Polecamy:

Casssssie · 2017-01-21, 19:57

Autorko bardzo współczuje, ale myślę że podjęłaś słuszną decyzje.
Oby tylko facet nie próbował na Tobie dalszych wyrzutów sumienia wywierać...
Tak jak dziewczyny pisały - mimo wszystko przypilnuj przeprowadzki.
Powodzenia

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

**201803290936** · 2017-01-21, 19:59

Cytat:

Napisane przez Gonia1

(...)
A co do Twojej rodziny, to swietnie, ze dali rade "ogarnac syna" (co to znaczy wprzypadku osob z ZD? Nie pytam zlosliwie!). Niemniej jednak nie wszyscy sa zaradni, przedsiebiorczy, bo dla mnie to, co zrobil ten chlopak autorce watku zaradnoscia nie mozna nazwac, choc moze on sam za zaradnego sie uwaza

To znaczy, że jest w dużym stopniu samodzielny (czynności wokół siebie), brał udział w zawodach sportowych (teraz już w mniejszym stopniu, bo jednak zdrowie u osób z tym zespołem nie jest tak dobre), wyjazdach, ma swoje hobby, małe pasje - generalnie jest w życiu szczęśliwy, nie wegetuje. Ma nawet własne, małe oszczędności. Również ma zajęcia tylko w ośrodku dziennym.

xenon88 · 2017-01-21, 21:01

Przykro mi, Autorko, że tak to wszystko się potoczyło. Podejrzewam, że TŻ i jego rodzina będą próbowali Ci wmówić winę. Nie daj sobie niczego takiego wkręcić. Podjęłaś decyzję w zgodzie ze sobą, co spotkało się z szybką i wymowną decyzją Twojego partnera. No i fakt - słowa o przeprowadzce nie powinny być rzucone na wiatr. Powodzenia, wspieram Cię duchowo

mary_poppins · 2017-01-21, 22:11

Trzymam za Ciebie kciuki, przerażająco idiotyczne jest wszystko co powiedział Ci ten bałwan i, tak jak dziewczyny piszą, absolutnie nie bierz tego do siebie. Sprytny miś - obiecał sobie że się zajmie siostrą, więc chciał babę która będzie zmieniać jej podpaski za niego i nie komentować, a tu się trafiła egoistka bez serca co sądzi, że sam to powinien robić - on, mężczyzna, a fe. Wkurz się na patałacha, niech spada i nie wraca.

kasiatoya · 2017-01-21, 22:56

Ale szuja z tego chłopa.
Zrobił z ciebie darmową opiekunkę dla siostry, co go jeszcze w łóżku ogrzeje i jeszcze bezczelnie nie pytając cię o nic jest zdziwiony, że możesz mieć inne zdanie na ten temat.
Nie daj się manipulantowi wbić w poczucie winy i wstydu.
To nie twoja siostra i nie ty się nią powinnaś opiekować, to nie są twoje obowiązki i zobowiązania.

natash88 · 2017-01-21, 22:57

Bardzo mi przykro Autorko. Ciężką decyzję miałaś do podjęcia.
Jego też mi żal, mimo wszystko.

Ale najbardziej przykro mi się robi, jak pomyślę, że matka została rozdzielona z zależną od niej w 100% córką. Serce mi się kraje na myśl i o matce, i o tym dziecku

shinypearl · 2017-01-22, 09:08

Nie wiem czemu, ale jak napisałaś, że płakał na balkonie po rozmowie, to moją pierwszą myślą było, że płakał, bo ma stracha co on teraz do licha zrobi... Pewnie myśli o konieczności przeprowadzki, że utknie teraz na lata, a docelowo pewnie na całe życie z siostrą i zapewne będzie musiał kogoś zatrudnić do pomocy. To z niego wyszło - przerażenie jego sytuacją (zrozumiałe), a nie to, że rozpadł mu się długoletni związek.

Bardzo Ci współczuję i tak jak wszyscy piszą - nie daj sobie wmówić, że to Twoja wina, Ty nic nie zawiniłaś i tak wykazałaś się anielską cierpliwością i altruizmem, na który mnie nie byłoby stać.

phnx · 2017-01-22, 10:48

Przykre bardzo. Dziewczyny już tu wszystko napisały, nie daj sobie wmówić winy za całą sytuację.
Zrobiłaś co mogłaś i aż nad to. Dzięki Tobie w kryzysowej sytuacji siostra nie została pozostawiona sama sobie. Niestety trafiłaś na ludzi, którzy zamiast poczuć wdzięczność, że obca osoba była w stanie poświęcić się dobrowolnie, wyczuli, że można "tanim" kosztem rozwiązać problem opieki. A tu skucha, bo nie dałaś się pokornie ustawić, w sposób jaki dla Ciebie zaplanowali.

