kiedy On ma depresje... ciezko

[flu]

przepraszam. nie wiem czy taki temat byl i czy zakladam go we wlasciwym miejscu. ale po prostu zastanawiam sie czy ktos znajduje lub kiedys znalazl sie w podobnej sytuacji...
otoz. jest mi cholernie ciezko. jestem z moim chlopakiem od przeszlo czterech miesiecy. to cudowny czlowiek i nigdy nikogo tak doglebnie nie pokochalam. uczynil mnie tak szczesliwa iz nauczylam sie plakac z powodu szczescia. bylo cudownie a ja.. boze po raz pierwszy myslalam ze to wlasnie Ten. po raz pierwszy widzialam kogos w swojej przyszlosci choc do tej pory zawsze ograniczalam sie do terazniejszosci. zylam w zupelnie innym swiecie. on uczynil mnie lepsza. bylo wspaniale. bylo. nagle cos sie wydarzylo. zalamal sie. odcial sie zupelnie. ode mnie. od wszystkich. to byl dla mnie dramatyczny okres. nie chcial ze mna rozmawiac wiec nie wiedzialam czy chodzi o mnie czy o cos zupelnie innego. pewnego dnia powiedzial 'poczekaj'. i wtedy na nowo rozblysnal we mnie plomien nadziei. wrocil. nie bylo juz tak jak przedtem ale wazne ze znow byl. myslalam ze to kwestia czasu. potem zdarzylo sie cos absurdalnego. pojawil sie ktos kto postanowil zniszczyc wszystko w co wierzylam odebrac mi wszystkie wspomnienia. prawie mu sie udalo. jednak gorace uczucie i zaufanie dalo mi sile. wszystko skonczylo sie w miare dobrze. oczywiscie zadra pozostala i tkwi caly czas. pomyslalam wtedy ze dwa razy prawie stracilam kogos kto jest dla mnie tak wazny. i wtedy uswiadomilam sobie ze ja go naprawde kocham. szczerze i niezaprzeczalnie. myslalam ze juz sie wszystko ulozy ze wreszcie znow pojawilo sie slonce. a jednak..

jego chroniczny smutek. i moj zal. ze wszystko sie zmienilo. za tak brakuje mi jego czulosci ktorej dawka tak sie zmniejszyla. i zapytalam czy chodzi o mnie. czy mu zalezy. czy jest pewien. nie odpowiedzial. zabolalo. potwornie. zapytalam co dalej. po dlugim milczeniu uslyszalam ze to depresja. dosyc ciezka. wiedzialam czulam ale gdy to powiedzial.. tulenie zajelo duzo czasu. slowa ze przy nim jestem caly czas. bo jestem. ale juz nie mam sily. nie wiem jak sobie z tym radzic. nie potrafie go opuscic bo tak to jest wlasnie milosc. ale ja rowniez cierpie. bo nawet nie wiem czy on mnie potrzebuje. nie wiem co spowodowalo tak drastyczne zmiany. chce byc przy nim ale nie wiem czy dam rade. nie wiem co zrobic by wytrzymac. i czy to sie kiedykolwiek skonczy. jestem mloda mam 20 lat a teraz nic nie jest w stanie mnie naprawde ucieszyc. nic nie daje mi prawdziwej radosci gdyz caly czas mysle o nim. boli mnie ze nie wiem czy potrafie i moge mu pomoc. wiadomo ze szczera rozmowa z nim to teraz kompletny absurd.

dlatego prosze o odzew i jakies zainteresowanie osob ktore znaja lub sa w stanie wyobrazic sobie jak trudn normalnie zyc gdy ta ukochana osoba stracila wiare we wszystko. gdy caly swiat stracil dla niej kolory. gdy dusza boli ja tak bardzo..

[martinka_m]

czy ta depresja zostala stwierdzona u specjalisty? byl u psychologa, psychiatry? leczy sie ? bo jezeli to cos powaznego to sami sobie nie poradzicie jak dlugo trwa u niego ten smutek? moze to tylko chwilowe obnizenie nastroju? moze ma duzo stresow w szkole, pracy?

[m0n!k@]

ja Cie rozumiem, ale tylko w pewnym sensie (tzn on nie ma depresji, ale cos jest nie tak;/) i tez nie wiem co robic...
moge Cie tylko pocieszyc, ze moze jakos sie ulozy :glaszcze:
moze sprobuj z nim pojsc do psychologa skoro to depresja...??

