Czy czujecie sie kobietami??

[aniielica]

Tytuł moze brzmi głupio, ale niedawno sobie zdałam sprawę z tego, ze chyba przestałam być już nastolatką,a tym bardziej dziewczynką Niedługo kończę 21 lat i dopiero teraz czuję że jestem dorosłą kobietą. Znam swoja wartość, wiem ile już osiągnęłam i ile jeszcze mogę osiągnąć. Jestem gotowa na samodzielne życie z dala od rodziców Decyzje, które podjęłam w przeciagu ostatnich 2 lat owocuja tym, że teraz jestem szczęśliwa, robię to, co najbardziej kocham. Czuję się tak, jakbym przekroczyła pewną granicę. Jakby się skończył jeden etap a zaczął drugi.

[*misia*]

Ja mam 21 lat i powiem tak że nie czuję się jeszcze w pełni kobietą raczej kobietką Tzn w chwili gdy poznaliśmy się z moim narzeczonym czułam się nastolatką i to on zauważył że z każdym dniem się zmieniam i że staję się kobietą. A czy tak się czuję Z pewnością tak czuję się odpowiedzialna w pełni za swoje czyny, czuję, że myślę innymi wartościami i że jestem w pełni gotowa do bycia żoną Może niewyglądam na kobietę bo ubieram się raczej na sportowo i rysy twarzy też mam raczej delikatne ale kobietką się czuję

[agulla]

ja jak najbardziej czuje sie kobietą, równiez robie w zyciu to co chciałam, jestem na moich wymarzonych studiach, mam przy boku ukochanego faceta z którym zaczynam dorosłe i samodzielne życie. Moje życie(jak narazie) jest poukładane w taki sposób jak zawsze tego chciałam, smiało stwierdzam że czuje sie szczęsliwa kobieta. A szczęsliwa kobieta to chyba taka która jest zadowolona z swojego zycia

[Lovisa]

Heh, ja to już nie raz mam wrażenie, że się starzeję A na serio, to czasami sobie myśle, że jednak ten czas, to szybko mija - dopiero co miałam te naście lat, a tu już prawie 23 Są tego "plusy dodatnie i ujemne", większa swoboda - większa odpowiedzialność. Ale kobietą czuje się na pewno, chociaż czasami zachowuję się jak dziecko Ale tylko czasami

[livy]

a ja ogladalam odtatnio program o transseksualistach i sie wystraszylam, ze ten watek o tym bedzie
W sumie nigdy sie nad tym nie zastanawialam jak sie czuje. czuje sie soba i tyle. Wazne, ze nie mezczyzna, bo bym miala problem

[livy]

Al etez sie ostatnio czuje bardziej pewna siebie. i z ta granica tez jest cos "na rzeczy" (modne ostatnio powiedzonko )

[Jula]

Aktualnie nie czuję sie zbyt kobieco. Mam ponad 23 lata (23,5 i jestem raczej damskim odpowiednikiem Piotrusia Pana... Nie jestem gotowa do bycia kobietą przez duże K, nie mowiac juz o byciu żoną i matką - nie spieszy mi się. Jestem raczej kobieciątkiem

[emilak]

Ja mam 20 lat i tego lata po raz pierwszy poszłam do pracy,nauczyłam sie gotować i stwierdziłam,że nigdy nie chciałabym byc znowu dzieckiem.Teraz jest mi łatwiej,studiuję to co lubię,pracuje w zawodzie i dobrze mi idzie.Dzieki temu nabrałam pewności siebie,inaczej patrze na siebie i podchodze do wszystkiego bardziej na luzie.Kiedy byłam nastolatką stresowałam sie kompleksami,opinią innych,tym czy sobie poradzę itp.Teraz wiem,że dam radę.Chyba tylko na macierzyństwo jeszcze nie czuje sie gotowa;P

[jaszmurka]

Ja mam 21 lat i wiele we mnie sprzeczności . Chciałabym mieć już rodzinę... własny dom i mieszkać ze swoim mężczyzną... a jednocześnie wcale nie czuję,że już do tego dorosłam . Z dnia na dzień uczę się czegoś nowego o sobie no i o życiu.
Na chwilę obecną jestem pewna jednego - chcę (a wręcz muszę ) nauczyć się gotować. Bo jak rodzina.. to i obiady i to nie tylko kotlet schabowy, ziemniaki i surówka tylko chciałabym się nauczyć gotować tak.. żeby moejmu TŻ gacie z wrażenia opadły . (ależ mam potrzeby... ).
A tak na serio.. to ja też pomimo swojego wieku (oj jaki on zaawansowany ) czuję się jeszcze dzieckiem... takim podlotkiem.. który ciąąąągle się czegoś uczy . Jednak więcej we mnie kobiecości niż rok temu .

