Polecamy:

**pffe** · 2014-05-11, 17:39

Cytat:

Napisane przez stokrotka_to_ja

oczywiście,ze działa

Tinker,ja zupełnie coś innego miałam na myśli. Ktoś się osobą chorą i niepełnosprawną musi zająć (dzieckiem,staruszkiem,be z różnicy ) ,może to być zol,dom opieki,rodzeństwo,rodzina ,drugi rodzic,współmałżonek. Nie zrobiłabym ze swojego jednego dziecka opiekuna dla drugiego,nie zdecydowałabym się również na drugie dziecko,jeśli pierwsze byłoby chore,jednak nie ukrywam,że byłabym zawiedziona,gdyby jedno z moich dzieci 'wypięło się' na drugie. I nie,nie oczekiwałabym,ze poświęci swoje zycie dla rodzeństwa,ale ze w miarę możliwości dołoży starań,żeby się tym rodzeństwem częściowo zająć już tak.

Jeśli rodzeństwa jest aż 7 ,to już w ogóle nie widzę powodu,żeby cały ciężar opieki miał spaść na barki jednej z sióstr.

sęk w tym, że nie działa.

Nie, ja w ogóle bym nie oczekiwała, że moje jedno dziecko poświęci się dla drugiego. I nie, nie miałabyś prawa mieć pretensji czy być zawiedziona gdyby dziecko chciało zająć się sobą, swoją rodziną a nie chorym rodzeństwem, to jest Twój obowiązek a nie rodzeństwa.

stokrotka_to_ja · 2014-05-11, 17:47

Cytat:

Napisane przez pffe

sęk w tym, że nie działa.

Nie, ja w ogóle bym nie oczekiwała, że moje jedno dziecko poświęci się dla drugiego. I nie, nie miałabyś prawa mieć pretensji czy być zawiedziona gdyby dziecko chciało zająć się sobą, swoją rodziną a nie chorym rodzeństwem, to jest Twój obowiązek a nie rodzeństwa.

jeśli nie dziala,to od niedawna,od jakiegoś czasu nie jestem w tym temacie zorientowana dokładnie

Widzisz,to jest mój obowiązek,ale gdybym umarła,moze to nie fair,ale chciałabym żeby potencjalne rodzeństwo mojego dziecka zajęło się nim w miarę możliwości. Jeśli byłoby inaczej byłabym zawiedziona,bo to znaczyłoby,ze wychowałam skrajnych egoistów. I nie,nie mam tutaj zupełnie na myśli poświęcenia zycia dla brata czy siostry ale już np. częściowe pokrycie kosztów opieki,opiekę wymienną ,czy choćby zabieranie na spacer regularnie.

**pffe** · 2014-05-11, 17:51

Cytat:

Napisane przez stokrotka_to_ja

jeśli nie dziala,to od niedawna,od jakiegoś czasu nie jestem w tym temacie zorientowana dokładnie

Widzisz,to jest mój obowiązek,ale gdybym umarła,moze to nie fair,ale chciałabym żeby potencjalne rodzeństwo mojego dziecka zajęło się nim w miarę możliwości. Jeśli byłoby inaczej byłabym zawiedziona,bo to znaczyłoby,ze wychowałam skrajnych egoistów. I nie,nie mam tutaj zupełnie na myśli poświęcenia zycia dla brata czy siostry ale już np. częściowe pokrycie kosztów opieki,opiekę wymienną ,czy choćby zabieranie na spacer regularnie.

tylko widzisz, to może być niszczenie życia drugiemu dziecku bo może będzie chciało wyjechać na studia do innego miasta a nawet kraju? może będzie chciało mieć własną rodzinę? nie powinnaś nawet takiej presji wywierać na dziecku, bo będziesz zawiedziona.

**201803111829** · 2014-05-11, 17:55

Ale patrz - cała rodzina rozsiana po całej Polsce. Zakonnice mają "przepustki" raz na rok, jedna siostra nad morzem, brat za granicą, druga nie mam pojęcia gdzie, ale ponoć gdzieś dalej. I tak jak powiedziałaś - opieka wymienna - woziłabyś kogoś takiego co tydzień na drugi koniec Polski? Nie. Gdybyś miała 4 dzieci, wzięłabyś do siebie swojego brata - roślinkę pod swoją opiekę i poświęciłabyś się jego pielęgnacji? Ja nie. No to może brat? Ano brat ma tylko 2 dzieci, ale zapierdziela gdzieś za granicą na chleb. Siostra z nad morza ma 3 dzieci, no i też nie pała chęcią przejęcia opieki nad bratem. No i Zosia ta moja została, i jeśli się nie "uwolni" to na niej spocznie OBOWIĄZEK zajęcia się nie tylko chorym bratem, ale także niedołężnymi rodzicami.

