Przykrości ze strony mojego partnera

[animepaula]

Witam wszystkie Wizażanki,
Proszę o pomoc i obiektywną ocenę mojej sytuacji, bo już się sama gubię i nie wiem co robić.

Tak właściwie nie wiem od czego zacząć.
Otóż z moim facetem jestem od 2 lat. Ja mieszkająca u swoich rodziców, on w wynajmowanym mieszkaniu. Jak zaczęliśmy sie spotykać, to czasem spędzaliśmy czas w jego mieszkaniu. Już wtedy usłyszałam pierwsze oczekiwania, typu "może wzięłabym się za robotę, posprzątała mu mieszkanie i coś ugotowała". Mimo, że nigdy nie byłam ciężarem i pasożytem, zawsze sprzątałam po sobie, po nas..
Po zbuntowaniu się, w końcu posprzątałam mu mieszkanie. Nadszedł też czas na przeprowadzkę do niego. Mieszkaliśmy w mieście. Układało nam się super, dopóki znowu nie usłyszałam przykrości z jego strony typu "jestem nieogarnięta, niczym się nie interesuję,nie mam pasji jak on?! (czytanie motoryzacji), nie zgłębiam wiedzy, np. z jaką szybkością spada ciało na ziemię?!- mimo, iż sam nie zna odpowiedzi, wg niego jak zadaje mi pytanie to powinnam od razu sprawdzić w google; jak coś w życiu chcę osiągnąć? Można tylko ze mną porozmawiać na ogólne tematy.. Powiedział, że nie wie już jak ma do mnie trafić, nawet żartami nie idzie, a przy tym był bardzo chamski. Poczułam się wtedy jak dno, z pewnej siebie kobiety, która ma jakieś cele, marzenia zrobił małą dziewczynkę. Być może przesadzam, ale bardzo mnie to dotknęło. Jestem wrażliwą osobą, mimo, że o tym wie, bardzo to wykorzystuje, czasami miesza mnie z błotem. Nazywanie mnie dzieckiem, wywłoką, dziwką itd. oczywiście, jak twierdzi w żartach, których nie akceptuję, ale moje zdanie i niezadowolenie nie ma znaczenia.
Przechodząc do mojego głównego dylematu, jakiś czas temu podjęliśmy decyzję o przeprowadzce, 800 km od mojego miejsca zamieszkania, (jest napływowy). Ta decyzja została mi po prostu przedstawiona, a nie zaproponowana. Ja chcąc utrzymać naszą relację powiedziałam, że jadę z nim, bo inaczej nasz związek nie przetrwa. W związku z powyższym, zrezygnowałam z mojej pracy, z rodziny, przyjaciół, znajomych ze wszystkiego- dla niego.
Ostatnio usłyszałam, żebym w końcu się ogarnęła, zaczęła szukać pracy, mimo, że mam 3 msc wypowiedzenie, wiem, jak to wygląda. Na nic było moje tłumaczenie.. Powinnam się w końcu wziąć do roboty, a nie siedzieć i nic nie robić. Chyba nie myślę, że jak przyjadę tam ,to będę przez tydzień się wdrażać, a przez kolejny miesiąc nie będe nic robić tylko szukać pracy. A pracę znalazłam po tygodniu w administracji !To tak, jakby ktoś wylał na mnie kubeł zimnej wody. Skoro tak bardzo chciał, abym z nim wyjechała, to powinien mnie jakoś wesprzeć w tym wszystkim. A póki co, słyszę tylko, jakie są wobec mnie oczekiwania, co będę miała robic itd. Powiedziałam tez mu, że nie czuję się tam swobodnie, obecnie mieszka tam jego matka. Nie miała z nami mieszkać, nie na to się zgodziłam, nie mogę swobodnie kroku zrobić, do wszystkiego słyszę "a po co?" "dlaczego?" , ani obiadu, ani posprzątać ani nic. Mieliśmy stworzyć "razem" dom, a jestem tam właściwie jako dodatek. Mielismy go wyremontować, urządzić. W sumie nie mam nic do powiedzenia, nawet nikt nie pyta się mnie o zdanie. Jak zwróciłam na to uwagę, to powiedział mi, że to dom jego matki, i jak zaproponuję cos lepszego niż oni, to mogą to przedyskutować.
Powiedziałam mu, że to ja dla niego wszystko rzuciłam i to on w tym momencie powinien zrobić wszystko, abym poczuła się komfortowo. Na prawdę, nie mam dużo wymagań. Wiadomo, prace porządkowe, w ogródku wynikają same z siebie., ale już oczekiwania i pretensje, że będę jeździć z nim do lasu i wyrabiać drzewo.. Już mnie załamuje.
A żeby sie tam dobrze poczuć, to mam się w coś zaangażować, typu wyrabianie drzewa, umycie okien, pielenie w ogródku- na pewno się lepiej poczuję, będę miała w tym swój wkład.
Najgorsze jest to, że ja sie ciagle mam dopasowywać, ciagle to ja mam spełniać oczekiwania i zadowalać wszystkich.
Nie wiem co mam robić, jestem kłębkiem nerwów, przestałam już sie cieszyć ze wszystkiego. On mnie bardzo kocha, ja jego też, podobno robi to tylko dla mojego dobra. Uważa, że wymyślam wszystkie problemy, do tego są błahe, uważa, że ich nie ma. Ciagle wyśmiewa sie z moich próblemów, odczuć itp. Przez to nie mogę się wygadać, i wszystko we mnie narasta, i sie obrażam.
Wiem, że tez nie jestem bez winy, ale uważam, że chyba nie tak powinien wyglądąć prawdziwy związek osób, które się kochają.
Jak powiedziałam mu, że przez nikogo w życiu tak dużo nie płakałam, to usłyszałam, że on na to nic nie poradzi, że biorę wszystko do siebie, to nie jego problem, jest szczery i tyle.

