Słynne kurtyzany - wyzwanie czytelnicze

[windykatorka]

Tak też się zastanawiałam co by tutaj napisać na jej temat,bo utwierdziłam się wcześniej w przekonaniu,że będzie ona w jakimś tam sensie wybitna(sama nie wiem dlaczego tak myślałam-może to ten tytuł,może autor..).Ale jak przeczytałam to uświadomiłam sobie,że to jest (jak dla mnie i według mnie) całkiem prosta historia naiwniaka i nawróconej damy do towarzystwa.Jakoś nigdy nie poruszał mnie nagi romantyzm zakochania tym bardziej taki wg. mnie podany wprost,na tacy.Nie miałam o czym myśleć po tej książce,nie było mi szkoda ani jej ani jego,ba nie było nawet żadnego momentu w którym pojawiłyby się u mnie jakiekolwiek emocje.I tak jak Germini wcześniej napisała-strasznie to wszystko ckliwe było.

[Ejniacz]

Ja tez spodziewalam sie czegos bardziej hmmm... podnioslego ? Czytalo sie szybko i w miare przyjemnie, ale byly momenty ktore mnie wrecz nudzily. Taka sobie opowiesc, denerwowalo mnie to ich 'zaklamanie' tzn. ze nie mogli sobie po prostu wszytkiego powiedziec tylko zachowywali sie jak dzieci. Wiem, ksiazka byla pisana w innych czasach, obowiazywaly inne normy spoleczne i zasady, no ale i tak teraz wydaje mi sie to troche smieszne .

[Germini]

Napisane przez windykatorka

Jakoś nigdy nie poruszał mnie nagi romantyzm zakochania tym bardziej taki wg. mnie podany wprost,na tacy.

O, to, to właśnie - na tacy. Nagi, łysy, bezpośredni, nie pozwalający się niczego domyślać, bo wszystko zostało powiedziane wprost.

Napisane przez windykatorka

Nie miałam o czym myśleć po tej książce,nie było mi szkoda ani jej ani jego,ba nie było nawet żadnego momentu w którym pojawiłyby się u mnie jakiekolwiek emocje.

No ja się jak wydmuszka czułam - kompletna pustka, zero emocji



Ale wiecie - mi się np. romantyczne wydało to, co łączyło Lectera i Starling w "Hannibalu"... I nawet doprowadziło mnie do łez

[Vivienne]

Fakt, książką ckliwa. Ale w sumie czego innego się spodziewać po historii miłości z kurtyzaną? Wiadomo, musi być ckliwość, słodycz pomieszana z goryczą .
Podobał mi się sposób przekazania poprzez retrospekcję i brak happy endu, bo wg mnie taka historia nie miałaby szans na szczęśliwe zakończenie. To dopiero byłoby ckliwe
Strasznie mało realistyczna wydało mi się uczucie ze strony Małgorzaty, drażniło mnie jej podejście, te gadki o pieniądzach. I Armand, który naiwnie zapatrzony w kobietę lekkich obyczajów ufa, że ona ot tak, pyk i już, zechce z nim być. Ta naiwność jest dla mnie tak mało realistyczna, że drażniła przez cały czas czytania ksiązki.

A zaznaczyć muszę, że książkę pierwszy raz czytałam mając kilkanaście lat. Wtedy byłam oczarowana miłością bez przyszłości, tym pragnieniem zobaczenia ukochanej osoby- nawet martwej.

[windykatorka]

Germini dokładnie tak-to co było(a każdy mógł samodzielnie sobie zinterpretować co to było) między Lecterem a agentką Starling przemówiło do mnie bardziej.

