[Iwona 25]

Napisane przez Michalina83

Prawdę mówiąc kiedyś to szukałabym cokolwiek. Na razie jeszcze szukam bez spinania się. Teraz chcę powybrzydzać jeśli chodzi o lokalizację, szukam czegoś blisko. Nie chcę pracować gdzieś daleko, bo pamiętam ile czasu marnowało się na dojazdy nawet jak pracowałam w lublinie gdzieś, a niekoniecznie poza miastem.

A praca w domu u mnie odpada całkowicie. Po pierwsze chcę iść do pracy głownie żeby się wyrwać z domu, od dzieci i wyjść do ludzi. Pamiętam jeszcze jak mąż był na zdalnej pracy przez pierwszy miesiąc pandemii, oboje odetchnęliśmy jak wrócił do biura. Nie dość że on nie mógł pracować bo starszy syn siedział z nami, to ja miałam 2 razy więcej roboty w domu z pilnowaniem dzieci, tak żeby on mógł pracować cokolwiek. Swoją droga miałam wtedy taki stres, że mały przestawał jeść z piersi, sztuczne mleko odrzucał wogóle i przez 2 miesiące nie przybierał na wadze. Najgorsze 2 miesiące jakie pamiętam od dawna. Praca zdalna, nie ma takiej opcji. Nawet teraz czasami jak próbuję siąść do kompa posprawdzać cokolwiek to mam zaraz małego na plecach próbującego mi wyrwać myszkę albo wciskać guziki.

jak ja Cię rozumiem- uciec z domu człowiek solo lata, wręcz fruwa uroczo bez dzieci.
Wyobraź sobie- ja wyszłam do pizzerii, a za mną dołączyła 2ka moich dzieci i małżonek (za moją aprobatą) to był błąd. Wyszli po pół godzinie, nawet przyjaciółka powiedziała, że jest spalona w tej knajpie, a to chleb powszedni kury domowej-matki...powiedziała, że następnym razem spotkamy się bez dzieci (Ona nie ma potomstwa)... nawet nie wiem jak to być samemu