[modliszka84]

Ja w listopadzie skończe 21 lat i wcale nie czuję sie z tego powodu jakos strasznie dorosła. Studiuje dziennie, mieszkam z rodzicami, i ...chyba jest mi tak wygodnie. Owszem , chciałabym mieszkać ze swoim TZ, ale nie jestem gotowa na slub czy dziecko...
Czuje sie jak najbardziej kobietą... choc nie umiem gotować. Ale kobiecośc ma się w sobie, a nie w umiejętności gotowowania, sprzątania czy bawienia dzieci.

Tak więc kobietą sie czuje, ale nie czuje sie w pełni dorosła. I chyba nie chciałabym być w pełni dorosła. Ta masa obowiązków by mnie przytłoczyła. Tak, na chwile, na miesiąc, dwa, trzy, czemu nie? Ale potem chciałabym móc uciec z powrotem do beztroskiego zycia...

[Ines1985]

Napisane przez Jula

Aktualnie nie czuję sie zbyt kobieco. Mam ponad 23 lata (23,5 i jestem raczej damskim odpowiednikiem Piotrusia Pana... Nie jestem gotowa do bycia kobietą przez duże K, nie mowiac juz o byciu żoną i matką - nie spieszy mi się. Jestem raczej kobieciątkiem

Mam podobnie . Tylko ze jestem mlodsza.
Wlasciwie to czy czuje sie kobieta czy jeszcze dziewczyną, zalezy od mojego nastroju w danym dniu, od makijazu, od ubrania...
W szpilkach i w żakiecie czuje sie doroslej... I doroslej sie zachowuje.
Natomiast kiedy przyodzieje polar i sportowe buty to mam wrazenie ze jestem jeszcze mala dziewczynka ktora ma ochote zrywac kwiatki i zajadac sie wata cukrową .

Ale tak w psychice bardziej czuje sie kobieta. Mam juz za soba lata plakania w poduszke z powodu kompleksow czy chichotania w autobusie z przyjaciolkami. Niektorzy mi mowia ze mam "dorosle poglady na zycie".
Zycie za bardzo mnie nie rozpieszczało (chocaz nie twierdze ze bylo tragiczne) i byly momenty kiedy musialam mysleć "jak dorosła". Niektore moje poglady dojrzaly wiec troche wczesniej niz poglady niektorych moich rowiesniczek. Ale dobrze mi z tym. Chociaz czasami lubie ucieć w świat beztroski. Zdarza mi sie myslec ze nie dorosłam do dorosłości .

[Akane]

Niestety w dzisiejszych czasach "kobiety" kojarzą mi się bardziej z ponętnymi pannami kręcącymi zalotnie biodrami, czytającymi pisma, które są "trendy" i z przejęciem dyskutującymi o najnowszym lakierze do paznokci. Może to i dziwne, ale od lat mam takie wyobrażenie o kobietach (niestety zdobyte osobiście, bo z takimi osobami miałam wielokrotnie styczność). I jeśli tak ma się prezentować prawdziwa kobieta to nie - nie czuję się kobietą. Jestem raczej typem chłopczycy, która lubi spodnie, maluje się sporadycznie, nie puszcza zalotnych oczek do współpracowników, za to interesuje się piłką nożną i samochodami. Czasem oczywiście lubię się ślicznie ubrać/umalować i zachowywać się jak dama, ale na codzień jestem po prostu nietypową dziewczyną. I taką siebie lubię

[Beauty1984]

U mnie bywa z tym różnie...
Prawie dwa tygodnie temu skończyłam 21 lat. I rzeczywiście widzę różnicę pomiędzy tym jaka byłam mając 16 czy 17 lat, a jaka jestem teraz.
Nie bawią mnie już takie "rzeczy" jak kiedyś, stałam się o wiele dojrzalsza i odpowiedzialna.
Ale wiem, że na założenie rodziny, urodzenie dzieci nie jestem jeszcze gotowa. I z drugiej strony narazie mi się do tego nie spieszy.
Może także ze względu na to, że dobrze mi się mieszka z rodzicami .
Czasami zachowuję się jak nastolatka, ale przecież nie ma granicy wiekowej po przekroczeniu której nie przystoi nam się bawić czy imprezować.
W głebi duszy czuję się taką wyrośniętą dziewczynką .

