Zostawilam psychola

[Suesss]

Wreszcie stało się to na co czekałam, tylko nie wiedziałam jak do tego sie zabrać... Po prostu się bałam; a wczoraj, kierowana emocjami, zerwałam z moim dotychczasowym TZ, powiedzmy, że z Bartkiem.

Więc Bartek był 7 lat ode mnie starszy, ale jakoś nie odczuwałam za bardzo tej różnicy. Poza tym, że zachowywał się jak człowiek psychicznie chory, był aniołem Ciągle się o mnie troszczył, opiekował się mną, bardzo wnikliwe interesował się mną i moimi problemami. Jednak niedawno te wszystkie pozytywne cechy przemieniły się w istną broń przeciwko mnie...

Zaczęło się od drobnostek w stylu, "Znowu nie masz dla mnie czasu"- kiedy spędzałam z nim 90% mojego wolnego czasu, "Na pewno nie będziecie same" - kiedy szłam na babską imprezę i "Na pewno masz kogoś oprócz mnie" - kiedy on sam wiedział, że kiedyś facet mnie zdradził i uważam to za najbardziej obrzydliwą rzecz na świecie. Na początku zwracałam mu uwagę, że zachowuje się conajmniej dziwnie, ale on dalej się zapędzał i wymyślał nowe powody, dla których powinien zamknąć mnie w złotej klatce. Ta jego zazdrość doprowadziła w końcu do tego, że nie mogłam nigdzie sama wyjśc, a kiedy już do tego doszło, byłam obsypywana smsami; nie wychodziliśmy już nawet razem, ciągłe siedzenie w domu, albo na plaży doprowadziło mnie do takiego szału, że postanowiłam zostawić mojego psychicznego faceta.

Powodów do zerwania było kilka: monotonia w naszym związku, brak inwencji twórczej z jego strony co do organizowania naszych spotkań, chorobliwa zazdrość, nieustanna chęć kontrolowania mnie i posiadania na własność jak porcelanowej lalki, która ma tylko stac na komodzie i ładnie wyglądać.
Także samo zerwanie, którego trochę bałam, nie było takie straszne, ale to co dzieje się teraz to istne piekło. Boję się, że pewnego dnia mogę zrobić głupotę i wrócić do niego z czystej litości... Tak więc od wczoraj mój ukochany TZ wysłał mi chyba tonę kwiatów, smsów, maili i telefonów z zapewnieniem, że się zmieni, tylko żebym dała mu drugą szansę. Gdy powiedziałam nie, wykrozystał inną formę szantażu i trafił do szpitala, bo... pociął się nożem. Wiedziałam, że jest do tego zdolny, bo już kiedyś to zrobił. Boję się, że pewnego dnia z depresji wyskoczy z okna...

Mimo, że czuję do niego obrzydzenie i nienawiść, posiadam jeszcze resztki tego co zostało z naszego prawdziwego związku: miłości, przyjaźni i troski. Boję się, że zrobi sobie coś głupiego, jednak bardziej boję się, że ja to zrobię i wrócę do niego...
Dziewczyny pomóżcie i uświadomcie mnie, że nie warto znowu narażać się na tą ciągłą kontrolę.

[Sarrai]

No.. Coż można dodać - GRATULUJĘ DECYZJI
Zrobiłas bardzo dobrze, no nie wiem co mam dodać, bo sama wiesz ze jego zachowanie w trakcie związku normalne nie bylo.. a teraz, przechodzi wszelkie granice. Zmien nr telefonu, albo go zablokuj, kwiatów nie przyjmuj, tylko mow kurierowi ze nie chcesz.. I nie kontaktuj sie z nim pod zadnym pozorem...
BTW ten fragment mnie rozwalił:

