dlaczego kogoś nie lubimy ?

[o_Khaleesi_o]

Chciałabym poruszyć ważny dla mnie temat - dlaczego kogoś nie lubimy? Napiszcie na konkretnych przykładach dlaczego czujecie niechęć do danej osoby i dlaczego.

Od lat wczesnoszkolnych byłam nielubiana przez większość, miałam jakies znajomości, przyjaźnie ale nie przetrwały, przyjaciolki odchodziły gdy poznały faceta. Teraz mam 30 lat i jedynie znajome z pracy, ani jednej blizszej osoby, byc może jest coś we mnie co odpycha ludzi.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Byłaś nielubiana, czy byłaś obojętna? Bo to, co opisujesz, to raczej obojętność.

Ja osobiście rzadko czuję niechęć do jakiegoś człowieka jako całości. Zazwyczaj denerwują mnie pewne aspekty i jeśli jest ich za dużo, a inne cechy tego nie równoważą, to nie czuję potrzeby pogłębiania relacji albo utrzymywania istniejącej jeśli nie zachodzi taka potrzeba.

Na konkretnych przykładach, gdzie kiedyś z kimś miałam głębszą relację, ale zerwałam kontakt celowo:
- osoba, która zaczęła się zajmować rozrywkowo polowaniem na zwierzęta
- osoba, u której wyewoluowały mocno prawicowe poglądy
- osoba mocno zdominowana przez rodzinę, niepotrafiąca podjąć żadnej istotnej decyzji bez konsultacji z innymi ludźmi

Oprócz tego jest multum cech, które mnie odstraszają tak, że nie mam ochoty nawet rozpoczynać jakiegokolwiek kontaktu, ale tutaj mogłabym wymieniać bez końca. Są to na przykład antyszczepionkowcy, faszyści, seksiści.
Z innych denerwujących mnie cech obecnych w moim otoczeniu:
- obarczanie innych swoją nerwicą natręctw (nie można podejść do człowieka z rzeczą, której on nie uważa za wystarczająco czystą)
- ciągłe użalanie się nad sobą i swoją sytuacją, podczas gdy w oczywisty sposób problemy tego człowieka zależą od głupich decyzji, które podejmuje i w ogóle nie uczy się na własnych błędach

[stitches]

Powodów żeby kogoś nie lubić jest multum.
Ja nie lubie osób egoistycznych, nie mających empatii, dążących do celu po trupach, materialistów, podlizywaczy, osób, które ogólnie rzecz biorąc niczego nie robią bezinteresownie. Nie lubie też osób, które nie maja zbyt wiele mądrego do powiedzania, a wiecznie cos papla, zwykle o sobie, bez ładu i składu, mieszają się w czyjes życie, nie potrafia przyznać sie do błędu, zawsze musza mieć rację, kłamią, donoszą, koloryzuja fakty, plotkują, lubia się chwalic, choć nie maja czym tak naprawdę, odnoszą się bez szacunku do innych ludzi czy zwierząt, mających podejście wiecznie roszczeniowe...

Tak się dzieje, że te młodzieńcze znajomości się kończą, bo dla kogoś rozpoczyna sie inny etap życia. Niekoniecznie musi być tak, że masz w sobie coś odpychającego, może masz po prostu problem w nawiązywaniu znajomości i otwarciu sie.

[Limonka2738]

Napisane przez o_Khaleesi_o

Chciałabym poruszyć ważny dla mnie temat - dlaczego kogoś nie lubimy? Napiszcie na konkretnych przykładach dlaczego czujecie niechęć do danej osoby i dlaczego.

Od lat wczesnoszkolnych byłam nielubiana przez większość, miałam jakies znajomości, przyjaźnie ale nie przetrwały, przyjaciolki odchodziły gdy poznały faceta. Teraz mam 30 lat i jedynie znajome z pracy, ani jednej blizszej osoby, byc może jest coś we mnie co odpycha ludzi.

