Moje życie jest puste :(

[Szkolna]

Dziewczyny, przyszłam się wyżalić... Smutno mi w tym życiu jakoś Czuję się osamotniona, bez perspektyw na przyszłość. Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka Pragnienie posiadania własnej rodziny to jedno, a świadomość, że gdy odejdą moi rodzice to drugie. W zasadzie mam w życiu tylko rodziców, żadnej bliższej, ani nawet dalszej rodziny (moi rodzice są jedynakami). Coraz częściej nawiedzają mnie myśli, że gdy umrę to nawet nie będzie miał mnie kto pochować Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji. Niby twierdzi, że mnie kocha, ale nie robi nic by nasz związek miał jakikolwiek sens. Może gdybym widziała, że on się stara, że robi coś w kierunku by założyć rodzinę, to może wtedy bym zmieniła stosunek do niego. A tak to jest dla mnie bez sensu Do tego jeszcze dochodzi to, że mieszkam sama, ta pustka jest dobijająca i coraz częściej odechciewa mi się wszystkiego

[CandyShopGirl]

Jedno mnie uderzyło - gdyby Twój TŻ zaczął 'robić coś w kierunku, żeby założyć rodzinę' (namawiać, na przykład, żebyś odstawiła tabletki), to byś go pokochała i żylibyście długo i szczęśliwie? O co w ogóle kaman?

Po pierwsze - z tego, co napisałaś, wynika, że nie kochasz mężczyzny z którym jesteś (zakochujesz się w innych i takie tam) - więc najlepiej zrobisz, jeśli się rozstaniecie i dacie sobie szansę na ułożenie sobie życia osobno.
Po drugie - myślę, że jeśli jedynym Twoim celem jest życie dla 'rodziców, faceta, dzieci', to jest bez sensu. Skup się na sobie, zacznij się rozwijać, znajdź swoje pasje, zmieniaj coś, zacznij czuć się dobrze sama ze sobą.
A tak to co - nieszczęśliwa kobieta, którą uzdrowią dzieciaczki i zabawa w dom z facetem, którego nie kocha?
A gdzie w Twoim życiu przyjaciele?
Zainteresowania?
Marzenia?

Dzieci i małżeństwo z kimkolwiek, byle tylko był, to nie marzenia, tylko jakaś totalna desperacja...

[Ninlil]

Spróbuj się zaprzyjaźnić ze swoim chłopakiem. Nawet jeśli go nie kochasz- może zyskasz przyjaciela. Nie ma co traktować go jak wroga tylko dlatego, że ma inne cele w zyciu. Powiedz mu o tym co napisałaś na forum. Może on tego nie wie i dlatego nie rozumie. Wyjdź do ludzi. Wokół jest mnóstwo takich samotnych osób jak ty. Chociażby ja.

[red high heels]

Skoro nie masz przekonania do tego związku i nie widzisz przekonania u swojego partnera, to zakończcie ten związek. Nie ma gorszej motywacji do bycia z kimś niż strach przed byciem samemu. A tkwiąc w tym układzie nie dajesz sobie szansy na ułożenie sobie życia z kimś innym. Nie traktuj swojego partnera jako "wyjście awaryjne", w razie gdyby nikt lepszy się nie trafił. I skoro go nie kochasz, to chyba całe szczęście, że on nie myśli o założeniu rodziny, bo swoim zachowaniem zrobiłabyś mu wielką krzywdę.
Na jednym mężczyźnie świat się nie kończy. Poza tym, naprawdę bycie z kimś w związku nie jest niezbędne do tego, aby się czuć szczęśliwym i spełnionym.
Nie piszesz nic o pracy, o swoich zainteresowaniach, o znajomych. Nie skupiaj się tylko na mało szczęśliwym związku, bo na tym życie się nie kończy.