"I'm not a girl not yet a women" jak to mawiała Britney Spears . Wybaczcie to poczucie humoru .

[aniielica]

Różnicę w zachowaniu chyba najłatwiej zauważyć Ja kiedy sobie przypomnę problemy, które miałam jeszcze 2-3 lata temu, wydają mi sie banalne i śmieszne. Przez ten czas kupa rzeczy w moim życiu się zmieniła. Inaczej myślę, inaczej postrzegam świat i problemy Rodzina... Często o tym myślę, ale chyba nie jestem jeszcze gotowa na jej założenie. Boję się, że wychodząc za mąż stracę swoja indywidualność, że stanę sie uzależniona od męża, dzieci. Wiem, ze tak nie musi wcale byc, ale bardzo mi odpowiada takie życie, jakie mam teraz. Chcę wyjśc na imprezę to wychodzę, wydaję na ciuchy tyle kasy ile chcę. Wiem, ze później to się zmieni, dlatego teraz chce korzystać ile mogę Jednocześnie wiem, ze gdyby w moim życiu pojawiło się teraz dziecko, nie byłaby to wielka tragedia. Czuję się na siłach aby temu podołać Oczywiscie przy pomocy partnera Dojrzałam do decyzji o założeniu rodziny. Kiedys nawet nie chciałam o tym słyszeć. Mąż, dzieci to nie dla mnie... Teraz patrzę na to zupełnie inaczej i boję się samotności. W pewnym momencie zmieniłam się z szarej myszki w hmm... kobietę?? Wywaliłam z szafy wszystkie bure ciuchy. Kupiłam nowe w radosnych kolorach, zmieniłam fryzurę i kolor włosów, makijaż. Ludzie na ulicy mnie nie poznają Ale to chyba dobrze Miło zaskoczyć kogoś, kogo się nie widziało dłuższy czas, zaskoczyc swoim wyglądem

[Akane]

Napisane przez aniielica

Różnicę w zachowaniu chyba najłatwiej zauważyć Ja kiedy sobie przypomnę problemy, które miałam jeszcze 2-3 lata temu, wydają mi sie banalne i śmieszne. Przez ten czas kupa rzeczy w moim życiu się zmieniła. Inaczej myślę, inaczej postrzegam świat i problemy Rodzina... Często o tym myślę, ale chyba nie jestem jeszcze gotowa na jej założenie. Boję się, że wychodząc za mąż stracę swoja indywidualność, że stanę sie uzależniona od męża, dzieci. Wiem, ze tak nie musi wcale byc, ale bardzo mi odpowiada takie życie, jakie mam teraz. Chcę wyjśc na imprezę to wychodzę, wydaję na ciuchy tyle kasy ile chcę. Wiem, ze później to się zmieni, dlatego teraz chce korzystać ile mogę Jednocześnie wiem, ze gdyby w moim życiu pojawiło się teraz dziecko, nie byłaby to wielka tragedia. Czuję się na siłach aby temu podołać Oczywiscie przy pomocy partnera Dojrzałam do decyzji o założeniu rodziny. Kiedys nawet nie chciałam o tym słyszeć. Mąż, dzieci to nie dla mnie... Teraz patrzę na to zupełnie inaczej i boję się samotności. W pewnym momencie zmieniłam się z szarej myszki w hmm... kobietę?? Wywaliłam z szafy wszystkie bure ciuchy. Kupiłam nowe w radosnych kolorach, zmieniłam fryzurę i kolor włosów, makijaż. Ludzie na ulicy mnie nie poznają Ale to chyba dobrze Miło zaskoczyć kogoś, kogo się nie widziało dłuższy czas, zaskoczyc swoim wyglądem

Imho prawdziwa dorosłość zaczyna się w chwili, w której trzeba zacząć na siebie zarabiać i brać odpowiedzialność za to, kim się jest i co się robi. Takie jest moje zdanie. O rodzinie myśli się też raczej nieco później niż w wieku "niemal" 21 lat. Wszystko przed Tobą. Za jakieś 4 lata pomyślisz, że w wieku lat 21 tak naprawdę było z Ciebie jeszcze dziecko Wiem po sobie, bo też kiedyś myślałam sobie, jaka to ja jestem dorosła. Z perspektywy czasu wszystko się zmienia. Głównie "wewnątrz", bo noszenie ciuchów w radosnych kolorach, zmiana fryzury czy koloru włosów, to tylko dodatek. I bez niego też można być dorosłą osobą. Zresztą mnóstwo nastolatek też eksperymentuje z wizerunkiem, a z dorosłością nie ma to kompletnie nic wspólnego. Pozdrawiam!