Napisane przez Suesss

Poza tym, że zachowywał się jak człowiek psychicznie chory, był aniołem

Jeżeli do niego wrócisz... to zapewne skończy sie to dla Ciebie źle...
Kolezanka jest w takim związku... Wyjsc nigdzie nie moze, o kazdy babski wieczorek musi sie pytac swojego Pana i Władcy. Ostatnio się zgodził na pojechanie do naszej wspolnej kolezanki, do domu. Nie żadna impreza, ale po prostu spotkanie 6 kolezanek ze studiów w domu jednej z nich. Dostalo sie jej nieźle za to, ze w domu owej kolezanki byl jej 16stoletni brat!!! (no cóż, byli i rodzice i babcia i siostra - co on myslał, ze owa organizatorka zamknie brata w szopie?) BTW. on ma 23, kolezanka 22...
jednym słowem - MASAKRA

[gramwzielone]

Napisane przez Suesss

Powodów do zerwania było kilka: monotonia w naszym związku, brak inwencji twórczej z jego strony co do organizowania naszych spotkań, chorobliwa zazdrość, nieustanna chęć kontrolowania mnie i posiadania na własność jak porcelanowej lalki, która ma tylko stac na komodzie i ładnie wyglądać.
Także samo zerwanie, którego trochę bałam, nie było takie straszne, ale to co dzieje się teraz to istne piekło. Boję się, że pewnego dnia mogę zrobić głupotę i wrócić do niego z czystej litości... Tak więc od wczoraj mój ukochany TZ wysłał mi chyba tonę kwiatów, smsów, maili i telefonów z zapewnieniem, że się zmieni, tylko żebym dała mu drugą szansę. Gdy powiedziałam nie, wykrozystał inną formę szantażu i trafił do szpitala, bo... pociął się nożem. Wiedziałam, że jest do tego zdolny, bo już kiedyś to zrobił. Boję się, że pewnego dnia z depresji wyskoczy z okna...

Mimo, że czuję do niego obrzydzenie i nienawiść, posiadam jeszcze resztki tego co zostało z naszego prawdziwego związku: miłości, przyjaźni i troski. Boję się, że zrobi sobie coś głupiego, jednak bardziej boję się, że ja to zrobię i wrócę do niego...
Dziewczyny pomóżcie i uświadomcie mnie, że nie warto znowu narażać się na tą ciągłą kontrolę.

Nie wracaj do niego! I nawet o tym nie myśl. Zmień numer telefonu, zmień maila, całkowicie się od niego odseparuj! Porozmawiaj też o tym z rodzicami i znajomymi żeby każdy wiedział o co chodzi. Po prostu trzymaj się od niego z daleka i ignoruj go.

A związek z litości jest dla osoby która nie chce straszny, a jeśli to będzie związek ze strachu i litości to będziesz bardzo nieszczęśliwa. Warto dla tamtych kilku dobrych chwil poświęcić swoje życie i szczęście?

Poza tym - warto dla psychopaty? Osoby, do której jak piszesz czujesz obrzydzenie? Zresztą skoro tak sprawnie posługuje się nożem, Tobie tez może zrobić krzywdę.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Zostawiłaś? To tylko pogratulować i życzyć szczęścia na nowej drodze życia

[Arissa]

Czytając Twojego posta czułam się tak jakbym czytała swoją historię.On traktował mnie jak księżniczkę,później już jak swoją własność.Zakończyłam ten związek po 3 latach pod wpłwem ostrej kłótni między nami i bardzo się z tego ciesze.

Przerabiałam to samo-smsy,telefony typu ''zabije się''.Też myślałam,że jest do tego zdolny,tyle,że teraz wiem,że typ samobójcy wcale ie mówi głośno o tym,że zamierza to zrobić.On po prostu chce wzbudzić litość w Tobie-NIE DAJ SIĘ.

Jeżeli chodzi o zazdrość miałam identyczne sytuacje a nawet gorsze,bo robił mi awantury jeżeli chciałam ubrać buty na obcasie czy krótszą sukienkę.

Też dostawałam mase kwiatów,oblepił nawet całą ulicę kartkami z napisem ''kocham Cię''.Na każde święto dostawałam kwiaty itd ale jeżeli nie odpisywałam mu na smsy to wkurzał się i wyzywał od najgorszych,pozatym podniósł na mnie ręke.

Zostawiłam go.Teraz czasami pisze do mnie ale jest z kimś (oczywiście pisze mi,że nadal mnie kocha i w każde chwili może do mnie wrócić).Boję się go,tym bardziej,że teraz jak się dowiedział,że będę studiować w mieście A (on mieszka w mieście B) to przeprowadził się do miasta A.

