Nie mam przyjaciólki a bardzo mi jej brakuje

[ckin2u]

jest tu ktos jeszcze?

[201608040942]

jest, jest ;o)

[kotek77]

Napisane przez MonikaPogrzeba

ja to sie przyznam, nie jestem fanka tych wszystkich nowosci. mam zwykla komorke, te dotykowe wogole mnie nie rajcuja. Ja wogole nie potrzeuje takiego telefonu, od raz na ruski rok. Ja sie chyba za pozno urodzilam, bo stronie od techniki jak moge ;o)

Monika nie ty jedna nie rajcujesz się najnowszym modelem komórki . Moje wymagania ograniczają się do tego żeby bateria długo trzymała i telefon dobrze działał . Żadnych bajerów internetów , facebooków androidów czy diabli wiedzą co tam jeszcze te telefony maja Nawet jakbym to miała w tel. to i tak bym nie używała podobnie jak większość posiadaczy tych dotykowych smartfonów

[201608040942]

No , ja to bym chciala zeby w moim nic nie bylo, tak jak to bylo na poczatku. sms i zadzwonic i to wszystko, a i tak uzyje raz na ruski rok to ciulstwo ;o)

jak jede do miasta to widze nie tylko mlodziez, ale i starsze osoby w moim wieku i tak po 40-tce klikajace i przesuwajace po tych telefonach. No cala droge cos tam macaja, suwaja, a ja jade z 15 min,a oni juz w tym metrze siedzieli i siedza dalej jak ja wysiadam, wiec ja nie wiem , jak ktos z konca Diusburga jedziee na tylko dworzec w Düsseldorfie to spedza w tym wagonie godzine czasu i on tak caly czas cos tam szpera w tym telefonie, albo mowi do niego i odsluchuje nie wiem co. No co to jest cholera jasna? Nie kumam tego. U mlodziezy to potrafie zrozumiec, ale u tych starszych ludzi? Moj chlop to placze ze smiechu jak mu opowiadam moja jazde do miasta i nazad, a ja naprawde z centrum mam gora 10-15min i wysiadam juz na przystanku u mnie. Ja to juz mam stresa jak moj chlop cos chce i mi zadzwoni. lapie za torbe jak by mnie parzylo, jak by mnie ktos gonil hihihi no ja naprawde nie pojmuje tego ciaglego pipania w ta komorke

[magnolia79]

eee... to ja lubię mieć dobry telefon, dotykowe mnie na razie w ogóle nie rajcują, z dostępem no internetu nie potrzebuję, ale lubię np. jak telefon ma dobry aparat, często trzeba gdzieś na szybkiego strzelić fotkę, do łóżka też chodzę spać z telefonem, bo rano mnie budzi

a teraz mam w obudowie biało - matowo złotej i nie ukrywam, że cieszy moje oko

a poza tym ma dzwonić, wysyłać i odbierać smsy

[kotek77]

hej gdzie wszystkie wywiało .

[201608040942]

ja zerkam co jakis czas czy sa nowe wpisy i udzielam sie w nowych watkach o ubieraniu sie po 30-ce i ostatnio o perfumach po 30-tce ;o)

[dzinek]

Mnie wywialo ale juz przywialo z powrotem.
Co tam Kotek u ciebie?

[kotek77]

Ja się muszę przyznać,że mi odbiło z lekka. Mój syn pojechał z moim bratem na cały długi weekend i zostałam sama . Postanowiłam zaimprezować w końcu raz na X lat wolno . Przeholowałam i teraz leczę porządne przeziębienie.: Czas się przyznać się za stara jestem już na takie zabawy.

[dzinek]

Postanowila poimprezowac = odbilo?
No co TY
zdrowka zycze

[salauke]

Witam
Pasuje do Waszego grona
Od paru miesięcy przebywam w UK (Bristol), na emigracji juz 5 lat... także więkoszosc kontaktow zostala wystawiona na probe.... Najbliższe osoby, z ktorymi dziele swoj los to mój mąż i mama. Dwie dobre kolezanki w kraju, ale jakos od czasu pojawienia sie dzieci w ich zyciu, wszystko inne zeszlo na dalszy plan. Moja rodzina stanowi nadal 1+1 - takze nie dzielenie z nimi wspolnego losu tez troche rozluznilo kontatkt.
Obecnie z dala od wszystkich znajomych i jakoś czuję brak, kogoś z kim można dzielić swoj swiat.
Potrafie naładowac swoje akumulatory w zaciszu domowym, zawsze znajde sobie jakies zajecie, ale brakuje kogos z kim mozna realnie sie spotkac i porozmawiac...
Przyjaciele nie spadaja z drzew - duze szczescie trzeba miec, zeby spotkac kogos, kto bedzie nam bratnia dusza