[fiolek7317]

windykatorka nie zgadzam się z Tobą, że Małgorzata nawróciła się.
Po związaniu się z Armandem żyje w ciągłym kłamstwie, braku zaufania i niepewności. Mimo że dokonała przemiany swojej osobowości pod wpływem miłości, to nie potrafi oderwać się od przeszłości Małgorzata nie dopuszza do siebie myśli o tym, że potrafi prawdziwie kochać. Nie chce także zrezygnować z dostatku, który ją otacza. Zgodziła się złożyć swoje uczucia w ofierze za namową ojca Armanda, by uratować ukochanego od biedy i hańby.
Ale ta przemiana nie została dokonana do końca, bo nie porzuciłaby ukochanego.Odeszła i rzuciła się znów w wir francuskiej prostytucji.
Ale jak napisałam wcześnie zdecydowanie delikatniejsza i powieścią jest 'Dama' niz 'Nana'




A moze następną lekture wybierzemy Nane i po przeczytaniu spróbujemy porównać obie prostytutki z XIX-wiecznego Paryża?

[amistad.k.m.s]

Po pierwszych stronach okazało się, że książkę czytałam już x lat temu, a to, że o niej zapomniałam świadczy niezbicie o tym, że nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Tak jak za pierwszym razem, spodziewałam się rozłożenie na części pierwsze psychologicznego podejścia do sprawy bohaterów - a tu to było cieniutkie... Do Damy... należy podejść jak do romansiku z górnej półki, bo na wybitną książkę to jest za cienka.

[Mariah]

Rany, dziewczyny, czego Wy się po tej biednej Damie Kameliowej spodziewałyście? Wybitne dzieło to to nie jest, oj nie, a ckliwe być musi skoro według Wikipedii to szczytowe osiągnięcie w dziedzinie melodramatu.

Pierwszy raz miałam do czynienia z tym dziełem nie w formie książkowej a wizualnej – zupełnie przez przypadek obejrzałam ekranizację w reżyserii Jerzego Antczaka (i tę bardzo polecam, jest niezwykle wierna fabule książkowej), która tak mi się spodobała, że zapragnęłam przeczytać również powieść. Film jest moim zdaniem ciut lepszy, na samym końcu zawsze płaczę (oglądałam już dwa razy), podczas gdy lektura nie działa aż tak na moje emocje.
Jest to może i ckliwa i naiwna opowieść ale ja ją uważam za jedną z piękniejszych historii miłosnych XIX wieku.

Ze światem kurtyzan mamy tutaj do czynienia pośrednio, gdyż autor skupił się głównie na wątku miłosnym, ale uważny czytelnik wyłapie z tekstu tu i ówdzie pewne fakty związane z życiem kurtyzan w ówczesnych czasach. Małgorzata jest – jak byśmy dzisiaj powiedzieli – luksusową kurtyzaną, otacza się bogatymi mężczyznami, mogącymi zaspokoić jej wydumane zachcianki, to nie jest ot taka prostytutka, ktorą każdy może mieć.
Jeżeli chodzi o podejście społeczeństwa do takich kobiet trochę zdziwiło mnie jedno: za życia Małgorzata była podziwiana z daleka, podejrzewam, że nie tylko przez mężczyzn, pewnie zatrzymywała na sobie również spojrzenia kobiet. Nikt nie protestuje, kiedy ją widzi w teatrze czy operze, nikt nie opluwa na ulicy. Po jej śmierci do jej domu schodzą się ciekawskie panny chcące dowiedzieć się, jak wygląda dom kurtyzany od wewnątrz. A jak przychodzi do pochówku, to nagle są protesty, że ludzie nie zgodzą się aby obok ich zmarłych krewnych leżała prostytutka. Żywa im nie przeszkadza a umarła tak?

Napisane przez Vivienne

Strasznie mało realistyczna wydało mi się uczucie ze strony Małgorzaty, drażniło mnie jej podejście, te gadki o pieniądzach. I Armand, który naiwnie zapatrzony w kobietę lekkich obyczajów ufa, że ona ot tak, pyk i już, zechce z nim być. Ta naiwność jest dla mnie tak mało realistyczna, że drażniła przez cały czas czytania ksiązki.

A moim zdaniem mało realistyczne było raczej podejście Armanda, który mimo ostrzeżeń znajomych chciał widzieć w Małgorzacie nieskazitelną damę. On chyba nie zdawał sobie sprawy, co tak naprawdę znaczy być kurtyzaną i że taką osobę nie należy od razu obdarzać wyidealizowanym uczuciem, bo ma ono małe szanse na spełnienie. Małgorzata zresztą sama mu o tym mówi, kiedy Armand się wścieka, że ona "zdradza" go z innymi.