Pomocy

[Cynomya]

Gdybyś nie akceptowała nazywania cię dz*wką, to byś odeszła. A ty co zrobiłaś? Rzuciłaś dla niego wszystko i dajesz sobą pomiatać. Nie wyobrażam sobie wyzywać w taki sposób kogoś, kogo bardzo kocham.

Otrzeźwiej, twój facet to toksyk.

[ajah]

Twój facet to toksyk, stosuje wobec ciebie przemoc. Dopóki z nim jesteś, lepiej nie będzie.
Swoją drogą 'przykrości' to bardzo łagodne określenie na to co on mówi i co tobie robi.

[Agataa_S]

Tez uważam, że facet jest toksyczny. Czy wyobrażasz sobie żeby resztę życia Cie tak traktował? Jesli teraz jak jest młody związek i jest zakochany tak Cie traktuje to pomysl co bedzie jak motyli już nie bedzie. Bedzie gorzej. Może duzo gorzej. Wg mnie to jest przemoc psychiczna. Rozmawiałas nim na ten temat a on nie zmienia swojego postepowania. Wpiera Tobie ze w Tobie jest problem. Sprawia ze tracisz poczucie własnej wartosci. Kiedy je stracisz juz zupełnei bedziesz marionetką w jego dłoniach. Czasami w zyciu trzeba sie kierowac rozumem a nie sercem szczegolnie jak czujesz, ze cos jest nie tak, ze jest zle, ze przestajesz byc szczesliwa. Bo z tego co piszesz własnie tak jest.

[kalor]

Facet cię wyzywa, sprawia, że czujesz się źle, zapewne gorzej ci w tym związku niż jakbyś była sama (napisałaś, ze przez nikogo tyle nie płakałaś, co przez niego), a ty się dla niego przeprowadzilas? Jakiś koszmar, nie związek. Ciekawe, co będzie później... Lepiej na pewno nie będzie, to ci gwarantuję.

[limonka1983]

Nie zauważyłam, by on bardzo chciał, byś się przeprowadziła. Ty chciałaś utrzymać tą relację (Twoje słowa). I widzę, że za wszelką cenę. Po każdej przykrości podejmujesz decyzję kontynuacji związku, a tym samym zgadzasz się na kolejne teksty. No więc helloł...

[animepaula]

Napisane przez limonka1983

Nie zauważyłam, by on bardzo chciał, byś się przeprowadziła. Ty chciałaś utrzymać tą relację (Twoje słowa). I widzę, że za wszelką cenę. Po każdej przykrości podejmujesz decyzję kontynuacji związku, a tym samym zgadzasz się na kolejne teksty. No więc helloł...

Nie dopisałam tego, oczywiście chciał. On już z góry założył, że z nim pojadę. Najpierw podjął decyzję, później mi to oświadczył, że niedługo wyprowadzimy się.
Ja dla dobra naszego związku sie na to zgodziłam. A dla niego to żadne poświęcenie, tylko chleb powszedni.