Podpytaj kogoś, jeśli chcesz to zmienić. Zwyczajnie, zaproś koleżankę, która wydaje się miła, na kawę i zapytaj wprost. Zaznacz, że chcesz się zmienić, więc prosisz o prawdę.


Ja jestem mocno nielubiana zawsze jak wchodzę w nową grupę, ale doskonale wiem, dlaczego, bo właśnie prosto z mostu zapytałam. "Ej, widziałam, że wszyscy byliście w kinie, a nikt mnie nie zaprosił i widzę, że mnie nie lubicie - dlaczego?" Ale nie każdy jest tak otwarty jak ja, więc możesz zapytać jednej osoby trochę mniej bezpośrednio.



Wtedy usłyszysz prawdę i będziesz mogła zdecydować, czy chcesz to zmienić, czy lubisz w sobie daną cechę i trudno.



Sama się raczej nie dowiesz.

[ajah]

Nie lubię osób zadufanych w sobie, skrajnie egoistycznych, nieszczerych, zakłamanych, psychopatów, agresywnych, manipulatorów.
Natomiast to nie jest tak, że jak kogoś lubię to od razu chcę z nim spędzac czas czy mieć głębsza relację. Do swojego czasu mam dość praktyczne podejście: nie spotykam się towarzysko z ludźmi, z którymi mi zupełnie nie po drodze,z którymi nie mam o czym porozmawiać, którzy mnie męczą w kontakcie (powodów może być trochę).

[groszek75]

Nie lubię osób fałszywych. Wyczuwam to od razu , intuicja mnie w tym nigdy nie zawiodła niestety.

[Adaline010010]

Ciekawy temat.

Mnie też ludzie nie lubili w latach przedszkolnych/wczesnoszkolnych/licealnych. Wydaje mi się, że u mnie było tak, że duży wpływ na moje niezbyt udane relacje z rówieśnikami miało wychowanie i poglądy, które funkcjonowały u mnie w domu. Od małego wpajano mi jakąś taką wrogość do ludzi, nie wiem nawet sama jak to opisać - w moim domu było tak trochę "po januszowemu". Wychowywano mnie w duchu, że zawsze muszę być lepsza od innych ludzi, że życie to ciągła rywalizacja ze wszystkimi i o wszystko, że nie warto nikomu ufać, bo ludzie/koleżanki obrobią mi prędzej czy później tyłek za plecami. Moja mama miała w życiu kilka koleżanek, z którymi niby przyjaźniła się, ale które zawsze obgadywała gdy tylko drzwi się za nimi zamknęły np. ze swoją mamą albo jedną z drugą - patrząc na to na serio myślałam, że wszyscy ludzie są tacy i prawdziwa przyjaźń istnieje tylko w filmach. Wydaje mi się, że rówieśnicy po prostu czuli we mnie tę wrogość i niechęć do ludzi. Zresztą tak jak teraz wspominam, wydaje mi się, że większość ludzi z mojego osiedla/miasteczka miało wtedy podobną mentalność jak moja rodzina.

U mnie dużo zmieniły studia, na które wyjechałam daleko, do większego miasta. To był przełom. Otworzyłam się na ludzi, można powiedzieć, że wtedy uwierzyłam w drugiego człowieka. Spotkałam parę osób, które udowodniły mi, że istnieje coś takiego jak ludzka życzliwość i prawdziwa przyjaźń, bez obgadywania za plecami.

Obecnie może nie jestem jakąś mega lubianą i popularną osobą/duszą towarzystwa, do której ludzie lgną, ale tak się zawsze układa, że wszędzie gdzie się pojawię znajdę sobie bratnią duszę. Według mnie grunt to dobre nastawienie do ludzi - ja staram się wychodzić z założenia, że ludzie są z natury życzliwi, jeśli są obojętni nie wmawiam sobie od razu, że "pewnie mnie nie lubią" (myślę, że na tym też może polegać Twój problem, o czym ktoś wyżej wspomniał).