Fajna rodzinka, nie ma co. Ty musisz sprzątać kupy, bo ciotka siostrzenicy nie lubi, a facet uważa, że skoro Ty jesteś kobietą, to Tobie kobieca kupa fiołkiem pachnie. A jak nie chcesz tego robić przez najbliższe 50 lat, jak to Twój facet z ciotką ustalił - Ty egoistko Ty!
Na dobrą sprawę - powinnaś się cieszyć, że nie stała się Twoją, ta rodzina i ci ludzie.

Te płacze, to wyzywanie od egoistek, samolubów to nic innego jak najbardziej znana forma obrony - przez atak. Wiem jak bolą takie słowa, ale to ma na celu Cię złamać, pamiętaj o tym.
Przykre, kiedy po 5 latach wychodzi prawdziwa natura człowieka i teraz na pewno jest Ci ciężko, ale nie masz czego żałować w kontekście rozstania.
Na pewno wszyscy oni chcą Twojego dobra - więc do cholery nie daj go sobie odebrać

ama4 · 2017-01-22, 17:44

Bądź dzielna!! Podjęłaś bardzo dobrą decyzję. Z pewnością będziesz mieć gorsze chwile, ale pamiętaj że nie było innej drogi

**getlock** · 2017-01-24, 08:38

Oczywiście, że jak wychodzą takie sprawy na jaw to się rozmawia. I tak jak rozmawialiśmy o tym "co bedzie gdyby" kiedy było dobrze, tak i rozmawialiśmy gdy już "coś" się stało. I zawsze jedyną rozsądną opcją według niego byłby ośrodek gdzie by zamieszkała na stałe. Sytuacja w której byliśmy była nagła i tu też była ugoda, że to tylko na czas powrotu ich mamy do zdrowia, żeby dziewczynie nie dezorganizować i nie wywracać całego życia do góry nogami, że opieka nad nią będzie wspólna itd. Tylko, że okazało się, że teoretyczne rozmowy nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Trudno mi okreslić czy od początku zamysł "w razie czego załatwimy jej ośrodek na stałe" był kłamstwem, prawdą czy czymś innym. Być może to wpływ ciotki. Nie wiem. Ciotka w każdym razie już do mnie dzwoniła, określiła mnie cwaniarą, że niby mnie rozpracowała, bo ja dziewczynę chciałam w ośrodku umieścić a sama brać te miliony które ona dostaje itd. Ich mama dowiedziała się o tym co sie stało i zmieniła zdanie - z ciotką nie chce jechać, chce zostać tu. A ja? A mnie tam nie ma. Wczoraj się spakowałam, wsiadłam w auto i jestem w Sopocie. Nie mam ochoty się z nimi wszystkimi uzerać, to ich sprawa już. Nie moja.

Minui · 2017-01-24, 09:44

Cytat:

Napisane przez getlock

Oczywiście, że jak wychodzą takie sprawy na jaw to się rozmawia. I tak jak rozmawialiśmy o tym "co bedzie gdyby" kiedy było dobrze, tak i rozmawialiśmy gdy już "coś" się stało. I zawsze jedyną rozsądną opcją według niego byłby ośrodek gdzie by zamieszkała na stałe. Sytuacja w której byliśmy była nagła i tu też była ugoda, że to tylko na czas powrotu ich mamy do zdrowia, żeby dziewczynie nie dezorganizować i nie wywracać całego życia do góry nogami, że opieka nad nią będzie wspólna itd. Tylko, że okazało się, że teoretyczne rozmowy nie mają nic wspólnego z rzeczywistością. Trudno mi okreslić czy od początku zamysł "w razie czego załatwimy jej ośrodek na stałe" był kłamstwem, prawdą czy czymś innym. Być może to wpływ ciotki. Nie wiem. Ciotka w każdym razie już do mnie dzwoniła, określiła mnie cwaniarą, że niby mnie rozpracowała, bo ja dziewczynę chciałam w ośrodku umieścić a sama brać te miliony które ona dostaje itd. Ich mama dowiedziała się o tym co sie stało i zmieniła zdanie - z ciotką nie chce jechać, chce zostać tu. A ja? A mnie tam nie ma. Wczoraj się spakowałam, wsiadłam w auto i jestem w Sopocie. Nie mam ochoty się z nimi wszystkimi uzerać, to ich sprawa już. Nie moja.