[Asienka187]

Napisane przez Szkolna

Dziewczyny, przyszłam się wyżalić... Smutno mi w tym życiu jakoś Czuję się osamotniona, bez perspektyw na przyszłość. Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka Pragnienie posiadania własnej rodziny to jedno, a świadomość, że gdy odejdą moi rodzice to drugie. W zasadzie mam w życiu tylko rodziców, żadnej bliższej, ani nawet dalszej rodziny (moi rodzice są jedynakami). Coraz częściej nawiedzają mnie myśli, że gdy umrę to nawet nie będzie miał mnie kto pochować Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji. Niby twierdzi, że mnie kocha, ale nie robi nic by nasz związek miał jakikolwiek sens. Może gdybym widziała, że on się stara, że robi coś w kierunku by założyć rodzinę, to może wtedy bym zmieniła stosunek do niego. A tak to jest dla mnie bez sensu Do tego jeszcze dochodzi to, że mieszkam sama, ta pustka jest dobijająca i coraz częściej odechciewa mi się wszystkiego

Zostaw faceta, po co macie się męczyć.

Znajdz sobie jakieś hobby, zapisz się na jakiś kurs, wyjdz do ludzi. I nie szukaj na siłę męża bo nic z tego nie wyjdzie.

[ancill]

moim zdaniem to wina tych naszych utartych sposobow na zycie, przyjeło sie, ze kobieta po 30 bez meza i dziecka to stara panna, której sie nie ułozyło zycie.
ja wolałabym byc sama do konca zycia, niz byc z kim, kto mi nie odpowiada.
zajmij sie soba! znajdz jakas pasje, spedzaj miło czas.
sa rozne sposoby na zycie, ja jestem z moim chlopakiem od 3 lat, mieszkamy razem, ale wcale nie mam ochoty na slub ani dziecko (przynajmniej narazie). bardzo mozliwe, ze nigdy nie wiezmiemy slubu, albo wezmiemy go ze wzgledow praktycznych (wpsolne konto, zabezpieczenie majatkowe, wspolny kredyt itd.), mieszkam we wroclawiu, ale jestem z malego miasteczka i gdy przyjezdzam, zdaje sobie sprawe z tego, ze dziecwyzny mi wpsolczuja, ze moj chlopak wciaz mi sie nie oswiadczyl i pewnie mysla, ze go sobie zmyslilam, skoro wciaz nie mam pierscionka hehe, powaznie!
mam to gdzies!
ale odbiegłam troche od tematu. Kochana! Moze szczerze porozmawiaj o tym wsyztskim ze swoim partnerem?

[Hortencja]

Rozejść się z chłopakiem na początek. Zainwestować w siebie. W międzyczasie poznać kogoś właściwego.

[linaya]

Napisane przez Szkolna

Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka

Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji.

Po raz kolejny nie rozumiem tej zbiorowej histerii: jak przekroczę magiczną datę 30 lat i nie złapię chłopa/nie wyjdę za mąż/ nie urodzę dziecka/ nie założę rodziny to jestem zgubiona, jestem skazana na samotność po wsze i pchle czasy

Poza tym - jeśli jesteś z TŻ z lęku przed samotnością i sama przyznajesz, że go nie kochasz - rozstań się, zakończ tą farsę, bo inaczej będziecie żyć długo i nieszczęśliwie. Uwierz, nie ma nic gorszego niż samotność we dwoje. Już lepiej był przez krótszy czy dłuższy czas singlem, zająć się sobą, wyciszyć się, pomyśleć o rozwoju własnym, hobby, zawierać nowe znajomości bez ciśnień i gorączkowego myślenia, czy dany facet zechce mnie na żonę i matkę swoich dzieci. Wyluzuj i nie daj się zwariować! 30 lat to całkiem młody wiek, w którym wiele pozytywnych rzeczy jeszcze przed tobą. Tylko nie możesz się skazywać na dobrowolne ugrzęźniecie w związku bez przyszłości. Rozstańcie się, będzie to korzystne dla was obojga

[KarolinaK]

Napisane przez Ninlil

Spróbuj się zaprzyjaźnić ze swoim chłopakiem. Nawet jeśli go nie kochasz- może zyskasz przyjaciela. Nie ma co traktować go jak wroga tylko dlatego, że ma inne cele w zyciu. Powiedz mu o tym co napisałaś na forum. Może on tego nie wie i dlatego nie rozumie. Wyjdź do ludzi. Wokół jest mnóstwo takich samotnych osób jak ty. Chociażby ja.

