[Milagros_90]

Pirx i Dotsx, nic na siłę, wszystko przyjdzie w swoim czasie. Nie ma co się umawiać, jeżeli w ogóle nie czujemy na to ochoty
MollynaX, dzięki za komentarz, zwłaszcza za słowa "Dajmy sobie czas na odzyskanie równowagi, ale nie przedłużajmy tego stanu "po rozstaniu" na siłę". Dokładnie tak powinno być. Z tym że każda z nas jest inna, myślę, że dużo też zależy od tego, czy to my zerwałyśmy, czy zostałyśmy porzucone. Myślę, że jeśli się kogoś kochało, to cieżko pogodzić się z jego stratą i każdy musi ten fakt straty przepracować, przecierpieć. I to tak ogólnie, nie tylko w kontekście związku.Jest tu na wizażu świeży wątek o utracie przyjaciółki. Ja też starciłam swego czasu przyjaciółkę, która znaczyła dla mnie wiele i której też oddałam siebie, zupełnie jak w związku. Jak się taka relacja rozpada, to po prostu jest żal i niepogodzenie z losem.
BiałaRóża, fajnie czytać taki post, czyżby był postęp? Zobojętnienie lepsze od smutku
Cziki, miło że się odezwałaś! powiedz, taki przyjacielski układ z ex Ci odpowiada? nie rozdrapuje ran? Trzeźwe masz spojrzenie na związki, faktycznie dużo jest przykrości wokół, a im mniej zobowiązań (dzieci, kredyty itd), tym chyba jest łatwiej? Chociaż co ja mówię, uczuć i emocji nie da się tak przeliczyć, podobnie jak staż związku też nie jest takim wyznacznikiem.
Bjuum, opowiesz coś więcej?