[nri]

Napisane przez kirki

No i widzisz. Dlatego lepiej nie robić doktoratu pracując na uczelni. Obowiązek prowadzenia zajęć z przedmiotu o którym nic się nie wie bardzo zajmuje czas i zwyczajnei męczy.

Nie dam sobie reki uciac ale za granica chyba jezdzisz sobie po uniwersytetach i osrodkach badawczych, chodzisz na wyklady, robisz badania i piszesz prace. Tak samo wyglada praca naukowa - nie siedzisz i nie uzerasz sie ze studentami w jednym miejscu, tylko jezdzisz wszedzie i zajmujesz sie swoimi badaniami a studentami sie specjalnie nie przejmujesz. Plus w polsce tez mozesz byc pracownikiem naukowym - ktory tylko robi badania na uczelni a nie prowadzi wykladow ze studentami.


Zle mnie wszystkie zrozumialyscie Ja jak najbardziej popieram rozwoj osobisty i sama chcialabym w przyszlosci robic doktorat ale w glowie mi sie nie miesci jak po doktoracie mozecie chciec pracowac w gownianych, prywatnych firmach, ktore nie rozwijaja, zamiast pracowac naukowo

Napisane przez et-ka

z tym muszę się zgodzić. wiem, jak to wyglądało u mnie na uczelni. ludzie, którzy wiedzieli mniej od nas próbowali nas czegoś nauczyć!!! a wyglądało to tak, że te osoby czytały teksty z książek i je opowiadały! szok.

Ja: czy moglby mi pan to wytlumaczyc? (tyczylo sie czegos, co bylo na wykladach ale nie bylo w programie cwiczen)
Prowadzacy cwiczenia (doktorant): ale ja tego nie przeczytalem, bo tego nie ma w programie cwiczen...
Ja: ...

I na deser:

(laborki z elektroniki)

Ja(z dupy zadaje filozoficzne pytanie liczac na szczegolowy opis fizyczny): jak opisac ruch pradu zmiennego?
Prowadzacy (rowniez doktorant, calkiem powaznie odpowiada): No... plynie z elektrowni do zarowki i z zarowki do elektrowni.
Ja: o__O

dla niewtajemniczonych: ziemia sie zacznie krecic w druga strone a prad nigdy nie poplynie z zarowki do elektrowni