Uważam,że powinnaś całkowicie się odciąć od tego faceta i nie reagować na jego zachowania.To był toksyczny związek a takie nie mają przyszłości.

[Eper]

Dziewczyny mają rację, najlepiej będzie się od niego odseparować. Trochę wiem co czujesz - mój były też był psychiczny (choć chyba nie aż tak), wiele razy chciał się zabić, pociąć i wiele miesięcy byłam z nim tylko dlatego, bo sądziłam, że zrobi to jeśli odejdę i będę mieć go na sumieniu. Nic bardziej mylnego! Nawet gdyby to zrobił, nie byłaby to w żadnym wypadku moja wina bo wszystko to byłoby owocem jego schizów, poza tym na 99% nie posunąłby się do tego. I jestem niemal pewna, że dokładnie tak samo będzie w przypadku Twojego ex. Nie myśl nawet o tym, żeby być z nim z litości, nie warto marnować sobie - a być może i nie tylko sobie, co jeśli zaszłabyś z nim w ciążę? przecież to się zdarza - życia.
Powodzenia, bądź silna

[tacyta]

Podjęłaś jak najbardziej słuszną decyzję . Dobrze że z tym nie zwlekałaś ani nie dałas się nabrać na szantaż emocjonalny. Gdybyś dłużej tkwiła w tym związku, to byłoby jeszcze gorzej i jeszcze trudniej byłoby Ci się uwolnić od tego toksycznego związku, takie zachowania u osób z zaburzeniami jak Twój eks niestety z czasem tylko się nasilają, jesli już teraz traktował Cię jak swoją własność, to pomyśl, co byłoby nie daj Boże w małżeństwie . Nie daj sie brac na litość, jest to najprawdopodbniej szantaż emocjonalny, a jak boisz się, że facet coś sobie zrobi, to jeśli znasz jego jakiś przyjacół czy członków rodziny to po prostu powiedz im, zeby go jakoś wspierali i namówli go na wizytę u psychiatry, tylko w ten sposób można mu pomóc, bo ten typ tak ma i jeśli nie uzyska specjalistyczej pomocy, najprawdopodobniej będzie powielał te same schematy w koejnych związkach Na pewno nie pomożesz mu wracając do niego z litości, to tylko pogorszy sytuację. Po prostu zuepłnie się od niego odetnij, jak mozesz to zmień tel, maila itp, żeby mieć święy spokój. On też łatwiej o Tobie zapomni jeśli nie będzie miał kontaktu. To był toksyczny związek i dobrze, że masz to już za sobą. Teraz bąź silna i nie ulegaj, naciskom, grożbom, szantazowi. Pozdrawiam i życżę powodzenia

[LadyMakbet18]

Napisane przez Suesss

Wreszcie stało się to na co czekałam, tylko nie wiedziałam jak do tego sie zabrać... Po prostu się bałam; a wczoraj, kierowana emocjami, zerwałam z moim dotychczasowym TZ, powiedzmy, że z Bartkiem.

Więc Bartek był 7 lat ode mnie starszy, ale jakoś nie odczuwałam za bardzo tej różnicy. Poza tym, że zachowywał się jak człowiek psychicznie chory, był aniołem Ciągle się o mnie troszczył, opiekował się mną, bardzo wnikliwe interesował się mną i moimi problemami. Jednak niedawno te wszystkie pozytywne cechy przemieniły się w istną broń przeciwko mnie...

Zaczęło się od drobnostek w stylu, "Znowu nie masz dla mnie czasu"- kiedy spędzałam z nim 90% mojego wolnego czasu, "Na pewno nie będziecie same" - kiedy szłam na babską imprezę i "Na pewno masz kogoś oprócz mnie" - kiedy on sam wiedział, że kiedyś facet mnie zdradził i uważam to za najbardziej obrzydliwą rzecz na świecie. Na początku zwracałam mu uwagę, że zachowuje się conajmniej dziwnie, ale on dalej się zapędzał i wymyślał nowe powody, dla których powinien zamknąć mnie w złotej klatce. Ta jego zazdrość doprowadziła w końcu do tego, że nie mogłam nigdzie sama wyjśc, a kiedy już do tego doszło, byłam obsypywana smsami; nie wychodziliśmy już nawet razem, ciągłe siedzenie w domu, albo na plaży doprowadziło mnie do takiego szału, że postanowiłam zostawić mojego psychicznego faceta.