zakonna · 2014-05-11, 17:56

rodzeństwo nie ma obowiązku poświęcać siebie i swojego życia dla opieki nad sobą. Co więcej, ja uważam, że od nikogo nie można wymagać rezygnacji ze swojego życia aby opiekować się kimś obłożnie chorym/niepełnosprawnym.

jelonki · 2014-05-11, 18:17

Cytat:

Napisane przez stokrotka_to_ja

Widzisz,to jest mój obowiązek,ale gdybym umarła,moze to nie fair,ale chciałabym żeby potencjalne rodzeństwo mojego dziecka zajęło się nim w miarę możliwości. Jeśli byłoby inaczej byłabym zawiedziona,bo to znaczyłoby,ze wychowałam skrajnych egoistów. I nie,nie mam tutaj zupełnie na myśli poświęcenia zycia dla brata czy siostry ale już np. częściowe pokrycie kosztów opieki,opiekę wymienną ,czy choćby zabieranie na spacer regularnie.

Tak samo uważam. I właśnie nie chodzi o poświęcenie życia, ale o pomoc i wsparcie, bo jesteśmy rodziną.

Cytat:

Napisane przez pffe

tylko widzisz, to może być niszczenie życia drugiemu dziecku bo może będzie chciało wyjechać na studia do innego miasta a nawet kraju? może będzie chciało mieć własną rodzinę? nie powinnaś nawet takiej presji wywierać na dziecku, bo będziesz zawiedziona.

Dla mnie rodziną jest nie tylko ta moja "własna". Rodziców i rodzeństwo też zaliczam do mojej rodziny.

teQiba · 2014-05-11, 18:25

Cytat:

Napisane przez pffe

sęk w tym, że nie działa.

Nie, ja w ogóle bym nie oczekiwała, że moje jedno dziecko poświęci się dla drugiego. I nie, nie miałabyś prawa mieć pretensji czy być zawiedziona gdyby dziecko chciało zająć się sobą, swoją rodziną a nie chorym rodzeństwem, to jest Twój obowiązek a nie rodzeństwa.

Aha - czyli jestesmy empatyczni i sklonni do poswiecen jak mamy zdrowe rodzenstwo i jedyne co trzeba zrobic to kupic mu czasem soczewki?
Co z Twoja teoria jacy to ludzie sa cudowni i w ogole nie egoistyczni jak maja rodzenstwo? Bo chore to juz be?

**pffe** · 2014-05-11, 18:54

Cytat:

Napisane przez teQiba

Aha - czyli jestesmy empatyczni i sklonni do poswiecen jak mamy zdrowe rodzenstwo i jedyne co trzeba zrobic to kupic mu czasem soczewki?
Co z Twoja teoria jacy to ludzie sa cudowni i w ogole nie egoistyczni jak maja rodzenstwo? Bo chore to juz be?

nie, że nie jesteśmy skłonni tylko, że inni nie mają prawa od nas wymagać takich poświęceń. Ja nie uważam, że nie możemy się poświęcić ale róbmy to z własnej woli a nie z myślę, że mama będzie zawiedziona.

Popierasz rodzenie drugiego dziecka, żeby pierwszym, chorym miał się kto opiekować jak Ciebie zabraknie? bo ja nie.

teQiba · 2014-05-11, 19:45

Cytat:

Napisane przez pffe

nie, że nie jesteśmy skłonni tylko, że inni nie mają prawa od nas wymagać takich poświęceń. Ja nie uważam, że nie możemy się poświęcić ale róbmy to z własnej woli a nie z myślę, że mama będzie zawiedziona.

Popierasz rodzenie drugiego dziecka, żeby pierwszym, chorym miał się kto opiekować jak Ciebie zabraknie? bo ja nie.

Nie, nie popieram - ale mysle ze stokrotce wlasnie o to chodzilo, ze jesli dzieci beda dobrze wychowane to z wlasnej woli beda sie o siebie troszczyc, nawet jesli to bedzie wymagalo rezygnacji z czegos.

stokrotka_to_ja · 2014-05-11, 19:51

Cytat:

Napisane przez pffe

nie, że nie jesteśmy skłonni tylko, że inni nie mają prawa od nas wymagać takich poświęceń. Ja nie uważam, że nie możemy się poświęcić ale róbmy to z własnej woli a nie z myślę, że mama będzie zawiedziona.