Tez tak mysle sprobuj zaprzyjaznic sie ze swoim chlopakiem a Tz'ta zacznij szukac. Wiem ze samotnosc jest okropna. Ale pewnie przez to jestes bardziej otwarta na ludzi i bardziej cenisz przyjazn to wykorzystaj i wyjdz do ludzi

[Asienka187]

Na pocieszenie jeszcze dodam, że mam znajomego (lat 35), który jeszcze 2 lata temu żalił mi się, że nawet kobiety nie ma i nadal mieszka z mamą.

W ciągu 1,5 roku ożenił się, urodził mu się syn, wzięli kredyt, znaleźli piękny dom poza miastem, wyremontowali go i są najszczęśliwszymi ludźmi pod słońcem

[studi]

A czy jak się ma 30 lat to już nie ma się szansy żeby kogoś poznać?

[Pepus]

Napisane przez Szkolna

Dziewczyny, przyszłam się wyżalić... Smutno mi w tym życiu jakoś Czuję się osamotniona, bez perspektyw na przyszłość. Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka Pragnienie posiadania własnej rodziny to jedno, a świadomość, że gdy odejdą moi rodzice to drugie. W zasadzie mam w życiu tylko rodziców, żadnej bliższej, ani nawet dalszej rodziny (moi rodzice są jedynakami). Coraz częściej nawiedzają mnie myśli, że gdy umrę to nawet nie będzie miał mnie kto pochować Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji. Niby twierdzi, że mnie kocha, ale nie robi nic by nasz związek miał jakikolwiek sens. Może gdybym widziała, że on się stara, że robi coś w kierunku by założyć rodzinę, to może wtedy bym zmieniła stosunek do niego. A tak to jest dla mnie bez sensu Do tego jeszcze dochodzi to, że mieszkam sama, ta pustka jest dobijająca i coraz częściej odechciewa mi się wszystkiego

Jeśli szukasz księcia z bajki .... kobieto masz tyle lat i zrzędzisz jak 80 letnia kobieta! Z tą różnicą, że 80 latka jest najczęściej schorowana a Ty zdrowa! Nie mieszkasz na bezludnej wyspie tylko na ziemi pełnej ludzi. Najpierw musisz przestać zazdrościć innym życia - rodziny, dzieci ... Zacznij żyć i szukaj mężczyzn wolnych, bo z nimi nie będziesz szczęśliwa.
Z twoim Tż nie wyjdzie - bo tak zakładasz i go nie kochasz więc przestań go oszukiwać i być z nim tylko z "braku laku to i kit dobry". Marnujesz sama swoje życie. A z Tż może traktuj jak dobrego przyjaciela? Warto byście porozmawiali ze sobą szczerze - o swoich planach i oczekiwaniach.

Napisane przez CandyShopGirl

Jedno mnie uderzyło - gdyby Twój TŻ zaczął 'robić coś w kierunku, żeby założyć rodzinę' (namawiać, na przykład, żebyś odstawiła tabletki), to byś go pokochała i żylibyście długo i szczęśliwie? O co w ogóle kaman?

Po pierwsze - z tego, co napisałaś, wynika, że nie kochasz mężczyzny z którym jesteś (zakochujesz się w innych i takie tam) - więc najlepiej zrobisz, jeśli się rozstaniecie i dacie sobie szansę na ułożenie sobie życia osobno.
Po drugie - myślę, że jeśli jedynym Twoim celem jest życie dla 'rodziców, faceta, dzieci', to jest bez sensu. Skup się na sobie, zacznij się rozwijać, znajdź swoje pasje, zmieniaj coś, zacznij czuć się dobrze sama ze sobą.
A tak to co - nieszczęśliwa kobieta, którą uzdrowią dzieciaczki i zabawa w dom z facetem, którego nie kocha?
A gdzie w Twoim życiu przyjaciele?
Zainteresowania?
Marzenia?

Dzieci i małżeństwo z kimkolwiek, byle tylko był, to nie marzenia, tylko jakaś totalna desperacja...

Dokładnie każdy, nawet już małe dziecko ma marzenie i stara się by je spełnić a tu widzę, że dziewczyna siedzi i czeka aż ktoś się zakocha i poprowadzi za rączkę przez życie.

