[Dekas]

Napisane przez porannarosa89

a ja się przeokropnie bałam powrotu do domu i długo się wahałam z podjęciem decyzji o tym, czy powiedzieć o ed rodzicom.
no i powiedziałam, bo nie chciałam powtórki z zeszłorocznych wakacji, kiedy to spoglądali mi w talerz, komentowali chorobowe zachowania itp. tzn., wiedzą, że leczę się u psychiatry, ale wczoraj napomknęłam, że mam zaburzenia odżywiania i objaśniłam im, iż nie chcę absolutnie rozmawiać o jedzeniu, dietach, o tym co miałam na kolacji, etc. etc. i byłam TAK BARDZO mile zaskoczona, kiedy machnęli głowami i stwierdzili "ok, jasne, nie chcemy cię trzymać tak w chorobie" po czym raptownie zmienili temat na dotyczący audycji waglewskich w radiu i nowej płyty kasabian (jechaliśmy samochodem ).

poza tym zaczęłam bardziej stanowczo, ale bez niekonstruktywnej złości/agresji prezentować swoje, niezgodne czasem z ich, zdanie, czym (co widzę po ich zachowaniu ) im chyba zaimponowałam i zdaje się, że się cieszą.

ponadtooo, tulę się do nich i ściskam bez żadnych oporów w każdym miejscu i czasie i nie czuje się już przy tym nieswojo, a oni z radochą pięciolatków odwzajemniają uściski, haha. jak byłam mała mówiono na mnie "przylepa" ( oraz "panna trzepakowska", ale to inna bajka ).

oraaaaz, mój młody ( brat 13letni w sensie ) powiedział rodzicom, że cieszy sie, że przyjeżdżam i, że się stęsknił co było jeszcze większym dla mnie szokiem. na powitanie też się wyściskaliśmy, przy ludziach i jego znajomych - co wcześniej było dlań nie do pomyślenia.

wszyscy teraz rozmawiamy rozmawiamy rozmawiamy ( i to nie o tym, że "a ty znowu się odchudzasz", "jak ty wyglądasz", "czemu jesz nie jesz bla bla" tylko o tym jak się czujemy, jak mija dzień, planach, o wszystkim WAŻNYM ISTOTNYM DLA NAS) i mam wrażenie, ze moja rodzina, ze mną włącznie, nauczyła się SŁUCHAĆ.

to się chyba nadaje na kącik sukcesów, ale co tam





i jeszcze dodam: Dziewczyny, jestem przerażona tym, co niektóre z Was tutaj piszą mpati napisała: może i sprowadzam wszystko do wyglądu, ale w końcu ktora z nas tak nie ma? ja z czystym sercem mogę powiedzieć: JA, JA, JA TAK NIE MAM. i uważam za nie fair uznawanie, że wszystkie moje znajome ( o ile sformułowanie "która z nas" odnosi się do kobiet/dziewcząt ogółem ) sprowadzają swoje życie do kwestii wyglądu.

długo Cię nie było w domu? ^^

Ej, ciesze się, że między wami się układa, kurcze, rodzina w komplecie, bajer!

mpati, najpierw głowa, potem ciało, na końcu wygląd.