Powodów do zerwania było kilka: monotonia w naszym związku, brak inwencji twórczej z jego strony co do organizowania naszych spotkań, chorobliwa zazdrość, nieustanna chęć kontrolowania mnie i posiadania na własność jak porcelanowej lalki, która ma tylko stac na komodzie i ładnie wyglądać.
Także samo zerwanie, którego trochę bałam, nie było takie straszne, ale to co dzieje się teraz to istne piekło. Boję się, że pewnego dnia mogę zrobić głupotę i wrócić do niego z czystej litości... Tak więc od wczoraj mój ukochany TZ wysłał mi chyba tonę kwiatów, smsów, maili i telefonów z zapewnieniem, że się zmieni, tylko żebym dała mu drugą szansę. Gdy powiedziałam nie, wykrozystał inną formę szantażu i trafił do szpitala, bo... pociął się nożem. Wiedziałam, że jest do tego zdolny, bo już kiedyś to zrobił. Boję się, że pewnego dnia z depresji wyskoczy z okna...

Mimo, że czuję do niego obrzydzenie i nienawiść, posiadam jeszcze resztki tego co zostało z naszego prawdziwego związku: miłości, przyjaźni i troski. Boję się, że zrobi sobie coś głupiego, jednak bardziej boję się, że ja to zrobię i wrócę do niego...
Dziewczyny pomóżcie i uświadomcie mnie, że nie warto znowu narażać się na tą ciągłą kontrolę.

A niech skacze. Jakieś 90% ludzi mówiących o własnym samobójstwie pierdzieli od rzeczy próbując najobrzydliwszego sposobu manipulacji.

Jesli jednak zdecyduje się na skok, to wypadąłoby żebyś mu pomogła i okno chociaż przytrzymała, jak będzie brał rozpęd, żeby się nie zamkneło.

[Stromanthe]

Napisane przez Suesss

Wreszcie stało się to na co czekałam, tylko nie wiedziałam jak do tego sie zabrać... Po prostu się bałam; a wczoraj, kierowana emocjami, zerwałam z moim dotychczasowym TZ, powiedzmy, że z Bartkiem.

Więc Bartek był 7 lat ode mnie starszy, ale jakoś nie odczuwałam za bardzo tej różnicy. Poza tym, że zachowywał się jak człowiek psychicznie chory, był aniołem Ciągle się o mnie troszczył, opiekował się mną, bardzo wnikliwe interesował się mną i moimi problemami. Jednak niedawno te wszystkie pozytywne cechy przemieniły się w istną broń przeciwko mnie...

Zaczęło się od drobnostek w stylu, "Znowu nie masz dla mnie czasu"- kiedy spędzałam z nim 90% mojego wolnego czasu, "Na pewno nie będziecie same" - kiedy szłam na babską imprezę i "Na pewno masz kogoś oprócz mnie" - kiedy on sam wiedział, że kiedyś facet mnie zdradził i uważam to za najbardziej obrzydliwą rzecz na świecie. Na początku zwracałam mu uwagę, że zachowuje się conajmniej dziwnie, ale on dalej się zapędzał i wymyślał nowe powody, dla których powinien zamknąć mnie w złotej klatce. Ta jego zazdrość doprowadziła w końcu do tego, że nie mogłam nigdzie sama wyjśc, a kiedy już do tego doszło, byłam obsypywana smsami; nie wychodziliśmy już nawet razem, ciągłe siedzenie w domu, albo na plaży doprowadziło mnie do takiego szału, że postanowiłam zostawić mojego psychicznego faceta.