[limonka1983]

Napisane przez animepaula

Nie dopisałam tego, oczywiście chciał. On już z góry założył, że z nim pojadę. Najpierw podjął decyzję, później mi to oświadczył, że niedługo wyprowadzimy się.
Ja dla dobra naszego związku sie na to zgodziłam. A dla niego to żadne poświęcenie, tylko chleb powszedni.

Żadnego dobra w tym związku nie widzę. Ty widzisz?

[animepaula]

Jeszcze nie tak dawno starałam się zawsze pamiętać te dobre rzeczy, przedkładać je nad te złe. W tym momencie już coś we mnie pęka, za dużo tego wszystkiego.

[valeera]

Jeśli przemoc psychiczna której doświadczasz to „przykrości” to ciekawa jestem, jakbyś nazwała pobicie, które prędzej czy później pewnie tu nastąpi

Szturchnięciem?

Byłam z podobnym typem, wytrzymałam 2,5 roku, zdążył mnie kilka razy uderzyć. Na szczęście sytuacja była tak toksyczna ze nie wytrzymałam i odwinelam akcję, po której sam mnie zostawił. Dzięki Bogu

To się i tak rozpadnie, uciekaj dopóki nie pozostawi na zawsze blizn w Twojej psychice

[kennedy]

Napisane przez animepaula

Jeszcze nie tak dawno starałam się zawsze pamiętać te dobre rzeczy, przedkładać je nad te złe. W tym momencie już coś we mnie pęka, za dużo tego wszystkiego.

Jezeli gosciu cie obraza to nie powinnas z nim byc.
Koniec kropka i nie ma zadnego ale.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Melanchton]

Napisane przez animepaula

Jeszcze nie tak dawno starałam się zawsze pamiętać te dobre rzeczy, przedkładać je nad te złe. W tym momencie już coś we mnie pęka, za dużo tego wszystkiego.

Rychło w czas.


Moim zdaniem powinnaś pójść na terapię i przepracować rzeczy, które ukształtowały Cię na kobietę, która tak strasznie daje sobą pomiatać. I jeszcze nazywasz to "przykrościami", a powinnaś się w**rwić, spakować i wyprowadzić a potem dziękować niebu, że pozbyłaś się pasożyta ze swojego życia.

[Minna]

Napisane przez animepaula

zrezygnowałam z mojej pracy, z rodziny, przyjaciół, znajomych ze wszystkiego- dla niego.

I to najgłupsze co mogłaś zrobić.

Nazywanie tego co tego co ten facet serwuje Ci na co dzień "przykrościami", to baaaaaaaaaaardzo wielki eufemizm.
Jesteś w związku z toksykiem, który niszczy Ci życie.
Prosisz o pomoc? Tylko Ty możesz sobie pomóc odchodząc, bo on nigdy nie zacznie traktować Cię lepiej.

---------- Dopisano o 00:10 ---------- Poprzedni post napisano o 00:07 ----------

Napisane przez animepaula

Jeszcze nie tak dawno starałam się zawsze pamiętać te dobre rzeczy, przedkładać je nad te złe. W tym momencie już coś we mnie pęka, za dużo tego wszystkiego.

Za dużo? To już dawno przeszło wszelkie granice. Jak facet Cię nazwał dziwką, to spłynęło po Tobie jak po kaczce, że dalej z nim jesteś?

Idź na terapię.

[mary_poppins]

Napisane przez Melanchton

Moim zdaniem powinnaś pójść na terapię i przepracować rzeczy, które ukształtowały Cię na kobietę, która tak strasznie daje sobą pomiatać. I jeszcze nazywasz to "przykrościami", a powinnaś się w**rwić, spakować i wyprowadzić a potem dziękować niebu, że pozbyłaś się pasożyta ze swojego życia.

Zszokował mnie już pierwszy akapit - gdyby NA POCZĄTKU ZNAJOMOŚCI ktoś oświadczył, że moją rolą jest posprzątać JEGO mieszkanie i coś JEMU ugotować, i na dodatek określiłby to mianem "wzięcia się do roboty", to widziałby mnie wówczas ostatni raz w życiu, a do mistrzyń asertywności nie należę. Coś poszło nie tak w Twoim życiu już duuużo wcześniej, skoro już wtedy nie kopnęłaś go w rzyć.

[cotusie]

W takiej relacji można zostać przez kogoś źle potraktowanym w taki sposób raz lub dwa, ale każdy kolejny raz to jawne przyzwolenie na takie traktowanie poprzez tkwienie w związku i brak stanowczej decyzji o jego przerwaniu.