Ale odpowiadając na Twoje pytania: ja podobnie jak przedmówcy nie skreślam ludzi zbyt pochopnie i u mnie też trzeba sobie zasłużyć na to, bym kogoś nie lubiła. Z przykładów z życia:
- nie lubię ludzi, którzy każdą sekundę swojego życia uzewnętrzniają na portalach społecznościowych i nie mają przy tym kompletnie nic ciekawego do pokazania/przekazania/leczą kompleksy i chcą po prostu zabłysnąć. I nie - nie chodzi mi o osoby, które wstawiają zdjęcia swoich dzieci, zwierząt, wakacji, ślubów czy pierścionków - dla mnie to normalne, że ludzie chcą się dzielić jakimiś ważnymi dla nich wydażeniami, widokami, wstawiają zdjęcia osób/zwierząt, które kochają. Chodzi mi o przykład jednej koleżanki, które wstawia zdjęcia parówek, które je na śniadanie; opisy że właśnie zaskoczył ją deszcz; że jest taaaka smutna i przygnębiona; że leży w szpitalu (chyba tylko po to, żeby wszyscy się nią zainteresowali i wypisywali co się stało w komentarzach).
- nie lubię ludzi ani o skrajnie lewicowych ani prawicowych pogladach, a jeszcze gorzej jak takie osoby rozpętują specjalnie jakieś gów**burze na portalach społecznościowych. Przykład moich kuzynów, którzy jakby czasami nudzili się i specjalnie szukali zaczepki udzielając się w różnych kontrowersyjnych tematach.
- ludzi zwyczajnie chamskich, nieżyczliwych i złośliwych - koleżanka z jednej z byłych prac, która pierwszego dnia pracy pokazała mi na odczepnego wszystko po łebkach na prośbę szefowej, a gdy parę dni później próbowałam się dopytać jak zrobić to czy tamto albo żeby mi coś przypomniała, ta wyskoczyła "z mordą", że mój problem, że nie ogarnęłam, nie zapamiętałam, ona nie będzie mi niczego tłumaczyła.
- bajkopisarzy - koleżanka z liceum, która do każdego swojego niepowodzenia życiowego wymyślała historię, w której ona była biedną ofiarą, a winę ponosił zawsze ktoś inny; a każdy swój sukces wyolbrzymiała dziesięciokrotnie.
- osób, które w d**ie były, g**no widziały, a wywyższają się i mówią Ci jak masz żyć - przykład - kolega TŻ-ta, który całe życie siedział na garnuszku mamusi, zawalił najpierw jedne studia, później drugie, długi czas na bezrobociu, wyjechał do pracy za granicę, wrócił po pół roku z niczym z historią, że poznał tam jakąś dziewczynę, która go okradła (), ale cały czas wmawiał mi i TŻ-towi, że po co my te studia kończymy skoro i tak nie będzie dla nas pracy, że on to dopiero ma tyle wspaniałych pomysłów na biznesy.
- nowobogackich, którzy innych ludzi mają za plebs - szefowie z mojej pierwszej pracy

Podsumowując - wydaje mi się, że aby ludzie kogoś naprawdę nie lubili, trzeba sobie na to naprawdę zasłużyć. Może ludzie w stosunku do Ciebie są właśnie obojętni, a Ty zakładasz, że Ciebie nie lubią. To według mnie działa też tak, że aby nawiązać z kimś jakąś głębszą relację trzeba też dać coś od siebie, nie zachowywać się jak słup soli - gdy ktoś zagaduje pociągnąć rozmowę, samemu też czasami zagadać, zażartować.

[ginewrona]

Czasem jest tak, że kogoś spotykamy po raz pierwszy i już wiemy, że z tą osobą nie chcemy mieć do czynienia- jak to wytłumaczyć, nie wiem.
Ja osobiście stronię od osób, które niepotrzebnie zwracają na siebie uwagę, są głośne, egoistyczne, skupione wyłącznie na sobie, fałszywe, które nie znają słowa proszę i dziękuję, które mają zupełnie odmienne poglądy od moich. Nie lubię ludzi, którzy nie mają zainteresowań, którzy nie słuchają. Stronię też od osób, które mają kłopoty z higieną, z prawem, które krzywdzą innych ludzi z premedytacją.

