Ponarzekajmy troche-komu jest dziś równie źle jak mi?

[cindy17]

Dziewczyny dopadła mnie chyba jesienna depresja Mowiąc w skrócie nie moge znalezc pracy bo w mojej miescinie jest bardzo ciezko jezeli o to chodzi, siedzenie w domu mnie przygnebia , kazdy dzien jest taki sam, na glowie mam studia nie takie latwe mam obawy, ze moge nie dac rady mimo tego ze bardzo sie staram. Czuje sie kompletnie nie potrzebna, wypalona od srodka, jak emerytka, moja mlodosc gdzies ucieka Musiałam się wyżalić...

[Just like heaven]

Oj mnie też dopadło chyba to samo. Właśnie zaczynam trzeci, najtrudniejszy rok farmacji. Boję się że sobie nie poradzę z nauką, przedmioty które mam w tym roku są mega trudne i w ogóle perspektywa całego roku w stresie i nad książkami okropnie mnie dołuje... Pocieszam sie tym że tyle osób to przeszło, to i ja dam radę, ale wtedy pojawiają sie myśli że może nie jestem tak zdolna jak inni
Także Cindy nie jesteś sama, ja wierzę jednak w to że to tylko chwilowy spadek formy

[cindy17]

mam nadzieje bo sama siebie zaczynam nie lubic :P właśnie siedze nad "ukochanym" angielskim i probuje sie nauczyc bo zjazd juz w ten weekend... brak mi checi do wszystkiego... ale jakoś to musi się ułożyć...

[Jula84]

Mnie też dziś coś dopadło Ja w ogóle mam ze sobą problemy :-(
Od 3 tygodni jestem z wspaniałym facetem - jest przekochany i nikt nigdy nie był dla mnie tak dobry...
A dowiedziałam się (jakos tak w rozmowie wyszło) - ze sobie wczoraj czytał u kumpla "Playboya" (bo było kilka gazet na stole i wszystkie przewertowal) - bo "sa tam ciekawe artykuły"

Wiem ze wiele z Was powie ze przesadzam...ale naprawde mi sie przykro zrobiło


Chyba powinnam się zastanowić nad pomocą psychologa...

[popscene]

Ja też siedzę bez pracy. Budzę się rano, szarówa za oknem, najchętniej nie wychodziłabym z łóżka. A potem mam okropnego lenia, nic mnie nie może do niczego zmobilizować. No i jeszcze w sobotę pierwsze zajęcia na podyplomówce, na kierunku który może być ciężki dla mojego humanistycznego mózgu. Mam nadzieję, że nikt nie będzie tam ze mnie szydził i że mnie nie wyrzucą z zajęć za niekumactwo

[cindy17]

Ja wybrałam filologie angielska i teraz sie strasznieee bojee... szkola mi sie podoba, ludzie tez, ale wiem na jakim jestem poziomie a takze na jakim powinnam byc... o facetach lepiej nie wpsominac... Jula84 powiem Ci tak, ten playboy nie jest straszny wiem , ze boli, ale lepiej walczyc z gaezta niz 3 osoba...ale to dluga historia...mam nadzieje ze po takim kryzysie moj zwiazek juz nigdy sie nie rozleci...

[Madaaa]

dziewczyny to pewnie jesienna chandra.

[IR1988]

Napisane przez cindy17

Dziewczyny dopadła mnie chyba jesienna depresja Mowiąc w skrócie nie moge znalezc pracy bo w mojej miescinie jest bardzo ciezko jezeli o to chodzi, siedzenie w domu mnie przygnebia , kazdy dzien jest taki sam, na glowie mam studia nie takie latwe mam obawy, ze moge nie dac rady mimo tego ze bardzo sie staram. Czuje sie kompletnie nie potrzebna, wypalona od srodka, jak emerytka, moja mlodosc gdzies ucieka Musiałam się wyżalić...