Popierasz rodzenie drugiego dziecka, żeby pierwszym, chorym miał się kto opiekować jak Ciebie zabraknie? bo ja nie.

ja również nie popieram takiego 'rozwiązania'

I nie uważam,ze ktokolwiek ma prawo wymagać takiego poświęcenia,sęk w tym,że chciałabym tak wychować dziecko/dzieci ,zeby interesowania się losem rodzeństwa/rodziców/małżonka nie odbierało ani jako obowiązek ani poświęcenie.

zakonna · 2014-05-11, 19:52

serio uważasz, że dobre wychowanie polega na tym, że ktoś jest gotowy na poświęcenie własnego życia? Bo dla mnie to właśnie pomyłka w wychowaniu jest.

jelonki · 2014-05-11, 19:58

Przecież Stokrotka wyraźnie podkreśla, że nie chodzi jej o poświecenie swojego życia, ale o pomoc w razie potrzeby, zainteresowanie losem bliskiej osoby. Nie widzicie różnicy?
Mam w rodzinie osobę niepełnosprawną po wypadku, jest ograniczona ruchowo, ale dosyć samodzielna. Waszym zadaniem zdaniem poświęcam swoje życie robiąc jej cięższe zakupy ?

zakonna · 2014-05-11, 20:00

zainteresowanie się osobą niezdolną do samodzielnego życia polega albo na oddaniu na odpowiedniego ośrodka albo na podjęciu się opieki.

stokrotka_to_ja · 2014-05-12, 07:27

Cytat:

Napisane przez zakonna

zainteresowanie się osobą niezdolną do samodzielnego życia polega albo na oddaniu na odpowiedniego ośrodka albo na podjęciu się opieki.

otóż nie

zainteresowanie to również odwiedziny,zorganizowanie dobrej rehabilitacji ,zabranie takiej osoby na świeże powietrze

I tak jak pisała Jelonki,absolutnie nie chodzi mi o poświęcenie swojego zycia,ale o zainteresowanie losem członka rodziny.

Moja mama przez kilka lat opiekowała się niepełnosprawną babcią. Mamy rodzeństwo aktywnie pomagało,czy to wymieniając się opieką ,tak,żeby mama mogła odetchnąć, czy partycypując w kosztach ,pomagając w dostosowaniu domu.
O takie rzeczy mi chodzi.

Kusum · 2014-05-12, 09:50

W rodzinie mojego meza byly dwie takie osoby, ktore wymagaly opieki i pomocy. Jedna bezdzietna ciocia, ktora byla chora, później na wozku. W momencie, gdy przestala sobie dawac rade zostala umieszczona w DPS. W zamian za mieszkanie otrzymała dożywotnią "opiekę". Piszę w cudzysłowie, bo to była pomoc doraźna. Wiadomo, że pełną opiekę otrzymała od Państwa. Przez kilka lat jej życia teściowa nosiła jej jedzenie, leki. Zabrali ją kilka razy na święta. Myślę, że to nie duży koszt w zamian za mieszkanie dla córki?
Teraz jest babcia, która dość długo dawała sobie radę sama. Teść codziennie do niej jeździł, gotował jej i sprzątał. A teraz przestała wstawać i jest wożona po szpitalach. Oczekuje na miejsce w domu pomocy.
Prawda jest taka, że dopóki sami sobie jakoś radzimy to każdy jest w pobliżu. A jak na prawdę potrzebujemy pomocy to zostaje nam już tylko pomoc specjalistyczna i jakiś ośrodek. Nikt z rodziny nie będzie nam tyłka wycierał. Jak widać dzieci też nie są niezbędne. Zawsze znajdzie sie ktoś chętny na mieszkanie.

Luba · 2014-05-12, 10:33

Cytat:

Napisane przez zakonna

rodzeństwo nie ma obowiązku poświęcać siebie i swojego życia dla opieki nad sobą. Co więcej, ja uważam, że od nikogo nie można wymagać rezygnacji ze swojego życia aby opiekować się kimś obłożnie chorym/niepełnosprawnym.

A gdyby to był Twój partner?