[mabi27]

Byłam nielubiana lub raczej obojętna. Cicha, nieśmiała, typu przepraszam, że żyję.
Po latach stwierdzam, że jestem lubiana, budzę sympatię, mam szerokie grono znajomych i łatwo poznaję ludzi, to kwestia pewności siebie i innych czynników.
A nie lubię: osób, z którymi nie mam o czym rozmawiać, bez żadnych zainteresowań i z zerową wiedzą na temat czegokolwiek, osób zakochanych w sobie, zbyt religijnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

nie lubie czesto bez powodu,nie mam na to nielubienie zadnego sensownego wytlumaczenia,spotykam kogos i odrazu mam niechec ,nigdy przeczucie mnie nie mylilo,trzymam sie od takich ktorych nie lubie od pierwszego wejrzenia z daleka
okolo 2 lata temu zmienilam miejsce pracy,nie znalam tam nikogo ,jakos po tygodniu mialam gadke z dwoma dziewczynami z ktorymi bezposrednio pracowalam...
byl wsrod grupy tych nowo poznanych ludzi jeden facet ktory mnie poprostu odpychal i powiedzialam im to
one sie usmiechnely i powiedzialy ze nikt go nie lubi
nikt mi o tym nie powiedzial wczesniej,nikt na niego nigdy nie narzekal przy mnie,nie komentowal na jego temat,moj odbior tego czlowieka byl subiektywny ale zadziwiajaco zgodny z reszta ludzi w pracy
nie wiem czym to wytlumczyc,tak samo jak niektorzy ludzie sa nielubiani w szkole i nie pomaga zmiana szkoly bo oni poprostu odpychaja caloksztaltem nie jakas konkretna cecha
z wad ktorych swiadomie nie lubie to przemadrzali ludzie ktorzy zawsze wiedza lepiej,ludzie ktorzy marnie klamia ,ludzi z glupim smiechem,glosnych ,slodkich idiotek

[Vanir410]

Wiadomo, są jakiegoś ogólne cechy których większość nie lubi. Jednak cała większość cech zależy od konkretnego przypadku. Mi też mówiono, że mam zbyt wiele wad. Posiadam zbyt męski charakter ( nie mylić z chłopczycą), dominujący, gadam ciągle o kotach. Martwiłam się, próbowałam zmienić. A wystarczyło trafić na innych ludzi, którzy uważają to za zalety. Trafienie na odpowiednie osoby to też kwestia szczęścia.

Jednak irytują mnie ludzie
- z wąskim światopoglądem, brak zrozumienia, że ktoś chce żyć inaczej niż my
- krytykowania wszystkich i wszystkiego
- uważają się za pępek świata, tzw. "wyżej dupę ma niż sra"
- przesadnie obarczają swoimi problemami innych

[mabi27]

Napisane przez Vanir410

Wiadomo, są jakiegoś ogólne cechy których większość nie lubi. Jednak cała większość cech zależy od konkretnego przypadku. Mi też mówiono, że mam zbyt wiele wad. Posiadam zbyt męski charakter ( nie mylić z chłopczycą), dominujący, gadam ciągle o kotach. Martwiłam się, próbowałam zmienić. A wystarczyło trafić na innych ludzi, którzy uważają to za zalety. Trafienie na odpowiednie osoby to też kwestia szczęścia.