Napisane przez fiolek7317

windykatorka nie zgadzam się z Tobą, że Małgorzata nawróciła się.
Po związaniu się z Armandem żyje w ciągłym kłamstwie, braku zaufania i niepewności. Mimo że dokonała przemiany swojej osobowości pod wpływem miłości, to nie potrafi oderwać się od przeszłości Małgorzata nie dopuszza do siebie myśli o tym, że potrafi prawdziwie kochać. Nie chce także zrezygnować z dostatku, który ją otacza. Zgodziła się złożyć swoje uczucia w ofierze za namową ojca Armanda, by uratować ukochanego od biedy i hańby.
Ale ta przemiana nie została dokonana do końca, bo nie porzuciłaby ukochanego.Odeszła i rzuciła się znów w wir francuskiej prostytucji.

Małgorzata miała problem z ograniczeniem swoich potrzeb, to fakt. Choć zaczęła przecież wyprzedawać swój majątek, by móc dalej żyć z Armandem a nie chciała by on za wszystko płacił, bo znowu czułaby się czyjąś kochanką czy utrzymanką. Chęci miała dobre, ale że nie wyszło ... Odeszła od Armanda dla dobra jego i jego rodziny. Zdawała sobie sprawę, jak inni patrzą na jej związek a nie chciała rujnować szczęścia siostry Armanda, więc wyrzekła się swojej miłości. Wróciła do półświatka, bo - bądźmy szczerzy - co innego mogłaby robić? To była najprostsza droga ale i jedyny sposób aby sprawic, by Armand szybko o niej zapomniał. Gdyby ona odeszła "z zawodu" i po prostu gdzieś sobie daleko wyjechała, Armand by jej szukał, nie rozumiałby czemu go opuściła a tak, zadała mu wprawdzie niezwykle bolesny cios, ale skuteczny. A po trzecie doskonale zdawała sobie sprawę, że zostało jej już niewiele życia, więc skoro i tak nie spotka już takiego mężczyzny jak Armand, to po co coś zmieniać?

[fiolek7317]

Napisane przez Mariah

Pierwszy raz miałam do czynienia z tym dziełem nie w formie książkowej a wizualnej – zupełnie przez przypadek obejrzałam ekranizację w reżyserii Jerzego Antczaka (i tę bardzo polecam, jest niezwykle wierna fabule książkowej), która tak mi się spodobała, że zapragnęłam przeczytać również powieść. Film jest moim zdaniem ciut lepszy, na samym końcu zawsze płaczę (oglądałam już dwa razy), podczas gdy lektura nie działa aż tak na moje emocje.
Jest to może i ckliwa i naiwna opowieść ale ja ją uważam za jedną z piękniejszych historii miłosnych XIX wieku.

Ze światem kurtyzan mamy tutaj do czynienia pośrednio, gdyż autor skupił się głównie na wątku miłosnym, ale uważny czytelnik wyłapie z tekstu tu i ówdzie pewne fakty związane z życiem kurtyzan w ówczesnych czasach. Małgorzata jest – jak byśmy dzisiaj powiedzieli – luksusową kurtyzaną, otacza się bogatymi mężczyznami, mogącymi zaspokoić jej wydumane zachcianki, to nie jest ot taka prostytutka, ktorą każdy może mieć.
Jeżeli chodzi o podejście społeczeństwa do takich kobiet trochę zdziwiło mnie jedno: za życia Małgorzata była podziwiana z daleka, podejrzewam, że nie tylko przez mężczyzn, pewnie zatrzymywała na sobie również spojrzenia kobiet. Nikt nie protestuje, kiedy ją widzi w teatrze czy operze, nikt nie opluwa na ulicy. Po jej śmierci do jej domu schodzą się ciekawskie panny chcące dowiedzieć się, jak wygląda dom kurtyzany od wewnątrz. A jak przychodzi do pochówku, to nagle są protesty, że ludzie nie zgodzą się aby obok ich zmarłych krewnych leżała prostytutka. Żywa im nie przeszkadza a umarła tak?




