[Jula84]

Kurcze dziewczyny zupełnie Was rozumiem jezeli chodzi o przygnębienie zwiazane z brakiem pracy.
Ja sama jeszcze 3 miesiace temu miałam strasznie kompleksy związane z tym. Studiuję (teraz juz 5 rok). Nauki mnóstwo i prawde powiedziawszy nawet jakbym chciala to pracy na cały etat bym nie dała rady z tym kierunkiem ciągnąc.
Czułam się w domu jak darmozjad (choc nikt z rodziny nie dawał mi powodów do tego zeby tak było.. no moze trochę siostra).
Nie wiedziałam gdzie sie podziac, gdzie szukac pracy,

...aż przyszedł lipiec wysłałam cv i list motywacyjny do pewnej firmy. Poszłam na rozmowe (maglowali mnie 45 minut ). I od poniedziałku następnego tygodnia zaczelam praktykę (bezpłatną). Chodziłam 2 razy w tygodniu). A od 1 wrzesnia mnie zatrudnili !!!
Nie zarabiam jeszcze duzo, ale najwazniejsze jest to - ze mam swoje pieniążki, staje sie coraz bardziej samodzielna i pracuję w zawodzie mimo ze jeszcze studiów nie skonczyłam.

Ostatnio mnie jednak jakas melanholia dopadła i zaczełam szukac dziury w całym i marwić się ze nie pracuję w kancelarii tylko w "zwykłej" firmie prawniczej.
Ale chłopak popukał mnie po głowie i juz sie nie martwię