Jednak irytują mnie ludzie
- z wąskim światopoglądem, brak zrozumienia, że ktoś chce żyć inaczej niż my
- krytykowania wszystkich i wszystkiego
- uważają się za pępek świata, tzw. "wyżej dupę ma niż sra"
- przesadnie obarczają swoimi problemami innych

Podpisuję się pod tym.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MistrzyniDrugiegoPlanu]

Nie lubię ludzi, którzy:
- nigdy się nie uśmiechają i na każdy uśmiech i życzliwość z mojej strony reagują jakimś takim dziwnym, obrzydzonym wyrazem twarzy, albo chłodną ciszą, zero pozytywnej reakcji.
- chcą być za wszelką cenę normalni i dostosować się do "norm społecznych" (cokolwiek to znaczy) i gardzą wszystkimi, którzy są barwni, nieszablonowi
- na pierwszym miejscu stawiają swoją własną wygodę i to jest ich życiowy priorytet
- nie akceptują wyrażania uczuć, nie potrafią się cieszyć, a poważne rozmowy ich żenują i na każdego, kto jest choć trochę uczuciowy reagują zażenowaniem
- nie rozumieją, co to znaczy żyć pełnią życia, nie rozumieją, czym jest szczera pasja i umniejszają jej wartość, a jednocześnie narzekają, że są w życiu niespełnieni
- wszystko chcą oprzeć o "racjonalne dowody" i tylko takie akceptują

[ruda_beksa]

Napisane przez Vanir410

Jednak irytują mnie ludzie
- z wąskim światopoglądem, brak zrozumienia, że ktoś chce żyć inaczej niż my
- krytykowania wszystkich i wszystkiego
- uważają się za pępek świata, tzw. "wyżej dupę ma niż sra"
- przesadnie obarczają swoimi problemami innych

Pełna zgoda. Oprócz tego nie lubię:

- ofiar losu, wiecznie niezadowolonych i narzekających
- obgadywaczy - jeśli ktoś wszem i wobec obsmarowuje innym tyłek, to pewnie mnie też obgaduje
- ludzi którzy nie umieją słuchać, uwielbiają mówić tylko o sobie i tylko czekają aż się zamkniesz żeby mogli zmienić temat na ~*siebie*~
- podlizywaczy, ludzi którzy tylko przytakują i wydają się nie mieć własnego zdania
- bardzo konwencjonalnych osób typu "co ludzie powiedzo"
- i z drugiej strony - osób które zawsze są na "anty" i starają się zawsze być alternatywne
- zazdrośników
- płytkich i materialistów, ludzi z którymi nie da się porozmawiać o niczym głębszym

[Candy_lips]

Myślę, że w szkole najbardziej lubiane są osoby przebojowe. Najgorsze jest słuchać docinków, bo jesteś mniej przebojowa, bo Twoi rodzice mniej zarabiają. Ja tak miałam, ale najbardziej w podstawówce. Śmiali się też z moich krzywych zębów, z przerwy między zębami. Moich rodziców nie było stać na aparat dla mnie mimo że wada bardzo duża i duże przerwy między wieloma zębami, a niektórzy mieli to zapewnione nawet przy ładnych tylko nieidealnych zębach. No ale tak bywa, a dzieciaki bywają okrutne, to przykre. W gimnazjum i liceum było trochę lepiej, ale trzymałam się z 2-3 osobami. Wiele osób chyba mnie nie zauważało Kiedyś zapytałam z ciekawości jednej dziewczyny czemu tak było w podstawówce, tak po latach i napisała tak jak myślałam, że po prostu byłam nieśmiała i dlatego. Teraz też mam bliskie grono, jakoś nie umiem wkręcić się w duże grupy. W pracy z jednymi dogaduję się lepiej, z innymi gorzej. Nie umiem tak zbyt długo prowadzić rozmowy, no chyba że kogoś długo znam. Szefowa powiedziała, że nie jestem do końca zaradna, to znaczy wiecie z najważniejszymi rzeczami sobie radzę, ale sobie pewne szczegóły. Tu może mieć rację, bo byłam często wyręczana w dzieciństwie, a to nie jest dobre. Teraz staram się coś z tym zrobić, jest już trochę lepiej. Czasem też osoby w pracy nie mogły zrozumieć co chcę przekazać, nie wyrażałam się jasno, ale tak miałam zawsze, chyba przez nieśmiałość, mówiłam niestylistycznie. Wiem, że też tak piszę. No ale staram się już mówić konkretniej. Ja sama w kontaktach jestem wyrozumiała, nie musimy z kimś mieć podobnych poglądów, by się pogadać, dyskusje też są ciekawe. Nie lubię egoistów, ludzi, którzy się wywyższają.

