Czy wierzysz w duchy?

[Surimi]

Napisane przez mOna01

Omg... Ja bym chyba psychicznie nie dała rady Boszzz mam nadzieję że mnie nigdy nic takiego nie dopadnie.
A ja przez ostatni rok czasem na weekendy przyjeżdżałam do TŻta, do wynajmowanego mieszkania (studia). No i wszystko ok, super, a jakoś w lutym chyba jechałam do niego taksówką i facet patrzy gdzie się zatrzymujemy i TAKIE oczy na mnie i się pyta czy to tutaj na pewno, a ja że tak i czemu tak się dziwi. A on czy się nie boję, a ja czego to mi opowiedział cudowną historię że w tym domu 2 lata temu synuś schizofrenik zmasakrował swoją matkę siekierą, sam wyskoczył z okna (połamał sobie nogi i wylądował w szpitalu psych.) a ojciec dostał zawału i zmarł. No to ja nie chciałam wysiadać z tej taksówki oczywiście mój kochany wiedział o wszystkim ale zna moją strachliwą naturę i nic mi nie powiedział. Tym bardziej że od pierwszego przyjazdu marudziłam że ten dom jakiś straszny i ponury, bałam się go. A po tym to już w ogóle... Ale tam mniejsza o duchy, bardziej bałam się że ten psychol mógłby uciec ze szpitala i założę się, że pierwszym miejscem gdzie by poszedł byłby "jego" dom

ostro:9 a nic sie nie dzieje w tym domu??czy wolisz o tym nie myslec i nie wnikac w dziwne sytuacje??ja bym tam nie zasnela:

[mOna01]

Napisane przez Surimi

ostro:9 a nic sie nie dzieje w tym domu??czy wolisz o tym nie myslec i nie wnikac w dziwne sytuacje??ja bym tam nie zasnela:

Generalnie nic się nie dzieje, poza samym klimatem domu - ciemny, stary, drewniane wszystko, coś skrzypi, coś dudni. Ogólnie dom strasznie ponury ale żadnych historii ze zjawami czy czymś takim nie było chyba :P pierwszą noc po tym jak się dowiedziałam nie mogłam zasnąć, następną - schowana pod kołdrą i wciśnięta w TŻta jakoś zasnęłam, ale bałam się tam zostawać nawet sama w pokoju kiedy on szedł do kuchni na dół :P

[Martyna882]

Sama nigdy bym nie wywołała ducha
Jeśli już niech to robi jakaś doświadczona osoba,która potrafi go odwołać.
Ale lepiej się za to nie zabierać.
No,ale sama wtedy byłam bardzo ciekawa i nie siedziałam w drugim pokoju tylko też brałam w tym udział. A co by było gdyby duszek nie chciał sobie pójść?
Ktoś mi kiedyś powiedział,że jak się wywołuje ducha to to jest jakiś demon i jak zadaje mu się pytania to on odpowiada na nie jakoś z naszej podświadomości


Jeszcze mi się przypomniało jak koleżanki mi opowiadały,że ich koleżanka ma w domu jakiegoś demona właśnie...
I że u ludzi są jakieś czakry i można jakoś podkraść się do nich tylko potrzeba na to bardzo dużo energii i ten demon jej pokazywał jak to się robimam nadzieję,że nic nie pokręciłam,bo trudno to zrozumieć,sama nie do końca to rozumiem.
Mówiły,że np w szkole nauczycielce jakoś się 'podkradły' i robiły tak,żeby wywołując do odpowiedzi jakiegoś ucznia w dzienniku omijała jej nazwisko...
Albo,że wisiały jakieś dzwoneczki i ona nimi poruszyła.
Nie wiem czy to wszystko jest prawdą,ale moje koleżanki mówiły,że ona jest bardzo wiarygodna.

[vanesia1]

Coś Wam pokażę
To jest zdjęcie, które zrobiliśmy z TŻ jakiś czas temu na wycieczce.
Dopiero dzisiaj zauważyliśmy po lewej stronie, na tym tęczowym polu jakby zniekształconą postać- dwoje oczu i zarys twarzy, nie zaznaczam tego, niech każdy spróbuje to zobaczyć sam.