Powiem tak. Ja się nie "poświęcam", ja żyję z moim mężem na dobre i złe, teraz jest to złe.
Mam wspaniałą siostrę, która nas bardzo wspiera, właśnie mamy taką sytuację, że ona odwiedza mojego męza (a szwagier przecież nie rodzina) w ośrodku rehabilitacyjnym, bo ja musiałam wrócić do domu i nie daję rady jezdzić 600 km. To ona do niego jezdzi, robi mu pranie, dogląda i wozi jedzenie.
Mąż jest jedynakiem i bardzo, naprawdę bardzo to teraz odczuwamy. Po prostu gdyby nie ja i gdyby nie moja siostra zostałaby zupełnie sam i nikt, po oddaniu go np do ośrodka, nie zainteresowałby się jego losem. A tacy ludzie bardzo szybko umierają, gdy nikomu na nich nie zależy.
Ja sobie też nie wyobrażam sytuacji, kiedy moje dzieci sobie nie pomogą w potrzebie. I nie myslę o tym w kategoriach "poświęcenie", bo co to za poświęcenie np odwiedzać kogos w domu opieki?

**201803111829** · 2014-05-13, 17:37

Ależ oddanie kogoś do odpowiedniego ośrodka jest dla mnie dobrą decyzją. Odwiedzanie, robienie zakupów też jest ok. Natomiast wymaganie od młodej osoby, żeby 24/7 zajmowała się osobą niepełnosprawną, niesamodzielną - nie jest ok. Nie biorę ww czynności jako "opieki" tylko jako pomoc. Ale jeśli to ty musisz zrezygnować z własnego życia, żeby naprawdę CIĄGLE opiekować się chorą "roślinką" to jest to poświęcenie.

Luba · 2014-05-13, 17:48

Cytat:

Napisane przez _Tinkerbell

Ależ oddanie kogoś do odpowiedniego ośrodka jest dla mnie dobrą decyzją. Odwiedzanie, robienie zakupów też jest ok. Natomiast wymaganie od młodej osoby, żeby 24/7 zajmowała się osobą niepełnosprawną, niesamodzielną - nie jest ok.

Ktoś tu wymagał czego takiego?

Cytat:

Napisane przez _Tinkerbell

Ale jeśli to ty musisz zrezygnować z własnego życia, żeby naprawdę CIĄGLE opiekować się chorą "roślinką" to jest to poświęcenie.

Akurat dużo czasu spędzam wśród rodzin osób w stanie wegetatywnym i wiem, że oni nie życzą sobie, by ich bliskich nazywać "roślinkami". Oczywiście potocznie tak się mówi, jednak to tak samo jak powiedzieć do osoby homoseksualnej, że jest pedziem.
I nie, te rodziny nie uważają tego co robią za poświęcenie. Tak, jest to ciężkie życie ale zwyczajnie, żyje się.

A jeśli ta część posta była skierowana bezpośrednio do mnie, to także tego co robię nie uważam za poświęcenie, chociaż tak, ciągle opiekuję się mężem. I nie, nie jest roślinką.

**201803111829** · 2014-05-14, 07:58

Cytat:

Napisane przez Luba

Ktoś tu wymagał czego takiego?

Akurat dużo czasu spędzam wśród rodzin osób w stanie wegetatywnym i wiem, że oni nie życzą sobie, by ich bliskich nazywać "roślinkami". Oczywiście potocznie tak się mówi, jednak to tak samo jak powiedzieć do osoby homoseksualnej, że jest pedziem.
I nie, te rodziny nie uważają tego co robią za poświęcenie. Tak, jest to ciężkie życie ale zwyczajnie, żyje się.

A jeśli ta część posta była skierowana bezpośrednio do mnie, to także tego co robię nie uważam za poświęcenie, chociaż tak, ciągle opiekuję się mężem. I nie, nie jest roślinką.