[Hanako]

Ależ tu wszyscy poważne i racjonalne powody mają.
Ja potrafię kogoś nie lubić za manierę w głosie, styl komunikacji, rodzaj poczucia humoru, irytujący śmiech... A przede wszystkim nie lubię ludzi, z którymi rozjeżdża mi się światopogląd, ideały, priorytety - jak zwykle.
Osobiście mam bardzo wyrazisty charakter, mocno specyficzną komunikację i zazwyczaj jak poznaję nowych ludzi to w ciągu 24 h wiemy wszyscy, czy się będziemy kochać, czy absolutnie nie znosić. Dylematy pt. "czy jest we mnie coś, co może odpychać" są mi obce, bo moje cechy odpychają połowę społeczeństwa, ale jakoś mnie to nigdy nie zabolało i przyjaciół mam wokół siebie zaufanych i naprawdę fajnych.

Ja bym się na twoim miejscu mniej zastanawiała nad tym, co innych może odpychać, a nad innymi czynnikami - czy potrafisz pielęgnować znajomości, czy po zakończeniu edukacji starałaś się nawiązać jakieś nowe kontakty, czy poznajesz ludzi, czy dajesz się poznać.
Bo z twojej historii wynika, że spotkało cię to, co spotyka wszystkich: jakieś szkolne znajomości pod ciężarem zmian i nowych obowiązków w życiu rozpłynęły się w niebyt, a potem nastąpiła stagnacja towarzyska.
To się zdarza prawie wszystkim, ale w dorosłym życiu przyjaźnie nie pojawiają się ani nie podtrzymują same z siebie, trzeba się o nie postarać. Robisz jakieś wysiłki w tym kierunku?

[skara]

Ja nie byłam zbyt lubiana w szkole, ale potem na studiach i w dorosłym życiu wydawało mi się, że jestem lubiana. Ostatnio miała jednak miejsce sytuacja, która dała mi do myślenia. Nie wiem czy jestem nielubiana czy raczej obojętna, ale zachowanie grupy w stosunku do mnie zdziwiło mnie. Trochę wróciła podobna reakcja jak w ogólniaku i w sumie na podobną rzecz. Ciekawa sprawa, po tylu latach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Valernia]

To jest bardzo złożony temat. Powodów, dla których ktoś może czuć niechęć do drugiej osoby jest tyle, ile ludzi żyje na świecie. Ja jestem osobą, która raczej nie czuje zbytnio jakiejś wrogości. Bardziej do osób, które mnie drażnią czuję obojętność. Za czasów szkolnych miałam jednak klasę, której nie cierpiałam. Powodem było to, że różniliśmy się drastycznie pod względem dojrzałości psychicznej. Ja już myślałam na poważnie o życiu, a oni zachowywali się nieadekwatnie do naszego wieku. Codzienne widywanie ich głupkowatych zachowań mnie zniesmaczało i coraz bardziej się od nich odsuwałam. Nie mieliśmy nawet o czym ze sobą rozmawiać. Niby byliśmy w tym samym wieku, a równocześnie inne poziomy życia.

[c091e8898908a1b264e2bb88ceb2cf7cf162daf4_5d967d9baaf5e]

Napisane przez Limonka2738

Podpytaj kogoś, jeśli chcesz to zmienić. Zwyczajnie, zaproś koleżankę, która wydaje się miła, na kawę i zapytaj wprost. Zaznacz, że chcesz się zmienić, więc prosisz o prawdę.


Ja jestem mocno nielubiana zawsze jak wchodzę w nową grupę, ale doskonale wiem, dlaczego, bo właśnie prosto z mostu zapytałam. "Ej, widziałam, że wszyscy byliście w kinie, a nikt mnie nie zaprosił i widzę, że mnie nie lubicie - dlaczego?" Ale nie każdy jest tak otwarty jak ja, więc możesz zapytać jednej osoby trochę mniej bezpośrednio.



