoś cieżko mi będzie przywyknąć do tego, że np. wieczory nie są już "tylko moje", że nie mogę się zająć sobą - w ciszy i spokoju czytać, siedzieć przy kompie, oglądać telewizję - ciągle w okolicy będzie się "plątał" mąż.. A że na początku będziemy mieszkać jeszcze z moją mamą, to myśl o tym, że nagle mój pokój przestanie być moim azylem, ostro mnie przybija. Może to głupie i egoistyczne, ale nic na to nie poradzę.

a kiedy jeszcze nie miaszkaliśmy razem też lubiłam miec wieczory dla siebie. pozałatwiac to czy tamto, czasem mnie nawet denerwowało jak siedzial dłużej czy nie miał ochoty wychodzic. teraz jest całkiem inaczej, jak dla mnie to chyba kwestia poejścia, jakiegoś psychicznego podejścia.
nie przejmuj się będzie dobrze