[201608040942]

A u siebie w Bristolu nie poznalas jeszcze nikogo?
Bo ja sie tak przyznalam ostatnio sama przed soba, ze inaczej jest utrzymywac znajomoasc z kims na odleglosc, a inaczej jest, jak sie ma kogos kolo siebie.
Mam wizazowa psiapsiolke. Widzialysmy sie tylko raz jak onma byla z mezem u mnie na tydzien. Bardzo sobie cenie jej znajomosc i licze ze kiedys uda sie chodz ja na weekend odwiedzic jak bede w PL. Ale to zupelnie inaczej funkcjonuje niz jak ma sie kogos z kim sie pogoda i mieszka niedaleko nas i mozna sie z ta osoba czasami na kawe umowic.

[Shesadda]

Napisane przez salauke

Witam
Pasuje do Waszego grona
Od paru miesięcy przebywam w UK (Bristol), na emigracji juz 5 lat... także więkoszosc kontaktow zostala wystawiona na probe.... Najbliższe osoby, z ktorymi dziele swoj los to mój mąż i mama. Dwie dobre kolezanki w kraju, ale jakos od czasu pojawienia sie dzieci w ich zyciu, wszystko inne zeszlo na dalszy plan. Moja rodzina stanowi nadal 1+1 - takze nie dzielenie z nimi wspolnego losu tez troche rozluznilo kontatkt.
Obecnie z dala od wszystkich znajomych i jakoś czuję brak, kogoś z kim można dzielić swoj swiat.
Potrafie naładowac swoje akumulatory w zaciszu domowym, zawsze znajde sobie jakies zajecie, ale brakuje kogos z kim mozna realnie sie spotkac i porozmawiac...
Przyjaciele nie spadaja z drzew - duze szczescie trzeba miec, zeby spotkac kogos, kto bedzie nam bratnia dusza

oj prawda-nie spadają..fakt ciężko znależć osobę z którą się człowiek dobrze rozumie..

[dzinek]

Ale trzeba wierzyc ze sa fajni ludzie i w koncu sie na nich trafi.
Monia to chyba kazda z wyjezdnych( jest takie slowo?) wie ze przyjaznie inaczej funkcjonuja jak sa rzucone na odleglosc a co innego jak sa blisko, to podobnie jak zwiazek tylko ze tu platoniczny spekt odgrywa role. Tez mi kogos blisko brak

Witamy Jak tam sie w Bristolu mieszka?

[Agatka79]

witam serdecznie
widzę, że ja też tutaj pasuje, ja mieszkam za granica 6 lat, mam dwie bliskie przyjaciółki, które też mieszkają w uk ale nie w tym samym mieście, i tak mi brakuje takich wyskoków na kawke

[magnolia79]

Agatka, masz świetny wpis w stopce - aż zacytuję dzisiaj mojemu mężowi

[dzinek]

No mnie tez sie podoba.
Agatka gdzie jestes dokladniej?

[Agatka79]

też tak skromnie przyznam że cytat jest bardzo trafny...i każdy facet powinien o tym pamiętać Ja w Warrington mieszkam, to jest p a Wy dziewczynki gdzie jesteście??

[magnolia79]

Napisane przez dzinek

No mnie tez sie podoba.
Agatka gdzie jestes dokladniej?

Napisane przez Agatka79

też tak skromnie przyznam że cytat jest bardzo trafny...i każdy facet powinien o tym pamiętać Ja w Warrington mieszkam, to jest p a Wy dziewczynki gdzie jesteście??