[red high heels]

I niestety jest tak, że największy problem z wiekiem kobiet i ich stanem cywilnym mają nie one same, tylko jakieś ciotki, babki, sfrustrowane koleżanki itd.

[preetamsingh]

Napisane przez Szkolna

Dziewczyny, przyszłam się wyżalić... Smutno mi w tym życiu jakoś Czuję się osamotniona, bez perspektyw na przyszłość. Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka Pragnienie posiadania własnej rodziny to jedno, a świadomość, że gdy odejdą moi rodzice to drugie. W zasadzie mam w życiu tylko rodziców, żadnej bliższej, ani nawet dalszej rodziny (moi rodzice są jedynakami). Coraz częściej nawiedzają mnie myśli, że gdy umrę to nawet nie będzie miał mnie kto pochować Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji. Niby twierdzi, że mnie kocha, ale nie robi nic by nasz związek miał jakikolwiek sens. Może gdybym widziała, że on się stara, że robi coś w kierunku by założyć rodzinę, to może wtedy bym zmieniła stosunek do niego. A tak to jest dla mnie bez sensu Do tego jeszcze dochodzi to, że mieszkam sama, ta pustka jest dobijająca i coraz częściej odechciewa mi się wszystkiego

Po pierwsze- nie martw sie pogrzebem, w razie czego, chyba jest cos takiego jak pogrzeb socjalny.
a tak na serio:
chcesz założyć rodzinę, by mieć sens życia, jak to opisujesz. A teraz Twoje życie nie ma sensu? Czym je wypełniłaś przez te lata- masz jakaś pasję (nie wiem, lubisz może chodzic po górach, szydełkować, kochasz zwierzęta?...), masz pracę, przyjaciół??
Czemu z założenia rodziny zrobiłaś sobie jedyny gwarant szczęścia?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

A Ty co robisz w tym kierunku, żeby wasz związek miał sens? Może to karma za niszczenie życia facetowi, którego nie kochasz

[karolinkamalinka]

Posiadanie dzieci i męża wcale nie gwarantuje Ci,że już nigdy nie będziesz czuła się samotna Jeśli będziesz kobietą żyjącą tylko dla dzieci, uwieszoną na nich, nie mającą swojego życia to one bardzo szybko od Ciebie uciekną. Podobnie z mężem.
Jeśli chcesz coś zmienić to na początek rozstań się z obecnym chłopakiem i zajmij sobą zamiast rozmyślać o pogrzebie. W ten sposób dasz sobie szansę na coś nowego.

[ariadna90]

ludzie pobierają się nawet w wieku 50 lat, w naszym społeczeństwie panuje dziwny stereotyp.

[preetamsingh]

Napisane przez ariadna90

ludzie pobierają się nawet w wieku 50 lat, w naszym społeczeństwie panuje dziwny stereotyp.

Właśnie- panuje przekonanie, że kobieta po 30 która nie jest w związku, nie ma męża, coś straciła, albo nikt jej nie chciał. To smutne, że zamiast cieszyć się życiem, młodością, robić jakieś fajne rzeczy, autorka zadręcza się tym, że nie założyła jeszcze rodziny. całe zycie przed nią!

[asia9891]

Na pocieszenie przedstawię Ci historię mojego wujka: przez kilka lat był z dziewczyną na podobnej zasadzie co Ty ze swoim facetem - tak po prostu, bo się przyzwyczaili, bo tak było wygodnie. Ale rozpadło się, popadł w lekką depresję... A później w pracy (przedstawiciel handlowy) poznał kobietę (miała 38, on wtedy 43), zakochali się w sobie, szybko pobrali i mają teraz cudowną dwuletnią córeczkę.
Ludzie, którym bliżej do 50 mówią do siebie 'Miśku' i 'Słoneczko'.

Także nie zamykaj się, daj sobie szansę a na pewno spotka Cię szczęście!

[KarolinaK]

Napisane przez ariadna90

ludzie pobierają się nawet w wieku 50 lat, w naszym społeczeństwie panuje dziwny stereotyp.