Powodów do zerwania było kilka: monotonia w naszym związku, brak inwencji twórczej z jego strony co do organizowania naszych spotkań, chorobliwa zazdrość, nieustanna chęć kontrolowania mnie i posiadania na własność jak porcelanowej lalki, która ma tylko stac na komodzie i ładnie wyglądać.
Także samo zerwanie, którego trochę bałam, nie było takie straszne, ale to co dzieje się teraz to istne piekło. Boję się, że pewnego dnia mogę zrobić głupotę i wrócić do niego z czystej litości... Tak więc od wczoraj mój ukochany TZ wysłał mi chyba tonę kwiatów, smsów, maili i telefonów z zapewnieniem, że się zmieni, tylko żebym dała mu drugą szansę. Gdy powiedziałam nie, wykrozystał inną formę szantażu i trafił do szpitala, bo... pociął się nożem. Wiedziałam, że jest do tego zdolny, bo już kiedyś to zrobił. Boję się, że pewnego dnia z depresji wyskoczy z okna...

Mimo, że czuję do niego obrzydzenie i nienawiść, posiadam jeszcze resztki tego co zostało z naszego prawdziwego związku: miłości, przyjaźni i troski. Boję się, że zrobi sobie coś głupiego, jednak bardziej boję się, że ja to zrobię i wrócę do niego...
Dziewczyny pomóżcie i uświadomcie mnie, że nie warto znowu narażać się na tą ciągłą kontrolę.

Rozłożyło mnie to stwierdzenie

Kobieto, nawet nie próbuj do niego wracać! Może zrobić sobie coś głupiego, fakt, ale jeśli jest do tego zdolny (w końcu już cię pociął), byłby zdolny skrzywdzić również ciebie. Nie daj się zwieść tekstami o samobójstwie, okaleczeniu, czy Bóg wie czym. Odetnij się od niego- twoje życie z nim skończyło się i nie ma po co do tego wracać.
Jesteś bardzo silna, już raz od niego odeszłaś. Nie powoduj, żebyś musiała robić to drugi raz

[Mangolina]

Aż mi ciarki przeszły po plecach Tak jak byś opisała moją sytuację sprzed roku. I dobrze wiem co w tej chwili czujesz... ja uległam, popełniłam największy w świecie błąd, bo on poczuł, że jego manipulacja działa i uważał, że ma mnie w garści już na zawsze. Wyobraź sobie teraz drugie zerwanie (bo oczywiście obiecane zmiany nie nastąpiły, nie mogłam nawet wyjść z koleżanką, bo przecież to JEMU powinnam poświęcać czas. Argument? "no bo to JA powinienem być na pierwszym miejscu").
No więc po drugim zerwaniu jeszcze żądał wyjaśnień w ustronnych miejscach, krążenie koło mojego domu, pojawiły się ukryte pogróżki w smsach (kilkadziesiąt smsów/dzień). Kiedy sprawę w końcu rozwiązaliśmy on i tak po dziś dzień dąży do stałego kontaktu ze mną. Zapewne właśnie dlatego, że dałam mu drugą szansę co pozostawiło w nim zapewnie pokłady nadziei.
I proszę Cię, żebyś wzięła to sobie do serca i nie daj się zakompleksionemu typowi!
PS. Czy wiesz coś więcej o jego rodzinie?

[Blonde_Stranger]

Dosłownie jakbym czytała o swojej historii. Byliśmy razem 3 lata. Taki sam facet,takie samo rozstanie tylko zamiast cięcia się nożem faszerowanie się psychotropami i grożenie samobójstwem. Chcesz rady? Bądź silna. Nie wracaj. Nie będziesz z nim szczęśliwa już nigdy i gwarantuję Ci to. Mi było bardzo cięzko nie wracać,też było we mnie mnóstwo litości,ale wytrwałam. I nie żałuję. A on? No oczywiście nie zabił się i miał już w ciągu roku parę dziewczyn

[srebrnykot]

Napisane przez gramwzielone

Nie wracaj do niego! I nawet o tym nie myśl. Zmień numer telefonu, zmień maila, całkowicie się od niego odseparuj! Porozmawiaj też o tym z rodzicami i znajomymi żeby każdy wiedział o co chodzi. Po prostu trzymaj się od niego z daleka i ignoruj go.