Nie są to nasze oczy i twarz, a nikogo wtedy nie było przy tym kamieniu kiedy robiliśmy to zdjęcie. Zresztą nie tylko przy kamieniu, w ogóle nikogo w okolicy wtedy nie było.
I co o tym myślicie?

Aha, daję słowo, że to oryginał-nie przerabialiśmy w Photoshopie ani nic przy tym zdjęciu nie majstrowaliśmy.

[mOna01]

Napisane przez vanesia1

Coś Wam pokażę
To jest zdjęcie, które zrobiliśmy z TŻ jakiś czas temu na wycieczce.
Dopiero dzisiaj zauważyliśmy po lewej stronie, na tym tęczowym polu jakby zniekształconą postać- dwoje oczu i zarys twarzy, nie zaznaczam tego, niech każdy spróbuje to zobaczyć sam.

Nie są to nasze oczy i twarz, a nikogo wtedy nie było przy tym kamieniu kiedy robiliśmy to zdjęcie. Zresztą nie tylko przy kamieniu, w ogóle nikogo w okolicy wtedy nie było.
I co o tym myślicie?

Aha, daję słowo, że to oryginał-nie przerabialiśmy w Photoshopie ani nic przy tym zdjęciu nie majstrowaliśmy.

z prawej strony chyba chciałaś napisać
Oczy i nos faktycznie! Pewnie to tylko gra światła ale wygląda groźnie...

[Paati89]

To przez padające promienie słońca tak wyszło...
Ale przyznam,że robi wrażenie.
Co do ogólu to ja wierze w duchy...

[vanesia1]

Przepraszam, po prawej mialo byc
I rzeczywiscie, taki troche "chory" efekt wyszedl

[madmuazelle]

Tak wierze w duchy,miałam z dwa razy sytuacje gdzie poczułam czyjąś obecność.

[Jackie_S]

Ja też wierzę

[Surimi]

niestety to nie duch,ale byc moze jakas energia,bo twarz jest za duza,i zdeformowane sa oczy, tak wyszlo ale ciekawe zdjecie

[Asik1604]

Wierzę w duchy i szczerze mówiąc boję się ich, jak wszystkiego co nieznane.

Co więcej w nocy, gdy umarła moja babcia, 8 lat temu, w półśnie spojrzałam na fotel i widziałam ją na fotelu otoczoną białą poświatą, przestraszyłam się, zakryłam głowę kołdrą i zasnęłam i wydaje mi się,że to nie był sen.
Następnego dnia się dowiedziałam,że babcia nie żyje.

[Marissa26]

Ja tez wierze w duchy. I wiem ze moj zmarly dziadzio czuwa nad nasza rodzina zeby jej sie jakas krzywda nie dziala. Niedawno do mojego wojka mieszkajacego we Francji wkradli sie zlodzieje. Bylo to o 3 w nocy . Wszyscy w mieszkaniu spali i nic nie slyszeli. Mojemu wojkowi przysnil sie dziadek. strasznie sie darl na niego zeby wstal w koncu z lozka . kiedy sie obudzil obaczyl jak dzidek wyskakuje przez okno. Nagle w pokoju obok przez drzwi zobaczyl jak ktos swieci latarka. wyszedl i zobaczyl dwoch zlodzieji. Gdyby nie dziedek nie widomo co mogloby sie stac i czego wiecej ne ukradli by zlodzieje.

[2669e8355eb3c825d646af3006bad4f030519c0e_5f0ce7723456d]

wierzę i boję się ciemności

[Biedronaja]