Wtedy usłyszysz prawdę i będziesz mogła zdecydować, czy chcesz to zmienić, czy lubisz w sobie daną cechę i trudno.



Sama się raczej nie dowiesz.

Z ciekawości - co ci odpowiedzieli? na forum wydajesz się być sympatyczną osobą.

Czasem po prostu mam taką rekację - pajęczy zmysł reaguje, że coś jest nie tak. Nie polegam ślepo, ale zawsze biorę pod uwagę, bo jakoś często się sprawdza.

[Milagros12345]

Ja nie przepadam za osobami, ktore:

-podlizuja sie, sa czolobitne i jakby nie maja poczucia wlasnej godnosci, probuja sie przypodobac

-sa wrednne

-narzekaja, sa pesymistami, wszystko zawsze zle i na nie

-osobom, ktorym jest zle ale nie zrobia nic w kierunku zmiany tylko narzekaja

-sa wampirami energetycznymi, gadaja tylko o sobie

-nie myja sie

-nie maja marzen, planow, checi rozwoju, ktorzy ciagna innych w dol lub hamuja na zasadzie "nic sie nie uda, nie warto probowac" i gasza innych

-zazdroszcza, obgaduja

- przeklinaja, nie reaguja na prosby by przestali

-sa manipulatorami, szantazystami, dwulicowcami

[Limonka2738]

[1=c091e8898908a1b264e2bb8 8ceb2cf7cf162daf4_5d967d9 baaf5e;86235002]Z ciekawości - co ci odpowiedzieli? na forum wydajesz się być sympatyczną osobą.
[/QUOTE]

Jestem dość szczera. I ludzie zwykle potrzebują czasu, żeby zrozumieć, że nie próbuje ich urazić, kiedy mówię coś niemiłego. Na żywo mówię też w bardzo pewny siebie sposób, który inni odbierają jako wywyższanie się.

Znaczy zwykle tak mówią, na pewno mam inne wady, o których nikt mi jeszcze nie wspomniał.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ruda_beksa]

O! Przypomniałam sobie jeszcze jeden rodzaj osoby, którego nie trawię - ktoś kto w stosunku do szefów czy lepiej postawionych ludzi jest milutki i służalczy, a w stosunku do "hołoty" jest wrednym chamem. Np. ludzie którzy źle traktują kelnerów, barmanów, sprzedawców

[MiamiGlow]

Nie można też za bardzo przejmować się opiniami innych, bo naprawdę wszystkim nie dogodzisz. Mam nadzieję, że zdrowo podchodzisz do tematu i nie chcesz zmieniać się na siłę.

Ja nie lubię osób o wąskich horyzontach, które mają swoją wizję życia i nie rozumieją, że ktoś może chcieć żyć inaczej. Albo ci, którzy od razu w sytuacjach konfliktowych chcą się wykłócać i są chamscy (na przykład w sklepach albo poczekalniach). Mam też problem z typem sztywnych perfekcjonistów, którzy jak coś tłumaczą to mają minę srogiego nauczyciela i manierę "no przecież to oczywiste!! Pff". Ten sam typ w szkole zawsze przeżywał, że nic nie umie, a dostawał 6 i terroryzował innych powtórkami na przerwach.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Limonka2738

Jestem dość szczera. I ludzie zwykle potrzebują czasu, żeby zrozumieć, że nie próbuje ich urazić, kiedy mówię coś niemiłego. Na żywo mówię też w bardzo pewny siebie sposób, który inni odbierają jako wywyższanie się.

