[v-x-n]

Ja na emigracji prawie 10 lat, nigdy nie mialam podobnych do Ciebie rozkmin. Nie tesknie, nie chce wracac, jak jade na kilka dni odwiedzic rodzicow, to doslownie odliczam dni do powrotu. Jedyna rzecz, ktorej zaluje to to, ze nie wyjechalam 10 lat wczesniej.

Mysle, ze emigracja nie jest dla kazdego - rozumialabym rozterki gdyby cos w Twoim zyciu szlo nie tak, a sama piszesz, ze maz jest, fajna praca jest, poziom zycia lepszy niz w Polsce. Nie do konca rozumiem co Ty tak naprawde idealizujesz? Moze i nie byloby zle, ale sama piszesz, ze teraz wam lzej, wiec w najgorszym wypadku zamienilas dobre na lepsze. Za czym Ty tak tesknisz? Bo chyba od tego powinnas zaczac - na razie wyglada, ze tesknisz dla samego tesknienia, bo tak na dobra sprawe nic konkretnego nie napisalas. Ja np. tesknie za zyciem w Hiszpanii (mieszkalam rok), bo slonce, plaza blisko, dobre jedzenie, piekny jezyk, ale obiektywnie rzecz ujmujac zycie ulozylam sobie w innym kraju i kazdego dnia jestem za to wdzieczna, bo tu mam duzo lepsze perspektywy na przyszlosc. Do Polski nawet nie bede porownywac, bo nie ma za bardzo czego, PL odpada w przedbiegach.

Jezeli masz lub planujesz dzieci, to zapewniasz im miliard razy lepszy start za granica, chociazby przez sam fakt dwujezycznosci i - zaleznie od kraju - duzo lepszy start na sciezce zawodowej.

Generalnie zgadzam sie z postem wyzej, jezeli mimo wszystko takie nastawienie sie u Ciebie utrzyma, to chyba rozwazylabym powrot. Moze to po prostu nie dla Ciebie.