Ale mi sie wydaje ze tutaj wcale nie chodzi o meza i dzieci ale o akceptacje o rodzine i bliskosc . Wydaje mi sie ze autorka potrzebuje kogos z kim moglaby porozmawiac, wyzalic sie i dlatego mysli o zalozeniu rodziny gdzie wiek rowniez pospiesza .
No a 30 lat to taki wlasnie dobry czas na pierwsze dziecko. Pozniej moze to byc troszke bardziej skopmlikowane

[kenio26]

Jestem młodsza,ale nie rozumiem naprawdę nie rozumiem.....Jak można mieć w wieku 30lat doła z racji, że nie ma się męża i dzieci....Mam wiele koleżanek w Twoim wieku i one to samo,jak same to dół,jakby nie daj Boże ktoś chory śmiertelnie był...Bez przesady jest wiele szczęśliwych małżeństw,ale jest też wiele nieszczęśliwych....Wolę być całe życie sama niż męczyć się z jakimś dupkiem....
Poza tym skończ związek ze swoim facetem,co to za związek z braku laku? Może tak naprawdę tamci faceci Ciebie odrzucają,bo wiedzą,że jesteś z nim?A jak nawet sama nie mówiłaś to widzieli Ciebie z nim na ulicy itp.
Glowa do góry,zapisz się na jakiś język,taniec,aerobik poznasz nowych ludzi.

[Linka25]

A ja w przeciwieństwie do Kenio26 rozumiem, że można mieć doła z tego powodu, no może nie z powodu braku męża i dzieci, ale z braku bliskich osób, a w szczególności partnera, którego sie kocha z wzajemnością. Ja sama mam 28 l. i męża, którego kocham, wiec nie znam tego uczucia. Ale wokól mnie jest sporo młodych ludzi, którzy owszem mają znajomych, przyjaciół, ale brakuje im chlopaka/dziewczyny, męża/żony i często czują sie samotne.

Ale autorko, wszystko przed Tobą. Po pierwsze radziłabym Ci jednak powiedzieć o stanie swoich uczuc swojemu facetowi. Będzie lepiej jesli się rozstaniecie. W ten sposób dacie sobie wzajemnie szanę na coś lepszego. Po drugie: zainwestuj w swój wygląd, rozrywke, szukaj styczności z ludźmi w Twoim wieku. Może w pracy jest ktoś interesujący?

[gosiaska]

w moich rejonach to juz przekroczenie 26 roku zycia jest ponoć podejrzane ;] także rozumiem to parcie na... niestety nie szkło )

A do Autorki watku, taki związek będzie tylko was oboje ranił - nie zbudujesz na nim prawdziwej miłości, bo zakładam wciąż że taka istnieje

buziaki i pozdrawiam cieplutko

[karolasek]

Spróbuj się zaprzyjaźnić ze swoim TŻ. Nawet jeśli go nie kochasz- może zyskasz przyjaciela.
Ninlil moim zdaniem ma racje. Wydaje mi się, że gdy cały czas jesteś ze swoim TŻ-em, to ten pusty związek zamiast podtrzymywac na duchu to Cię dołuje.

[einen magd]

jesli ty go nie kochasz , to nawet gdyby on sie staral, stawal na rzesach ,zabiegal o wasz zwiazek nic nie da!
Autorko nie rozpaczaj nad zyciem tylko bierz je w garsc! I jesli nie planujesz przyszlosci z tym chlopakiem, lepiej mu to powiedziec teraz, bo oszukujesz go i siebie przy okazji. Spytasz pewnie dlaczego uwazam, ze oszukujesz siebie? A no wiec dlatego, ze zagluszasz swoja samotnosc bogu ducha winnym zakochanym chlopakiem.

[wika82]

Napisane przez Szkolna

Dziewczyny, przyszłam się wyżalić... Smutno mi w tym życiu jakoś Czuję się osamotniona, bez perspektyw na przyszłość. Mam 30 lat, a w życiu nic mi się nie zgadza Jak widzę zdjęcia koleżanek z mężami, dziećmi to serce mi normalnie pęka Pragnienie posiadania własnej rodziny to jedno, a świadomość, że gdy odejdą moi rodzice to drugie. W zasadzie mam w życiu tylko rodziców, żadnej bliższej, ani nawet dalszej rodziny (moi rodzice są jedynakami). Coraz częściej nawiedzają mnie myśli, że gdy umrę to nawet nie będzie miał mnie kto pochować Mam niby TŻ-ta, ale w zasadzie jestem z nim tylko dlatego by nie być sama, nie kocham go i coraz częściej mnie denerwuje. A faceci, w których się zakochuję są zajęci, a każde takie zauroczenie jest dla mnie bardzo bolesne i coraz bardziej spycha mnie na dno. Bardzo bym chciała mieć już własną rodzinę, męża, dziecko, by mieć dla kogo żyć, by mieć sens życia Wiem, że z moim TŻ-tem to raczej nie wyjdzie, bo on nie szuka samodzielności ani stabilizacji. Niby twierdzi, że mnie kocha, ale nie robi nic by nasz związek miał jakikolwiek sens. Może gdybym widziała, że on się stara, że robi coś w kierunku by założyć rodzinę, to może wtedy bym zmieniła stosunek do niego. A tak to jest dla mnie bez sensu Do tego jeszcze dochodzi to, że mieszkam sama, ta pustka jest dobijająca i coraz częściej odechciewa mi się wszystkiego

Jak ma Ci się ułożyć, skoro jesteś z facetem, którego nie kochasz..? Wszyscy potencjalni kandydaci z góry odpuszczają, bo widzą, że jesteś zajęta.

[żurawinka]

Porozmawiać z facetem i rozstać się z nim na stopie przyjecielskiej.
Zapisać się do biura matrymonialnego, ewentualnie poznać nowych ludzi na portalach np. na gazecie pl. jest chyba taki dział, połazić na randki. Mozna też zapoznać tak jakieś samotne koleżanki
Znaleść hobby - nie wiem co lubisz - może fotografia ( stworzenie swojego bloga) albo o gotowaniu, robienie kolczyków.
Zadbanie o siebie, moze mała metamorfoza?
Wszystko to da Ci powód do rozruchu, masz tylko 30 lat! Na znajomych sie nie oglądaj, nie zawsze muszą to być szczęśliwe związki itp. Trawnik sąsiada jest zawsze bardziej zielony.

[kasha64]

Nie można być w związku z powodu lęku przed samotnością, bo to nie ma przyszłości. Będzie Cię coraz bardziej unieszczęśliwiać. Może zamiast tkwić w takim czymś, zakończ związek i zacznij robić coś o czym zawsze marzyłaś? Może właśnie wtedy stanie na Twojej drodze TEN mężczyzna. Życie bywa zaskakujące.

[elincia]

Witam

Jak ja dobrze rozumiem jak się czujesz Szkolna. Znalazłam to forum bo wpisałam w google "czuję pustkę" bo tak właśnie się czuję. Moje życie to tylko praca i dom, praca już stała się nudna, monotonna a dom to niestety jeszcze nie mój własny. Mam znajomych ale oni mają swoje życie i nie zawsze mają czas, brakuje mi kogoś do kogo mogłabym się odezwać po pracy, z kim spotkać się kiedy nikt nie ma dla mnie czasu. Nie mam żadnego hobby, nie wiem co by mogło nim być, chyba nie mam odwagi spróbować czegoś nowego bo boję się kompromitacji. Ja nie mogę się pogodzić ze zwyczajnością mojego życia, chciałabym aby się coś działo ale sama nic nie potrafię zrobić. Też czuję, się jak stara panna a mam prawie 27 lat. Moje koleżanki już w drugiej ciąży, po ślubie, w ciąży itp. a ja ciągle sama. Nie uważam, że jestem nieatrakcyjna, mogę powiedzieć, ze przeszłam już metamorfozę i czuję się dobrze ze sobą ale chyba coś jeszcze jest nie tak skoro nie potrafię zatrzymać przy sobie żadnego mężczyzny. Oni raczej zainteresowani są krótkotrwałymi znajomościami a ja naprawdę chciałabym być z kimś już tak na zawsze. ehh też się Wam wyżaliłam bo już mam dość, już jest mi ciężko...
Pozdrawiam