[oliczka]

Celka2000 czuje się tak jakbyś znała moje myśli, jakbys mówiła moimi słowami. Przepraszam, że tak długo nie pisałam na swoim wątku, ale naprawdę długo myślałam o tym wszystkim, o dziecku...nie chciałam pisać jakiś dyrdymałów. Dziś (minęło zaledwie kilka miesięcy) myślę troszkę (odrobinkę) inaczej. Wiem jedno-chcę mieć dziecko. Powiększyliśmy nasz kąt. Obecnie nasz domek jest naprawdę duży, więc dylemat o pokoju dziecka odpada. Odpowiedziałam sobie też na kilka pytań, które mi zadałaś w poście. Dużo dały.
Odbyłam też rozmowę z mężem. Powiedział - za rok w wakacje. Widzie, że dojrzewa do tego, żeby być ojcem.
Czasem myślę, że najlepiej, żeby przypadek zdecydował... bo świadome chcenie dziecka, to dla mnie troche abstrakcyjne. Wiem, że chce, ale boje się zmian, boje się, że już nic nie będzie, jak dawniej, boje się, że wszystko będzie inne. Ale z drugiej strony, czy złe, a może lepsze? Właśnie-ostatnio sobie myślę-na Boga może to będzie lepsze!!! Może dziś moje życie staje się ubogie? Może dziś moj czas po pracy spędzany przy telewizorze, czy sprzątaniu, gotowaniu itd, jest niepełne. Może kiedyś wracając z pracy do domu gdzie jest dzieciątko będzie pełnią szczęścia?
Wiem, że bardzo kocham mojego męża i szanuję wszystkie jego decyzję. Nie chce na nim nic wymuszać (jak to robię w związku z innymi rzeczami: jak zmywarka, kolejny telewizor, prezenty itd). Tutaj wiem, że nie mogę przeginać.
and82, lidkas102, aniamama dziękuję za te słowa, które mi przekazałyście.