Ja już sobie nie radzę:/

[kaylla]

Piszę tutaj, bo muszę się wygadać a nie za bardzo mam komu. Po raz kolejny pożarłam się z moim facetem. Jak zawsze o jakieś pierdoły, ale wykańcza mnie to wszystko. Jesteśmy razem 5 lat, od 3 jesteśmy zaręczeni. Na początku było fajnie, miło, przyjemnie. Teraz jest do bani. Kiedyś widziałam, że mojemu facetowi na mnie zależy, stara się, żeby było nam dobrze, często gdzieś razem wychodziliśmy, spędzaliśmy ze sobą naprawdę dużo czasu, czułam, że jestem dla niego ważna. Od 3 lat razem mieszkamy i to jest jakaś masakra. Niby razem mieszkamy, ale siedzimy w różnych pokojach, mało rzeczy robimy razem, czasem tylko obejrzymy jakieś filmy. Jeśli chodzi o jakieś wyjście, to tylko w większym towarzystwie, sami rzadko wychodzimy, a jeśli pójdziemy np na jakiś obiad, to się okazuje że my właściwie nie mamy o czym rozmawiać. CZekamy tylko na jedzenie i tyle.
Nasze życie erotyczne właściwie już nie istnieje, nigdy nie było jakieś szalone, ale przynajmniej jakieś było. Teraz totalnie nic już nie ma. Przestałam stosować plastry, bo to nie miało sensu, raz że nie miałam za bardzo ochoty, dwa że i tak się nie opłacało. Odkąd przestałam brać plastry to koniec, mój facet od pół roku nie może dotrzeć do apteki po gumki. Dodatkowo odkąd go znam strasznie się roztył - przytył ponad 30 kg i szczerze mówiąc obecnie w ogóle mnie nie pociąga.
Ja już sama nie wiem co mam zrobić, czasami marzę o rozstaniu innym razem mnie to przeraża. Myślę, że gdybyśmy nie mieszkali razem, wszystko byłoby o wiele prostsze niż obecnie. Ja już nawet nie wiem czy on mnie kocha, co gorsze nawet nie wiem czy ja go jeszcze kocham:/

[201703160948]

Napisane przez kaylla

Ja już sama nie wiem co mam zrobić, czasami marzę o rozstaniu innym razem mnie to przeraża. Myślę, że gdybyśmy nie mieszkali razem, wszystko byłoby o wiele prostsze niż obecnie. Ja już nawet nie wiem czy on mnie kocha, co gorsze nawet nie wiem czy ja go jeszcze kocham:/

Zastanów się, czy to miłość, czy przyzwyczajenie

[_vixen_]

A jakieś argumenty ZA związkiem...?

[sokosita]

skoro nie wiesz czy go jeszcze kochasz, to pewie go nie kochasz. Rozstanie to jedyne wyjście, chyba że tkwić do końca życia w czymś takim.

[madana]

Cóż, we wspólnym życiu przynajmniej PRZED ślubem przekonałaś się, ze to nie to; bo jeśli wyjdziesz za mąż , bo "wypada/razem już mieszkamy/co rodzina powie"- będzie tak samo, a potem tylko gorzej. Pomijam, że gdyby mi mąż zwiększył gabaryty o 30 kg, też działałby na mnie odstręczająco, podobnie by było, gdyby ja nagle wzięła i tyle przytyła.
EWAKUACJA!

[atatoja]

Napisane przez _vixen_

A jakieś argumenty ZA związkiem...?

chciałam zadać to samo pytanie.

jakoś nie widzę w tym wszystkim chęci bycia z nim ani czegokolwiek co dałoby się uratować. Skoro zastanawiasz się czy go kochasz to już go nie kochasz. Mam wrażenie, że jesteś z nim po prostu z przywiązania i ze strachu przed rozstaniem, szczególnie, że zerwanie zaręczyn jest jakby trochę bardziej bolesne niż normalne rozstanie. Zarówno dla Ciebie jak i dla niego.