Absolutnie nie do ciebie! I ja również nie lubię określenia "warzywo" czy "roślinka" dlatego zawsze piszę w cudzysłowie.
Od mojej koleżanki jednak wymagają jednak opieki do śmierci Ryśka. Powiedzieli jej, że urodziła się najmłodsza, i to jej obowiązek. Na studia nie, bo Rysiek, do pracy nie, bo Rysiek. Powiedzieli jej wprost, że ma się nim zajjmować 24/7. I tak, to dla mnie jest okrutne, bo nie można od kogoś wymagać, żeby ktoś poświęcił swoje życie na opiekę nad kimś innym. Jeśli robisz to z własnej woli, chcesz to robić - bardzo się cieszę, życzę powodzenia. Ale jeśli nagle powiedziałabyś swojemu dziecku "od dzisiaj przenosisz się tam i tam, mieszkasz z ojcem i zajmujesz się nim 24.7, rzucasz pracę/naukę i zostajesz z nim sam/sama" to jużby było chamskie, prawda??

teQiba · 2014-05-14, 08:16

Cytat:

Napisane przez _Tinkerbell

Absolutnie nie do ciebie! I ja również nie lubię określenia "warzywo" czy "roślinka" dlatego zawsze piszę w cudzysłowie.
Od mojej koleżanki jednak wymagają jednak opieki do śmierci Ryśka. Powiedzieli jej, że urodziła się najmłodsza, i to jej obowiązek. Na studia nie, bo Rysiek, do pracy nie, bo Rysiek. Powiedzieli jej wprost, że ma się nim zajjmować 24/7. I tak, to dla mnie jest okrutne, bo nie można od kogoś wymagać, żeby ktoś poświęcił swoje życie na opiekę nad kimś innym. Jeśli robisz to z własnej woli, chcesz to robić - bardzo się cieszę, życzę powodzenia. Ale jeśli nagle powiedziałabyś swojemu dziecku "od dzisiaj przenosisz się tam i tam, mieszkasz z ojcem i zajmujesz się nim 24.7, rzucasz pracę/naukę i zostajesz z nim sam/sama" to jużby było chamskie, prawda??

No ale przeciez to jest dorosla osoba, jezeli nie chce pomagac bratu to przeciez moze powiedziec ze nie bedzie tego robic i tyle. Zmusic jej nie zmusza.

Luba · 2014-05-14, 08:29

Cytat:

Napisane przez teQiba

No ale przeciez to jest dorosla osoba, jezeli nie chce pomagac bratu to przeciez moze powiedziec ze nie bedzie tego robic i tyle. Zmusic jej nie zmusza.

To trudne, tak się odwrócić od brata, ale jednak czasem trzeba.
na ile ten brat jest samodzielny? Wcale?
Jeśli siostra nie chce, nie ma możliwości zajmować się nim, to trzeba omówić inne mozliwości. I przede wszytskim do tej rozmowy zaprosić nie tylko rodziców, ale przede wszytskim rodzenstwo. Może ktoś z nich zechce zająć się bratem.
Jesli nie, to trzeba znalezc dobry ZOL i to jest obowiązek wszystkich, a nie tylko tej jednej siostry. no i trzeba będzie podzielić się obowiązkami, jak brat będzie już w ośrodku, bo to jest sprawa całej rodziny, częste odwiedziny (niestety także poto by sprawdzać jak się bratem zajmują), finansowanie i donoszenie różnychrzeczy, może finansowanie dodatkowej rehabilitacji itd. To wszytsko sa koszty i czas i to nie jest sprawa tylko tej jednej siostry.
Jeśli tego rodzina nie rozumie czy nie chce rozumieć to trzeba niestety zrobić im zimny prysznic pt "ja się ryśkiem nie zajmę" i iść na studia czy do pracyczy cokolwiek. To jest bardzo trudne, wiem, także psychicznie, ale wykonalne przecież.

**201803111829** · 2014-05-14, 11:03

Cytat:

Napisane przez Luba

To trudne, tak się odwrócić od brata, ale jednak czasem trzeba.
na ile ten brat jest samodzielny? Wcale?
Jeśli siostra nie chce, nie ma możliwości zajmować się nim, to trzeba omówić inne mozliwości. I przede wszytskim do tej rozmowy zaprosić nie tylko rodziców, ale przede wszytskim rodzenstwo. Może ktoś z nich zechce zająć się bratem.
Jesli nie, to trzeba znalezc dobry ZOL i to jest obowiązek wszystkich, a nie tylko tej jednej siostry. no i trzeba będzie podzielić się obowiązkami, jak brat będzie już w ośrodku, bo to jest sprawa całej rodziny, częste odwiedziny (niestety także poto by sprawdzać jak się bratem zajmują), finansowanie i donoszenie różnychrzeczy, może finansowanie dodatkowej rehabilitacji itd. To wszytsko sa koszty i czas i to nie jest sprawa tylko tej jednej siostry.
Jeśli tego rodzina nie rozumie czy nie chce rozumieć to trzeba niestety zrobić im zimny prysznic pt "ja się ryśkiem nie zajmę" i iść na studia czy do pracyczy cokolwiek. To jest bardzo trudne, wiem, także psychicznie, ale wykonalne przecież.