Poppisuje sie pod tym wszytskim, bo mam dokaldnie to samo. Szukam pracy juz dluzszy czas i znalezc nie moge. Wszedzie mowia, ze jak cos bedzie to daja znac i caly czas cisza...Studia tez zaczynam i sie boje

[cindy17]

Już myślałam, że tylko mnie tak pokrecilo ostatnio, ale jak widać jest nas więcej...może razem damy sobie jakoś rade

[Maalwaaa]

I ja również mam to samo. szukam pracy bo jako studentka się musze sama utrzymać 9rodzice pomagają ale nie chce brac od nich pieniążków). Studiuje w Londynie a wiecei jaka tu piekna pogoda, jestem przerażona studiami boje się ze nie dam rady, że czegoś nie zrozumie, że nie zdam itd. Koleżanka mnie ostatnio wykiwała. Nic mi się nie chce, nie mogę się zabrać za książki, najchętniej cały czas bym siedziała w łóżeczku z kocykiem. Jestem z moim Tż wieć jest mi raźniej ale nie mamy dużo czasu on pracuje, ja studia no i praca jeszcze dojdzie. ehh chce już święta

[IR1988]

Napisane przez cindy17

Już myślałam, że tylko mnie tak pokrecilo ostatnio, ale jak widać jest nas więcej...może razem damy sobie jakoś rade

Damy na pewno tak po cichu licze, ze studia nie beda takie straszne, a praca juz niedlugo sie znajdzie

[Calebia]

Grr a ja dzisiaj obudziłam się z myślą o tym, że wszystkie szkolne zadania załatwię dzisiaj rano (od października studiuję na pierwszym roku i mam masę roboty już teraz, ale czwartek wolny i chciałam przygotować się już na kolejne dni), ale okazało się, że nauczyciel nie wstawił na stronę materiałów do zajęć (bez których niemożliwe jest wykonanie rysunku), skaner nie działa (więc nie zeskanuję potrzebnych papierów), pozostało mi usiąść nad książką i się pouczyć .
Ehh narzekacz.

[karta666]

A mi się nic nie chce. Też jakoś wszystko jest bez sensu.
Nie chce mi się uczyć, nie chce mi się nigdzie wychodzić.
Czuje się beznadziejna.
Czuje się brzydka.
Jesienna depresja dopadła i mnie ;/

[coffeinka85]

mnie tez nic sie juz nie chce...
zycie dalej w samotnosci jest juz pozbawione sensu...

[Pancza]

To ja też ponarzekam. Szkoła zaczyna mnie dobijać. Oceny nie takie jak powinny być. Chęci do nauki brak. Przyjaciee daleko. Do tego facet, który nie potrafi po rozstaniu normalnie się zachowywać. Jesienna depresja

[cyanide sun]

dobra ja tez ponarzekam bo mam dzisiaj taki dzien ze musze byc w 2 miejscach jednoczesnie. zapowiada sie dzis szybkie bieganie po miescie a jak wroce do domu mam godzine (!) na napisanie artykulu! o matko! do tego na weekend musze miec plan projektu zaliczeniowego a tu jeszcze nie zdazylam tego zrobic i pewnie jutro na ostatnia chwile wszystko! w nastepnym tygodniu biore sie za szukanie pracy! konkretnie staz co sie wiaze z wizytami w UP i znow ta biurokracja (!!!) i bieganina tam i z powrotem! eh koszmar!

[zielonka88]

ja tez mam doła strasznego, juz od paru dni. Mój TŻ mowi ze sobie nie radzę sama z soba i działam mu na nerwy a naprawde nie mogę inaczej, jestem przygnębiona, chce mi sie płakać. Studiuje dziennie, pracuje, ale niee chce mi sie tyłka z domu ruszać. Nie mogę sobie pozwolić na choćby jeden dzień wolny od wszystkiego, i wiem ze przez najblizsze 2 miesiące nic sie nie zmieni. Eh....