Oczywiście ten raz lub dwa wynika z tego, że wcześniej nic nie wskazuje na taką możliwość i takie potraktowanie i nic takiego nie miało wcześniej miejsca.

[Katia525]

Napisane przez mary_poppins

Zszokował mnie już pierwszy akapit - gdyby NA POCZĄTKU ZNAJOMOŚCI ktoś oświadczył, że moją rolą jest posprzątać JEGO mieszkanie i coś JEMU ugotować, i na dodatek określiłby to mianem "wzięcia się do roboty", to widziałby mnie wówczas ostatni raz w życiu, a do mistrzyń asertywności nie należę. Coś poszło nie tak w Twoim życiu już duuużo wcześniej, skoro już wtedy nie kopnęłaś go w rzyć.

Mnie tez zaszokowal post juz na samym poczatku...

Borze,boszzzz... dziewczyno szanuj sie, bo on cie nie szanuje.
Tutaj nie ma co wiecej pisac. Facet do utylizacji

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[Adrianna_8]

Musisz sobie zdać z tego sprawę, że to nie są "przykrości" lub wzloty i upadki.

Jesteś w toksycznym związku. To co robi Twój facet to przemoc. To gnębienie. To wyżywanie się. I również uważam, że będzie tylko gorzej.

On Cię nie kocha i on się nie zmieni. Nie tak wygląda miłość. Jak ktoś Cię kocha, to Cię nie wyzywa, nie podkopuje Ci samooceny. Jak ktoś kocha, to wspiera, pyta o zdanie i szanuje.

Na Twoim miejscu spakowałabym manatki i wróciła do rodziców.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dori7]

Chorobliwy związek tyrana i jego podnóżka. Żadnej miłości tu nie ma Autorko. Wiej jak najszybciej.

[ChanLee]

Dziewczyno, co ty miałaś w domu? Twoja matka też była traktowana jak szmata przez ojca czy to jakaś rodzina alkoholików i za wszelką cenę chciałaś od nich uciec?

Akceptowanie takich zachowań już na samym początku związku NIE JEST NORMALNE. Czas wybrać się po profesjonalną pomoc duchową, bo nie tylko facet robi ci krzywdę. SAMA sobie ją sprawiasz, bo wspominasz dobre chwile, ale trzeba się obudzić z tej iluzji i na chłodno ocenić sytuację obecną.

Czas się chyba ogarnąć i wynieść na swoje. Nie rozumiem jak możesz nie wiedzieć co w tej sytuacji zrobić? Wyprowadzić się do rodziców/wynająć mieszkanie (najlepiej jak najdalej od niego) i zacząć nowe życie.

Tę jego miłość to sobie WMÓWIŁAŚ. Dla mnie taki typ człowieka od razu byłby skreślony. Nim rządzi patriarchat - nie spodziewam się po nim partnerstwa w związku.

[White_Dove]

"Wiem, że tez nie jestem bez winy, ale uważam, że chyba nie tak powinien wyglądąć prawdziwy związek osób, które się kochają. " BINGO. Rzuć go!! Ten typ nie jest wart rezygnacji z pracy i przyjaciół. To buc. A te wyzwiska? Dziw.ka dla żartów??? Śmieszne. On cię nie kocha jest z tobą bo ma seks i mu wygodnie, posprzątasz mu mieszkanie, ugotujesz. Nawet do gospodyni nie mówi się "dziwko" i się jej nie obraża. Znajdź resztki godności i szacunku do siebie i kopnij go w tyłek. On ciągnie cię w dól.

---------- Dopisano o 08:03 ---------- Poprzedni post napisano o 07:56 ----------

Autorko za co ty go kochasz? Serio warto dawać się tak traktować dla (być może ) dobrego seksu?? Po opisie wg mnie typ nie ma nic co warto byłoby kochac więc musi być boski w lozku. Chociaż i tak nie warto.

[pfffh]

Ja za takie traktowanie to kopnęłabym go w 4 litery, a nie jechała za nim 800 km. Tu nie ma czego ratować, o co dbać i pielęgnować. On cię nawet nie lubi, a o miłości do ciebie to nawet nie myśli.

[Folgia]

Przykrości Jak łaskawie to powiedziałaś. Ten facet jest mega toksykiem. Niszczy Cię psychicznie tylko po to, żebyś robiła wszystko tak jak Ci zagra. Nie wyobrażam sobie, żeby ktokolwiek nazywał mnie dziwką czy zdzirą dla żartów. Szanuj się i zakończ to. Jest wiele więcej fajnych facetów.