Ja wierzę w duchy. Czasem rozmawiamy z przyjaciółkami na ten temat i przyznam, że bardzo go lubimy Często stwierdzamy, że chciałybyśmy zobaczyć ducha, byle mieć pewność, że nikomu nie stanie się krzywda. Napiszę wam pewną historię. Nie tyle straszną co tajemniczą.
Koleżanka opowiadała mi, że poszła na spacer nie daleko mojego domu przez drogę polną i słuchała muzyki przez słuchawki. Idąc z naprzeciwka jechał jakis facet na rowerze. Minęli się, ona poszła dalej. Za kilka minut znów przejechał ten pan. Postanowiła wracać. Gdy szła usłyszała jakiś dźwięk. Poczuła, że powinna wyjąć słuchawki z uszu. Wyjęła i obróciła się. Zobaczyła tego samego faceta na rowerze jadącego za nią. Powiedziała do niego "Ale mnie pan przestraszył" a on uśmiechnął się i pojechał dalej. I stało takie pojedyncze drzewo, po jego lewej stronie biegła polna droga, którą szła moja koleżanka. Zaraz za drzewem była druga polna droga biegnąca w prawo otoczona niskim zbożem. Facet wjechał za to drzewo i nie wyjeżdżał. Beata (moja kol.) zdziwiła się i weszła za drzewo a faceta tam nie było.. Nie miał gdzie się schować, gdyż wokół drzewa nie było nic a zboże było za niskie. Z resztą - po co miałby się chować?
Wiem, że mogę jej uwierzyć co do tej historii bo widziałam z jakim przekonaniem mi ją opowiadała. Do teraz gdy o tym myślę robi mi sie tak... dziwnie. Co o tym myślicie?

[EwelkaaS]

a i owszem, wierzę w duchy.

[gosiaczek6]

tak...

[andzelika666]

http://pl.youtube.com/watch?v=_lycPMsCe5s

[cherryPrincess69]

nigdy sie tak glebiej nad tym nie zastanawialam, ale mysle ze niee

[paula689]

tak, czasami mam wrażenie że mam styczność w różnych codziennych sytuacjach.

[Aranka]

sama nie wiem...jak zobaczę to zapewne uwierzę ...

[Curly]

Tak, w formie energii.

[Celestia]

sama nie wiem

[Monii07]

ja wierze w duchy.. ale nie chciałabym żadnego spotkac

[Leosia69]

Ja też wierze jak najbardziej w duchy

Kilka lat temu gdy zmarł mój wujek (brat mojej mamy) to rodzice opowiadali, że siedzieli sobie w pokoju ogladali telewizje i nagle drzwi do pokoju zamkneły sie, ale z strasznym hukiem że moja mama aż wrzasneła z tego wszystkiego ...dodam, że okna i wszystko były pozamykane wiec nie było 'przeciągu' ani nikogo w domu. (ja byłam u babci wówczas)

[NacidaDiLisboa]

Osobiście wierze w duchy , na szczęscie żadnego nigdy nie spotkałam i mam nadzieje ze to sie nie stanie.

[wydziergana]

ja wierzę w zjawiska nadprzyrodzone.
chociaż raczej nic nadzwyczajnego mnie nie spotkało.

Napisane przez Oana

A czytałyście może książkę "Życie po życiu"- Mary T Browne ?

tak, czytałam.
bardzo ciekawe są przeżycia tych ludzi.

[Asienka187]

Ja także wierzę w zjawiska nadprzyrodzone.

[Monika1994]

Wierzę, chyba nawet widziałam

Parę lat temu, kiedy zmarła moja babcia, szłam sobie spokojnie do łazienki na parterze, gdzie nie było nikogo (moi rodzice, brat i kuzynka na piętrze), było już ciemno ale na korytarzu paliło się światło. Nie bałam się ani nawet nie płakałam, jakoś już tak mam, że nie płaczę na pogrzebach lub jak ktoś umrze zeszłam po schodach na dół i na końcu dość długiego korytarza zobaczyłam białą poświatę, taki jakby obłok mgły rozmiarów człowieka, który unosił się nad ziemią i "wefrunął" do pokoju obok. Byłam mała i nierozgarnięta, to jakoś mnie to bardzo nie przestraszyło, poszłam spokojnie do łazienki a potem z powrotem na górę gdyby teraz spotkało mnie coś takiego chyba pobiegłabym za tym duchem do pokoju

Jeszcze kiedyś (po oglądaniu horroru, no tak... ) nie mogłam spać, ciągle słyszałam jakieś szmery i czułam kogoś obecność poszłam do pokoju gdzie spała mama, posiedziałam chwilę i postanowiłam wrócić do łóżka. Kiedy tak szłam świecąc latarką w komórce, usłyszałam skrzypnięcie krzesła (takie obrotowe, biurowe ), tak jak by ktoś gwałtownie z niego wstawał zaświeciłam komórką, krzesło się nie poruszało, brat spał w łóżku tuż obok krzesła. Uciekłam do mamy ale to już raczej moja wyobraźnia, tak to bywa po dobrym horrorze

Po za tym przyjaciółka opowiadała o dziwnych rzeczach w jej domu po śmierci dziadka. Kilka dni po pogrzebie jej tata słyszał odgłosy, jakie towarzyszyły braniu leków przez jej dziadka, pewnie jakieś trzaskanie opakowań, wiecie o co chodzi albo drzwi które się same otwierały i zamykały, pies który wył całą noc (a nigdy tego nie robił)...

