[sylwi_2005]

Napisane przez Impersona

Czesc kochane
Do stworzenia tego watku podkusilo mnie przez mojego meza. Otóż: kiedyś pisalam wiersze (teraz sie tego wstydzie- przez meza). Myslalam, ze sa dobre ( nie ma jak proznosc). No i... ostatnio moj maz powiedzial, ze sa strasznie infantylne i wogole wiersze powinny pisac osoby u schylku zycia... ktore maja cos do powiedzenia. Czy to znaczy, ze jesli ktos nie ma 80-ciu lat, to jeszcze nie rozumie zycia? Ja np. lubie wielu mlodych poetow i uwazam ich wiersze za glebokie. Co wy o tym myslicie? Macie jakichs ulubionych autorow, wiersze? A moze ktos pochwali sie wlasna tworczoscia? Ja swojej tworczosci zaprzestalam. Po co maz ma sie ze mnie smiac?

U mnie taka sama historia. Co prawda moj maz nie twierdził ze poezje powimni tworzyc luzie starsi ale przez niego rowniez przestalam pisac i az glupio sie do tego przyznac. nie potrafie tego wytlumaczyc do konca dlaczego akurat jego za to winie ale chyba poprostu nie czulam jego wsparcia w tej kwestii. Razem z pisaniem utracilam jakas drobna czastke siebie. sa chwile ze bardzo mi tego brakuje-siegam po dlugopis i pisze ale potem to co stworzylam wyrzucam,zeby tego nie zobaczy- czasem sa to zbyt osobiste przezycia i do konca chyba nie chce zeby wiedzial o tym. niestety nie moge nic pokazac z tego co napisalam bo stare wiersze (te z przed czasu mojego meza) sa schowane gleboko na strychu u moich rodzicow i zagladam do nich tylko wtedy kiedy przyjezdzam do nich sama.