[kaylla]

Co do argumentów za związkiem - naprawdę nie wiem:/ W tej chwili jestem świeżo po kłótni z nim, więc ciężko mi cokolwiek znaleźć. Ale z drugiej strony są chwile, kiedy jest naprawdę fajnie. Wiele razy zastanawiałam się, czy to nie jest już tylko przyzwyczajenie, ale niestety nie udało mi się jeszcze dojść do żadnego wniosku. Na pewno nie jest już tak jak kiedyś:/

[madana]

Napisane przez kaylla

Co do argumentów za związkiem - naprawdę nie wiem:/ W tej chwili jestem świeżo po kłótni z nim, więc ciężko mi cokolwiek znaleźć. Ale z drugiej strony są chwile, kiedy jest naprawdę fajnie. Wiele razy zastanawiałam się, czy to nie jest już tylko przyzwyczajenie, ale niestety nie udało mi się jeszcze dojść do żadnego wniosku. Na pewno nie jest już tak jak kiedyś:/

- no dobra; ale JAK wyobrażasz sobie np. małżeństwo z kimś takim? Toż to jak wejście w kanał na własne życzenie, przecież nie będziesz mogła potem powiedzieć: nie wiedziałam, jaki jest. Wiesz, widzisz, a mimo to ciągniesz to, bo "czasem jest fajnie"????

[kaylla]

Zdaję sobie z tego wszystkiego sprawę, ale w takich kwestiach ja jestem tchórzem. Boję się podjąć decyzję, bo boję się że potem będę tego żałować:/

[beatiska]

to jest zdcydowanie przyzwyczajenie oraz pewna forma wygody. Ja bym to skończyła, tzn na początku pogadała, ze śa rzeczy, które mi sie nie podobają i czy mozemy je zmienic, jesli by nie wyszlo, to bym odeszła.
Wygoda, bo pewnie masz obawy jak to wszytsko bedzie wyglądalo bez niego, wiec wolisz nic nie robic, tylko spokojnie wygodnie sobie klepać nudne życie.

Nie masz się nad czym zastanawiać, bo obiektywnie do prawy nie podejdziesz. każda z nas Ci powiedziała, że tak prawdziwy związek nie wygląda, wiec kończ go póki nie stracisz jeszcze wiecej swojego czasu.

[madana]

Napisane przez kaylla

Zdaję sobie z tego wszystkiego sprawę, ale w takich kwestiach ja jestem tchórzem. Boję się podjąć decyzję, bo boję się że potem będę tego żałować:/

- aha, i z tego strachu już wyjdziesz za mąż, bo bo i mieszkacie, i tyle lat razem, i juz zaręczeni jesteście...... cóż, można pieprzyć sobie życie na wiele sposobów, prezentujesz jeden z nich. NIE MA OFIAR, SĄ OCHOTNICY.

[_chocolate]

Mieszkcie jak przypadkowi współlokatorzy, w dodatku tacy, którzy nawet nie bardzo mają o czym rozmawiać. Poza tym +30kg - masakra! Tu chyba nie ma czego reanimować.

[ulinkaaa]

Cale szczescie, ze nie macie jeszcze slubu

[slodki_lizaczek]

musisz przemyśleć za i przeciw..... zastanowić się czy chcesz mieć takie życie czy może poszukać jeszcze czegoś innego.... w tym przypadku wydaje mi się że w tym związku góruje przyzwyczajenie niż miłość.... często jest tak że jak to jest ta pierwsza miłość która wydaje się to jedyną okazuje się pomyłką.... ponieważ przyzwyczajamy się do jednego a gdy idziemy do pracy, czy wyjdziemy z przyjaciółmi okazuje się że życie jest inne... a monotonie która wkradła się w życie można zastąpić innymi rzeczami i nie koniecznie jakimś imprezowaniem... poniekąd stwierdzam też że twój Tż przyzwyczaił się do czegoś i trudno mu się teraz ogarnąć a to że przytył tyle to inna bajka bo odkąd pamiętam moi znajomi mówią że ludzie po ślubie przestają o siebie dbać...(tylko ty chyba jeszcze nie jesteś po ślubie ale skoro razem mieszkacie to tak jak już byście byli po ślubie) bo po co mają coś robić... tak jak mój Tż dzisiaj -nie chciało mu się iścv ogolić bo po co... stwierdził że jak przyjeżdżał do mnie zanim razem zamieszkaliśmy to mu wystarczy (a wtedy golił się co drugi dzień) to teraz jak pójdzie raz w tygodniu to mu starczy....

[skazana_na_bluesa]

zastanow sie, czy chcesz ratowac ten zwiazek czy nie. ale niezaleznie od twojej decyzji, musisz powaznie pogadac ze swoim facetem.