Wcale. Leży tylko w łóżku, praktycznie się nie porusza. obrot na bok to duży wyczyn. Jej rodzeństwo "ma już swoje na głowie". no i bidna musi tak siedzieć z nim, i rzucać swoje życie, poświęcać się.

Luba · 2014-05-14, 11:11

Cytat:

Napisane przez _Tinkerbell

Wcale. Leży tylko w łóżku, praktycznie się nie porusza. obrot na bok to duży wyczyn. Jej rodzeństwo "ma już swoje na głowie". no i bidna musi tak siedzieć z nim, i rzucać swoje życie, poświęcać się.

nie, nie musi
Wcale nie trafia do mnie to co piszesz, nie będe powtarzac swojego poprzedniego posta, ale tam już napisałam wszystko co można zrobić.

teQiba · 2014-05-14, 11:17

Cytat:

Napisane przez Luba

nie, nie musi
Wcale nie trafia do mnie to co piszesz, nie będe powtarzac swojego poprzedniego posta, ale tam już napisałam wszystko co można zrobić.

Tez uwazam ze nic nie musi

**pffe** · 2014-05-14, 12:15

Cytat:

Napisane przez _Tinkerbell

Wcale. Leży tylko w łóżku, praktycznie się nie porusza. obrot na bok to duży wyczyn. Jej rodzeństwo "ma już swoje na głowie". no i bidna musi tak siedzieć z nim, i rzucać swoje życie, poświęcać się.

ja też uważam, że nic nie musi.

wlosomaniaczkaaa · 2014-05-14, 12:20

Dokładnie, ona nic nie musi.
Jeśli dziewczyna dała sobie tak mózg wyprać, że coś musi, to najwidoczniej potrzebna jej pomoc kogoś z zewnątrz. Gdyby to była moja bliska koleżanka, to bym ją namawiała na niezobowiązującą wizytę i rozmowę w odpowiedniej instytucji, gdzie by się bratem mogli zająć. Resztą rodzeństwa się nie przejmować, bo oni mają ją gdzieś. Brata przecież może odwiedzać, a sama zacząć żyć.

pajpa · 2014-05-15, 20:05

Dziewczyny, mi się przydarzyła wpada

Mam 37 lat, jesteśmy ze sobą 14 lat, 6 lat po ślubie. Dogadujemy się znakomicie, układa się super, finansowo też dobrze, oboje pracujemy i nie zarabiamy najniższych krajowych. Żyliśmy tak, jak chcieliśmy - wczasy, spanie w weekendy do południa, wyjazdy. NIC nam do szczęścia nie potrzeba. W kwestii dzieci - ja byłam zdecydowaną przeciwniczką, mąż nie naciskał, zgadzał się ze mną. Ale life is brutal, zdarzyła się wpada, zabezpieczenie zawiodło. Jestem w 15tc, jeszcze to trawię, jestem załamana, nie potrafię się z tym pogodzić. Gdyby nie moja mama, prawdopodobnie bym usunęła, rozważałam aborcję. Jestem kłębkiem nerwów, nie śpię, ciągle płaczę, rozważam psychologa. Mąż mnie wspiera, dużo rozmawiamy, ale niewiele to pomaga. Chyba skończę w psychiatryku.

**pffe** · 2014-05-15, 20:11

Cytat:

Napisane przez pajpa

Dziewczyny, mi się przydarzyła wpada

Mam 37 lat, jesteśmy ze sobą 14 lat, 6 lat po ślubie. Dogadujemy się znakomicie, układa się super, finansowo też dobrze, oboje pracujemy i nie zarabiamy najniższych krajowych. Żyliśmy tak, jak chcieliśmy - wczasy, spanie w weekendy do południa, wyjazdy. NIC nam do szczęścia nie potrzeba. W kwestii dzieci - ja byłam zdecydowaną przeciwniczką, mąż nie naciskał, zgadzał się ze mną. Ale life is brutal, zdarzyła się wpada, zabezpieczenie zawiodło. Jestem w 15tc, jeszcze to trawię, jestem załamana, nie potrafię się z tym pogodzić. Gdyby nie moja mama, prawdopodobnie bym usunęła, rozważałam aborcję. Jestem kłębkiem nerwów, nie śpię, ciągle płaczę, rozważam psychologa. Mąż mnie wspiera, dużo rozmawiamy, ale niewiele to pomaga. Chyba skończę w psychiatryku.