[Feme21]

hej dziewczyny! i ja się przyłacze do narzekania... podobnie jak cindy 17 - nie moge znalesc pracy, i szukam czegos co by mnie interesowało a nie na mus pracowac, poza tym studiuje i niby mam duzo nauki ale nie chce mi sie.. do weekendu jeszcze daleko wiec po co juz sie uczyc..
czuje sie jak na emeryturze, tylko pieniedzy mi brak... i to jest ta róznica...

no i popropstu zycie ucieka a lat przybywa... ;(

[Elfir]

Ponań to chyba dziwne miasto - tu się az proszą by wziąc pracę - puby, restauracje, sklepy, stacje benzynowe.

[ellinka]

to tez pomarudze. jestem na 5 roku studiow i mam wrazenie, ze to nie ten kierunek, ze chcialabym robic zupelnie cos innego. ale juz za pozno, za duzo nerwow i zachodu. Pocieszam sie tylko, ze wszedzie dobrze gdzie nam nie ma i ze nie tylko ja tak mam, no i ze moj kierunek nie jest taki zly, zawsze moglo byc gorzej

[Elfir]

W tej chwili studjuje sie dla tytułu mgr przed nazwiskiem a nie po to by miec fach w ręku. Ile osób ma zawód zgodny ze swoim wykształceniem? Chyba tylko niektórzy lekarze i farmaceuci. Sama pracuje w kompletnie innym zawodzie niz ten który studiowałam (ogrodnik-projektant jest zarzadcą nieruchomości). Stanełam na nogi i teraz wracam do wyuczonego zawodu (bo akurat studiowałam z pasji)

[bluegirl85]

Łączę się z Wami Dziewczyny
W czerwcu skończyłam dzienne studia na kierunku z którego w większych miastach ludzi być może pracuje w zawodzie, u mnie jest to raczej niemożliwe. Teraz zaczęłam nowe studia, zaoczne. Pracy nijak nie mogę znaleźć, bo albo mam za wysokie wykształcenie (np. do sklepu), to za małe doświadczenie (np. do pracy biurowej) albo przeszkodą jest to, że nie w każdą sobotę będę mogła pracować .
W poniedziałek mam spotkanie w sprawie pracy - w wyuczonym zawodzie
- choć i tak będę zaczynać od podstaw, ale boję się nastawiać pozytywnie. Boję się, że jak poprzednio będzie jakieś ale...
Poza tym staram się patrzyć w przyszłość optymistycznie. Mam kochającego Tż, wspierającą rodzinę. Choć obecna sytuacja nie jest za ciekawa, wiem że praca sama do mnie nie przyjdzie. Zastanawiam się nawet nad założeniem własnej działalności..
Najgorsze jest w tym wszystkim to, że brakuje mi głównie kontaktu z innymi ludzmi, poczucia, że mam po co wstać z łóżka. Przez obecne problemy z pracą zawieszone zostały moje inne plany..
Ale coż.. W końcu musimy wierzyć, że będzie lepiej

[Jula84]

Kurcze dziewczyny zupełnie Was rozumiem jezeli chodzi o przygnębienie zwiazane z brakiem pracy.
Ja sama jeszcze 3 miesiace temu miałam strasznie kompleksy związane z tym. Studiuję (teraz juz 5 rok). Nauki mnóstwo i prawde powiedziawszy nawet jakbym chciala to pracy na cały etat bym nie dała rady z tym kierunkiem ciągnąc.
Czułam się w domu jak darmozjad (choc nikt z rodziny nie dawał mi powodów do tego zeby tak było.. no moze trochę siostra).
Nie wiedziałam gdzie sie podziac, gdzie szukac pracy,

...aż przyszedł lipiec wysłałam cv i list motywacyjny do pewnej firmy. Poszłam na rozmowe (maglowali mnie 45 minut ). I od poniedziałku następnego tygodnia zaczelam praktykę (bezpłatną). Chodziłam 2 razy w tygodniu). A od 1 wrzesnia mnie zatrudnili !!!
Nie zarabiam jeszcze duzo, ale najwazniejsze jest to - ze mam swoje pieniążki, staje sie coraz bardziej samodzielna i pracuję w zawodzie mimo ze jeszcze studiów nie skonczyłam.

