wlasnie sie dowiedzialam, ze jestem w ciazy...

[wrobel]

Sama nie wiem, czy sie ciesze, czy raczej bardziej mnie to przeraza. Chcialam, oboje z mezem chcielismy i staralismy sie o dziecko juz dluzszy czas, a teraz, jak juz jestem w ciazy, to sama nie wiem. Wpadlam w jakis emocjonalny chaos, nagle wydaje mi sie, ze to za wczesnie, a conajmniej mocno nie w pore i ze cos moze pojsc nie tak, jak powinno. Nie jestem nastolatka (mam 30-tke), a boje sie chyba bardziej niz kiedykolwiek... Boje, boje, boje wlasciwie tylko takie "emocje" odczuwam. Czy to normalne? Co zrobic, zeby moc sie tym cieszyc, tak, jak Wy o tym piszecie?
Wiem, ze "moja ciaza, to moja sprawa", ale pomozcie mi, prosze, jakos sie oswoic, zaprzyjaznic z mysla, ze bede mama.

[Basia21]

po pierwsze to gratuluje a po 2 nie jestem jeszcze mamusia ale wydaje mi sie ze nie powinnas sie martwic na zapas i byc dobrej mysli powodzenia

[anuska]

Witaj, serdeczne gratulacje, to normalne ze masz jakiekolwiek obawy, napewno nie jedna z nas je miala, ma i bedzie miala, jestem w 25 tygodniu ciazy. Byla to dla mnie bardzo zaskakująca wiadomość, 27 lat od 6 miesiecy wiem ze pojawi sie na swiecie mój szkrab a nadal sie boje, niestety moje nastroje emocjonalne sa bardzo zrożnicowane. Raz sie ciesze ogromnie raz jestem tak przerazona ze nie wiem co zrobic sama ze soba. Do pewnego momentu nie bardzo moglam w to uwierzyc nie czulam nic, ale od niedawna moja mala kruszyna jest tak aktywna ze czasem nie daje mi w nocy spac. Jestescie malzenstwem, jak sama pisalaś czekaliscie na dziecko dłuzszy czas, mysle ze te "pozytywne" emocje same przyjda. Jak to moj lekarz mówi ciaza to nie choroba to CUD. Jak najbardziej to normalne emocje, ja moge potwierdzic ze równiez tak mialam, a czasem mam, tymbardziej ze jestem z tym wszystkim sama. Zycze Ci duzo optymizmu, bedzie naprawde dobrze, trzymam kciuki i daj znac jak samopoczucie,
pozdrawiam

[mariquita]

ja to w sumie wiem o ciazy tylko z teorii...niestety. w sumie jeszcze jestem za mloda na dziecko,ale bym juz chciala dla mnie to jak najbardziej zrozumiale ze czujesz to co czujesz. mysle ze radosc przyjdzie z czasem, jak juz sie z tym oswoicie. boisz sie, bo to dla Ciebie nowe, ale wierze, ze ten maly szkrabik wyzwoli jeszcze w Tobie mnowstwo energii i radosci! buzka

[svenja]

Moze boisz sie zmian, ze nie podolasz, ze zycie sie wywroci do gory nogami? Ja mysle, ze wiele przyszlych matek tak to przezywa i na pewno po jakis czasie zaczniesz sie ta mysla cieszyc. Skoro staraliscie sie z malzowinkiem o dziecko, to wlasnie przeciez spelnilo sie wasze marzenie

Serdecznie gratuluje!

[paula78]

kochana,jesli sie boisz to zupełnie normalny objaw tzn. ,żęjuz jestes troskliwą ,odpowiedzialna mamusią gratulacje !!!

strach ,obawy o dziecko o wasze życie juz nigdy cię nie opuści ale przyjemnośc jaka będziesz czerpac z tej najfajniejszej roli będzie przeogromna i przewspaniała

boisz sie ,że twoje życie w jednej chwili się zmieni ale jeszcze nei wiesz ,że twoje zycie zmieni sie na lepsze

uśmiechaj sie ,ciesz się bo tej ciązy nigdy już nie powtórzysz (każda kolejna bedzie inna) no i ciesz się bo znacznie wygodniej jest miec bączka w sobie niz pchać wózek z coraz cięższym skarbem

dasz rade zapewniam cię a mam ponad 4 letnie doświadczenie
pzdr
paula

[maargolcia]

Mam pytanie do kobiet w ciąży. Ja od kilku dni podejrzewam że jestem w ciąży-u lekarza jeszcze nie byłam,i mam pewien problem. Ostatnio dostałam od lekarza silne leki(pytał czy jestem w ciąży ale mnie to wtedy nawet przez myśl nie przeszło)a dopiero teraz doczytałam że nie mogą ich przyjmować cieżarne!!Mało tego że stresuje się samym faktem ewentualnej ciąży to jeszcze boje się jakie mogą być skutki zażycia leków.Czy któraś z kobiet w ciąży słyszała o konsekwencjach brania niektórych leków??Bardzo proszę o pomoc!!!

[wrobel]

Dzieki za Wasze slowa, naprawde wielkie, ogromne.
Bardzo mi one pomagaja. Macie chyba racje, ze to wlasnie strach przed zmianami przeslania mi wszystko inne, a jakos trudno "z boku" na siebie popatrzec i to zauwazyc. Boje sie tez klopotow w pracy i klopotow z dojazdem do pracy: pracuje za granica i latam co tydzien. Jak zniose ten tryb zycia w ciazy? Jak zniesie to moje dziecko? Ono jest najwazniejsze, ale z pracy przeciez nie moge zrezygnowac, bo bez niej nie bede mogla tego "najwazniejszego czlowieka" utrzymac. Jak tu sie tak po prostu cieszyc?!
Jesssu, rozterki godne Matki Polki XXI wieku...

