[badzia987]

Witam.
W tej chwili przeżywam taką sytuację. To się ciągnie już chyba od pół roku. Zapoznałam chłopaka przez neta. Spotykamy się- ale rzadko gdyż wiem że jest człowiekiem wrażliwym i gdybym często się z nim widywała mógłby sobie zrobić jakieś nadzieje.
Ogólnie jest przeciętny z wyglądu, ale ma dobry charakter. Mogli byśmy stworzyć stare dobre małżeństwo. Ale ja tego nie chcę. Równiez chcialabym się szleńczo zakochać. Myslec tylko os swojej drugiej połówce, tak żeby nic innego mnie nie obchodziło.
Czasami mi się wydaje że sama nie wiem czego chcę. Każda z nas marzy o chłopaku fajnym, przebojowym, troszczącym się i wiernym. A ja tu mam jak na talerzu. Jeszcze o mnie zabiega a ja?? A ja nic. Mało tego. Źle się z tym czuje. Nie daje mu żadnych nadzieji ale nie jestem jakaś oschła. Ale jest mi przykro. Nie chce mu powiedziec że nie podoba mi się...;( W sumie dobrze sie dogadujemy i nie nudzę sie z nim. Ale nie ma tego czegoś....
A może ja nie wiem co to jest miłość....