[preetamsingh]

Ja również nie widzę w Twoim opisie argumentów przemawiających ZA tym związkiem. Może najzwyczajniej w świecie się wypaliliście?
Twój tż najwyraźniej odpuścił sobie: dbanie o siebie, dbanie o związek, itp... Swoją drogą, pomijając względy estetyczne, to przytycie 30 kilogramów jest bardzo niezdrowe, grozi wieloma chorobami.... (cukrzyca, schorzenia serca, itp.)

[LadyMK]

Napisane przez kaylla

Zdaję sobie z tego wszystkiego sprawę, ale w takich kwestiach ja jestem tchórzem. Boję się podjąć decyzję, bo boję się że potem będę tego żałować:/

a czego będziesz żałowała?
1. facet o siebie nie dba
2. nie pociąga Cię
3. i tak byście zamieszkali i tak, nie pasuje Wam życie razem, więc... po co dalej je ciągnąć?
4. zabierz faceta na obiad, powiedz mu, że masz wątpliwości i czy on to też widzi że Wasze życie wspólne straciło sens
5. co to za związek... skoro przed Ślubem zachowujecie się jakbyście byli już starym małżeństwem z 40letnim stażem, choć moi rodzice mają za sobą 32letni stać w małżeństwie a nudzić się razem nie nudzą. Z twojego opisu wnioskuję, że moi rodzice mają ciekawsze życie miłosne i codzienne niż Wasze.

ps to co Ty przechodzisz znam z autopsji. Ja zakończyłam i odeszłam, a teraz mam u swego boku prawdziwego mężczyznę, który nie tylko mnie pociąga, ale również pierwszy raz czuję, że Kocham prawdziwie

[atatoja]

Napisane przez kaylla

Co do argumentów za związkiem - naprawdę nie wiem:/ W tej chwili jestem świeżo po kłótni z nim, więc ciężko mi cokolwiek znaleźć. Ale z drugiej strony są chwile, kiedy jest naprawdę fajnie. Wiele razy zastanawiałam się, czy to nie jest już tylko przyzwyczajenie, ale niestety nie udało mi się jeszcze dojść do żadnego wniosku. Na pewno nie jest już tak jak kiedyś:/

zrozumiałabym jakbyś miała problem z wymienieniem powiedzmy dwudziestu takich powodów... ale Ty nie umiesz wskazać ani jednego i jeszcze się zastanawiasz??

[Rena]

Napisane przez kaylla

Piszę tutaj, bo muszę się wygadać a nie za bardzo mam komu. Po raz kolejny pożarłam się z moim facetem. Jak zawsze o jakieś pierdoły, ale wykańcza mnie to wszystko. Jesteśmy razem 5 lat, od 3 jesteśmy zaręczeni. Na początku było fajnie, miło, przyjemnie. Teraz jest do bani. Kiedyś widziałam, że mojemu facetowi na mnie zależy, stara się, żeby było nam dobrze, często gdzieś razem wychodziliśmy, spędzaliśmy ze sobą naprawdę dużo czasu, czułam, że jestem dla niego ważna. Od 3 lat razem mieszkamy i to jest jakaś masakra. Niby razem mieszkamy, ale siedzimy w różnych pokojach, mało rzeczy robimy razem, czasem tylko obejrzymy jakieś filmy. Jeśli chodzi o jakieś wyjście, to tylko w większym towarzystwie, sami rzadko wychodzimy, a jeśli pójdziemy np na jakiś obiad, to się okazuje że my właściwie nie mamy o czym rozmawiać. CZekamy tylko na jedzenie i tyle.
Nasze życie erotyczne właściwie już nie istnieje, nigdy nie było jakieś szalone, ale przynajmniej jakieś było. Teraz totalnie nic już nie ma. Przestałam stosować plastry, bo to nie miało sensu, raz że nie miałam za bardzo ochoty, dwa że i tak się nie opłacało. Odkąd przestałam brać plastry to koniec, mój facet od pół roku nie może dotrzeć do apteki po gumki. Dodatkowo odkąd go znam strasznie się roztył - przytył ponad 30 kg i szczerze mówiąc obecnie w ogóle mnie nie pociąga.
Ja już sama nie wiem co mam zrobić, czasami marzę o rozstaniu innym razem mnie to przeraża. Myślę, że gdybyśmy nie mieszkali razem, wszystko byłoby o wiele prostsze niż obecnie. Ja już nawet nie wiem czy on mnie kocha, co gorsze nawet nie wiem czy ja go jeszcze kocham:/

Tak czy siak troche pozno sie budzisz (chodzi o nadwage), myslalam, ze to naturalne, ze o faceta trzeba troche zadbac jak sie z nim jest.