A moim zdaniem mało realistyczne było raczej podejście Armanda, który mimo ostrzeżeń znajomych chciał widzieć w Małgorzacie nieskazitelną damę. On chyba nie zdawał sobie sprawy, co tak naprawdę znaczy być kurtyzaną i że taką osobę nie należy od razu obdarzać wyidealizowanym uczuciem, bo ma ono małe szanse na spełnienie. Małgorzata zresztą sama mu o tym mówi, kiedy Armand się wścieka, że ona "zdradza" go z innymi.


Małgorzata miała problem z ograniczeniem swoich potrzeb, to fakt. Choć zaczęła przecież wyprzedawać swój majątek, by móc dalej żyć z Armandem a nie chciała by on za wszystko płacił, bo znowu czułaby się czyjąś kochanką czy utrzymanką. Chęci miała dobre, ale że nie wyszło ... Odeszła od Armanda dla dobra jego i jego rodziny. Zdawała sobie sprawę, jak inni patrzą na jej związek a nie chciała rujnować szczęścia siostry Armanda, więc wyrzekła się swojej miłości. Wróciła do półświatka, bo - bądźmy szczerzy - co innego mogłaby robić? To była najprostsza droga ale i jedyny sposób aby sprawic, by Armand szybko o niej zapomniał. Gdyby ona odeszła "z zawodu" i po prostu gdzieś sobie daleko wyjechała, Armand by jej szukał, nie rozumiałby czemu go opuściła a tak, zadała mu wprawdzie niezwykle bolesny cios, ale skuteczny. A po trzecie doskonale zdawała sobie sprawę, że zostało jej już niewiele życia, więc skoro i tak nie spotka już takiego mężczyzny jak Armand, to po co coś zmieniać?

Filmu nie oglądałam choć bardzo bym chciała.
Sama Małgorzata Gautier jest faktem
Małgorzata Gautier przybyła z Cyganami do Paryża, gdzie została prostytutką . "(...)niepowstrzymani e zaczęła się piąć po drabinie społecznej. W wieku lat szesnastu stała się jedną z najmodniejszych i najbardziej pożądanych dam z półświatka swojej epoki. Korzystając z pieniędzy i zabezpieczeń finansowych, które zgromadziła, zajęła się swoją edukacją, nauczyła się czytać i pisać, grac na fortepianie i tańczyć." pozwoliłam sobie zaprezntowac kawałek mojej pracy maturalnej

[Mariah]

Napisane przez fiolek7317

Filmu nie oglądałam choć bardzo bym chciała.
Sama Małgorzata Gautier jest faktem
Małgorzata Gautier przybyła z Cyganami do Paryża, gdzie została prostytutką . "(...)niepowstrzymani e zaczęła się piąć po drabinie społecznej. W wieku lat szesnastu stała się jedną z najmodniejszych i najbardziej pożądanych dam z półświatka swojej epoki. Korzystając z pieniędzy i zabezpieczeń finansowych, które zgromadziła, zajęła się swoją edukacją, nauczyła się czytać i pisać, grac na fortepianie i tańczyć." pozwoliłam sobie zaprezntowac kawałek mojej pracy maturalnej

Ooo właśnie, zapomniałam się Ciebie zapytać, co konkretnie analizowałaś w swojej pracy magisterskiej? Napisz coś więcej, na jakiej problematyce się skupiłaś, co porównywałaś

Nie wiedziałam, że Małgorzata Gautier istniała naprawdę, wiedziałam tylko, że inspiracją do powstania Damy kameliowej był romans dwudziestoletniego Dumasa z modystką i kurtyzaną Marie Duplessis.

[fiolek7317]

Napisane przez Mariah

Ooo właśnie, zapomniałam się Ciebie zapytać, co konkretnie analizowałaś w swojej pracy magisterskiej? Napisz coś więcej, na jakiej problematyce się skupiłaś, co porównywałaś

Nie wiedziałam, że Małgorzata Gautier istniała naprawdę, wiedziałam tylko, że inspiracją do powstania Damy kameliowej był romans dwudziestoletniego Dumasa z modystką i kurtyzaną Marie Duplessis.

pracy maturalnej nie magisterskiej
temat brzmiał: ' Kobiety upadłe. Określ sposób kreacji bohaterek (prostytutek, niewiernych żon, kochanek) odwołując się do analizy dzieł filmowych, literackich i malarskich"
Pożyczyłam koleżance książkę, o której wcześniej wspominałam ('Dziwki w historii...') tam jest całkiem sporo o Gautier.