jeśli się zabezpieczaliście tak jak powinniście to zabezpieczenie nie miało prawa zawieść więc w zasadzie sami jesteście sobie winni. Jak tak bardzo nie chcesz dzieci to jest aborcja, jest adopcja. To nie koniec świata.

zakonna · 2014-05-15, 20:13

no ja się dziwię, że z takim podejściem to ty posłuchałaś mamusi w sprawie aborcji. Aż trudno w to uwierzyć.

teQiba · 2014-05-15, 20:42

Cytat:

Napisane przez pffe

jeśli się zabezpieczaliście tak jak powinniście to zabezpieczenie nie miało prawa zawieść więc w zasadzie sami jesteście sobie winni. Jak tak bardzo nie chcesz dzieci to jest aborcja, jest adopcja. To nie koniec świata.

Tak? To ciekawe bo z tego co mi wiadomo nie ma 100% antykoncepcji za wyjatkiem abstynencji

2014-05-11, 17:55	#364
201803111829 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-12 Wiadomości: 13 966	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II Ale patrz - cała rodzina rozsiana po całej Polsce. Zakonnice mają "przepustki" raz na rok, jedna siostra nad morzem, brat za granicą, druga nie mam pojęcia gdzie, ale ponoć gdzieś dalej. I tak jak powiedziałaś - opieka wymienna - woziłabyś kogoś takiego co tydzień na drugi koniec Polski? Nie. Gdybyś miała 4 dzieci, wzięłabyś do siebie swojego brata - roślinkę pod swoją opiekę i poświęciłabyś się jego pielęgnacji? Ja nie. No to może brat? Ano brat ma tylko 2 dzieci, ale zapierdziela gdzieś za granicą na chleb. Siostra z nad morza ma 3 dzieci, no i też nie pała chęcią przejęcia opieki nad bratem. No i Zosia ta moja została, i jeśli się nie "uwolni" to na niej spocznie OBOWIĄZEK zajęcia się nie tylko chorym bratem, ale także niedołężnymi rodzicami.

2014-05-11, 17:56	#365
zakonna Naczelna Nastolatka Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Podkarpacie Wiadomości: 25 807	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II rodzeństwo nie ma obowiązku poświęcać siebie i swojego życia dla opieki nad sobą. Co więcej, ja uważam, że od nikogo nie można wymagać rezygnacji ze swojego życia aby opiekować się kimś obłożnie chorym/niepełnosprawnym. __________________ Małgorzata i spółka. Matka natura to suka.

2014-05-11, 19:52	#371
zakonna Naczelna Nastolatka Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Podkarpacie Wiadomości: 25 807	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II serio uważasz, że dobre wychowanie polega na tym, że ktoś jest gotowy na poświęcenie własnego życia? Bo dla mnie to właśnie pomyłka w wychowaniu jest. __________________ Małgorzata i spółka. Matka natura to suka.

2014-05-11, 19:58	#372
jelonki Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2009-04 Lokalizacja: wieje chłodem Wiadomości: 2 316	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II Przecież Stokrotka wyraźnie podkreśla, że nie chodzi jej o poświecenie swojego życia, ale o pomoc w razie potrzeby, zainteresowanie losem bliskiej osoby. Nie widzicie różnicy? Mam w rodzinie osobę niepełnosprawną po wypadku, jest ograniczona ruchowo, ale dosyć samodzielna. Waszym zadaniem zdaniem poświęcam swoje życie robiąc jej cięższe zakupy ? __________________ No silicone

2014-05-11, 20:00	#373
zakonna Naczelna Nastolatka Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Podkarpacie Wiadomości: 25 807	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II zainteresowanie się osobą niezdolną do samodzielnego życia polega albo na oddaniu na odpowiedniego ośrodka albo na podjęciu się opieki. __________________ Małgorzata i spółka. Matka natura to suka.