Mąż stwierdził, że - coś w tym jest

[Agatka79]

Napisane przez magnolia79

Mąż stwierdził, że - coś w tym jest

czyli jest szansa, że już nie będzie się dziwił dlaczego kobiety za dużo gadają albo muszą mieć pomadkę, paznokcie, torebkę i pasek w tym samym kolorze co buty

[magnolia79]

Napisane przez Agatka79

czyli jest szansa, że już nie będzie się dziwił dlaczego kobiety za dużo gadają albo muszą mieć pomadkę, paznokcie, torebkę i pasek w tym samym kolorze co buty

mój się w sumie mało dziwi i to czego nie rozumie w większości u swojej żony akceptuje
ja dzisiaj musiałam akceptować mecz

[Agatka79]

Napisane przez magnolia79

mój się w sumie mało dziwi i to czego nie rozumie w większości u swojej żony akceptuje
ja dzisiaj musiałam akceptować mecz

mnie to ominęło...w pracy byłam i wróciłam na ostatnie parę minutek, mój też się stara akceptować aczkolwiek jeszcze mu się zdarza dziwić...w sumie nawet nie wiem dlaczego...po 9 latach razem powinnien się przyzwyczaić nie

[dzinek]

W miare daleko, choc na tej samej wyspie.
Teoretycznie powinien przywyknac, w praktyce roznie wychodzi

[szyszunia_32]

Wszystkie przyjaznie z okresu młodości często się kończą, gdy zaczynamy pracę

[aira]

...a bliższe znajomości z pracy, kończą się wraz ze zmianą pracy... czasem na ich miejsce przychodzą nowe.

Ja kilka stron temu pisałam o sobie:
Ja jestem w podobnej sytuacji. Nie mam bliskiej przyjaciółki. Przyjaźnie ze szkolnej ławki się porozjeżdżały po świecie. Niedawno zmieniłam pracę w której miałam bliską koleżankę i okazuje się, że bliskie znajomości zawarte w biurze żyły swoim życiem dopóki miałyśmy blisko siebie biurka. Później spotykałyśmy się jedynie z mojej inicjatywy, najczęściej u mnie...aż przestałam pierwsza inicjować spotkania.
I tak wyglądało to w ten sposób, że ja dzwoniłam proponowałam spotkanie, koleżanka nie miała czasu, miała inne plany i rozmowa się kończyła krótkim: "kiedyś się zdzwonimy". Nie jestem jeleniem. W ciągu roku, trzy razy miała dla mnie czas Na szczęście mam wspaniałego Męża, z którym się doskonale rozumiemy. Mogę z Nim pogadać o wszystkim i sama nie wiem czy brakuje mi przyjaciółki, może bardziej żal mi, że te znajomości się po prostu skończyły.