A związek z litości jest dla osoby która nie chce straszny, a jeśli to będzie związek ze strachu i litości to będziesz bardzo nieszczęśliwa. Warto dla tamtych kilku dobrych chwil poświęcić swoje życie i szczęście?

Poza tym - warto dla psychopaty? Osoby, do której jak piszesz czujesz obrzydzenie? Zresztą skoro tak sprawnie posługuje się nożem, Tobie tez może zrobić krzywdę.

Zgadzam się.
Daj sobie z nim spokój i nie wracaj do niego. Jest nieobliczalny, niebezpieczny, manipuluje Tobą. Nie ma sensu angażować się w związek z takim człowiekiem, nigdy nie będziesz szczęśliwa z kimś takim. Zacznij żyć swobodnie, po uwolnieniu się od tego psychopaty.
Szantażowanie swoim samobójstwem to zwykła, najpodlejsza manipulacja.
Gratuluję podjęcia dobrej decyzji i trzymam kciuki, żebyś w niej wytrwała.

[Jagoda1982]

Przede wszystkim nie reaguj. Nie odpisuj, nie odbieraj tel.
Pare lat temu mialam taka sytuacje.
Facet straszyl mnie ze jak do niego nie wroce to mnie sprzeda do burdelu!!! dokladnie tak. ze ma kolegow ktorzy przyjda i mi cos zrobia. balam sie wychodzic z domu.ogolnie wole juz nawet o tym nie myslec

[Wroclovianka]

Napisane przez LadyMakbet18

A niech skacze. Jakieś 90% ludzi mówiących o własnym samobójstwie pierdzieli od rzeczy próbując najobrzydliwszego sposobu manipulacji.

Jakby chcial się zabić to by się porządniej pociął
Mam nadzieje, ze się nie ugniesz na te jego manipulacyjne gierki. Bo jak raz to zrobisz to cały czas będziesz i trudniej bedzie Ci się z tego wyrwać. A jak zachce Ci się do niego wracać - przeczytaj swój pierwszy post w tym wątku.
Gratuluje decyzji

[kermitowa]

po pierwsze gratuluje decyzji

po drugie nie daj sie wrobic w Jego obrzydliwe manipulacje ktore maja na celu zebys do Niego wrocila.

[malpula]

Gratulacje! Ja też niegdyś zostawiłam takie cuś i usłyszałam wówczas w ramach wsparcia:
" banan na pysk i cyc do przodu"
i żyję i mam się doskonale

[n-nika]

Gratulacje decyzji! nie wracaj do tego, nie warto... on się nie zmieni, ludzie się nie zmieniają... tylko oszukują samych siebie, a na siłe nikogo nie można zatrzymać. Zapewne bedzie mu ciężko skoro cie tak kochał, że wręcz zachowywał się jak psychicznie chory człowiek.... ale przejdzie mu, czas leczy rany.... ty też zapomnij.... zacznij nowe życie... bez niego i bez jego złotej klatki.

[angela0033]

Bardzo dobrze ze go zostawiłaś zasłużył na to z całą pewnością
Nie wracaj do niego bo to się skończy źle dla was obydwu....
On trzymał cię w klatce.

---------- Dopisano o 13:04 ---------- Poprzedni post napisano o 13:01 ----------

Właśnie jak tu wizażanka wspomniała ,zapomnij o jego złotej klatce.Wkrotce podaruje ci diamentowa klatkę ale pamiętaj!To ciagle będzie klatka!!

[luksia]

decyzja nie była dla Ciebie łatwa-to więcej niż pewne- dlatego cieszę się że miałaś tyle odwagi i siły w sobie żeby z nim zerwać

znam dziewczynę która też tkwiła w takim związku 4 i pół roku tylko że w jej przypadku doszło do tego że facet podniósł na nią rękę po tym wydarzeniu dwa razy z nim zerwała i dwa razy do niego wróciła... tak gość potrafił zagrać na jej psychice że ona sama tłumaczyła jego zachowanie
ale po dwóch miesiącach tłumaczenia i wbijania do głowy jaka jest rzeczywistość i jaki on jest na prawdę nareszcie rzuciła go na dobre cieszę się z tego tylko że teraz jak zasmakowała wolności to zmienia chłopaków jak rękawiczki... co jeden to gorszy-moim zdaniem... mało tego zaczęła nadużywać alkoholu i palić papierosy...
nic do niej nie dociera bo jak mówi zbyt długo była w związku w którym była pod kontrolą żeby teraz zamknąć się w domu i nadal nie używać życia...