[ktrya]

Ja byłam zdziwiona, że tak szybko Małgorzata poddała się miłości Armanda, już na drugi dzień go pokochała, dała mu swoje klucze i w sumie chyba już wtedy zadecydowała z nim być. Że uwierzyła w jego miłość i zaczęła go poważniej traktować niż innych, mimo, że miała jeszcze paru kochanków, którzy ją utrzymywali.
Niby Armand dopytywał się o jej zdrowie i był przy niej jak miała ataki... ale czy to jest wystarczający dowód na jego miłość? Czy ona po prostu chciała sprawdzić jego zaufanie?

[Mariah]

Napisane przez ktrya

Ja byłam zdziwiona, że tak szybko Małgorzata poddała się miłości Armanda, już na drugi dzień go pokochała, dała mu swoje klucze i w sumie chyba już wtedy zadecydowała z nim być. Że uwierzyła w jego miłość i zaczęła go poważniej traktować niż innych, mimo, że miała jeszcze paru kochanków, którzy ją utrzymywali.
Niby Armand dopytywał się o jej zdrowie i był przy niej jak miała ataki... ale czy to jest wystarczający dowód na jego miłość? Czy ona po prostu chciała sprawdzić jego zaufanie?

Mnie się wydaje, że Małgorzata doskonale zdawała sobie sprawę, w jakim środowisku się obraca i że dla swoich kochanków i "przyjaciółek" nic nie znaczy i dlatego od razu wyczuła uczciwe zamiary Armanda wobec niej:

[...] byłeś jedynym człowiekiem, przy którym zdałam sobie od razu sprawę, że mogę myśleć i mówić swobodnie. Wszystkim, którzy się kręcą wokół takich dziewcząt jak ja, zależy szczególnie na tym, żeby śledzić ich najbłachsze słowa, wyciągać konsekwencje z ich najmniej ważnych uczynków. Nie mamy oczywiście przyjaciół. Mamy samolubnych kochanków, którzy trwonią swój majątek nie dla nas, jak twierdzą ale dla zaspokojenia swej próżności.
Dla tych ludzi musimy być wesołe, kiedy oni są w dobrym humorze, zdrowe, kiedy oni chcą ucztować po nocy, sceptyczne tak jak oni. [...]
Nie należymy do siebie. Nie jesteśmy już istotami ludzkimi, lecz rzeczami. Jestesmy pierwsze jeśli chodzi o ich milość własną, ostatnie, jeśli chodzi o prawo do ich szacunku. Mamy przyjaciółki [...] w rodzaju Prudencji, ongiś kurtyzany, które ciągle jeszcze gustują w rozrzutnosci mimo że wiek już im na to nie pozwala. [...] Ich przyjażń jest czesto niewolnicza, nigdy bezinteresowna. Nigdy nie udzielą nam rady, która nie dawalaby im zysku. Malo je obchodzi to, ze mamy dziesięciu kochanków wiecej, byleby one mogły zyskac na tym suknie albo bransoetkę, byleby mogły od czasu do czasu przejechaę sie naszym powozem i bywać w naszej loży.[...] Nie oddają nam nigdy najdrobniejszej usługi, nie wyciagajac od nas w zamian dwa razy tyle, ile jest warta."

[fiolek7317]

Małgorzata nic nie znaczyła dla innych za życia. Dopiero po jej smieci ludzie zaczęli "głosić jej chwałę".
Kochankowie czekali, dom ogladały kurtyzany, dla których stała się wzorem.

Dumas odwołał się do mitu prstytutki, która umiera młodo na wskutek biedy, której zaznała w dzieciństwie i za sprawą riozpustnego życia.