[Agatkia]

Mysle, ze psycholog to najlepsze rozwiazanie zarowno dla niego, dla Was i dla Ciebie. Bo ta choroba dotyka nie tylko samego chorego ale jego bliskich. Te najlepsze rozwiazania sa zwykle na wyciagniecie reki- jesli nie ten psycholog to nastepny. Czlowiek czasami tak glupio wierzywe wlsane mozliwosci i broni sie przed ludzmi- specjalistami, ktorzy moga mu pomoc...

[karolinkamalinka]

Skąd on wie,że to depresja? Miał już takie stany w przeszłości ? Leczył się zanim go poznałaś? Cztery miesiące to za krótko, żeby kogoś poznać i w związku jest to też początek, czas zauroczenia, uniesienia i swego rodzaju zachwytu nowym partnerem. Nie chciałabym Cię urazić ani bagatelizowac Twoich uczuć, ale moim zdaniem trudno kogoś głęboko pokochać w cztery m-ce, można bardzo się kims zauroczyć i bardzo pragnać z kimś być. Z tego co piszesz u Was w ciągu tego krótkiego czasu zdąrzyło się wydarzyć dużo bolesnych rzeczy. Piszesz o nich dość ogólnikowo, ale moim zdaniem to są dla Ciebie sygnały ostzregawcze. Może to jest ktoś, kto nie potrafi budowac stabilnego i trwałego związku, bo rozumiem, że o taki Ci chodzi. Jeśli ona ma problem ze sobą, jeśli faktycznie jest to depresja to zapewniam Cię (wiem to z doświadczenia) on nie poradzi sobie z tym sam. A Ty nie jesteś w stanie mu pomóc . Terapia to konieczność w takich sytuacjach, a wtedy możesz być dla niego wsparciem.

[flu]

pytacie czy byl u specjalisty czy sie leczy. owszem. mi tez do konca nie zgadza sie to z ogolnym pojeciem depresji. bo w koncu mimo tego okresu kiedy zupelnie sie odizolowal teraz ze mna sie widuje. choc tylko ze mna. i sa te momenty kiedy potrafi byc wesoly, zabawny. choc za moment to gasnie.

co do uczuc. kiedys bylam osoba zupelnie niezdolna do czegos glebszego. nie wierzylam ze moge kogos pokochac. ale.. to wlasnie te zle chwile bardzo duzo mi uswiadomily. moze faktycznie sie myle. ale moze jednak nie...

[***luna]

flu depresja jest chorobą, którą mozna leczyc. Farmakologicznie i przez psychoterapię. Może pójdziecie razem do lekarza i porozmawiacie...
dobrze,że on ma Ciebie., ale pamiętaj musisz też o siebie dbac by miec siłę, by umiec się cieszyc światem

[karolinkamalinka]

Napisane przez flu

pytacie czy byl u specjalisty czy sie leczy. owszem. mi tez do konca nie zgadza sie to z ogolnym pojeciem depresji. bo w koncu mimo tego okresu kiedy zupelnie sie odizolowal teraz ze mna sie widuje. choc tylko ze mna. i sa te momenty kiedy potrafi byc wesoly, zabawny. choc za moment to gasnie.

co do uczuc. kiedys bylam osoba zupelnie niezdolna do czegos glebszego. nie wierzylam ze moge kogos pokochac. ale.. to wlasnie te zle chwile bardzo duzo mi uswiadomily. moze faktycznie sie myle. ale moze jednak nie...

Flu nie chciałam zasugerować,że mylisz się w swoich uczuciach, ale uważam,że są one takie "świeże", co może trochę przeszkadzać w ocenie sytuacji. Wiesz, ludzie, którzy cierpią na depresję mogą mieć tzw. dobre okresy, ale depresja (czy też jakies inne zaburzenie) może powracać, szczególnie nie leczona. Ja bym nie bagatelizowała sytaucji.

[kinnka]

jeśli to depresja, to pomóc może mu tylko specjalista. jeśli nie będzie chciał się leczyć, nie pomożesz mu w żaden sposób.
powinnaś być dla niego wsparciem, pocieszycielem, podporą i iskierką nadziei, ale uda się to tylko wtedy, jeśli on b ędzie miał wolę wyjścia z choroby, leczenia.
i nie zapominaj w tym wszystkim o sobie. masz być jego promyczkiem, a nie towarzyszem niedoli. niepozwól, żeby i Ciebie depresja dopadła.

jeśli on nie chce się leczyć (a ma do tego podstawy, bo już wie, co go dopadło) daj sobie spokój. wiem, że to brutalne, ale prawdziwe. jemu nie pomożesz, a sobie zaszkodzisz.
chodzi mi oczywiście o sytuację, gdzie on stanowczo nie chce, a nie waha się, zastanawia, lub ma obaway i wątpliwości w związku z podjęciem leczenia. bo w takim przypadku, trzeba go pomalutku przekonać...

