[spark]

W sumie tak mi się przypomniało, że z prawdziwym artystą kojarzy mi się Madonna na początku swojej kariery, miała taki bałaganiarski wizerunek, wystarczy spojrzeć na "Like a Virgin" - tandetna trwała, niebieskie legginsy, jakieś różańce na szyi, kolczyki-krzyże w uszach... problem w tym, że tu nie chodzi o sposób, w jaki się ubierała, ona po prostu miała TO COŚ, co sprawiało, że całym swoim jestestwem zdawała się mówić: "Wisi mi to, co o mnie myślicie, i tak wiem, że jestem fajna". Najlepiej tą tezę potwierdza przykład z polskich ulic - wszystkie te dziewczynki w legginsach nie wyglądają arystycznie tylko... i strasznie, i śmiesznie. Artysta mógłby się ubrać w worek jutowy i dalej byłoby wiadomo, że jest artystą, bo on ZAWSZE znajdzie sposób na wyróżnienie się i zazwyczaj robi to zupełnie nieświadomie. Po prostu wybiera to, co w jego pojęciu sztuki jest piękne.

Dlatego szukanie wzoru na artystę to szczyt głupoty, bo artystą można być na 100 sposobów. Artystą jest przecież nie tylko obwieszona indyjskimi chustami jak wieszak na wystawie studentka ASP, ale i gitarzysta mało znanego zespołu, dzieciak z Bronxu tańczący breakdance i Marc Jacobs. A każdy wygląda inaczej.

Nie trzeba obchodzić całego miasta z płótnem na plecach, żeby Cię postrzegali jako artystę, ale jeśli sama tego nie rozumiesz, to żaden z Ciebie artysta.