[sunrise150]

Dziewczyny,
Moj związek aktualnie mysle ze dogorywa ( to kwestia czasu kiedy sie rozstaniemy bo jest bardzo źle)..To bardzo boli (mieszkallismy ze sobą rok), a najgorsza jest mysl, ze to ja jestem w wiekszosci winna za jego rozpad. Moj facet nie akceptuje mojej natury - czestokrosc placzliwej i robiacej problemy z niczego, bojazliwej i wycofawczej w stosunku do ludzi...chce mnie zmieniac!!!! bym byla wiecej radosna i usmiechnieta ( tez tego chce ale to nie takie proste) - wyszlo na to ze zaczelam starac sie byc taka, jak on chce... czyli nie jestem juz soba! To juz drugi facet (z wczesniejszym bylam 4 lata) ktory mowi mi , ze nie da sie ze mna wytrzymac (ja mysle o sobie jednak ze mieszcze sie w normie) - stad boje sie NIE SPOTKAM JUZ NIKOGO, KTO BY MNIE POKOCHAL, TAKA zwyczajną, jaką jestem.... mam juz 26 lat i chcialabym zalozyc w przyszlosci kochającą rodzinę i móc sie czasem oprzec na meskim ramieniu.. a moze nie ma juz szczesliwych zwiazkow???
Z kolei druga kwestia to on - i jego byc moze zaslepienie - jestem jego II dziewczyna, wczesniejsza byla 16 latką o 8 lat mlodszą od niego, wiec mysle ze jego dosiwadczenia z psychiką dojrzalej kobiety sa znikome - jednak on uparcie mi wmawia ze ja jestem ewenementem! ze inne kobiety ktore zna sa NORMALNE, RADOSNE, PRACA IM SIE W REKACH PALI - GOTUJA, SPRZATAJA I SA SWIETNYMI KOCHANKAMI- w przeciwienstwie do mnie
Jak to jest z Wami? czy ten z ktorym jestescie obecnie szczesliwe, tez byl dopiero ktoryms z kolei facetem? Przyznam, ze mam juz dosc szukania i bardzo chcialam zeby to moj obecny chlopak byl tym na cale zycie...a jednak...