[fralla]

Napisane przez Marcelinaq

Na początku przed wspólnym zamieszkaniem omówiliśmy sprawę podziału ról i mimo, że mu to jakoś niespecjalnie pasowało zgodził się.
Potem były tłumaczenia, że przecież ja mam więcej czasu, że on siedzi 8 godzin w biurze i zmęczony, a ja w sumie nic szczególnego nie robię.
Jeśli mu powiem żeby coś posprzątał to zrobi to z wielką łaską.
Czy rozstanie to jedyna opcja? Nie ma już szansy na zmianę z jego strony.
Miała któraś z Was taki problem i poradziła sobie z nim?

Powiem ci szczerze, że mnie by bardzo zmartiwiło jego wypowiadanie się o twojej pracy. Co to znaczy, że "nic nie robisz"?! Przecież prowadzisz własną działalność, przy tym jest zazwyczaj więcej roboty niż przy sztampowej robocie w biurze. Gdzie jakiś doping i wsparcie z jego strony?
Spróbuj spokojnie porozmawiać, jeśli nie zadziała przestań sprzątać, przestań mu podstawiać obiadki pod nos. Gotuj dla siebie, pierz tylko swoje rzeczy. Jeśli nadal nic nie zaskoczy, to ja bym się wycofała z takiego związku. Naprawdę tego typu problemy się tylko pogłębiają, faceci się tylko rozleniwiają. Obserwuje to na przykładzie swoich rodziców od najmłodszych lat. Ojciec jak jest sam w domu to wszystko ogarnie, ale jak pojawia się mama na horyzoncie to staje się inwalidą i nawet kurde nie wie, jak sobie zaparzyć wodę na herbatę. Masakra, ratuj się dziewczyno.

A to że jest zmęczony po pracy można łatwo rozwiązać sprzątaniem i praniem w weekndy. Nawet ugotowaniem w niedziele większej ilości obiadu. Mój TŻ pracuje sporo dłużej niż ja. Jeśli wracam szybciej do domu to wiadomo staram się względnie ogarnąć przestrzeń, ale dokładnie sprzątanie czy pranie zostawiam na sobotę rano, bo w przeciwnym razie wszystko bym robiła sama i każdy facet by się szybciutko przy takim podziale ról rozleniwił.