[_suoneczko_]

Napisane przez Rena

Tak czy siak troche pozno sie budzisz (chodzi o nadwage), myslalam, ze to naturalne, ze o faceta trzeba troche zadbac jak sie z nim jest.

ja też tak myślałam, ale jeżeli facet nie zechce to nic nie zrobisz... wiem z własnego doświadczenia

[Nimfa20]

Napisane przez kaylla

Myślę, że gdybyśmy nie mieszkali razem, wszystko byłoby o wiele prostsze niż obecnie.

W takiej sytuacji to moglibyście zostać co najwyżej przyjaciółmi. I co, do końca życia mieszkalibyście osobno? A jak mielibyście dzieci? Tydzień u mamy, tydzień u taty... Bo rodzice jak są razem, to się kłócą.
Bez sensu.

Nic nie byłoby prostsze, nie miałabyś tylko obecnej świadomości. Dzięki temu teraz wiesz, jaka jest sytuacja.
Bardzo często w związkach jest tak, że po zamieszkaniu razem czy po ślubie codzienność wychodzi na wierzch. Rutyna, monotonia...


Piszesz, że facet kiedyś Cię adorował itd... Odkąd jesteście zaręczeni, delikatnie pisząc, olewa Cię.

Kiedyś czytałam, że facet np. po zaręczynach nie dba o partnerkę, bo jest przekonany, że należy ona już tylko do niego. Błąd.

Udowodnij mu, że wciąż jesteś atrakcyjna, że faceci się za Tobą oglądają i niech straci trochę pewności siebie i znów niech się o Ciebie trochę postara. Jeśli mu na Tobie zależy, weźmie się za siebie . Znajdź sobie jakieś hobby np. taniec , coś, co po 1) pozwoli Ci zapomnieć o problemach, po 2) pomoże się odstresować, po 3) podniesie pewność siebie, po 4 pozwoli poczuć się atrakcyjną, po 5) pomoże zawrzeć nowe znajomości.

A jeśli to nie pomoże i inne rady, to znak, że powinnaś związek zakończyć. Przemyśl sobie wszystkie za i przeciw i nie bój się tego, że zostaniesz sama itd.

Nie pozwól się uzależnić od niego! On nie jest -że się tak wyrażę- Twoimi stopami, że bez nich się przewrócisz i padniesz.
Zanim go poznałaś też chyba żyłaś, nie?

[koperek1987]

Napisane przez kaylla

Piszę tutaj, bo muszę się wygadać a nie za bardzo mam komu. Po raz kolejny pożarłam się z moim facetem. Jak zawsze o jakieś pierdoły, ale wykańcza mnie to wszystko. Jesteśmy razem 5 lat, od 3 jesteśmy zaręczeni. Na początku było fajnie, miło, przyjemnie. Teraz jest do bani. Kiedyś widziałam, że mojemu facetowi na mnie zależy, stara się, żeby było nam dobrze, często gdzieś razem wychodziliśmy, spędzaliśmy ze sobą naprawdę dużo czasu, czułam, że jestem dla niego ważna. Od 3 lat razem mieszkamy i to jest jakaś masakra. Niby razem mieszkamy, ale siedzimy w różnych pokojach, mało rzeczy robimy razem, czasem tylko obejrzymy jakieś filmy. Jeśli chodzi o jakieś wyjście, to tylko w większym towarzystwie, sami rzadko wychodzimy, a jeśli pójdziemy np na jakiś obiad, to się okazuje że my właściwie nie mamy o czym rozmawiać. CZekamy tylko na jedzenie i tyle.
Nasze życie erotyczne właściwie już nie istnieje, nigdy nie było jakieś szalone, ale przynajmniej jakieś było. Teraz totalnie nic już nie ma. Przestałam stosować plastry, bo to nie miało sensu, raz że nie miałam za bardzo ochoty, dwa że i tak się nie opłacało. Odkąd przestałam brać plastry to koniec, mój facet od pół roku nie może dotrzeć do apteki po gumki. Dodatkowo odkąd go znam strasznie się roztył - przytył ponad 30 kg i szczerze mówiąc obecnie w ogóle mnie nie pociąga.
Ja już sama nie wiem co mam zrobić, czasami marzę o rozstaniu innym razem mnie to przeraża. Myślę, że gdybyśmy nie mieszkali razem, wszystko byłoby o wiele prostsze niż obecnie. Ja już nawet nie wiem czy on mnie kocha, co gorsze nawet nie wiem czy ja go jeszcze kocham:/

