On nie żyje...

[carolline18]

Napisane przez WeroniQuue

Przyjaciółki wpadły popołudniu po mnie, chciały mnie zabrać na pizze. Nie potrafię się pozbierać, gdy po 2godzinnej namowie w końcu ruszyłam się, nie wiedziałam w co się ubrać, jak umalować. Czułam totalną beznadzieję. Było mi wszystko jedno czy pójdę w niebieskiej bluzce, czy spodniach w których chodze od tygodnia po domu. Zostałyśmy w domu i zrobiłyśmy obiad - nie zjadłam nic. Nie moge jeść. Czuje jakbym miała coś w gardle, tak ciężko przełykam ślinę. Moje przyjaciółki powiedziały mi, że mogą zostać u mnie na noc. (Rodzice ciągle pracują do późnych godzin, jestem jedynaczką, więc siedze sama.) Nie chciałam, one mają swoje życie, swoich chłopaków. Nie chcę, zeby zaniedbywały swoje życia i marnowały czas. Niech się cieszą miłością. Każdą chwilą z najdroższym. Ostatnio mam jakieś wyrzuty sumienia, że byłam zbyt ostra dla swojego skarba. Nie potrzebnie czasem robiłam te awantury, prowokowałam. O pierdoły... Po co? Żałuje teraz. Wieczorem odwiedziała mnie równierz mama Skarba. Rozmawiałyśmy troche, mówiła, że wczoraj dzwonili ze szkoły M. Przyjeli Go na studia. Ehh. Ucieszyłby się, bardzo na to liczył. Studia były jego celem, chciał je ukończyć na bardzo dobrych wynikach, jak mature. Jego matka jest taka silna, podziwiam ją, że tak się trzyma. Mówiła mi, że postawili krzyż i znicz w miejscu gdzie to się stało... Jednak ja boję się tam pójść. W ogóle z domu nie wychodze, tylko wczoraj na ten pogrzeb. Siedziałam na gg i patrzyłam się na Jego opis "z Weroniczką" heh. Nie potrafie skasować Jego numerów, nawet napisałam Mu sms, nie wiem czemu. Wszędzie mam Jego rzeczy w pokoju. Jutro wieczoram wyjeżdżam do Włoch do rodziny. Ciocia obiecała, że oprowadzi mnie po Rzymie, zwiedzimy troche. Suuper. Mama ma mi ogarnąć pokój, jednak nie wyrzuca niczego, po prostu chowa. Na jakiś czas, aż zdobędę się na odwagę by powspominać. Niewiem kiedy to będzie. Nie widzę przyszłości. Wiem, mam 16 lat i wiele przede mną. Jednak już bez Ciebie, a mówiłeś ,że mnie nie zostawisz! Że nie będę sama, że o mnie zawsze zadbasz i co? Jestem sama i jedyną ulgą są tabletki. Ja wcale nie jestem silna... a te wakacje na pewno będą nie zapomniane.

Nie podam nr gg, ani adresu bloga. Nie chcę żeby ktoś tracił na mnie czas. Nie chcę żeby rzuciło się 15osób, i mówiło jak im przykro. Nie potrzebuję rozmowy.

Chce się przytulić...

Boże jak ja dobrze Cię rozumiem pół roku temu przeżyłam coś podobnego...nigdy już nie chcę mieć kogoś kogo będę tak mocno kochała, kogoś kogo znowu będę mogła stracić;(

[malenka9085]

Czytając to uświadomiłam sobie jak wiele mogę stracić.

[eyo]

ja codziennie świruje jak on idzie wieczorem do domu... zawsze prosze zeby na siebie uwazal, zawsze musi dac znac ze wrocil do domu, zadzwonic, wejsc na gg napisac... cokolwiek.

ja mam ogromnego swira na pkt smierci... non stop prosze go zeby mi obiecal ze nigdy nie umrze, wiem ze to nierealne.. ale to tak boli - my zyjemy i ja lape dola na sama mysl o smierci o tym ze kiedys moge zyc bez niego... ale i tak nie potrafie sobie wyobrazic tego co Ty przechodzisz...

w poprzednim tygodniu zmarl moj kuzyn, na motorze, jechala z nim jego dziewczyna, byli razem 6 lat, 1,5msc wczesniej zamieszkali razem ;/ ona lezy w szpitalu nie byla na pogrzebie, nawet jej wtedy nie powiedzieli bo sie o nia bali... boze to jest okropne ze tak mlodzi ludzie odchodza ;/ co raz czesciej....

ja wiem,,ze nie moge napisac nic co cie pocieszy.. bo to niemozliwe. Ale zycze ci chociaz sil zebys mogla zyc i pamietac o nim na zawsze.

