[papryczka]

Napisane przez kassia27

Strasznie to przeżyłam. W szpitalu wręcz wyłam gdy .... to się działo. Potem było różnie. Kiedy myślałam, że już po rozpaczy nagle się rozkleiłam. .

hej. tez wylam w szpitalu i jeszcze jakis czas. i rowniez mam tak, ze juz wydaje mi sie, ze wlasciwie wzielam sie w garsc i nie przezywam juz tego, gdy nagle jakis bodziec (np. wiadomosc, ze kolezanka jest w 3 miesiacu) potrafi mnie tak ukluc, ze potem wieczor mam z glowy. ale to chyba w nas juz pozostanie, zawsze bedziemy pamietac o tej dzidzi i zastanawiac sie kim by byla...

Napisane przez kassia27

Jednak wczoraj byłam u nowego lekarza, który mnie trochę uspokoił. Powiedział żebym nie rozpaczała bo nie pozwalam moim hormonom dojść do równowagi a przecież chcę mieć jajeczkowanie, kolejny okres i dzidzię .

dokladnie! ja mysle, ze calkiem dzielnie to znosze. po rozpaczy przyszedl czas oczekiwania na kolejne starania. na dzien dzisiejszy planujemy znow zaczac sie starac w lipcu. no chyba, ze cos mi sie zmieni, bo przechodze rozne fazy - zaraz po poronieniu chcialam od razu, jak najszybciej, potem lekarz mnie przekonal, ze trezba jednak zrobic przerwe i pogodzilam sie z tym, ale tez zaczelam sie zastanawiac czy nie odlozyc tego np. na rok, bo nie chce przezyc kolejnego rozczarowania. oczywiscie przeszlo mi, znow chce byc w ciazy i jak napisalam wyzej, planujemy sie zabezpieczac do konca czerwca, a potem dzialamy.
i w tej chwili nie przyjmuje do wiadomosci, ze jak juz zajde, to historia sie powtorzy. nie ma takiej opcji i juz! tlumacze soebie, ze to byl przypadek i juz nigdy nie bede musiala tego przechodzic.

mam nadzieje, ze takie nastawienie juz mi pozostanie i nie dojdzie do kryzysu i zwatpienia.
pozdrawiam ciebie i pozostale mamy aniolkow!