2014-05-12, 09:50	#375
Kusum Zakorzenienie Zarejestrowany: 2006-11 Lokalizacja: lbn Wiadomości: 9 822	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II W rodzinie mojego meza byly dwie takie osoby, ktore wymagaly opieki i pomocy. Jedna bezdzietna ciocia, ktora byla chora, później na wozku. W momencie, gdy przestala sobie dawac rade zostala umieszczona w DPS. W zamian za mieszkanie otrzymała dożywotnią "opiekę". Piszę w cudzysłowie, bo to była pomoc doraźna. Wiadomo, że pełną opiekę otrzymała od Państwa. Przez kilka lat jej życia teściowa nosiła jej jedzenie, leki. Zabrali ją kilka razy na święta. Myślę, że to nie duży koszt w zamian za mieszkanie dla córki? Teraz jest babcia, która dość długo dawała sobie radę sama. Teść codziennie do niej jeździł, gotował jej i sprzątał. A teraz przestała wstawać i jest wożona po szpitalach. Oczekuje na miejsce w domu pomocy. Prawda jest taka, że dopóki sami sobie jakoś radzimy to każdy jest w pobliżu. A jak na prawdę potrzebujemy pomocy to zostaje nam już tylko pomoc specjalistyczna i jakiś ośrodek. Nikt z rodziny nie będzie nam tyłka wycierał. Jak widać dzieci też nie są niezbędne. Zawsze znajdzie sie ktoś chętny na mieszkanie. __________________ "Kiedyś traktowałem ludzi dobrze. Teraz - z wzajemnością" A. Hopkins

2014-05-13, 17:37	#377
201803111829 Konto usunięte Zarejestrowany: 2011-12 Wiadomości: 13 966	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II Ależ oddanie kogoś do odpowiedniego ośrodka jest dla mnie dobrą decyzją. Odwiedzanie, robienie zakupów też jest ok. Natomiast wymaganie od młodej osoby, żeby 24/7 zajmowała się osobą niepełnosprawną, niesamodzielną - nie jest ok. Nie biorę ww czynności jako "opieki" tylko jako pomoc. Ale jeśli to ty musisz zrezygnować z własnego życia, żeby naprawdę CIĄGLE opiekować się chorą "roślinką" to jest to poświęcenie.

2014-05-14, 12:20	#386
wlosomaniaczkaaa Zakorzenienie Zarejestrowany: 2013-01 Wiadomości: 3 261	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II Dokładnie, ona nic nie musi. Jeśli dziewczyna dała sobie tak mózg wyprać, że coś musi, to najwidoczniej potrzebna jej pomoc kogoś z zewnątrz. Gdyby to była moja bliska koleżanka, to bym ją namawiała na niezobowiązującą wizytę i rozmowę w odpowiedniej instytucji, gdzie by się bratem mogli zająć. Resztą rodzeństwa się nie przejmować, bo oni mają ją gdzieś. Brata przecież może odwiedzać, a sama zacząć żyć. Edytowane przez wlosomaniaczkaaa Czas edycji: 2014-05-14 o 12:30

2014-05-15, 20:05	#387
pajpa Przyczajenie Zarejestrowany: 2007-03 Lokalizacja: Zielona Góra :) Wiadomości: 12	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II Dziewczyny, mi się przydarzyła wpada Mam 37 lat, jesteśmy ze sobą 14 lat, 6 lat po ślubie. Dogadujemy się znakomicie, układa się super, finansowo też dobrze, oboje pracujemy i nie zarabiamy najniższych krajowych. Żyliśmy tak, jak chcieliśmy - wczasy, spanie w weekendy do południa, wyjazdy. NIC nam do szczęścia nie potrzeba. W kwestii dzieci - ja byłam zdecydowaną przeciwniczką, mąż nie naciskał, zgadzał się ze mną. Ale life is brutal, zdarzyła się wpada, zabezpieczenie zawiodło. Jestem w 15tc, jeszcze to trawię, jestem załamana, nie potrafię się z tym pogodzić. Gdyby nie moja mama, prawdopodobnie bym usunęła, rozważałam aborcję. Jestem kłębkiem nerwów, nie śpię, ciągle płaczę, rozważam psychologa. Mąż mnie wspiera, dużo rozmawiamy, ale niewiele to pomaga. Chyba skończę w psychiatryku.

2014-05-15, 20:13	#389
zakonna Naczelna Nastolatka Zarejestrowany: 2010-03 Lokalizacja: Podkarpacie Wiadomości: 25 807	Dot.: Nie chcę mieć dzieci cz II no ja się dziwię, że z takim podejściem to ty posłuchałaś mamusi w sprawie aborcji. Aż trudno w to uwierzyć. __________________ Małgorzata i spółka. Matka natura to suka.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)