Borze, co za rodzinka. I ta ciocia, wzór moralności, obrończyni biednej, upośledzonej dziewczyny, którą sama chciała do adopcji oddać

Sama nie chciała jej u siebie, a na Ciebie naskakuje, że chcesz ją oddać do ośrodka - oj, nie wiem, czy zdołałabym utrzymać kulturę języka, gdyby do mnie zadzwoniła.
Tak jak dziewczyny wyżej pisały, przypilnuj tej wyprowadzki, żeby nie było, że "w tygodniu" przeciągnie się na kilka miesięcy, a ten tragiczny gość jeszcze jakimś cudem zdoła Cię urobić. Tutaj nie ma czego zbierać, nawet abstrahując od niepełnosprawnej siostry, ten pan wywinął taki numer, który go dyskwalifikuje jako partnera. I też wydaje mi się, że kiedy te wszystkie brzydzące go obowiązki spadną na niego, inaczej spojrzy na kwestię ulokowania siostry w ośrodku

ama4 · 2017-01-24, 10:03

Najlepiej nie odbieraj od nich już żadnych telefonów bo nic nowego nie usłyszysz a tylko Ci się zrobi przykro. Są mistrzami wpędzania w poczucie winy, szkoda tylko że nie zauważają podstawowego faktu - to oni w pierwszej linii mają obowiązki i się przed nimi migają. Nie Ty.
Miłego pobytu

Obyś zapomniała o tym możliwie jak najszybciej i zaczęła nowe życie

mogg · 2017-01-24, 10:16

Bardzo dobrze zrobilas, duzo sily i glowa do gory

Wysłane z mojego SM-G920F przy użyciu Tapatalka

Fortuna1 · 2017-01-24, 11:05

Cytat:

Napisane przez getlock

Nie wiem czemu tu to piszę, bo i to tak w niczym nie pomoże... Kiedy poznałam mojego partnera wiedziałam, że ma tylko matkę i siostrę. I tyle. Reszta była otoczona wielkim tabu. Jeździł tak do nich regularnie, mnie zabrać tam absolutnie nie chchiał. Gdy w końcu to zrobił po baaardzo długim czasie okazało się, że jego ojciec zostawił rodzinę zaraz po tym gdy okazało się, że jego siostra jest/bedzie upośledzona. I tak to mniej więcj wyglądało, on tłumaczył się, że robił z tego tajemnicę bo się wstydził, itd. Ale jest odowiedzialny za nich i zawsze będzie tam jeździł i pomagał. Ok. Normalne, czego tu się wstydzić? Ale stało się nieszczęście. Matka partnera miała udar, była w szpitalu, teraz przebywa w ośrodku rehabilitacyjnym. Dziewczyna trfaiła do nas. I to były bardzo bardzo ciężkie dni. Załatwiliśmy,jej pobyt w dziennym ośrodku dla osób upośledzonych, rano przyjeżdża bus który ją zabiera na zajęcia, później odwozi. Zakładaliśmy, że to sytuacja tymczasowa, że gdy jego matka lepiej się poczuje to znowu zamieszkają razem, załatwi się jakąś opiekunkę itd. Sprawy się jeszcze bardziej pokomplikowały bo jego mama nie wraca do sprawności tak jak by tego wszyscy chcieli i najbardziej optymistyczną wersją jest to, że będzie się poruszać o kulach ale i wózek inwalidzki też wchodzi w grę. W tym momencie zjawiła sięsiostra jego mamy, z innego miasta która zaproponowała, że weźmie ją do siebie bo bedzie jej po prostu lepiej. Siostrę weźmie, siostrzenicę absolutnie nie. Po wielu rozmowach ustaono, ze dziewzyna będzie mieszkała z nami... I tu zaczyna się sedno problemu ponieważ wszystkie ustalenia, rozmowy były prowadzone beze mnie. Nikt mnie o zdanie nie pytał. Dziewczyna jest uposledzona umysłowo. Całe życie żyła pod kloszem, wychowywana przez matkę która robiła za nią chyba wszystko. Nie jest jakoś mocno upośledzona, myślę, że gdyby była uczona samodzielności to dziś sytuacja nie była by tak dramatyczna. Partner i jego wkład w zajmowanie się siostrą ograncza się do działań bardzo neutralnych i przyjemnych czyli spacery, wyjście do sklepu, oglądania tv, jakieś gry, zabawy. No idylla. Ja natomiast obarczona jestem całą resztą. On się tłumaczy tym, że jestem kobietą więc lepiej ją zrozumiem, lepiej się nią zajmę, że po prostu nie wypada by on brał dział w jakichś czynnościach itd. Ale nawet dla mnie jako kobiety wiele spraw jest barierą i sobie z tym nie radzę. O całodobowym ośrodku dla niej nie chce nawet słyszeć. O jakiejś opiekunce też nie bo precież my jesteś my zdrowi, sprawni itd. A ja już po prostu siły nie mam...

Takie decyzje powinni byli skonsultować z tobą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

siekierrra · 2017-01-27, 14:43

Autorko, jak się trzymasz?

**getlock** · 2017-01-28, 08:52

Cytat:

Napisane przez siekierrra

Autorko, jak się trzymasz?