[I am Rock]

Z twojej strony to nie jest miłość, tylko jakieś chore uzależnienie. Dla własnego dobra zakończ to.

[yoona]

Ale w czym pomocy potrzebujesz tak naprawdę?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Kociaak]

Napisane przez animepaula

Witam wszystkie Wizażanki,
Proszę o pomoc i obiektywną ocenę mojej sytuacji, bo już się sama gubię i nie wiem co robić.

Tak właściwie nie wiem od czego zacząć.
Otóż z moim facetem jestem od 2 lat. Ja mieszkająca u swoich rodziców, on w wynajmowanym mieszkaniu. Jak zaczęliśmy sie spotykać, to czasem spędzaliśmy czas w jego mieszkaniu. Już wtedy usłyszałam pierwsze oczekiwania, typu "może wzięłabym się za robotę, posprzątała mu mieszkanie i coś ugotowała". Mimo, że nigdy nie byłam ciężarem i pasożytem, zawsze sprzątałam po sobie, po nas..
Po zbuntowaniu się, w końcu posprzątałam mu mieszkanie. Nadszedł też czas na przeprowadzkę do niego. Mieszkaliśmy w mieście. Układało nam się super, dopóki znowu nie usłyszałam przykrości z jego strony typu "jestem nieogarnięta, niczym się nie interesuję,nie mam pasji jak on?! (czytanie motoryzacji), nie zgłębiam wiedzy, np. z jaką szybkością spada ciało na ziemię?!- mimo, iż sam nie zna odpowiedzi, wg niego jak zadaje mi pytanie to powinnam od razu sprawdzić w google; jak coś w życiu chcę osiągnąć? Można tylko ze mną porozmawiać na ogólne tematy.. Powiedział, że nie wie już jak ma do mnie trafić, nawet żartami nie idzie, a przy tym był bardzo chamski. Poczułam się wtedy jak dno, z pewnej siebie kobiety, która ma jakieś cele, marzenia zrobił małą dziewczynkę. Być może przesadzam, ale bardzo mnie to dotknęło. Jestem wrażliwą osobą, mimo, że o tym wie, bardzo to wykorzystuje, czasami miesza mnie z błotem. Nazywanie mnie dzieckiem, wywłoką, dziwką itd. oczywiście, jak twierdzi w żartach, których nie akceptuję, ale moje zdanie i niezadowolenie nie ma znaczenia.
Przechodząc do mojego głównego dylematu, jakiś czas temu podjęliśmy decyzję o przeprowadzce, 800 km od mojego miejsca zamieszkania, (jest napływowy). Ta decyzja została mi po prostu przedstawiona, a nie zaproponowana. Ja chcąc utrzymać naszą relację powiedziałam, że jadę z nim, bo inaczej nasz związek nie przetrwa. W związku z powyższym, zrezygnowałam z mojej pracy, z rodziny, przyjaciół, znajomych ze wszystkiego- dla niego.
Ostatnio usłyszałam, żebym w końcu się ogarnęła, zaczęła szukać pracy, mimo, że mam 3 msc wypowiedzenie, wiem, jak to wygląda. Na nic było moje tłumaczenie.. Powinnam się w końcu wziąć do roboty, a nie siedzieć i nic nie robić. Chyba nie myślę, że jak przyjadę tam ,to będę przez tydzień się wdrażać, a przez kolejny miesiąc nie będe nic robić tylko szukać pracy. A pracę znalazłam po tygodniu w administracji !To tak, jakby ktoś wylał na mnie kubeł zimnej wody. Skoro tak bardzo chciał, abym z nim wyjechała, to powinien mnie jakoś wesprzeć w tym wszystkim. A póki co, słyszę tylko, jakie są wobec mnie oczekiwania, co będę miała robic itd. Powiedziałam tez mu, że nie czuję się tam swobodnie, obecnie mieszka tam jego matka. Nie miała z nami mieszkać, nie na to się zgodziłam, nie mogę swobodnie kroku zrobić, do wszystkiego słyszę "a po co?" "dlaczego?" , ani obiadu, ani posprzątać ani nic. Mieliśmy stworzyć "razem" dom, a jestem tam właściwie jako dodatek. Mielismy go wyremontować, urządzić. W sumie nie mam nic do powiedzenia, nawet nikt nie pyta się mnie o zdanie. Jak zwróciłam na to uwagę, to powiedział mi, że to dom jego matki, i jak zaproponuję cos lepszego niż oni, to mogą to przedyskutować.
Powiedziałam mu, że to ja dla niego wszystko rzuciłam i to on w tym momencie powinien zrobić wszystko, abym poczuła się komfortowo. Na prawdę, nie mam dużo wymagań. Wiadomo, prace porządkowe, w ogródku wynikają same z siebie., ale już oczekiwania i pretensje, że będę jeździć z nim do lasu i wyrabiać drzewo.. Już mnie załamuje.
A żeby sie tam dobrze poczuć, to mam się w coś zaangażować, typu wyrabianie drzewa, umycie okien, pielenie w ogródku- na pewno się lepiej poczuję, będę miała w tym swój wkład.
Najgorsze jest to, że ja sie ciagle mam dopasowywać, ciagle to ja mam spełniać oczekiwania i zadowalać wszystkich.
Nie wiem co mam robić, jestem kłębkiem nerwów, przestałam już sie cieszyć ze wszystkiego. On mnie bardzo kocha, ja jego też, podobno robi to tylko dla mojego dobra. Uważa, że wymyślam wszystkie problemy, do tego są błahe, uważa, że ich nie ma. Ciagle wyśmiewa sie z moich próblemów, odczuć itp. Przez to nie mogę się wygadać, i wszystko we mnie narasta, i sie obrażam.
Wiem, że tez nie jestem bez winy, ale uważam, że chyba nie tak powinien wyglądąć prawdziwy związek osób, które się kochają.
Jak powiedziałam mu, że przez nikogo w życiu tak dużo nie płakałam, to usłyszałam, że on na to nic nie poradzi, że biorę wszystko do siebie, to nie jego problem, jest szczery i tyle.