[sylwia500]

jak zrobisz pierwsze USG i zobaczysz malucha na ekranie, pokochasz ogromnie. Wtedy spojrzysz inaczej na swiat, a Twoje rozterki zmniejsza sie radykalnie. A praca ... no coz nie Ty jedna bedziesz musiala pracowac takie zycie, wierz mi ze wszystkim sobie poradzisz, bedziesz miala duzo sily i energii.. to taki matczyny instynkt. Mam 5 miesieczna Anie, nie zrezygnowalam z zycia towarzyskiego, ciagle odwiedzaja mnie znajomi, chodze z mala po knajpach hihihi, gram w karty, wygladam super ciagle w makijazu, chata blyszczy, obiad na stole i pewnie moglabym zrobic jeszcze wiele innych rzeczy. Dziecko nie ogranicza, odwrotnie rozwija!!!!I powiem Ci jeszcze ze przez cala ciaze zadreczalam sie, ze dziecko bedzie chore, juz w wieku prenatalnym przeszlo wszystkie choroby( urojone w mojej glowie). Przezylam 9 miesiacy stresu, zrobilam badania prenatalne, zeby siebie uspokoic - zupelnie niepotrzebnie!!!!

[asinek]

maargolcia napisał(a):
> Mam pytanie do kobiet w ciąży. Ja od kilku dni podejrzewam że jestem w ciąży-u lekarza jeszcze nie byłam,i mam pewien problem. Ostatnio dostałam od lekarza silne leki(pytał czy jestem w ciąży ale mnie to wtedy nawet przez myśl nie przeszło)a dopiero teraz doczytałam że nie mogą ich przyjmować cieżarne!!Mało tego że stresuje się samym faktem ewentualnej ciąży to jeszcze boje się jakie mogą być skutki zażycia leków.Czy któraś z kobiet w ciąży słyszała o konsekwencjach brania niektórych leków??Bardzo proszę o pomoc!!!

Margolciu, mysle ze nie masz powodow do obaw. Jesli jestes w ciazy to i tak Twoje malenstwo nie jest polaczone z Toba pepowina tylko odzywia sie w tak wczesnym stadium ciazy swoim wlasnym zapasikiem z cialka zoltego i leki nie powinny zaszkodzic. Znam dziewczyne ktora we wczesnej ciazy (nie wiedzac o tym ze spodziewa sie dziecka) robila wszystko czego niby sie zabrania (pila alkohol, nurkowala, latala samolotem, brala leki bo byla na wakacjach w cieplych krajach i miala podejrzenie o jakies tropikalne chorobsko) i urodzila zdrowa core. Nie zachecam Cie oczywiscie zebys powielala ten model - odstaw lekarstwa, zrob test ciazowy i jesli bedzie pozytywny - idz do lekarza. Wszystkiego dobrego!

[asinek]

wrobel napisał(a):
> Dzieki za Wasze slowa, naprawde wielkie, ogromne.
> Bardzo mi one pomagaja. Macie chyba racje, ze to wlasnie strach przed zmianami przeslania mi wszystko inne, a jakos trudno "z boku" na siebie popatrzec i to zauwazyc. Boje sie tez klopotow w pracy i klopotow z dojazdem do pracy: pracuje za granica i latam co tydzien. Jak zniose ten tryb zycia w ciazy? Jak zniesie to moje dziecko? Ono jest najwazniejsze, ale z pracy przeciez nie moge zrezygnowac, bo bez niej nie bede mogla tego "najwazniejszego czlowieka" utrzymac. Jak tu sie tak po prostu cieszyc?!
> Jesssu, rozterki godne Matki Polki XXI wieku...

po pierwsze gratulacje!!!

po drugie - wiesz, to chyba naprawde typowe. mam taka swoja prywatna wiare ze po trzydziestce cierpi sie na przerost odpowiedzialnosci - w pierwszej ciazy zupelnie nie zawracalam sobie glowy czymkolwiek (mialam 27 lat bylam za granica bez prawa pobytu i mialam niejakie problemy z moim obecnym mezem a wtedy niemezem - cieszylam sie mimo to jak glupek), w ostatniej - ciagle sie balam, o dziecko, prace, ze nie podolam, ze starsze bedzie zazdrosne etc etc - mimo ze mialam duzo stabilniejsza sytuacje. Taaa.
po prostu jestes odpowiedzialna osoba i myslisz na zapas. a ze po urodzeniu dziecka NIC nie jest tak jak przedtem to chyba nie powinno dziwic.

Ale z tym lataniem to sie nie uda. Zaden gin Ci na to nie pozwoli. Sorry.

a tak calkiem na marginesie - polecam ksiazke "W oczekiwaniu na dziecko" - bardzo uspokajajaca i informacyjna pozycja

[wrobel]

Ufff, dzieki. Dobrze jest wiedziec, ze moje nienormalne rozterki sa jednak calkiem normalne.
Bylam u lekarza, mowil, ze w "normalnej ciazy" latac mozna spokojnie do 6-7 miesiaca, a potem to roznie bywa. To germanski log, pojde za tydzien jeszcze raz w Polsce, zobaczymy, czy tam powiedza mi to samo.
Jeszcze raz serdeczne dzieki za Wasze wsparcie.