[crazyslave]

i'm not a girl not yet a woman ale facetem tez nie jestem ani robotem

[MarcinK]

ja tak patrze , ze z dnia na dzien jak " z Wami " przebywam
odkrywam kobiece cechy swojej natury
jak tak dalej pojdzie zaczne golic nogi

[MILENA*]

Napisane przez MarcinK

ja tak patrze , ze z dnia na dzien jak " z Wami " przebywam
odkrywam kobiece cechy swojej natury
jak tak dalej pojdzie zaczne golic nogi

E tam. Ja się nie czuję taką "kobietą" o jakiej piszecie. Tyle jeszcze przede mną, że ho, ho, ho (i można dodać jeszcze z dwa 'ho"). Jak mi mąż na emeryturę przejdzie, a dzieci się wyprowadzą...może wtedy

[lejka]

Się czuję. Kobietą. Mimo młodziutkiego wieku 18 lat.
Jeszcze niedawno myślałam, jaki to ze mnie dzieciak, że nie chcę dorastać...
Niestety, czasem nie mamy wyboru. Mi go los także nie dał - musiałam dojrzeć całkiem sporo w makabrycznie szybkim czasie.

Nie powiem, że jestem dorosła i dojrzała. Ale coraz doroślejsza. Zresztą tak jest przez całe życie... Co nie znaczy, że patrząc na siebie w wieku 23 lat nie będę mogła powiedzieć, że w wieku 18 lat kobietą nie byłam. Powiem pewnie, że byłam, tylko mniej dojrzałą.

I muszę potwierdzić, że kobiecość nie zależy od tego, co ma się na sobie, tylko od tego, co nosimy w sercu i duszy.

Jak to było w rozmowie z kolegą:
Ja: Widać nie jestem laską...
On: Pewnie że nie. Jesteś kobietą, a to różnica... Masz lepsze reakcje.

[justyskaa]

popieram Akane, rzeczywiście do koniecosci trzeba dojrzec i ta dojrzałosć to nie jest zmiana na zewnątrz. Niektórym życie daje tak popalić, ze dojrzałymi kobietami stają się w wieku 18 czy 19lat, a niektóre 25 latki są czsami jak dzieci. Tak więc wazniejsza jest dojrzałość psychiczna. Każda dziewczyna może czuć się kobietą, kiedy założy buty na obcasie, króciutką spódniczkę i zrobi sobie makijaż, ale wewnątz może byc kompletnie niedojrzała. Kiedys usłyszałam, że prawdziwą, dojrzałą kobietą staje się, kiedy urodzi się dziecko. Nie jestem do tego przekonana, ale to chyba też jakiś bodziec. W końcu trzba myśleć o nowym życiu, być za kogoś odpowiedzialnym. I jak tak piszę to może rzeczywiście zaczne wierzyc, że najwięcej kobiecosci ma w sobie chyba tylko matka.

[Editaphx]

myślę, iż moja kobiecość dopiero rozkwita, mimo iz nie mam nastu lat, wciaz czekam na moment kiedy stane sie silną, niezależną kobietą

[meesha]

ja niestety nie czuje sie kobieta... mimo moich 18-stu lat... po prostu w ogole nie widze zebym sie jakos zmienila zewnetrznie od gimnazjum... i przez to wszyscy traktuja mnie tak samo jak kiedys... nadal jestem dla nich mala gowniara... z ktora nie mozna pogadac na powazne tematy...

[lalesia]

ja mam prawie 18,5 roku a czuje sie jak ostatni dzieciuch

przypomniala mi sie jedna historyjka prowadzilam samochod (mam juz prawko zeby byla jasnosc), zrownalam sie na skrzyzowaniu na czerwonym swietle z jakims starszym panem a ten tak sie zadziwil, ze takie "dziecko" prowadzi samochod, ze juz dawno zrobilo sie "zielone" a pan nadal stal wlepiony w piejsce gdzie jeszcze przed chwila stalam ja z moim samochodem

jak widac inni tez mnie maja za dzieciucha

[YenneferD]