Pomocy

Co takiego w życiu przeskrobałaś, że tkwisz w tym bagnie chyba w ramach pokuty?
Co ci dobrego daje ten związek, o ile w ogóle coś takiego jest?

Napisane przez Melanchton

Rychło w czas.


Moim zdaniem powinnaś pójść na terapię i przepracować rzeczy, które ukształtowały Cię na kobietę, która tak strasznie daje sobą pomiatać. I jeszcze nazywasz to "przykrościami", a powinnaś się w**rwić, spakować i wyprowadzić a potem dziękować niebu, że pozbyłaś się pasożyta ze swojego życia.

Święte słowa. Lepiej będzie Ci samej, ze stadem kotów, świnką i kozą niż nim.

Napisane przez Adrianna_8

Musisz sobie zdać z tego sprawę, że to nie są "przykrości" lub wzloty i upadki.

Jesteś w toksycznym związku. To co robi Twój facet to przemoc. To gnębienie. To wyżywanie się. I również uważam, że będzie tylko gorzej.

On Cię nie kocha i on się nie zmieni. Nie tak wygląda miłość. Jak ktoś Cię kocha, to Cię nie wyzywa, nie podkopuje Ci samooceny. Jak ktoś kocha, to wspiera, pyta o zdanie i szanuje.

Na Twoim miejscu spakowałabym manatki i wróciła do rodziców.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tu też się w 100% zgodzę


To co robi Ci to barachło określane facetem, jest wyjątkowo obrzydliwe, nieczułe i nieludzkie.

[3d8bff70f80d7c90d7fb1886fcde1de8ca56be25_65a543ff917fd]

Treść usunięta

[Mijanou]

[1=3d8bff70f80d7c90d7fb188 6fcde1de8ca56be25_65a543f f917fd;84385826]Treść usunięta[/QUOTE]

Nic dodać, nic ująć.

Przepraszam, ze to powiem, ale wyglada na to, że facet tak Ci przeprał mózg, że nie widzisz, że utknęłas z toksykiem o zapędach psychopaty.

[Kala713]

Jeśli Ty się nie będziesz szanowała,nikt Cię nie będzie szanował!
Facetowi napluj w twarz i wracaj do rodziców.

[Magianelka]

Napisane przez Kala713

Jeśli Ty się nie będziesz szanowała,nikt Cię nie będzie szanował!
Facetowi napluj w twarz i wracaj do rodziców.

Dokładnie. Co więcej, będzie coraz gorzej.
Co on jeszcze musi zrobić, jak Cię zniszczyć psychicznie byś w końcu odpuściła go sobie? No co?
Miej szacunek do samej siebie, bo od niego już tego nie otrzymasz.