na prawdę przykro jest patrzeć na dziewczynę która w taki sposób się marnuje
tak więc życzę Ci siły i wiary w siebie i swoje możliwości bo jeśli uwierzysz w siebie to już reszta pójdzie gładko tak myślę

[piotrek-1983]

Nie ulegaj szantażowi! Jakby się chciał zabić, to by to zrobił. A pociął się pod publiczkę.

W przeszłości odbyłem "dialog":
Ona: podetnę sobie żyły albo się powieszę!
Ja: tnij wzdłuż albo sprawdź czy gałąź nie jest spróchniała

Siadła na tyłku i się odczepiła w końcu

[3a032fcd5bcbee239629acde3cc1a01c42f8ddce_607622724de4b]

myślę, że nie rzuciłaś go dlatego, że coś z nim było nie tak. rzuciłaś go dlatego, że go nie kochałaś. bardzo łatwo jest wyczuć, kiedy druga osoba jest z tobą bez miłości. on na pewno to czuł, dlatego był obsesyjnie zazdrosny.

mylę się?

[Wertka]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;13696163]Zostawiłaś? To tylko pogratulować i życzyć szczęścia na nowej drodze życia [/QUOTE]
Dokładnie.

Powiem jedno jakby tak bardzo chciał się zabić to by to zrobił nie mówiąc Ci o tym. A tak liczy na współczucie, litość.

[Arissa]

[1=3a032fcd5bcbee239629acd e3cc1a01c42f8ddce_6076227 24de4b;13700170]myślę, że nie rzuciłaś go dlatego, że coś z nim było nie tak. rzuciłaś go dlatego, że go nie kochałaś. bardzo łatwo jest wyczuć, kiedy druga osoba jest z tobą bez miłości. on na pewno to czuł, dlatego był obsesyjnie zazdrosny.

mylę się?[/QUOTE]


Ja byłam w takiej samej sytuacji jak autorka wątku,mój były TŻ identycznie się zachowywał i nie rozstaliśmy się dlatego,że go NIE kochałam ale ze względu na jego zachowania i stany psychiczne.

W ogóle się nie zgadzam z tym co piszesz.

[Syringa]

Oryginalna znów nie będę - przede wszystkim gratuluję mądrej decyzji i życzę, żebyś w niej wytrwała. Nie ma nic gorszego niż facet manipulujący uczuciami w tak podły sposób... Na moje oko to można podciągnąć to pod przemoc psychiczną, bo ewidentnie chce wzbudzić w Tobie poczucie winy - "będziesz mieć mnie na sumieniu" - tak wygląda jego komunikat.
Smsów, maili itd. proponuje nawet nie czytać.
Trzymaj się i bądź dzielna

[tacyta]

[1=3a032fcd5bcbee239629acd e3cc1a01c42f8ddce_6076227 24de4b;13700170]myślę, że nie rzuciłaś go dlatego, że coś z nim było nie tak. rzuciłaś go dlatego, że go nie kochałaś. bardzo łatwo jest wyczuć, kiedy druga osoba jest z tobą bez miłości. on na pewno to czuł, dlatego był obsesyjnie zazdrosny.

mylę się?[/QUOTE]

Obsesyjna zadrość to choroba zreszta bardzo niebezpieczna i nie ma nic wspólnego z faktem, czy druga osoba naprawde kocha czy też rzeczywiście zdradza. Obsesyjnie zadrosny człowiek jest obojętny na wszelkie logiczne argumenty, wszędzie węszy zdradę, dązy do absolutnej kontroli, całkowitego zawładnięcia i odizolowania drugiej osoby od otoczenia Czasami taka zadrość nawet nie wynika z miłości tylko z chorej obsesji, potrzeby dominacji nad drugą osobą, kontroli, jakis kompleksów.