Znaczy zwykle tak mówią, na pewno mam inne wady, o których nikt mi jeszcze nie wspomniał.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tez tak mam. Jestem zbyt bezposrednia i na poczatku jest obraza majestatu i zaraz atak na mnie, ze sie wywyzszam, a ja mowie co mysle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Taranka]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;86227267]nie lubie czesto bez powodu,nie mam na to nielubienie zadnego sensownego wytlumaczenia,spotykam kogos i odrazu mam niechec ,nigdy przeczucie mnie nie mylilo,trzymam sie od takich ktorych nie lubie od pierwszego wejrzenia z daleka[/QUOTE]

Mam tak samo, czasem wystarczy że na kogoś spojrzę, albo ta osoba coś powie i już wiem że się nie dogadamy.

Nie lubię:
-osób bez charakteu, takich niemot bez własnego zdania, które gdzie postawisz tam będą stać
-bajkopisarstwa
-osób których zdanie zmienia się zależnie od tego z kim rozmawiają, wiecznych przytakiwaczy
-co ludzie powiedzo, wąskich horyzontów i jednego sposobu na życie
-osób sztucznie miłych
-ludzi którzy z powodu własnych kompleksów robią problemy innym
-ludzi zawistnych, zazdrosnych

Napisane przez ruda_beksa

O! Przypomniałam sobie jeszcze jeden rodzaj osoby, którego nie trawię - ktoś kto w stosunku do szefów czy lepiej postawionych ludzi jest milutki i służalczy, a w stosunku do "hołoty" jest wrednym chamem. Np. ludzie którzy źle traktują kelnerów, barmanów, sprzedawców

O tak to bardzo dużo mówi o człowieku.

[carmen_20]

Nie lubię ludzi którzy:
- ciągle narzekają jak im w życiu źle, w imię zasady "moje problemy są najgorsze na świecie, problemy innych to nic" oczywiście nie próbując tego zmienić
- uważają, że młodszy rozmówca nigdy nie ma racji "zmienisz zdanie jak bedziesz w moim wieku", "zobaczysz jak będziesz miała dzieci" itp.
- mówią i mówią, wchodzą w słowo, nie słuchają co ktoś inny ma do powiedzenia
- manipulują ludźmi i knują intrygi
- mają wąskie horyzonty, którzy mówią tylko o życiu innych
- nie mają pasji, są leniwi: "jak Ci się tak chce to robić" "Ty to masz czas na wszystko, ja nie mam bo (i tu 1000 wymówek, a w rzeczywistości leżenie plackiem na kanapie i oglądanie seriali )"


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[fleur05]

Najbardziej mnie odpychają od siebie nieszczerzy ludzie. Dla mnie męczarnią jest przebywanie w towarzystwie ludzi, którzy jedno mówią, co innego myślą, a jeszcze co innego robią.

Nie lubię też przesadnie fajnych, zwykle omijam szerokim łukiem ludzi, którzy w szerszym gronie uchodzą za tych najfajniejszych, najbardziej imprezowych, których żarty są tak śmieszne, że aż się żal robi.



Wiesz co, ale tak w temacie to pytanie ludzi, za co nie lubią innych ma trochę mało sensu. Tak jak ktoś wyżej napisał, jeśli masz problem z relacjami z ludźmi to raczej nie dlatego, że Cię nie lubią.

Raczej dlatego, że możesz się wydawać nieśmiała, małomówna, niezainteresowana poznaniem kogoś, może nie wykazujesz inicjatywy.

Zwykle jest tak, że osoby ewidentnie nielubiane mają i przyjaciół i wrogów, bo dużo się wokół nich dzieje, osoby z mniejszą siłą przebicia są bardziej pomijane niż nielubiane.

[chacaos]

Odrzuca mnie gdy ktoś:
- zna mnie pięć minut i wyskakuje z oceną, ma potrzebę etykietkowania wszystkich wokół na podstawie pojedynczych sytuacji, a potem wielkie zdziwienie, że ludzka osobowość jest złożona
- daje nieproszone rady życiowe, często doszukując się problemów tam, gdzie ich nie ma
- ma tendencję do rzucania słów na wiatr i mijania się z prawdą
- ma kij w dupie

[DarkChocolate666]

Nie lubie flegmatykow, ludzi falszywych, wscibskich i przemadrzalych.

[Igaiga112]

Może to być przez nieśmiałość