...wiele się zmieniło w moim życiu od tamtej pory.
Sprzedaliśmy z Mężem mieszkanie i kupiliśmy dom w odległości ok 70 km od mojego rodzinnego miasta. Po przeprowadzce jakiś czas dojeżdżałam do pracy, szukałam jakiegoś zajęcia jednocześnie w okolicy, jednak z szefową zawarłam porozumienie, że dopóki nie mam innej pracy mogę nadal pracować w domu, korzystając ze zdalnego pulpitu i 3 x w tygodniu w biurze, zabierające jednocześnie dokumenty do księgowania do domu. ( Z zawodu jestem księgową). Sytuacja taka trwała ponad miesiąc i niestety moja szefowa wycofała się z naszej ustnej umowy, tłumacząc, że taki system pracy działa demotywująco na innych pracowników.
Hmm ... i mówi się trudno. Robotę straciłam. Od września jestem bez pracy. Ale nie o tym chciałam pisać...
Po przeprowadzce do domu, przeżyliśmy wizyty tabunów zaciekawionych znajomych ) Dom kupiliśmy w lipcu. To było bardzo piękne lato. Mieszkamy w bardzo malowniczej wsi. Dom jest śliczny, oboje się nim bardzo cieszymy.Wśród sąsiadów mamy również bociana, którzy w tym roku uwił sobie obok naszego domu gniazdo. Nasi sąsiedzi to raczej starsi ludzie.. (50-70) po sąsiedzku mieszka jedna para, która jest w naszym wieku, jednak pracują od rana do wieczora, mają dwójkę małych dzieci z którymi w ciągu dnia jest opiekunka. Myślałam, że trochę bliżej się poznamy zaprosiliśmy ich kiedyś na kawę, oni nas również... ale jakoś mam wrażenie , że nie iskrzy między nami na tyle aby znajomość ta miała się pogłębić. Mój Mąż pracuje tam gdzie dotychczas, ma nawet o połowę bliżej do pracy niż przed przeprowadzką. A ja... siedzę w domu, sprzątam, gotuję etc. z nudów zaczęłam się bawić w decoupage i wystawiać jakieś prace na allegro (niestety nie mają brania, chyba nie jestem aż tak zdolną bestią) Najgorsze, że w związku z moja ostatnią pracą, która była bardzo absorbująca, odeszłam z zespołu muzycznego, w którym śpiewałam ponad 10 lat i wszyscy( było nas sześcioro) poszli w swoją stronę. Graliśmy na imprezach okolicznościowych.Niektór zy zaangażowali się w inne projekty, innym się już nie chce grac, więc w tym składzie zespół jest już raczej nie do odbudowania. Szukam póki co innego zespołu w żywym składzie, gdzie mogłabym się udzielać, bo coś muszę robić, a znaleźć tutaj w okolicy posadę w zawodzie księgowej graniczy z cudem. Choć ciągle w ten cud wierzę. Nigdy wcześniej nie byłam w takiej sytuacji, że nic nie robię, nigdzie nie pracuję. I to wcale nie jest takie fajne, jak czasem może się wydawać z perspektywy osoby, która wstaje codziennie rano, żeby iść do pracy. Bo praca to jednak jakaś perspektywa. Mój Mąż oczywiście mnie pociesza, że na pewno coś znajdę prędzej czy później. Że w sumie tak jak jest dajemy radę itd..ale wiecie o co chodzi... Zawsze byłam aktywna zawodowo. Praca, zespół...zawsze coś się działo. A teraz jestem prawdziwą kurą domową. W całej tej sytuacji mam więcej czasu na myślenie o pierdołach. Bardzo mi brakuje kontaktu z ludźmi. Jutro jadę na spotkanie dziewczynami z mojej ostatniej pracy. Miałyśmy taki zwyczaj spotykać się co kilka miesięcy z wszystkimi osobami , które pracowały w firmie i które pracują - rotacja tam była duża ( ja pracowałam tam 1,5 roku i w tym czasie zwolniło się 10 osób i potem jeszcze dwie po mnie). Tak więc, jak to się mówi, trochę wyjdę do ludzi Brakuje mi jednak czasem jakieś drugiej baby do pogadania. Stąd chyba ten najdłuższy mój post.

[201608040942]

Oj chyba nie jestes prawdziwa kura domowa, bo jak bys nia byla to bys nie miala czasu na rozmyslania i zamartwiana. Masz dom , wiec tym bardziej pracy w kolo domu i w domu jest sporo, troche mniej jak sie ma mieszkanie.
ja tez kura domowa, ale z wyboru i mnie sie nie nudzi, ja mam co robic. Rano wstac wyszykowac sie, obudzic dziecko do szkoly, zjesc sniadanie, zaprowadzic dziecko do szkoly, do sklepu na zakupy jak cos braknie, albo chlop na tygodniowych zakupach nie kupi, ogarnac dom, wstawic pranie, ugotowac obiad, powiesic pranie, odebrac dziecko ze szkoly, do logopedy z dzieckiem itd itp. Na wizaz tez wskocze ;o)

Bedzie dobrze aira ;o) zlap za grabie i posprzataj liscie przed zima, albo jak juz masz snieg to odgarnij podjazd. Jest fajnie, naprawde fajnie, nie zalamuj sie. Powoli znajdziesz prace poza domem, a poki jej jeszcze nie masz to wij gniazdko. Pokoi pewnie masz wiecej niz dwa, a kurz wszedzie osiada ;o) i decoupage robisz jest super naprawde super.

[aira]

No pewnie, że w domu mam co robić, ale wiesz... przychodzą takie dni jak dziś, że mi się nazbiera i muszę to gdzieś wylać. Absolutnie się nie nudzę, tylko ..chcę więcej niż biegać wciąż z miotełką.


... i jeszcze mi się wczoraj pralka w trakcie prania zepsuła, więc na nudę naprawdę nie ma czasu

[201608040942]

A bo czasami to tak bywa i takie dni sie pojawiaja ;o(

po ikonce na koncu twojego wpisu widze ze udalo mi sie chodz troche cie pocieszyc, albo? ;o)

[maryska80]

ech... a ja nie mam ani przyjaciółki, ani męża, ani dziecka...
i samotność chyba powoli mnie zabija
a mam dopiero 32 lata

[201608040942]

A zycie towarzyskie jakies masz? Znajomych z ktorymi sie na kawe i pogsduchy spotkasz?