Kocham męża, a mam romans. Jak to zakończyć.

[morning_coffee]

Napisane przez calkiemmalami

Mój mąż napewno popełnił wiele błędów, ale cała ta sytuacja, to, że w końcu powiedziałam wprost, że zasługuję na więcej oraz, że nie układa nam się i myślę o rozwodzie, sprawiła, że bardzo zmienił swoje zachowanie. Wiem, że mnie kocha i wiem, jak bardzo Go za Jego plecami skrzywdziłam. On stara się naprawić swoje błędy i ja też chcę naprawić to, co zrobiłam.

Ale w jakim sensie się zmienił? Rzeczywiście pracuje nad sobą, jest opanowany, nie ma już wybuchów agresji? Te zmiany są realne, czy tylko wydaje Ci się, że on tak się stara?

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[xfrida]

Napisane przez morning_coffee

Ale w jakim sensie się zmienił? Rzeczywiście pracuje nad sobą, jest opanowany, nie ma już wybuchów agresji? Te zmiany są realne, czy tylko wydaje Ci się, że on tak się stara?

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

Poza tym jak dlugo ta zmiana trwa ? Kilka tygodni ? 2 miesiace ?

[calkiemmalami]

Nie jestem w stanie powiedzieć ile dokładnie, bo to napewno nie była zmiana nagle, z dnia na dzień. Im więcej rozmów o rozwodzie/separacji było, tym więcej zaczynałam dostrzegać, że mąż się stara nad sobą pracować. Napewno pierwszą rzeczą, którą zmienił było to, w jaki sposób się do mnie zwraca w złości, bo wyzwiska bolały bardzo, szczególnie, że najczęściej obrywało mi się rykoszetem.

Zdecydowanie widzę, że mąż nad sobą pracuje. Proponowałam Mu wybranie się na terapię, ale póki co odmawia, może jeszcze Go namówię. Sama napewno potrzebuję z kimś porozmawiać, bo jest mi ciężko poradzić sobie z tym, co odj***łam, nie staram się stawiać siebie w roli ofiary, ani nic z tych rzeczy, ale sytuacja mnie po prostu przerosła. W pewnym momencie naszego związku, ja po prostu miałam już wszystkiego tak bardzo dość, że naprawdę byłam zdecydowana odejść i zacząć nowe życie i gdyby nie to, że zaczęliśmy rozmawiać i tłumaczyć sobie nawzajem, co nas boli, to napewno właśnie tak by się to skończyło.

Bardzo żałuję, że bodźcem do tego, żeby zawalczyć o własne małżeństwo w jakiś poroniony sposób, stała się relacja na boku z kimś innym, zupełnie tak, jakbym do tej pory nie czaiła, że można żyć inaczej, że agresja w związku nie jest czymś normalnym, że ludzie powinni ze sobą rozmawiać, a nie się wyzywać etc.

Nie wiem, może to jakaś chora lekcja dla mnie, albo próba, którą totalnie zawaliłam. Jest mi absolutnie żal obydwu panów, brzydzę się sobą i mogę jedynie mieć nadzieję, że uda mi się to poukładać i naprawić to, co mogę naprawić...

---------- Dopisano o 19:46 ---------- Poprzedni post napisano o 19:40 ----------

A jeszcze odpowiadając, w jaki sposób mąż się zmienił. Napewno bardziej kontroluje to, co robi, wcześniej w złości potrafił wyj**ać pięścią dziurę w drzwiach na przykład. Dla mnie dużym problemem była wspólna jazda samochodem, bo całą drogę zawsze krzyczał, chociaż tłumaczyłam wiele razy, że bardzo mnie to stresuje, kilka razy zdarzyło mu się wyjść z auta do kogoś itp. Za każdym razem bałam się w ogóle odezwać, siedziałam zesztywniała w strachu, że jak się odezwę, to też mi się oberwie.

Nie zrobił do tej pory żadnej z powyższych rzeczy, chociaż widzę, że wiele rzeczy Go irytuje i przerasta. Stara się bardzo i to sprawiło, że dotarło do mnie, jak ogromny błąd popełniłam...

[ColourTheSmallOne]

Owszem, popełniłaś ogromny błąd wiążąc się z takim furiatem. Szkoda, że dalej planujesz w tym tkwić- medalu nikt ci za to nie da. Ale cóż, niektórzy chyba lubią się umartwiac w życiu. W średniowieczu byli różni cierpiętnicy w imię boga, to i dzisiaj są w imię... nie wiadomo w sumie czego. Tylko chociaż dzieci nie sprowadzajcie na świat.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[calkiemmalami]

Nie oczekuję medalu ani owacji, czy gratulacji. Zobowiązałam się, w trudniejszym momencie życia popełniłam okropny błąd, którego żałuję i wiem, że tak samo żałuje mój partner tego, jak ch**owo się zachowywał. Ani moje ani jego zachowanie nie zasługuje na przyklaśnięcie, ale ludzie popełniają błędy. Ja zamierzam z mojego wyciągnąć wnioski i wiem, że jeszcze długo będę żyć w przeokropnym poczuciu winy, ale zasłużyłam.