[karolina09]

Napisane przez ktrya

Ja byłam zdziwiona, że tak szybko Małgorzata poddała się miłości Armanda, już na drugi dzień go pokochała, dała mu swoje klucze i w sumie chyba już wtedy zadecydowała z nim być. Że uwierzyła w jego miłość i zaczęła go poważniej traktować niż innych, mimo, że miała jeszcze paru kochanków, którzy ją utrzymywali.
Niby Armand dopytywał się o jej zdrowie i był przy niej jak miała ataki... ale czy to jest wystarczający dowód na jego miłość? Czy ona po prostu chciała sprawdzić jego zaufanie?

Też mnie to zdziwiło, takie zachowanie świadczy przecież jedynie o wielkiej naiwności, uległości lub fałszywych zamiarach (tylko po co miałaby kłamać). Podczas (bodajże) czwartego spotkania Armand pyta Małgorzatę: "Kochasz mnie choć trochę?" na co ona odpowiada: "Zdaje mi się, że tak", natomiast kilka dni później pada z jej ust zdanie: "Musisz mnie tylko kochać tak, jak ja ciebie kocham". Nie wierzę, aby po zaledwie tygodniowej znajomości i początkowej niechęci do adoratora, kobieta była zdolna do takich wyznań .

[Ludowa]

Dołącza spóźnialska, sorry, nie miałam zbytnio czasu się odezwać na czas.

Książka niespecjalnie mi się spodobała, o miłości to ja lubię, no ale niekoniecznie tak Drażni mnie ta egzaltacja i, jak już wpomniałyście, pewna nierzeczywistość, to, że Armand zanim przejdzie do retrospekcji non stop zalewa się łzami i tak dalej. Sama historia - dość prosta w konstrukcji, szczególnie wnikliwych portretów psychologicznych trudno tu szukać.
Jednak przeczytałam bez większych problemów, chociaż gdyby 'Dama...' była obszerniejsza, to nie ręczę.
'Nany' jeszcze nie zaczęłam, ale znając styl Zoli, myślę, że podejdzie mi bardziej.

Napisane przez ktrya

Ja byłam zdziwiona, że tak szybko Małgorzata poddała się miłości Armanda, już na drugi dzień go pokochała,

Ano, romantyzm. Mnie bardziej zdziwiło to, że Armand pokochał Małgorzatę na podstawie krótkiej obserwacji jej osoby w teatrze - choć w sumie dziwić nie powinno, znając założenia i wyznaczniki epoki.

Napisane przez fiolek7317

Małgorzata nic nie znaczyła dla innych za życia. Dopiero po jej smieci ludzie zaczęli "głosić jej chwałę".
Kochankowie czekali, dom ogladały kurtyzany, dla których stała się wzorem.

'Głosić jej chwałę'? Na przykład protestując przeciwko pochowaniu jej jako prostytutki na normalnym cmentarzu?

[LilyHoney]

Mi się powieść bardzo bardzo podobała, lubię takie romantyczne historie. Postać Małgorzaty Gautier z samego opisu skojarzyła mi się z Izabelą Łęcką, to też była taka lalka salonowa, ale zdolna do uczuć. Ehhh aż się wzruszyłam na końcu

[magrat16]

Napisane przez LilyHoney

Mi się powieść bardzo bardzo podobała, lubię takie romantyczne historie. Postać Małgorzaty Gautier z samego opisu skojarzyła mi się z Izabelą Łęcką, to też była taka lalka salonowa, ale zdolna do uczuć. Ehhh aż się wzruszyłam na końcu

miałam podobne odczucia. W ogóle przez całą powieść miałam zero sympatii do bohaterów.

[Ludowa]

Napisane przez magrat16

miałam podobne odczucia. W ogóle przez całą powieść miałam zero sympatii do bohaterów.

O, to to! Postacie z 'Damy kameliowej' nie wzbudziły u mnie pozytywnych ani negatywnych emocji, a to zawsze bardzo duży minus.
Oczywiście, to mój subiektywny punkt widzenia

A kiedy wchodzimy z Naną?

[Mariah]

Może zaczniemy "Nanę" pod koniec sierpnia lub na początku września?