Napisane przez sokosita

skoro nie wiesz czy go jeszcze kochasz, to pewie go nie kochasz. Rozstanie to jedyne wyjście, chyba że tkwić do końca życia w czymś takim.

Napisane przez poziomkaa_

Zastanów się, czy to miłość, czy przyzwyczajenie

W 100% zgadzam się z dziewczynami. I uwierz mi - wiem co przechodzisz, bo dosłownie kilka dni temu rozpadł się mój 5 letni związek, też byliśmy po zaręczynach. Facet mnie nie szanował, nie troszczył się ani nie dbał o mnie, ciągle oszukiwał i okłamywał, i generalnie wyszedł z założenia, że ja już na zawsze z nim będę. A ja tkwiłam w tym toksycznym związku aż do momentu, kiedy całe zło które mi zrobił (a naprawdę mogłabym książkę o tym napisać) zaczęło mi najzwyczajniej w świecie przeszkadzać, a dodatkowo doszłam do wniosku, że ja od życia chcę czegoś więcej niż spędzenie go na kanapie przed telewizorem (bo nawet głupi spacer był dla niego wielkim problemem). Decyzji o rozstaniu nie podjęłam ja - on odszedł do innej... Wiem, że ja sama nigdy nie podjęłabym takiej decyzji - nawet pomimo tego, że wiedziałam o tym, że nie chcę z nim spędzić życia obawiałam się tego, że będę żałować tej decyzji i cały czas miałam nadzieję, że jednak coś się zmieni i będzie dobrze. Pierwsze dwa dni rozpaczałam, podejrzewam, że to był mechanizm obronny przed strachem, że zostałam sama i już nigdy nikogo sobie nie znajdę. Jednak później powiedziałam sobie: "kobieto za kim ty rozpaczasz? Facet Cię nie szanował, oszukiwał, generalnie miał głęboko w poważaniu to co się z Tobą dzieje, wolał palić trawkę i pić piwsko z kumplem zamiast się z Tobą spotkać, nie masz po kim płakać". Dzisiaj wiem, że nic lepszego nie mogło mnie w życiu spotkać. Uspokoiłam się, wyciszyłam, mam ochotę dbać o siebie i mam tyle siły, że mogłabym góry przenosić. Wszystko tylko dzięki temu, że mój ex zrobił mi wielką przysługę odchodząc ode mnie - ja jestem wolna i szczęśliwa I co więcej zaczęłam wierzyć w to, że znajdę w życiu kogoś, kto szczerze mnie pokocha i dla kogo będę najważniejsza

Zastanów się zatem, czy chcesz całe życie spędzić z facetem, z którym nawet nie masz o czym porozmawiać, który najzwyczajniej w świecie Cię nudzi i do którego czujesz wielka niechęć... Życie jest zbyt krótkie na to, żeby marnować je na bycie z kimś, kto nam nie odpowiada

[hgoldberg]

Ja tez sobie juz nie radzilam.Tyle ze mi starczylo jeszcze" idjotce jednej"sil na kolenych 15 lat.Orderu nikt mi nie przyznal za wytrwalosc a jedynie o co mam do siebie pretensje to o to ,ze mialam ta sile i przerabalam przy nim najlepszy kawal mojego zycia.Rozstanie otworzylo mi brame do raju.Mam teraz przy swoim boku kochanego mezczyzne,troskliwego odpowiedzialnego , ,zaradnego i z fantazja.Mam wspaniale malzenstwo i zyczylabym takiego uczucia szczescia kazdemu.

[GosienkaC]

Wspólne zamieszkanie daje człowiekowi pełny obraz tego jak będzie po ślubie. Skoro teraz jest jak jest to po ślubie może być tylko gorzej. Jedynie rozstanie jest logicznym rozwiązaniem. Przemyśl to jak ochłoniesz po kłótni.