Dziękuję mimo wszystko za zwrócenie uwagi na powyższe problemy, serio, gdybym nie widziała że mój mąż "furiat" pracuje nad sobą, to wątku by nie było, bo dostałam szansę na - być może - zupełnie inny, spokojniejszy związek. Może cała ta poj***na sytuacja i to co zrobiłam, będzie miało na mój związek pozytywny wpływ, w jakiś chory, pokrętny sposób, nie wiem. Tak samo mam nadzieję, że mój "kolega" będzie w stanie dostrzec co poszło w jego relacji nie tak i spróbuje to naprawić, na to nie mam jednak wpływu.

Ogólnie to gdybym mogła cofnąć czas, to bym to zrobiła i nigdy w życiu już czegoś takiego nie zrobię. Nie żałuję, że tego faceta poznałam, żałuję jednak, że skrzywdziliśmy naszych partnerów, wdając się w tego typu relację, która zwyczajnie w świecie nie powinna mieć miejsca.



Nadal nie wiem, jak jasno Mu to zakomunikować, kiedy wróci. Najchętniej napisałabym wiadomość po prostu, ale to wydaje się strasznie słabe, biorąc pod uwagę, ile ta osoba jest w stanie dla mnie poświęcić. Zbieram myśli i układam słowa, bo będzie ciężko, ale cała sytuacja nie jest łatwa, więc i zakończenie łatwe nie będzie. Nadal gdzieś z tyłu głowy mam strach, że będę żałować, że co jeśli mąż wróci do swojego poprzedniego zachowania etc. ale zobowiązałam się i zamierzam po prostu pracować nad moim związkiem, bo to przy moim mężu jest moje miejsce. Szkoda ze ogarnęłam to tak późno.

[ColourTheSmallOne]

Po co ten cudzysłów przy słowie furiat?
Relacja i relacja, związek i związek. Moim zdaniem zgubiłaś siebie i zapomniałas, że twoje miejsce jest przede wszystkim przy tobie. Ktoś kobietom robi krzywdę wmawiając im, że ich sensem życia jest tkwienie przy portkach za wszelką cenę, nawet agresywnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[xfrida]

Napisane przez calkiemmalami

Nadal nie wiem, jak jasno Mu to zakomunikować, kiedy wróci. Najchętniej napisałabym wiadomość po prostu, ale to wydaje się strasznie słabe, biorąc pod uwagę, ile ta osoba jest w stanie dla mnie poświęcić. Zbieram myśli i układam słowa, bo będzie ciężko, ale cała sytuacja nie jest łatwa, więc i zakończenie łatwe nie będzie. Nadal gdzieś z tyłu głowy mam strach, że będę żałować, że co jeśli mąż wróci do swojego poprzedniego zachowania etc. ale zobowiązałam się i zamierzam po prostu pracować nad moim związkiem, bo to przy moim mężu jest moje miejsce. Szkoda ze ogarnęłam to tak późno.

co takiego on jest w stanie dla ciebie poswiecic?chujowy zwiazek ?chyba sobie dopowiadasz pewne rzeczy i pokolorowujesz je w glowie zeby bylo bardziej dramatycznie
ty go praktycznie wogole nie znasz caly zwiazek z kochankiem opieral sie na pisaniu na komunikatorze kilku spacerach potajemnym seksie i bajdurzeniu o tym jak to bylibyscie szczesliwi razem

nie zdziwiloby mnie nawet jak on by nigdy tak naprawde nie chcial zostawic tej swojej kobiety tylko jak ty nie wie jak sie z tego wyplatac albo lubi sobie popisac i pobzykac na boku a ty tu sobie dorabiasz jakies big love i jego zalamanie po waszym"rozstaniu"
jakby tak bylo mu zle to juz by zakonczyl ta relacje szczegolnie ze mieszka teraz za granica wiec co go stopuje?
nie ma co sie czaic ,skoro uwazasz ze on nic nie zrobi ,nie poinformuje meza (pewnie sie przejedziesz )to lepiej mu napisz jak sie sprawy maja bo jesli jakims cudem ten jego zwiazek ma kryzys to przez upewnianie go w tym ze odejdziesz od meza nie pomagasz tego kryzysu zaleczyc ,marnujesz jego szanse aby popracowac nad relacja z terazniejsza patnerka/zona
napisz do niego maila wszystko w nim zawrzyj ze nie jestes gotowa na zmiany w zyciu ,ze doszlo do ciebie ze nie chcesz odchodzic od meza chcesz sprobowac dac szanse temu malzenstwu i ze przepraszasz go ale nic z tego nie bedzie
prawda jest taka ze to bez roznicy czy mu to napiszesz czy mu to powiesz,jesli ciebie kocha to bedzie tak samo rozczarowany bez znaczenia w jaki sposob mu to przekazesz a jesli sie sam waha to im szybciej mu to powiesz tym lepiej bo bedzie mogl sie skupic na odbudowie relacji z partnerka ,przedluzajac to dzialasz na jego niekorzysc
poza tym jak tego nie skonczysz to kazdy dzien pisania z tym gosciem sprawia ze ryzykujesz ze to zostanie odkryte,w koncu popelnisz jakis blad maz odkryje ze z kims utrzymujesz kontakt i bedziesz miala przesrane ,im szybciej to zakonczysz tym lepiej
ps,mysle ze twoje malzenstwo jest w fazie miesiaca miodowego i za jakis czas wszytsko powroci do starego porzadku typowe zachowanie przemocowca i ofiary