[flu]

dziewczeta dziekuje wam bardzo za rady ale.. napisalam ze sie leczy. wiec nie wysylajcie go do specjalisty skoro on juz sam do tego doszedl
dlatego mam nadzieje ze skoro podjal ten krok to wszystko jest na dobrej drodze. duzo o tym myslalam i postanowilam mimo wszystko byc caly czas obok. z nim i dla niego. byc moze kiedys bede tego zalowala ale chyba wlasnie na tym to polega. gdy ktos jest bardzo wazny.. wiem ze to potrwa i na pewno nie raz dopadnie mnie zupelne zwatpienie i zal. ale kurcze nie moge go zostawic. nie w takich chwilach.

dziekuje wam

[KNR]

wyczytałem że widuje sie tylko z Tobą
wg mnie to ważny znak że jesteś kimś ważnym w jego życiu
I sądze że jest Ci naprawde wdzięczny za to że jesteś przy nim cały czas wręcz jestem tego pewien. Dlatego Bądź silna i wspieraj go dalej. Gdzieś kiedyś usłyszałem ważne zdanie "Dobre uczynki wracają do nas" i wierze że niebawem uda sie z tego wyjść i bedzie dobrze!!

[Amelia_bm]

Napisane przez flu

dziewczeta dziekuje wam bardzo za rady ale.. napisalam ze sie leczy. wiec nie wysylajcie go do specjalisty skoro on juz sam do tego doszedl
dlatego mam nadzieje ze skoro podjal ten krok to wszystko jest na dobrej drodze. duzo o tym myslalam i postanowilam mimo wszystko byc caly czas obok. z nim i dla niego. byc moze kiedys bede tego zalowala ale chyba wlasnie na tym to polega. gdy ktos jest bardzo wazny.. wiem ze to potrwa i na pewno nie raz dopadnie mnie zupelne zwatpienie i zal. ale kurcze nie moge go zostawic. nie w takich chwilach.

dziekuje wam

I tego się trzymaj, bo jesteś mu bardzo potrzebna

Całkiem niedawno przeżyłam chyba najgorsze 4 miesiące mojego życia. Odsunęłam się od wszystkich. Nie było nikogo, nikt mi nie chciał pomóc. Jeszcze słyszałam "sama musisz sobie z tym poradzić". Teraz wiem, że ucieczka to wołanie o pomoc... Z jednej strony uciekałam od ludzi, a z drugiej bardzo ich potrzebowałam. Taki bolesny paradoks...

Trzymaj się kochana, bo taki człowiek jak Ty to cenny skarb

[flu]

naprawde dziekuje za te slowa. to niesamowite ze wypowiedzi calkiem obcych ludzi moga tak podniesc na duchu. swoja droga nie wiem jak bym to wszystko zniosla gdyby nie moi przyjaciele znajomi..

kiedys powiedzial mi 'jestes moim swiatlem'. i chce byc nim nadal.

[Beatka212]

Napisane przez flu

(...)

kiedys powiedzial mi 'jestes moim swiatlem'. i chce byc nim nadal.

To jest takie piękne co napisałaś

Dobrze Cię rozumiem, każda kobieta szuka w mężczyźnie oparcia, ciepła żeby ją wsperał i był dla niej pomocą i radością, ciężej jest kiedy to my musimy być dla naszych mężczyzn główna podporą ale przecież to też daje radość kiedy możemy pomagać i być światłem dla osoby którą się kocha...

Myślę że takie czyny zawsze wracają do nas i wierzę że kiedyś napiszesz nam że wszystko się wam ułożyło i tworzycie cudowny związek


Mój ukochany ma cukrzycę i bardzo często odbija się to na jego zdrowiu i samopoczuciu, (kiedy ma wysokie cukry wtedy najczęściej wiąże się to ze złym humorek,"dołami" narzekaniem i brak wiary w siebie i w innych.i nie mogę go za to obwiniać, jego organizm zazwyczaj tak po prostu reaguje) nigdy nie wiem czy wróci z uśmiechem na ustach czy ze smutną miną i wtedy choćby nie wiem jakby mi źle było muszę być przy nim i razem z nim to przechodzić.

Wiem że że go kocham i chcę być razem z nim do końca życia,dlatego uczę się być dobra i wyrozumiała dla niego...I tobie też tego życze