[ktrya]

Napisane przez Ludowa

Ano, romantyzm. Mnie bardziej zdziwiło to, że Armand pokochał Małgorzatę na podstawie krótkiej obserwacji jej osoby w teatrze - choć w sumie dziwić nie powinno, znając założenia i wyznaczniki epoki.

Miłość od pierwszego wejrzenia? Miłość nie sługa wybiera nie zawsze odpowiednie osoby... On pokochał ją, bo była piękna, mimo, że go najpierw wyśmiała, że była kurtyzaną... Miłość tylko i wyłącznie dla jej urody, potem może za coś więcej.


A co do terminu na "Nanę" to jest za początkiem września, bo dopiero we wrześniu będę miała książkę, postaram ją przeczytać w jeden dzień, więc może też w okolicach trzeciego.

[Ludowa]

Napisane przez ktrya

MMiłość tylko i wyłącznie dla jej urody,

Jak dla mnie coś takiego nie istnieje - ale to chyba nie miejsce, aby zagłębiać się w definicje miłości.

Co do Nany, mam już w domu i mnie pasuje nawet wcześniej, ale skoro chcecie początek września, to jak najbardziej.

[Amizu]

Chętnie do Was dołączę

Damę Kameliową skończyłam przed 10 min. Jakoś nawet na myśl mi nie przychodzą jakiekolwiek rozmyślania na temat tej książki. Przeczytałam i przyjęłam do wiadomości.
Moja mam gdy widziała co czytam mówiła mi ze książkę przeczytała ale bez jakichkolwiek uczuć.
Ja niestety tak samo... Spodziewam się więcej.

Teraz Nana tak ;>
Jutro pędzę do biblioteki

[SELKA*]

Nie będę oryginalna, jeśli stwierdzę,że książka mnie nie zachwyciła. Czytało się owszem, przyjemnie i szybko ale nic poza tym. Ckliwość i skrajnie naturalistyczny romantyzm nie przypadły mi zbytnio do gustu. Pierwszy raz "Damę kameliową" przeczytałam pod koniec podstawówki i byłam zachwycona, wręcz zauroczona wielką, niespełnioną miłością. Teraz, po dobrych kilku latach, doświadczeniu różnych rzeczy w życiu, nie śmiałabym nazwać uczucia Małgorzaty i Armanda miłością. Jednym słowem książka do przeczytania, odłożenia na półkę i zapomnienia.
Męczę teraz "Nanę" i idzie mi topornie.

[fiolek7317]

taak jak czytalam Nane tez mi ciężko szła, ale jak się rozkręcałam to nie było źle
niektóre momenty wciągają człowieka

[SELKA*]

A ja już męczę się z "Naną " drugi tydzień w tzw. "międzyczasie" przeczytałam 6 innych książek.

[Mariah]

I mnie "Nana" idzie baaardzo opornie Owszem są momenty trochę ciekawsze ale zaraz znowu nuuuda i salonowe rozmowy o niczym.

Na naszej rozpisce napisałam, że zaczynamy powieść Zoli 31.08. ale może wystartujemy troszkę później? Potrzebujecie więcej czasu (bo ja tak)?

[SELKA*]

Napisane przez Mariah

I mnie "Nana" idzie baaardzo opornie Owszem są momenty trochę ciekawsze ale zaraz znowu nuuuda i salonowe rozmowy o niczym.

Na naszej rozpisce napisałam, że zaczynamy powieść Zoli 31.08. ale może wystartujemy troszkę później? Potrzebujecie więcej czasu (bo ja tak)?

Ja również potrzebuję więcej czasu, myślę,że z tydzień wystarczy.

[Funieczka]

Cześć dziewczyny. Przeglądałam sobie wizaż i natknęłam się na Wasz wątek. W pierwszym poście autorka zawarła listę książek o których będziecie dyskutować. Przeczytałam wszystkie mogłabym podyskutować, ale chcę wam zaproponować jedyną, cudowną i niepowtarzalną książkę o tej samej tematyce (chyba średnio znaną), "Nierządnicy żywot atłasowy" Ziółkowskiego. Cuuuudo. Polecam z całego serca.

[Mariah]

Przesunęłam termin Nany na 07.09.