Jestem Kobietą Chociaż czasami mnie to męczy, bo to odpowiedzialna sprawa - być Kobietą. Moze za wczesnie się nia stalam, moze mam za duzo doswiadczeń... Czasami zdarza mi się mieć głupawkę, zachowywać się jak radosna nastolatka, wygłupiać sie... Czasami tesknię za tym czasem, gdy mialam naście lat, chociaż mam dopiero 23 lata Kiedy indziej czuję sie trochę jak mężczyzna, albo raczej jak Kobieta Pracujaca "żadnej pracy sie nie boję" - mój TŻ jest daleko i sama na swoich barkach dźwigam różne problemy, sama borykam sie z różnymi codziennymi sprawami

Ale ogólnie dobrze sie czuję z moja kobiecością - jestem bardziej świadoma siebie i mam więkasze poczucie wlasnej wartosci, więcej umiem, mam doswiadczenie, umiem sobie radzic w życiu, jestem odpowiedzialna, silna, etc. Jeszcze nie mam dziecka i na razie nie czuje takiej potrzeby, ale to daje mi mozliwosć popełniania błędów, bo jakby co to ja poniosę ich konsekwencje.

Cały czas pamiętam, ze "nie rodzimy się kobietami, stajemy sie nimi". Tak wiec chyba ciaglę będę stawać sie Kobietą I dobrze mi z tym!

[Brook]

mam 21 lat a czuje sie "dzieckiem" wogole nie mysle o slubie i tych sprawach a jak pomysle to sie doluje ze jedna juz jest mezatka drugi sie zeni i tylko dola mozna zalapac - a jak pomysle to odrazu mysle przciez ja dopiero co w liceum bylam - o nie ja sie do tego nie nadaje jak narazie

[xre]

Mi za jakis czas stuknie 20 i czuje sie jak dziecko WYGLADAM JAK DZIECKO, RODZICE TRAKTUJA MNIE JAK DZIECKO, NAWET W PRACY JESTEM IGNOROWANA PRZEZ KIJENTOW, bo biora mnie za DZIECKO!! Wygladam na max 16 lat Jak mam sie czuc dorosla skoro wszyscy traktuja mnie jak dziecko To wkurzajace! ANI TROCHE NIE CZUJE SIE JAK DOROSLA KOBIETA Wszyscy robia ze mnie dziecko na sile. Nawet ubrania mam w rozmiarowce dzieciecej (przyklad: koszulki na 128 cm wzr. leza na mnie idealnie) O slubie, swoim mieszkaniu itd. wogole nie mam po co myslec. Tylko przy moim TZ czuje sie troche bardziej dojrzala, ale nie dorolsla Ogolnie moje perspektywy na doroslosc... jakby to powiedziec... NIE MA TAKICH!!!!!!! To strasznie dolujace

[Marzenia_F]

Właściwie już od jakiegoś czasu zauważyłam że inaczej patrze na życie. Choć nie powiem że zachowuję sie zawsze poważnie i racjonalnie, czasami mnie to poprostu męczy, dlatego zdarza mi się mieć głupawkę, zachowywac sie jak rozbawiona dziewczynka. taki odpoczynek od rzeczywistości.

[pluszynka]

ja się czuję sobą, nie wiem ile we mnie kobiecości ile dziewczęcości - jest dobrze jak jest, a dojrzałość emocjonalna - jest była i będzie, dużo nauki przede mną - ale nie takiej ajk być kobietą, ale dorosłym, odpowiedzialnym za siebie człowiekiem

[ufcio]

nie wiem czy 16latka moze czuc sie kobieta. ja sie dzisiaj poczulam kiedy z powodu bólu brzucha nie mogłam ugryzc bułki i sie wyprostowac, kiedy czułam ze leje sie ze mnie, i to dosłownie , i kiedy mama powiedziala ze mam nie brac tabletek na pusty zoladek a jak tu jesc kiedy to tak bolii...

a tak serio serio to nie czuje sie kobieta. raczej pol kobieta brakuje mi paru doswiadczen, a czesciej czuje sie dzieckiem.

[justyna_t]

Ja mam 21 lat i czuje się jak kobieto- dziewczynka
Czasem jestem poważna a czasem rozbrykana jak małe dziecko
Ale tak szczerze brakuje mi czasów kiedy do większosci spraw podchodziłam bardziej beztrosko.
Można powiedzieć, że pod względem zycia osobistego jestem kobietą ( poważna praca, studia, mieszkam z TŻ, jestem calkowicie samodzielna), ludzie traktują mnie jak kobiete, a mi brakuje starych dobrych czasów kiedy mogłam poczuć się jak dziecko.... ehhhhhhhhhhhh