[natusia167]

Podjelas sluszna decyzje, bycie z taka osoba jak sama zdarzylas sie juz przekonac jest bardzo uciazliwe. Po co dobijac siebie, wyniszczac i wypalac, pewnie za rok gdybyscie dalej ze soba byli moglabys juz byc wrakiem czlowieka ktory nie dosc ze ma zszargane nerwy to jest jeszcze ich klebkiem. Musisz byc silna. Rozumiem ze jest cos takiego jak wspolczucie, ale musisz byc stanowcza, powiedzialas koniec to koniec i on musi to zaakceptowac

[nati360]

Napisane przez Blonde_Stranger

Dosłownie jakbym czytała o swojej historii. Byliśmy razem 3 lata. Taki sam facet,takie samo rozstanie tylko zamiast cięcia się nożem faszerowanie się psychotropami i grożenie samobójstwem. Chcesz rady? Bądź silna. Nie wracaj. Nie będziesz z nim szczęśliwa już nigdy i gwarantuję Ci to. Mi było bardzo cięzko nie wracać,też było we mnie mnóstwo litości,ale wytrwałam. I nie żałuję. A on? No oczywiście nie zabił się i miał już w ciągu roku parę dziewczyn

Dokładnie! Miałam to samo, tylko zamiast psychotropów, podcięcie żył.
Wytrwałąm, choć było mi bardzo ciężko! Teraz jestem szczęśliwa z kims innym. A mój były żyje, ma się chyba dobrze i podobno nawet wziął ślub w przeciągu niecałego roku od naszego rozstania - "Twojemu" też przejdzie. Musisz się tylko trzymać i nie daj się złamać.

[Kiti]

Napisane przez Blonde_Stranger

Dosłownie jakbym czytała o swojej historii. Byliśmy razem 3 lata. Taki sam facet,takie samo rozstanie tylko zamiast cięcia się nożem faszerowanie się psychotropami i grożenie samobójstwem. Chcesz rady? Bądź silna. Nie wracaj. Nie będziesz z nim szczęśliwa już nigdy i gwarantuję Ci to. Mi było bardzo cięzko nie wracać,też było we mnie mnóstwo litości,ale wytrwałam. I nie żałuję. A on? No oczywiście nie zabił się i miał już w ciągu roku parę dziewczyn

to z kolei jakbym czytała o swoim związku sprzed 1,5 roku(tyle minelo od rozstania). zerwałam choć nie było łatwo,(wczesniej już chciałam zerwać,lecz wróciłam do niego,bo bardzo tego chciał,prosił,płakał(nie mogłam na niego patrzeć w tym stanie,wróilam ,to był bląd)-a potem na kazdym kroku mi wypominał,ze go rzuciłam wmawiał jaka to ja zła przez to(no to po cholere chciał,żebyśmy dalej byli razem?).

[Savathus]

_____

[sweetish]

O kurrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrc ze, to ilu jeszcze takich popapranców łazi po tym naszym świecie? Szok,praktycznie każda z Was pisze, ze cos takiego już kiedyś przechodziła. Aż strach wiązac sie z kimkolwiek... A wracajac do tematu-gratuluje, ze zdobylas sie na ten krok. Teraz musisz sobie wszystko poukladac w głowie tak jak trzeba, tj. zrozumieć, ze nie mozna byc z kimś tylko ze wzgledu na troskę, litość, resztki milosci, przyjaźni, wspomnienia... On sie podniesie, zobaczysz..I nie słuchaj tych jego żali, nie wierz w żadne slowa. Miał swój czas, mógł go wykorzystać w pełni, dac ci szczescie, miłosc i wszystko, co tylko chcial. Dał ci natomiast ograniczenia, mase niepotrzebnych nerwów, być moze niemiłe slowa...wspomnienia. To już było i nie pozwól, by wróciło. Nie reaguj. Jeśli chce-niech się tnie gdzie tylko popadnie. Może w końcu zrozumie, że to na nic i albo zrobi to raz a porzadnie(w co nie wierzę, bo już dawno by to zrobił) , albo weźnie sie w garść i zacznie życ jak człowiek.