---------- Dopisano o 08:18 ---------- Poprzedni post napisano o 08:13 ----------

Napisane przez ColourTheSmallOne

Po co ten cudzysłów przy słowie furiat?
Relacja i relacja, związek i związek. Moim zdaniem zgubiłaś siebie i zapomniałas, że twoje miejsce jest przede wszystkim przy tobie. Ktoś kobietom robi krzywdę wmawiając im, że ich sensem życia jest tkwienie przy portkach za wszelką cenę, nawet agresywnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

w punkt!

[Alegory]

Napisane przez xfrida

mysle ze twoje malzenstwo jest w fazie miesiaca miodowego i za jakis czas wszytsko powroci do starego porzadku typowe zachowanie przemocowca i ofiary

Podzielam tę opinię.

Tak duża zmiana o jakiej mówisz, nie jest możliwa do wprowadzenia na stałe, pod wpływem rozmowy. Mam nadzieję, że gdy mąż znów zacznie się zachowywać agresywnie, będziesz umiała siebie ochronić.

[twiggz]

Jejciu, jejciu jaki popełniłaś błąd, no straszny błąąąąąąąd
Dramaturgia na full.

Wielka szkoda że nie widzisz tego, że mężuś "..:furiat::.." ma okres miesiąca miodowego bo się zdystansowałaś romansując. Poczytaj o tym. Jak się znowu poczuje pewnie, to wszystko szybko wróci do normy. Tylko Ty, wiedziona bezsensownym poczuciem winy będziesz trwać w powalonym związku. Z kojarzeniem u Ciebie wciąż kiepsko, bo nie widzisz, ale kiedyś dostrzeżesz że pewne rzeczy nie biorą się znikąd.
Powodzenia w każdym razie. Trzymam kciuki że mężuś szybko wrócił z mentalnych wczasów. Może jak wylądujesz za pół roku na pogotowiu tłumacząc się że "uderzyłaś się przypadkiem o szafkę" to Ci wróci rozum.

[havarti]

Napisane przez calkiemmalami

A jeszcze odpowiadając, w jaki sposób mąż się zmienił. Napewno bardziej kontroluje to, co robi, wcześniej w złości potrafił wyj**ać pięścią dziurę w drzwiach na przykład. Dla mnie dużym problemem była wspólna jazda samochodem, bo całą drogę zawsze krzyczał, chociaż tłumaczyłam wiele razy, że bardzo mnie to stresuje, kilka razy zdarzyło mu się wyjść z auta do kogoś itp. Za każdym razem bałam się w ogóle odezwać, siedziałam zesztywniała w strachu, że jak się odezwę, to też mi się oberwie.

I nie boisz się co on by ci zrobił jakby się dowiedział o twoim romansie? To nie jest przecież niemożliwe.

[xfrida]

Napisane przez havarti

I nie boisz się co on by ci zrobił jakby się dowiedział o twoim romansie? To nie jest przecież niemożliwe.

Dokladnie
Szczególnie ze caly czas utrzymuje kontakt z kochankiem .jak sie sprawa rypnie to sie skonczy tragicznie

[morning_coffee]

Napisane przez xfrida

Dokladnie

Szczególnie ze caly czas utrzymuje kontakt z kochankiem .jak sie sprawa rypnie to sie skonczy tragicznie

Może tak być. Lepiej chyba jednak zadbać o swoje bezpieczeństwo i wiać.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

[ColourTheSmallOne]

Napisane przez morning_coffee

Może tak być. Lepiej chyba jednak zadbać o swoje bezpieczeństwo i wiać.

Wysłane z mojego SM-A536B przy użyciu Tapatalka

Widocznie od bezpieczeństwa i szczęścia ważniejsze jest bycie wiernym archetypowi kobiety-poświęcającej się - męczennicy. Czemu? Bo tak, różnie sobie ludzie zapychają pustkę w życiu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz