Jak to jest? Relacja z pierwszym a kolejnym dzieckiem/wnukiem

[Groszek bez Marchewki]

Tak się niedawno zastanawiałam, czy wszystkie dzieci są zawsze odbierane w ten sam sposób. Ja już widzę różnicę jak dziadkowie reagują na mój brzuszek W rodzinie od mojej strony jest to pierwszy wnuk i reakcja z tej strony jest ogromna, dostaję mase prezentów, ciągłe pytania o samopoczucie itd. Nic dziwnego, w końcu pierwszy wnuk wiąże się z całą masą uczuć Od strony TŻ jest to już ósmy wnuk i rodzina z jego strony podchodzi o wieeele spokojniej a nawet z dystansem, ot, w rodzinie kolejne dziecko w drodze. Jeszcze latem pojawi się dziewiąty wnuk (brat Tżta, jego piąte dziecko). To tak z mojego punktu widzenia i wszystko to dla mnie nowa sytuacja. Ale mam uczucie że wśród dziadków widze dwie skrajności. Czy rzeczywiście relacje z dziadkami mogą być tak różne i czy rzeczywiście nasz maluszek może spotkać się z większą obojętnością ze strony dziadków, którzy już przywykli do tego, że co jakiś czas pojawia się kolejny wnuk ? I ciekawe, czy jeśli np. komuś się urodzi piąte dziecko, to już bedzie inaczej traktowane niż to pierwsze czy drugie?

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Pierwsze dziecko jest poezją, a dziesiąte zwyczajną prozą. wg. Ani Shirley, chyba

[kropka75]

Tak samo jak z pierwszą ciążą - jest wyjątkowa, wszystko jest nowe. Tak samo za pierwszym razem zostaje się dziadkiem/babcią w sposób wyjątkowy.

Moja matka była w szoku całą moją ciążę. A mój ojciec zmoczył oczy na wieść, że dziadkiem został... To są specjalne wrażenia, gdy dzieją się po raz pierwszy.

I nie chodzi o to dziecko, tylko o stan, który przeżywamy.

[koralik_1982]

[1=749d3470e67da5a340716cf 11c99d98c9d41692a_5eab587 331573;31033060]Pierwsze dziecko jest poezją, a dziesiąte zwyczajną prozą. wg. Ani Shirley, chyba
[/QUOTE]


Podoba mi się
Koniecznie muszę to zapamiętać!!!

[sante]

obawiam się,że ze strony teściów twoje dziecko będzie zawsze kolejnym w rodzinie.na to składa się dużo innych rzeczy znam rodzeństwo u pierwszego 10 dziecko będzie zawsze cudowne,a u drugiego pierwsze będzie normalną sprawą.Różna miłość do synów lub nietolerancja synowej

[33owieczka]

Fakt faktem, ze kolejne dziecko nie bedzie nigdy pierwszym.
Z drugiej strony- wiele zalezy od stosunków w danej rodzinie i sposobu okazywania uczuć.

[Asisianka]

Trudno powiedzieć.... Chyba to od relacji zależy....

Moja starsza córka była drugą wnuczką mojej mamy (mam bratanicę).
Mimo to zawsze była traktowana w sposób szczególny. Chyba dlatego, że to ja jestem ukochaną jedyną wyczekaną "córeczką mamusi" więc i moja pierwsza córka jest oczkiemw głowie mojej mamy. No i przez dwa pierwsze lata często się nią zajmowała gdy poszłam z początku się uczylam a potem pracowałam....

Drugą córkę kochają ale tak normalnie, jak moją bratanicę. Kochają ale nie tak wyjątkowo jak moją pierwszą córkę. Inaczej. Nie żeby mniej ale jakoś tak... nie wiem jak to określić....

[Groszek bez Marchewki]

Ja myślę, że każde dziecko zasługuje na szczególne traktowanie. A dziadkowie pełnią w życiu ważną rolę. Ja sama nie nacieszyłam się moimi dziadkami, wszyscy dośc wcześnie poumierali, ale jak przez mgłę pamiętam, że "u dziadków zawsze było fajnie". Chciałabym, aby moje dziecko miało takich dziadków, jakich zawsze mi samej brakowało. Trochę szkoda, że moja rodzina mieszka daleko i jestem zdana na rodzinę TŻta, wydaje mi się że dziecko czułoby się lepiej z dziadkami od mojej strony, ze względu na samo ich zaangażowanie.

[la'Mbria]

uważam, że WSZYSTKO zależy od tego jaki model "dziadkowania/babciowania" jest przyjęty w danej rodzinie...
u mnie w domu- ja byłam bardzo długo jedynaczką (14 lat) potem urodziło się jeszcze 2 moich braci- Dziadek NIGDY nie traktował któregoś z nas wyjątkowo inaczej.
Tzn. każde z nas traktował z niewyobrażalną miłością i patrząc przez pryzmat moich doświadczeń jako matki (i widząc jak u TŻa dzieci są traktowane) uważam, że Dziadek traktował każde z nas, jak cud natury.
Z resztą- często tak nas nazywał "mój cudzie natury".
Nigdy żadne z nas nie odczuło, że jest gorsze, mnie wazne, drugie, trzecie....zawsze wszyscy dostawaliśmy "po równo" uwagę, miłość, zaangażowanie (a wiadomo, że z wiekiem było dziadkowi coraz trudniej np. nosić wnuków na barana itp) i prezenty
Pamiętam, że gdy byłam już na studiach Dziadek obdzielał nas czekoladkami "kinder"- kazdy dostawał po jednej (a mi jako studentce, zawsze dostawało się "przypadkiem" do kieszeni jakieś 100 lub 50 pln- ale zawsze tak, żeby nikt nie widział, nawet ja sama często odkrywałam dopiero po tygodniu czy dwóch, ze w torebce mam dodatkowe 100pln!
Gdy Dziadek dawał nam prezenty- to zawsze każdemu, nie było opcji, żeby np. najmłodszy dostał, a sredni nie, albo najmłodszy dostał wielki prezent a średni-mały.
No ale dla Dziadka byliśmy wyjątkowi- każde z nas.

Obecnie mam 10 miesięcznego synka i widzę jak moja mama dostaje fisia (w zdrowym znaczeniu) na punkcie mojego syna, a swojego pierwszego wnuka.
Natomiast wiem, jestem pewna, że gdyby pojawil sie drugi, trzeci, piąty...wnuk/wnuczka mama traktowałaby wszystkich własnie jako "cuda natury"- to wyniosła z domu, tak zachowywali się moi dziadkowie, tak będzie się zachowywac w stosunku do wnuków moja mama i pewnie ja też gdy zostanę babcią.

Natomiast u TŻa normą jest to, ze wnuki dzielą się na "lepsze i gorsze", tylko nie wiem czy wynika to z kolejności narodzin, czy raczej z innych powodów (według mnie pół na pół
np. pierwsza wnuczka jest oczkiem w głowie babci- dostaje mase drogich prezentów, mój syn (drugi wnuk) dostał grzechotkę, raz 100pln i krokodyla ze sklepu "wszystko za 5pln" przez prawie rok życia (widujemy się średnio raz w miesiącu z "babcią")...ale nawet nie o preznety chodzi, głównie chodzi mi o brak zaangażowania,zainteresow ania i emocjonalnego ciepła ze strony "babci" - dletego piszę ją w cudzysłowie, bo dla mnie to kobieta nie zachowuje się jak babcia i nie zasługuje na nazywanie jej tak.
Mojego dziecka nie chciała brać na ręce, przyjechała go obejrzeć pierwszy raz gdy miał miesiąc (daleko nie ma) i oczywiście jej odwiedziny wyglądały tak, że u pierwszej wnuczki spędziła całą sobotę i przedpołudnie w niedzielę, a na wieczór- przyjechała do nas, dosłownie na godzinkę i musiała lecieć na pociąg....
uważam, że jeśli dziadkowie chcą to traktują wnuków tak samo (u TŻ mam przykład jego babci, czyli prababci mojego synka- ona traktuje wszystkie swoje wnuki i prawnuki tak samo- bardzo podobnie jak mój dziadek) więc jeśli się chce to da się, nie jest to niemożliwe...oczywiście pod warunkiem, ze się chce, a to dla niektórych może być za trudne

[katiem]

Też inaczej jeżeli w ciąży jest córka, a inaczej gdy synowa. Mimo, że mój syn był 4 wnukiem moich rodziców to moją ciążę najbardziej przeżywali. No tak niestety było. Mam z rodzicami bardzo serdeczne i bliskie relacje.
Natomiast same wnuki traktowane są tak samo. Każde jest tym ukochanym i najwspanialszym.
A w rodzinie męża jest to pierwszy wnuk. I niestety nie ma jakiegoś wielkiego szaleństwa na jego punkcie ( w porównaniu z szaleństwem mojej mamy). I również specjalnie nie mogę narzekać na nasze relacje

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Wiecie, ja na forum (jeszcze w ciąży będąc wówczas) przeczytałam, że któraś tam usłyszała: wnuczek od córki lepszy, bo na pewno z rodziny, a od syna to cholera wie, czy to jego Tak więc bywa różnie

[Renatka_2108]

Mi sie wydaje ze to prawda ze pierwszy wnuk/wnuczka wazniejszy, bardziej rozpieszczany, chooociaz... ja mam córkę i mieszkam z moimi rodzicami i wiadomo szaleją za nia , tesciowa tez tyle ze mieszkaja 40km od nas. Szwagierce urodzila sie tez córka tydzien temu i ona mieszka z swoja mama (moja tesciowa) wiec wiem napewno ze tamta druga dziewczynka bedzie bardziej "kochana" przez babcie niz moja bo mieszka z nimi i beda mieli ja na codzien.

[33owieczka]

Znam rodzine, w której każde kolejne najmłodsze dziecko stawało sie najważniejsze i" królowało", do czasu pojawienia sie kolejnego. tak, że nie ma reguły

Są rodziny, gdzie czeka sie na pierwszego chłopca/dziewczynke i owe dziecko zbiera same przywileje.

Są rodziny, gdzie wsystkie dzieciaki sa traktowane równo.

Są takie, gdzie dzieci są traktowane nie równo z najrózniejszych względów.

Życie, nie ma co uogólniać.

[żurawinka]

Ciekawy temat, sama się kiedyś zastanawiałam jak to jest w rodzinach wielodzietnych, piątka dzieci ... czy wszystkie są traktowane na równi, kochane itd.
U moich teściów wszystkie dzieciaki traktowane są na równi, moje, córki teściowej i syna teściowej. Teściowa lubi dzieci i sama ma ich dużo, każde dziecko jest wyczekiwane i pieszczochane
Ze strony mojej mamy ( jestem jedynaczką) też wnusia jest oczkiem w głowie, dla mnie mama bywała surowa ale dla wnusi jest, co mnie bardzo cieszy, kochaną babcią.

Ten cytat Ani Shirley czytałam niedawno, tak, to jej cytat

Natomiast u rodziców mojej teściowej był wyraźny podział na dzieci lepsze i gorsze, teściowa była tą gorszą i może dlatego u niej takich podziałów nie ma. Ale czemu nie wiem, chyba synowie po prostu byli jako mężczyźni uważani za bardziej wartościowych (?) Wydaje mi się że osoba która nie potrafi obdzielić swoich dzieci miłością powinna sie ograniczyć do zerowej liczby dzieci.

[Patrilla]

U nas każde dziecko jest wyjątkowe teściowa ma 7 wnucząt i kocha każdego bardzooo oni ja też. faktycznie ciąży nie przeżywała ale żadnej nie celebrowała
Moja mama ma 2 wnucząt tylko jestem jedynaczką i kocha straszliwie każde za co innego

[NibyNic]

podzielę się "moim przypadkiem" moj syn to pierwszy wnuk (i jak na razie jedyny) u moich rodziców - z mojej ciaży specjalnie się nie ucieszyli (byłam już mężatka ale jeszcze studiowałam i mama bała się, że ciąża mi przeszkodzi w zdobywaniu wykształcenia) ale na punkcie wnuka oszaleli, - u mojej teściowej był to 10 wnuk - więc szału nie było, nie ma i nie będzie, ale widzę że tak samo traktuje wszystkie poprzednie, rok temu pojawił się 12 wnuk i o nim najczęściej mówi, ale w traktowaniu nie widzę różnicy, teściowa nie kupuje wnukom prezentów, nie przynosi czekoladek itd., na urodziny wnuków daje pieniądze - wszystkim taka sama kwota bez znaczenia czy to pierwszy wnuk czy ostatni, czy to 20, 18 czy pierwsze urodziny, natomiast jeśli chodzi o dzieci, to widzę że teściowa jedna ze swoich córek traktuje zdecydowanie lepiej niż pozostałe dzieci
więc moim zdaniem to po prostu indywidualna sprawa

[lemoorka]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;31060134]Wiecie, ja na forum (jeszcze w ciąży będąc wówczas) przeczytałam, że któraś tam usłyszała: wnuczek od córki lepszy, bo na pewno z rodziny, a od syna to cholera wie, czy to jego Tak więc bywa różnie [/QUOTE]

Koza nie bydle synowa nie rodzina

Napisane przez 33owieczka

Życie, nie ma co uogólniać.

Nie ma, ale jakies utarte schematy są

[Glodomorek]

Dla jednych i drugich dziadków to pierwsza wnuczka. Moi rodzice totalna olewka, wnuczka nie istnieje, bo mężatką nie jestem to nie będą się bachorkiem interesować. Będą się zachwycać innymi wnukami (niedługo brat się żeni to i wnuki będą). Ani dzieci ani wnuki sprawiedliwie, po równo traktowane w rodzinie nie były. Za to teściowa oszalała na punkcie wnuczki, świata poza nią nie widzi. Cieszę się, że pozna co to miłość od babci

[Groszek bez Marchewki]

Napisane przez Glodomorek

. Moich rodzice totalna olewka, wnuczka nie istnieje, bo mężatką nie jestem to nie będą się bachorkiem interesować. :

eh...wnuk to wnuk

[lemoorka]

Z zycia mego wzięte

COraz bardziej odczuwam,że wnuk od synowej to gorsza kategoria.

Moje dziecko jest za grube/za chude/ takie jakies marudne/ zle wychowałam, bo lubi byc na rekach i wszystko juz dotykac, a powinno lezec w lozeczku za kratami/ jakies nienormalne ze tylko chce cycka a nie smoczek/i wiele wiele innych.

Mi jest przykro, bo dla kazdej Matki dziecko czy to zdrowe czy chore jest najpiekniejsze na swiecie i najkochansze.

Nie ma to jaki jedna Matka drugiej Matce przywali z kopyta,ze hej

[mamz]

U mnie córka była pierwszą wnuczką zarówno dla moich rodziców jak i dla teściowej. Moja mama straciła głowę dla wnuczki teściowa nie aż tak bardzo. Gdy urodził się syn, to teściowa zachwyca się nim pod niebiosa, mówiąc że jest taki śliczny itp. zupełnie jak jej synuś - jedynak, a mój mąż Wnuczka poszła więc w odstawkę. Jedynie moja mama widzę że stara się wnuki traktować jednakowo, bo nawet mój ojciec popadł w jakieś uwielbienie dla wnuka.

[iizabelaa]

Co do wnuków "od synowej" to moja teściowa ma kilkoro wnucząt,
a najbardziej przezywała narodziny wnuka od synowej,
płakała jak się urodził
poza tym stara się wszystkich równo traktować i choć nie mamy dużo wspólnych tematów to to, że taka jest sprawiedliwa dla wnuków sprawia, że lubię się z nią widywać

Moja mama też widać, że kocha swoje wnuczęta po równo,
ma tylko córki i nasze ciąże przeżywała emocjonalnie bardzo jak i porody

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez lemoorka

Moje dziecko jest za grube/za chude/ takie jakies marudne/ zle wychowałam, bo lubi byc na rekach i wszystko juz dotykac, a powinno lezec w lozeczku za kratami/ jakies nienormalne ze tylko chce cycka a nie smoczek/i wiele wiele innych.

to tak jak u mnie ale przynajmniej sprawiedliwie,drugi wnuczek tez jest nie taki jak powinien byc

[Klarissa]

Moim zdaniem relacja z wnukami zależy ściśle od relacji z rodzicami dziecka. Moja córka jest pierwszą wnuczką w rodzinie tż-ta (więc tutaj nie mam porównania) i drugą wnuczką moich rodziców (mój brat ma też córkę). Moja mama kiedyś sama ze wstydem przyznała, że moja córka jest jej bliższa niż druga wnuczka.

Chociaż ja tego nie rozumiem, to jednak zaobserwowałam na przestrzeni lat w swoich rodzinach zarówno ze strony mamy, taty jak i w rodzinie tż-ta, że na relacje z wnukami ma ogromny wpływ relacja z dziećmi. Wszędzie tam, gdzie ciotki czy wujki słabo dogadywały się ze swoimi rodzicami ich dzieci (wnuki) były na "dalszym planie". Sama miałam w życiu pecha być tą gorszą wnuczką (chociaż w sumie i tak plasowałam się na wysokiej pozycji ) , ale np. moja kuzynka z naszą babcią nie widziała się przez kilka lat, i babci nawet nie obchodziło czy ona żyje w ogóle (stopień pokrewieństwa ten sam), a z kolei nasz kuzyn był jej ukochanym wnuczkiem, którego obsypywała prezentami. No i tak to wyglądało z jednej strony, że kuzyn był do kochania, ja byłam do pochwalenia się przed koleżankami babci (bo "piękna mądra i dobrze się wydała <za mąż>"), a cała reszta jej 6 wnucząt po prostu nie istniała... U drugiej babci podobnie - miała swoją hierarchię ważności wnucząt.

[iizabelaa]

Napisane przez lemoorka

COraz bardziej odczuwam,że wnuk od synowej to gorsza kategoria.

przykre to

[iizabelaa]

Napisane przez lemoorka

a powinno lezec w lozeczku za kratami

chociaż wszystko ma dwie strony ja bym się wkurzyła, gdybyś była moja teściową, i powiedziała, że moje dziecko leży "za kratami" i już byś wnuka nie zobaczyła

moja teściowa nie pozwala sobie krytykować, bo wie, że ja sobie nie pozwolę jak już krytykuje to córki ale wiadomo to inna relacja
choć wiem, że na dużo spraw ma inne zdanie niż ja,
rzadko jak chce "dać radę" to poprzedza to przemową w stylu "ja tylko tak sugeruję ale ty wiesz najlepiej"

ale podejście/miłość do wnuka a odmienne poglądy na temat wychowania to wg mnie 2 różne sprawy,
i u mojej teściowej bardzo to widać, bo aż pieje z zachwytu jak młodą widzi

[stokrotka_to_ja]

U mnie to jest tak,ze jesli nie wychowuję młodej zgodnie z poglądami tesciowej to młoda jest niefajna i koniec. Bo "to takie absorbujące dziecko" , "kiedyś to te dzieci były normalniejsze"

[Klarissa]

Jeszcze jak byłam w ciąży mama powiedziała mi, że najboleśniejszy sposób żeby dopiec jakiejś kobiecie to "uderzyć w jej dziecko". I chociaż mówiła to w zupełnie innym kontekście (to znaczy nie chodziło o rady typu jak dokuczyć koleżance, to raczej było w odniesieniu do mnie, że bardzo się cierpi, gdy ktoś źle mówi o twoim dziecku) to jak się nad tym zastanowię to tylko potwierdza się moja teoria, że babcia powie źle o wnuczku synowej, której nie lubi. Zresztą ja wychodzę z takiego założenia, że jak ktoś darzy mnie sympatią to nie będzie mówił źle o moim dziecku.

[stokrotka_to_ja]

coś w tym jest...
Chociaż u mnie sytuacja sie zmieniła właśnie po urodzenie małej,wczesniej miałam z tesciową dobry,nawet bardzo dobry kontakt.A od porodu jakby szlag to trafił ,juz w pierwszych dniach bylo "połoz ją,nic sie nie stanie jak popłacze" ,"daj butlę" itd. i w zasadzir mozna to olac ...tylko tesciowa znieśc nie mogła,ze robimy po swojemu. Potem problemem stał się brak chrztu,ostatnio moj (nie)powrót do pracy...Mała nie pasuje jej do obrazka wnusi idealnej,co to najpier tylko je i spi ,a pozniej bawi się sama i słodko uśmiecha . I "nie zawraca głowy".

[iizabelaa]

Napisane przez stokrotka_to_ja

U mnie to jest tak,ze jesli nie wychowuję młodej zgodnie z poglądami tesciowej to młoda jest niefajna i koniec. Bo "to takie absorbujące dziecko" , "kiedyś to te dzieci były normalniejsze"

to bardzo niefajnie


i w sumie jak ją odwiedzamy to za bardzo te różnice nie maja kiedy wyjść,
no jak młoda była malutka
moja teściowa nie wiem czemu ma zakodowane w głowie, że dziecko trzeba nosić i chodzić z nim po salonie,
a jak znacznie płakać to jeszcze dodatkowo kołysać,

ja młodej nie nosiłam, więc zawsze jak teściowa ją brała na ręce i z nią chodziła, nie daje boże trzęsła to młoda płakała a ta wtedy jeszcze mocniej nią trzęsła i jeszcze szybciej chodziła i się dziwiła żę nie może jej uspokoić


teraz Iduś jest większa więc już ok