-----

Kochać kogoś to powiedzieć mu : Ty nie umrzesz ! (chociażby w naszym sercu, pamięci)

[vainilla]

to straszne co napisałaś
chciałabym powiedzieć że wiem co czujesz i że to minie, ale nie wiem
wiem tylko jak się poczulaś jak powiedziano ci że mial wypadek,bo mój facet też mial,mialam wtedy 17 lat i starsznie to przeszlam. był zmasakrowany, prawie pól roku leżał na ojomie. przez pierwszy tydzień nie jadłam,nie piłam, rzygalam z nerwów.ale przezył.

teraz może ci być bardzo ciężko,najlepiej nie rozdrapywać ran,pochować wszystkie pamiątki i zdjęcia. możesz miec też obsesję na punkcie śmierci. u mnie tak zaczęla się moja nerwica natręctw.
3maj się ciepło;*

[mysiamysia]

ehh chcialoby sie powiedziec,ze takie sytuacje sa nam tak odlegle,a w jednej chwili dosiega nas samych cos takiego...Nie wiem co ja bym zrobila gdyby okazalo sie ,ze cos sie stalo dla mojego Misia :O Nie wiem po prostu,ale na pewno ciezko byloby sie pozbierac...nawet nie chce o tym myslec,nie dopuszczam takich mysli ,bo ciagle zycie w taki strachu ,ze kogos mozesz stracic nie ma sensu.Wlasciwie to nie wiem co ci powiedziec,ale wystarczy ,ze kazda z nas niech tylko wyobrazi sobie siebie i swojego TŻ w takiej sytuacji...jestes mloda,16 lat,cale zycie przed toba...chociaz na pewno teraz wydaje sie jakby to byl koniec i nie bedzie innego...i rozumiem cie ,ze tak czujesz,bo nie mozna zapomniec o kims i zmienic zycie jak sie kogos kochalo i bylo z nim blisko.Najlepiej sie czyms zajac..chociaz to tez trudne,bo mysli uciekaja gdzie indziej.Mowisz o tym ,ze wszystko ci jedno,w co sie ubierzesz albo czy sie pomalujesz albo jak...mialam takie chwile dawno temu,zadne slowa nie pomoga tak naprawde.Czas? Chyba tak...

[agag22]

10 lat temu przeżyłam to co Ty teraz... Mój chłopak nie dotarł do domu wracając z wakacji na motorze... Długo bolało, pamiętam o nim do dziś, choć po kilku latach otrząsnęłam się i dziś mam męża, dziecko i drugie w drodze... Nie było łatwo, mnie bardzo pomagały rozmowy o nim, o tym co się stało... Wszyscy bali się poruszać te tematy ze mną a mnie było lepiej gdy mogłam o tym pogadać. Po pogrzebie wyjechałam na jakiś czas do mojej przyjaciólki i to też bardzo mi pomogło. Byłam trochę starsza od Ciebie, miałam 23 lata a ta miłość była wyjątkowa i z niezłymi przebojami zanim staliśmy się parą... Dziś pozostały mi piękne wspomnienia tych krótkich, wspólnych dni które były nam dane i tylko gdy mnie mąż bardzo wkurzy zastanawiam się, co by było gdyby...

[chicka]

współczuje Ci strasznie, ciarki mi przeszły, łzy do oczu napłynęły.. takie sprawy zawsze bolą..

życzę Tobie przede wszystkim dużo spokoju oraz ciepła i miłości ze strony Twoich bliskich, żeby było chociaż troszkę łatwiej, choć wiem, że to cholernie trudne.

[martini.]