Czyli podsumowując, wierzę w duchy jak najbardziej, nawet chciałabym spotkać, ale takiego dobrego, który np. by mnie ostrzegł itp. świetny wątek

[Hosenka*]

Jak ja lubie takie tematy

3 lata temu (eh mamy 2009 więc już 4 można policzyć) mialam dziwny sen - obudziłam się i nie wiedziałam co sie dzieje, czułam się bardzo nieswojo. Rodzice zauważyli że jestem nieobecna, mało mówię.
Sen ten mialam kilka dni po pogrzebie mojego ukochanego wujka.
Spałam i nagle usłyszałam pukanie do drzwi. Wstałam więc, otworzyłam drzwi - stał tam meżczyzna z kobietą, uśmiechnięci. Powiedzieli że przysłał ich do mnie mój wujek. W pierwszej chwili ucieszyłam się, że wujek jednak żyje, ale po chwili uzmysłowiłam sobie, że przecież byłam na pogrzebie, widziałam jak spuszczają trumnę w głąb ziemi. Zaczełam strasznie płakać, krzyczeć żeby sie wynosili, a oni stali spokojnie, już nic nie mówili, nadal delikatnie się usmiechali - nei ironicznie czy zlośliwie, a tak uspokajająco, przyjaznie. Zatrzasnęłam drzwi i wtedy pojawił się obraz - pojawiła sie rozmyta twarz mojego wujka - takiego jak pamietałam - uśmiechnietego, szcześliwego, zanim wykończył go rak. Twarz się oddalała, aż zniknęła. Rozpoczął sie inny sen.

Obudziłam się rano i nie byłam pewna czy to był sen - bo ten moment obudzenia się i wstawania z lóżka, podchodzenia do drzwi był tak realistyczny, jakbym obudziła sie w nocy żeby pojść do WC

Wkońcu opowiedziałam ten sen mamie, głos mi sie trzasł, w oczach pojawiły sie łzy. Mama stwierdziła, że może wujek potrzebuje modlitwy, a że ja mu tez byłam bliska to pojawił się mi. Pomodliłam się w jego intenncji i sen sie nie powtórzył.

Ok rok temu kuzynka (córka tego wujka) urodziła syna - ja go nie widziałam, ale podobno gdy sie urodzil to kuzynka, jej maz, moja ciotka mieli taką mine - synek niemal wierna kopia mojego wujka. Jakiś czas później kuzynka opowiadała, że miala dziwną "przygodę" - synek bardzo płakal, nie mógl się uspokoić, sprawdziła mu pieluszkę, ze może trzeba wymienić, próbowała go karmić, ale nic to nie pomagało. W pewnym momencie poczuła obecność swojego ojca, synka trzymała na rękach, a on podobno zapatrzyl sie gdzies w dal, przestał płakać i się zaczał usmiechac - najpierw delikatnie a potem smiać na głos, jakby ktoś go zabawiał, uśmeichał się, czy robil śmieszne miny jak to do dziecka (aż mam łzy w oczach jak to teraz piszę). Dziadek chciał zobaczyć wnuka.


Co do reinkarnacji, nie przeczytałam całego wątku (jeszcze, ale zaraz o nadrobię), możliwe więc ze ktoś już podał link do historii Santi Dewi http://www.nautilus.org.pl/?i=581)

EDCJA: pojawiło sie tu o deja vu - czytałam/słyszałam gdzies, że deja vu to "psikus" mózgu - że czasem "sygnał" z zewnątrz dociera później, mózg z opóźnieniem go odbiera i mimo że coś właśnie robimy, to sygnał do mózgu nadchodzi ułamki sekundy później i stąd to wrażenie.

[zmxncbv]

ja też wierze w duchy(dusze)... ale sie ich nie boje, moze temu ze zmarła najblizsza mi osoba i wierze ze ona nie dala by mnie skrzywdzic.