wspólne mieszkanie

[AgRaFkA99]

juz niedlugo mamy z TŻ zamieszkac razem. szczerze mowiac jednak boje sie tego, bo mam trudny charakter. nie chcialabym przez to popsuc naszego zwiazku. boje sie ze nie sprawdze sie jako partnerka...

[malamyszka19]

Napisane przez AgRaFkA99

juz niedlugo mamy z TŻ zamieszkac razem. szczerze mowiac jednak boje sie tego, bo mam trudny charakter. nie chcialabym przez to popsuc naszego zwiazku. boje sie ze nie sprawdze sie jako partnerka...

iiiiiiiiiii ?

[AgRaFkA99]

iiiiiiiiiiiiiii liczylam na to ze kobiety doswiadczone doradza jak ,,nauczyc sie'' mieszkac ze swoim partnerem, co pomaga, czego nie robic, jakies kompromisy miedzy soba itp.?

[madana]

Napisane przez AgRaFkA99

juz niedlugo mamy z TŻ zamieszkac razem. szczerze mowiac jednak boje sie tego, bo mam trudny charakter. nie chcialabym przez to popsuc naszego zwiazku. boje sie ze nie sprawdze sie jako partnerka...

- a niby dlaczego? Bo rozumiem, że jakiś już czas ze sobą jesteście, sprawdziliście się w różnych sytuacjach, aby ŚWIADOMIE decyzję o zamieszkaniu podjąć? Znacie swoje wady, zalety, wiecie, co może być powodem konfliktu; podział kosztów i obowiązków uzgodniony?
Czy też lecicie na żywioł, bo "my się kochamy"?

[rochelle_]

Napisane przez AgRaFkA99

juz niedlugo mamy z TŻ zamieszkac razem. szczerze mowiac jednak boje sie tego, bo mam trudny charakter. nie chcialabym przez to popsuc naszego zwiazku. boje sie ze nie sprawdze sie jako partnerka...

No i? To się nie sprawdzisz - i tak wyjdzie prędzej czy później. No chyba że wolisz zaczekać i do końca życia żyć "każde w swoim mieszkaniu, bo się boję, że wspólne mieszkanie nas popsuje".

[AgRaFkA99]

no niby mamy uzgodnione teoretycznie jak to bedzie wygladac, ale widzac u znajomych ze zazwyczaj w praktyce inaczej to wyglada mam obawy poprostu... dobrze nam razem i nie chcialabym zeby cos sie zmienilo. ale w sumie nic nie da sie przewidziec wiec moze bez sensu ten watek

[sweetish]

Zawsze są obawy...
jak nie sprawdzisz, nie dowiesz się.
Życie moze cie miło zaskoczyc i okaze sie, ze wcale nie ebdzie tak źle. Głowa do góry.

[Angel_00]

równie dobrze może się on nie sprawdzić ;-) lepiej teraz niż po ślubie

[wiktoriol]

a ile jesteście już razem? i ile macie lat?

[andzia1989r]

Napisane przez madana

- a niby dlaczego? Bo rozumiem, że jakiś już czas ze sobą jesteście, sprawdziliście się w różnych sytuacjach, aby ŚWIADOMIE decyzję o zamieszkaniu podjąć? Znacie swoje wady, zalety, wiecie, co może być powodem konfliktu; podział kosztów i obowiązków uzgodniony?
Czy też lecicie na żywioł, bo "my się kochamy"?

No właśnie, zgadzam się...

Jak jesteś trudną partnerką to w normalnym związku, takim który troche ze sobą jest chyba zna się charakter partnera?

Mój Tż np wie, że jestem okropnym bałaganiarzem, ze zrywami sprzątającymi i chęcią resocjalizacji. Więc kiedy razem pomieszkujemy to on mobilizuje mnie do sprzątania. Najprościej i najszybciej gdy sprzątamy razem. Wie też, że kiedy mam naprawdę kiepski i drażliwy dzień, to lepiej mi nieco schodzić z drogi niż próbować go polepszać. Zwykle się dostanie po uszach.

Ja za to wiem, że on za bardzo czasami się przejmuje głupotami, że lepiej nie dotykać jego elektronicznych zabawek bo to jego małe dzieci i że nie znosi szpinaku pod żadną postacią. Może zmywać, prać, sprzątać i prasować, ale gotowanie potraw gorących to sytuacja podbramkowa. Może zrobić kanapki.

I tak w sumie by można wymieniać. Mamy 4 letni staż, a okresy mieszkalne to zwykle sporadycznie po kilka dni. I jakoś nie mam obaw przed wspólnym mieszkaniem.

Więc... albo znacie się za krótki i za mało, albo nie czujesz się gotowa na mieszkanie z nim i stąd takie lęki.

[skaz]

Napisane przez AgRaFkA99

juz niedlugo mamy z TŻ zamieszkac razem. szczerze mowiac jednak boje sie tego, bo mam trudny charakter. nie chcialabym przez to popsuc naszego zwiazku. boje sie ze nie sprawdze sie jako partnerka...

wolisz żeby po ślubie się popsuło ?

[Kaja-ja]

Też miałam małe "lęki" przed wspólnym mieszkaniem.
Znaliśmy się, ale i tak wiedziałam, że "coś w praniu wyjdzie". I wyszło. Przypuszczam, że (prawie) zawsze wychodzi. Każdy z własnego domu wynosi różne nawyki i przyzwyczajenia, których my nie znamy i niekoniecznie nam się podobają.

Kwestia kompromisów... I pracy nad sobą. Jeśli wiem, że TŻa wkurzają moje ubrania w ilościach niestworzonych na krześle przy biurku... to staram się je ograniczać i systematycznie chować. Jeśli TŻ wie, że ściągając skarpetki i rzucając je na ziemię ze stwierdzeniem "rano sprzątnę" - doprowadza mnie do szewskiej pasji, stara się tego nie robić. Wiadomo, że każdemu z nas czasem się zdarza zapomnieć o różnych rzeczach, ale ogólnie dotarliśmy się na tyle, że nie bawimy się w dom, tylko faktycznie po partnersku razem mieszkamy...

[foremka001]

A mnie zawsze rozkłada tekst "...mam trudny charakter..." A czemu nie piszą/mówią ludzie o sobie, że są raczej niezbyt inteligentni, nie wyciągają wniosków z własnych doświadczeń, a w związku z tym nie potrafią też żyć i porozumiewać się bliskimi?

Jeśli już teraz twierdzisz, że coś się zepsuje, to po co w ogóle się w to pchać?

Ja nawet przez sekunde nie zastanawiałam się jak to będzie jak razem zamieszkamy. I dobrze, bo jeśli już się coś zmieniło, to tylko na lepsze Może po prostu oboje wiedzieliśmy z kim mamy do czynienia