Napisane przez WeroniQuue

Przyjaciółki wpadły popołudniu po mnie, chciały mnie zabrać na pizze. Nie potrafię się pozbierać, gdy po 2godzinnej namowie w końcu ruszyłam się, nie wiedziałam w co się ubrać, jak umalować. Czułam totalną beznadzieję. Było mi wszystko jedno czy pójdę w niebieskiej bluzce, czy spodniach w których chodze od tygodnia po domu. Zostałyśmy w domu i zrobiłyśmy obiad - nie zjadłam nic. Nie moge jeść. Czuje jakbym miała coś w gardle, tak ciężko przełykam ślinę. Moje przyjaciółki powiedziały mi, że mogą zostać u mnie na noc. (Rodzice ciągle pracują do późnych godzin, jestem jedynaczką, więc siedze sama.) Nie chciałam, one mają swoje życie, swoich chłopaków. Nie chcę, zeby zaniedbywały swoje życia i marnowały czas. Niech się cieszą miłością. Każdą chwilą z najdroższym.

Nie podam nr gg, ani adresu bloga. Nie chcę żeby ktoś tracił na mnie czas. Nie chcę żeby rzuciło się 15osób, i mówiło jak im przykro. Nie potrzebuję rozmowy.

Chce się przytulić...

Nie wiem czy to przeczytasz jeszcze, czy już wyjechałaś, ale i tak napiszę.

Po pierwsze, jest mi bardzo przykro, mam nadzieję, że wszystko sie jakoś ułoży, chociaż wiem, że teraz jest Ci trudno uwierzyć, że Świat się nie kończy. Tylko czas może tu coś zdziałać.

Ale chciałam się głównie odnieść do fragmentu, który cytuję. Nie odrzucaj od siebie ludzi, nie zamykaj się. Pozwól sobie pomóc. Ja wiem, że jest trudno, że myślisz, że dasz sobie radę sama, że nie potrzebujesz. Uwierz mi, też tak myślałam i długo, długo tak było. Ale potem problemy tylko narastały, a ja byłam sama, bo w końcu już nikt ze mną nie został, bo przecież ciągle im mówiłam, że dam radę. I wszystko się musiało zmienić. A przede wszystkim ja. Także, przyjmij pomoc, od tego właśnie mamy przyjaciół, żeby dzielić z nimi i radości i smutki. Wiem też, że one na pewno nie są w stanie zrozumieć, przez co teraz przechodzisz, ale na pewno, dają z siebie wszystko, żeby Ci pomóc. Pozwól im.

Przytulam Cię mocno i czekam na następną wiadomość.

[mysiamysia]

sluchalam winampa i wskoczyl akurat mi ten kawalek http://jacofakir.wrzuta.pl/film/7Rls..._mlode_wilki_5 Slowa idealnie do tego watku pasuja... "uwierz w to ,ze nikt tak nie znika,od wzial pare dni wolnych od życia"



Ref.
Nie mów jej, że zapomnieć ma,
Rozumiem ją rozumiem jej świat.

1. Który raz stała tam i szukając wspomnień
Obserwując tamtych dni gasnący płomień
Nie ma już i nie będzie tego więcej
Jak rozmawiać z zachodzącym dźwiękiem?
Kto wysłucha jej, kto zrozumie,
Kto poczuje to, co tylko ona czuje
Nie ma szans rozdział trzeba zamknąć
Warto ogrzać się żeby nie zamarznąć
Znaleźć miłość ruszyć z miejsca zacząć kochać
Nowa przyszłość, ale inna niż wyśniona
Plany jutra kiedyś dziecko nowe życie
Być z kimś innym niż mówiły obietnice
Trzeba składać to łącznie z sobą samą
By wędrować nawet droga rozkopaną.
Gdzie ma szukać, jeśli niebo nie pomaga
Wszystko inne tylko ona taka sama.

Ref.

2. Wiesz mówili na nich młode wilki
Żyli szybciej niż możemy sobie przyśnić
Mieli siłę, żeby być naprawdę wolni
Zakochani, zaufani, nieostrożni
Zegar nie dał im wskazówek, ale liczył czas
A nagłówki gazet wtedy porwał cały świat
Potem już nie było nic więcej
Oprócz snów reportera pod zdjęciem
Gdy jest ciemno, chłodny wiatr ona wraca tam
Widzi jego widzi siebie jak tamtego dnia
Przypomina sobie gwiazdy, co spadają
One chyba jednak życzeń nie spełniają.
Chodź powiedz mi jak bardzo tęsknisz
Jak zniszczony jest Twój pamiętnik
Uwierz w to ze nikt tak nie znika
On wziął parę dni wolnych od życia.

[ktsw]

WeroniQuue - wiem jak sie czujesz. Moj facet tez zginal w wypadku, niedlugo bedzie 4 lata... czy czas leczy rany? na pewno, juz to tak nie boli. Ale wciaz o nim mysle i oddalabym wszystko zeby moc sie do niego choc raz przytulic.
Jakbys chciala pogadac to daj znac

[ChatonRoux]

Napisane przez Lanessa

Lzy mi polecialy.

Moze bardzo nietaktowne bedzie to co powiem, ale teraz zapisywalabym wszystko o nim. Aby za pare lat nie rozmazaly mi sie chwile z nim, by je zapamietac, kazda, taka jaka byla.

rozkleilam sie...

i zgadzam się z zapisywaniem. ja bym tak zrobila.. i zbierala w jedno miejsce wszystko z nim związane np kartki, suszone kwiaty. Na poczatku to na pewno bedzie trudne ale za kilka/kilkanascie lat, bedzie Ci pewnie w jakis sposób hmm milej jak bedziesz miala takie zapiski i rzeczy bo jak wiadomo nasza pamiec z czasem sie jednak zamazuje...

przytulam mocno i ciepło

[Misiata]

straszne... w jednej chwili możemy stracić ludzi których kochamy. żadne słowa na początku nie pomogą ale ważne żeby nie być samemu chodź odrzuca się wszystkich ludzi którzy chcą nam pomóc. Boże tak mi przykro. jesteśmy z Tobą i jak tylko będziesz potrzebowała rozmowy jesteśmy...

[TmargoT]

Napisane przez nri

Wspolczuje. Czas jednak leczy rany. Zyj najlepiej jak potrafisz - to jedyne, co mozesz zrobic. Z ciekawosci przeczytalam inne twoje posty. Wylania sie z nich smutny obraz toksycznego zwiazku i dziewczyny uzaleznionej od swojego faceta. Byc moze paradoksalnie dostalas szanse na lepsze zycie a raczej cudem go nie zmarnowalas jako mlodziutka zona mezczyzny, na ktorego nie moglas liczyc i ktory ciebie oszukiwal. Mloda jestes, jeszcze wiele smutku ale i radosci cie spotka, cale zycie przed toba - nie zmarnuj tego.

-jak można w takim żalu wypowiadac TAKIE GORZKIE SŁOWA.

[Euphoria88]

współczuję. Bardzo.

[kinia2305]

Dwa lata temu najlepszy przyjaciel mojego TZ zginal w wypadku samochodowym razem ze swoja dziewczyna. Byl to dla Nas ogromny szok. Niewyobrazalny bol, ktory trwa do teraz. Moge sie jedynie domyslac co Ty czujesz...
Jedyne co moge Ci napisac to, ze musisz byc teraz silna. Bardzo silna. Mysl o tym, ze Ty nie umarlas, ze zyjesz. Zyj tak aby Twoj TZ mogl byc z Ciebie dumny.
Dobrze, ze jedziesz do Wloch. Zmienisz otoczenie. To Ci na pewno pomoze.
Zapewniam Cie, ze czas leczy rany. Blizny niestety pozostaja na zawsze.

Trzymaj sie cieplutko

[blaque]

Nie wiem co powiedzieć.. dużo siły, trzymaj się

[Jaga1111]

placze....nie wiem dlaczego wiesz jak bylam w klasie amturalnej w dniu studniowki moja kolezranka miala wypadek lezala 2 tyg. w spiatce niestety Umarla....tak to przezywalam....ale teraz trzeba zyc......

[qathe]

Życie toczy się dalej,ale teraz pewnie masz wrażenie,że toczy się obok Ciebie...Czas leczy rany...

[WeroniQuue]

Dzisiaj cały dzień się pakowałam i przez przypadek znalazłam Jego koszulkę u siebie w szafce. Rozryczałam się jak dziecko, nie mogłam się uspokoić pare godzin. Byłam na cmentarzu, poprosiłam mame, żeby mnie na chwilę zostawiła. Rozmawiałam z Nim. Czułam Jego obecność. Było zimno i lał deszcz, powiedziałam, że kocham i poczułam na sobie cieplejszy wiatr. Nie wiem czy tylko mi się zdawało, czy On próbował odpowiedzieć. Tęsknota za Nim jest niewyobrażalna. To nie jest jak wtedy, kiedy wyjeżdżał i wiedziałam, że wróci. Przytuli i będzie.

O 2;00 w nocy mam samolot. Na szczęście będę miała tam internet, bo biorę laptopa. Będę pisała, bo chyba tego potrzebuję.

Wciąż noszę na palcu pierścionek...

[insomnieux]

pisz. nie powstrzymuj mysli, emocji, łez. nie warto. musisz przeczekac, przeżyc ten żal, tą rozpacz, tą tęsknotę. nie uciekaj od niej. a wstaniesz silniejsza. jeszcze raz pisze: trzymam kciuki.

[_night_]

Strasznie Ci wspólczuje i mam nadzieje ze kiedys bedzie Ci lepiej
Nawet nie próbuje sobie wyobrazic co teraz czujesz..

Spieszmy sie kochac ludzi, tak szybko odchodzą....

[Futbolowa]

Nie powiem, że Cię rozumiem, bo nie przeżyłam tego.
Co więcej - mogę sobie wyobrazić, że ja w takiej sytuacji tonęłabym w odmętach rozpaczy i doprowadzałyby mnie do szału gadki w stylu: "zapomnij".

Pamiętaj jednak, że On chciałby, abyś była szczęśliwa, abyś nie załamywała się. Zawsze będzie gdzieś obok Ciebie...

Tulę Cię bardzo mocno i ściskam kciuki za podniesienie tego ciężaru...

[Sherelle]

Napisane przez WeroniQuue

Nie wiem od czego zacząć... To wszystko dzieje sie tak samo. Jeszcze pare tygodni temu pisałam tutaj wątek na temat tego, że bardzo bym chciała spędzić noc z moim skarbem, a dziś... nadal to do mnie nie dochodzi.

W ubiegły wtorek wieczór spędziliśmy u mnie, kolacja, potem oglądanie tv. Nic szczególnego - wtedy tak myślałam. A była to ostatnia chwila razem. Korzystaliśmy z czasu, kiedy mogliśmy pobyć sami. Rodzice mieli wrócić później z pracy. Jak zawsze odprowadziłam Go przed dom, byla straszna ulewa. Bałam się Go puścić do domu, ale On ciągle zapewniał mnie, że nic Mu nie będzie. Szybko wróci, w końcu to tylko 20min. drogi, w sumie z 10min. bo był rowerem. Obiecał, że napisze sms jak dojedzie. Pożegnaliśmy się czule... Jak wróciłam do pokoju, nadal czułam smak Jego ust na swoich ustach. Siedziałam przed kompem, czekałam na wiadomość, minęło pół godziny i bardzo się zaniepokoiłam. Pomyślałam, że pewnie się z kimś w domu zagadał i zapomniał. Czasem Mu się to zdarzało. Czekałam kolejne 30min. I nic. Dzwoniłam na Jego komórkę, ale włączała się sekretarka. Zadzwoniłam na domowy, nikt nie odbierał. Cisza. Siedziałam tak i wariowałam. W końcu zadzwoniła do mnie Jego mama, czułam, że coś się stało. Miała przerażony głos, płakała. Powiedziałam, że M. miał wypadek, jechał poboczem ulicy, bardzo lało i wiał wiatr i zepchnął go wprost pod auto. Jest w szpitalu. Okazało się, że jest w ciężkim stanie. Pojechałam do Niego dopiero rano, nie miałam jak wcześniej. Rodziców nie było, ja kasy nie miałam. A do szpitala jest godzina drogi ode mnie. Okazało się, że przyjechałam za późno. M. zmarł. Chyba nie musze mówić jak się czuje. Od tamtego czasu jestem na środkach uspokajających. Wczoraj był pogrzeb. Nie mogłam wytrzymać, zemdlałam w kościele. Teraz siedze i czekam aż do mnie przyjdzie. Zawsze w soboty przychodził i spędzaliśmy całe dnie razem. Mieliśmy pojechać do galeri po ciuchy. Moja mama mówi, że to świeże, że przestanie boleć. Jednak ja w to nie wierzę. To jest śmieszne ale 7 maja w moje urodziny On mi się oświadczył. Mieliśmy razem poczekać aż skończe 18lat i potem odrazu wziąść ślub. Nie tracić czasu. Nie chcieliśmy zmarnować ani chwili. Byliśmy ze sobą 743 dni. Jesteśmy. Bo ja nadal Go kocham i On zawsze będzie ze mną.

jak to przeczytalam to az sie poplakalam... [*]

pisz jak najwiecej...

[eyo]

właśnie sobie przypomniałam co zrobiła własnie po śmierci kuzyna o której pisałam wyżej...

mój TZ zna moje wszystkie hasła.. powiedziałam mu, że gdyby mi sie coś stało to ma wejśc np. na moje gadu i ustawić opis, że go kocham całym sercem i zawsze będę kochała.. i żeby zrobi cos żeby to konto nigdy nie znikło ani żadne inne... on powiedział, że mam zrobic to samo.

-------------------
wiecie co sie dzisiaj stalo.. burze u mnie były strasze a TZ wyszedł z domu na tramwaj o 20:30 więc powinien u mnie być o 20:40 gdzieś tak ale że jak są burze to często komunikacja zawodzi to od rauz napisał, że może będziesz szedł na nogach ( czyli dotrze 20:50-21:55)... no i nie przyszedł w czasie tramwajowym.. i nie przychodził w tym drugim ;/ i zaczęłam ryczeć i do niego dzwonić, chyba z 5 minut próbowała a on nie odbierał.. i ryczałam totalnie myśląc o tym wątku ;/ przyszedł 5 minut później i okazało się, że nie wziął telefonu z domu a spóźnił sie bo z przystanku wrócił do domu ;/ jak ja okropnie ryczałam...
-------
ja wiem bardzo niepomocna tutaj jestem.. bo nie wiem jak pomoc.. a reaguje strasznie emocjonalnie na takie sytuacje ;/ zawsze bardzo mnie sama boli kiedy dwie osoby ktore sie kochaja musza sie tak rozstac...

[wazonik]

Każde słowo w takiej sytacji jest mdłe, ale poezja czasem może pomóc...

"Przysięgam wam, że płynie czas!
Że płynie czas i zabija rany!
Przysięgam wam, przysięgam wam,
Przysiegam wam, że płynie czas!
Że zabija rany - przysięgam wam!

Tylko dajcie mu czas,
Dajcie czasowi czas.
(Zwólcie czarnym potoczyc się chmurom
Po was, przez was i między ustami,
I oto dzień przychodzi, nowy dzień,
One już daleko, daleko za górami!)"

[paulakrk]

Weroniczko już Ci kiedyś pisałam,że jesteś mądrą, kochaną dziewczynką...

Zero sprawiedliwości ..eh..

Trzymaj się, będzie dobrze. MUSI być

[monia.1987]

Strasznie mi przykro, naprawdę strasznie nic chyba mną jeszcze nie ruszyło nigdy na tym forum Nie potrafię sobie wyobrazic co ja bym czuła..pewnie jak większość dziewczyn też zawsze panikuje jak ma wył tel bo się rozladował czy coś..
Nie będę pisala, że będzie dobrze, żebyś się nie martwiła bo to głupie. Tak naprawdę to pewnie żadne slowa teraz nie pomogą, ale wiesz, że jesteśmy.. Może faktycznie pisanie Ci pomoże

[giganciara]

Czytam i płaczę.

On gdzieś tam jest, nadal Cię kocha i chce żebyś była szczęśliwa. Pamiętaj.

[milkNhoney]

cieżko mi cokolwiek napisać teraz. Strasznie ściska za gardło i nietylko.

Nie chcę pisać, że współczują bo tak naprawdę nie wiem co czujesz.
Chcę Ci życzyć dużo siły.

[nri]

Napisane przez TmargoT

-jak można w takim żalu wypowiadac TAKIE GORZKIE SŁOWA.

Slowa gorzkie ale prawdziwe - takie tez sa potrzebne, by uzmyslowic pewne kwestie.