Ostatnio mnie jednak jakas melanholia dopadła i zaczełam szukac dziury w całym i marwić się ze nie pracuję w kancelarii tylko w "zwykłej" firmie prawniczej.
Ale chłopak popukał mnie po głowie i juz sie nie martwię

[Nika0503]

widzę, że wy piszecie o smutku związanym z pracą... ja trochę inaczej... mam.
Ponarzekam na coś i na kogoś...
Na mojego byłego, który teraz próbuje mnie odzyskać, a mnie aż łzy się cisną do oczu, bo uświadamia mi każdego dnia, że nie znałam go... nagle stał się kimś zupełnie obcym, zupełnie kimś innym...
Radek, który ostatnio mnie pocieszał(stary kumpel) też gdzieś przepadł. Przyjaźnie okazują się nietrwałe... moje przyjaciłółki wystawiły mnie ostatnio do wiatru... mimo, że z jedną przyjaźniłam się od 12 lat. Na dodatek klasa maturalna ... i nauka non stop, niby to nie dobija mnie na co dzień , ale dziś jest dodatkowym strzałem :/
jakby tego było mało, jestem spłukana
wcześniej, mama była chora... potem babcia miała wypadek, ostatnio ja miałam spore kłopoty ze zdrowiem, no i ... ciągle miałam wiarę, nadzieję... przetrwałam to wszystko. Nie załamałam się...
Dziś mam gorszy dzień, taki smutny, melancholijny raczej niż dramatyczny.

Kurcze no jak każdy, potrzebuję pobyć sama - odpocząć od rzeczywistości i ludzi. MIAŁAM OCHOTĘ to WYRZUCIĆ Z SIEBIE no ... od razu lepiej

[malwinac]

Ja mogę ponarzekać na to że wczoraj byłam na małej imprezce z koleżankami i dziś jestem pół przytomna i do tej pory boli mnie żołądek

[Ancik]

A mi się chce ryczeć i chyba sobie ryknę bo jakoś mi się nie układa od dłuższego czasu, myślałam hm miałam nadzieję, że ruszyło i to z kopyta a nagle zatrzymało się jak.. ehh

[cindy17]

i jak tam dziewczyny dzis juz lepiej? U mnie byla piekna pogoda i jakos chcialo mi sie zyc, ale teraz jest juz ciemno i buro i tak ogolnie feee, po jutrze już zjazd znowu tulaczka autobusem ehhh zyc sie nie chce:P

[Brydzia_]

Pozwolicie że dołącze do waszego grona ?
Taaak... mnie też dopadła jesienna depresja. Szukam pracy, ale bez efektów i codziennie dobijam sie jaka jestem beznadziejna że nie potrafie nic znaleźć
Do tego szkoła, do której nie mam ochoty jeździć i totalny brak kasy.

A do tego czuje sie jakbym w tym wszystkim siedziała zupełnie sama i nikt mnie nie rozumiał.
Jedynie herbata i ciepły koc wspierają mnie wtych moich załamaniach nastroju

[cindy17]

Witamy w naszych skromnych progach

[Kamiletta]

to ja tez sie dolacze.
nie mam pracy (mam konkretny zawod w rekach ale nie moge znalezc pracy a zalezy mi, by wlasnie pracowac w zawodzie).
nie mam pieniedzy.
mam dlug u rodzicow do splacenia.
nie mam chlopaka.
nikt mnie nie kocha, nie przytuli, nie pocaluje,
znajomi daleko.
siedze sama jak palec.
ciagle pod gorke. nic nie wyglada tak jak mialo.

eh.po burzy zawsze wychodzi sloncewierze w to bardzo