Instynkt macierzyński:) Czyli wszystko o dzieciach:)

[Sarrai]

W wieku od 17 dp 19 lat zajmowałam się codziennie po parę godzin po szkole dzieckiem mojej siostry. Moja siostra po roku od porodu wróciła do pracy, przywoziła córkę do mojej mamy o 7 rano, odbierała ją przed 19 ja wracalam ze szkoły o 15, mama o 15:30 szła do swojej pracy, na swoje pół etatu.. Kasa dodatkowa zawsze się w domu przydała, więc zbyt wielkiego wyboru co do spędzania czasu po szkole nie miałam..Więc zostawałam z dzieciakiem całkiem sama.

No niby fajnie, pieluchy, spacerki, wózeczek, zima przyszły - saneczki.
Dziecko jak trafiło w moje ręce miało wtedy rok.
I teraz.. po tych paru latach pojawiają się we mnie wewnętrzne dylematy..
nie wiem.. Nie wyobrażam sobie nie posiadania własnego dziecka. Bardzo bym chciała mieć własne - kiedyś, w przyszłości - ale z drugiej strony ogarnia mnie chwilami wielka niechęć do dzieci. Może nawet nie tyle co ogarnia, ale mam w sobie jej wielkie pokłady

Moja wspomniana wyżej siostrzenica ma teraz 5 lat, czasem się z nią widuję, oczywiście czuję się z nią związana emocjonalnie, zresztą Mała i tak twierdzi, że najbardziej na świecie kocha ciocię a nie rodziców ale.... jak sobie pomyślę, ze trzeba się z nią pobawić lalkami, potarzać się na dywanie, obejrzeć jakąś bajkę na mini-mini, pójść pozbierać kasztany, posiedzeić z nią na kompie to.... po prostu tak okropnie tego nie chcę, czuję wyrzuty sumienia, ale to dziecko mnie męczy, nudzi!
Nie wiem czy jest to spowodowane tym, że byłam niejako 'zmuszana' do zajmowania się nią w przeszłości
(młoda byłam, głupia, nieasertywna, chciałam sprawić przyjemność mamie - teraz już bym się nie dała tak wrobić)..

Dlatego nie wiem, jak to będzie w przyszłości z tym moim instynktem. Tak, chciałabym mieć dziecko, jednak to jeszcze nie jest na pewno ten moment i w chwili obecnej takiej potrzeby nie mam i ciekawa jestem, czy kiedykolwiek ją poczuję

[arisa]

Ja instynkt juz u siebie czuję od dłuższego czasu, ale nie w stosunku do cudzych dzieci. One mnie po prostu bardzo irytują, zwłaszcza jak wyją pod oknem mi. Jednak ze swoim dzieckiem, wiadomo, jest trochę inaczej. I bardzo już bym chciała mieć.

[nunny]

Jak czytam to co piszecie to wydaje mi sie ze ja jestem jakas inna Jakis czas temu, ok. 3-4 lata temu czułam cos takiego ze fajnie byloby miec takiego swojego brzdaca Moze to przez to ze moj mlodszy brat byl wtedy malutki i zajmowalam sie nim odsyc czesto. A teraz kompletnie nic! Mysle nawet ze wlasciwie to moglabym dzieci w ogole nie miec i zyc sobie spokojnie z TŻ Dziwne, prawda? Aha, dodam ze w tym roku koncze 22 lata

[2018070520180950]

ja mam 20 lat i kazdy sie na mnie patrzy O.o ze jestem jakas uposledzona jak mowie ze ja bym nie byla zla jakbym wpadla czy cos i "chyba zartujesz?!" :\

[Lexie]

Napisane przez nunny

Jak czytam to co piszecie to wydaje mi sie ze ja jestem jakas inna Jakis czas temu, ok. 3-4 lata temu czułam cos takiego ze fajnie byloby miec takiego swojego brzdaca Moze to przez to ze moj mlodszy brat byl wtedy malutki i zajmowalam sie nim odsyc czesto. A teraz kompletnie nic! Mysle nawet ze wlasciwie to moglabym dzieci w ogole nie miec i zyc sobie spokojnie z TŻ Dziwne, prawda? Aha, dodam ze w tym roku koncze 22 lata

Czemu dziwne? Nie ma obowiązku posiadania dzieci i wiele jest osób które nie chcą dzieci wcale albo przynajmniej przez najbliższe 10 lat
Akurat tutaj trafiłaś na taki wątek, gdzie piszą osoby, które poczuły ten "instynkt", ale są inne, gdzie się wypowiadały dziewczyny, które właśnie nie mają na potomstwo ochoty, a inni patrzą na nie jak na wariatki i rzucają teksty w stylu "młoda jesteś, zmienisz zdanie"

Poza tym masz 21 lat i uważasz, że to dziwne, że nie chcesz dzieci?

[nunny]

Hmm... Dziwne jest to że kiedyś inaczej o tym myślałam, gdyby wtedy akurat wydarzyla sie taka sytuacja ze zaszlabym w ciaze bylabym chyba nawet szczesliwa a teraz jakoś mi się to odmieniło I to bylby dla mnie wielki problem :/ A wydaje mi sie ze powinno byc odwrotnie... Jesli juz mowimy o instynkcie macierzynskim to "teoretycznie" powinien sie on ujawnic w miare jak kobieta jest starsza...

[Kira87]

Napisane przez nunny

Hmm... Dziwne jest to że kiedyś inaczej o tym myślałam, gdyby wtedy akurat wydarzyla sie taka sytuacja ze zaszlabym w ciaze bylabym chyba nawet szczesliwa a teraz jakoś mi się to odmieniło I to bylby dla mnie wielki problem :/ A wydaje mi sie ze powinno byc odwrotnie... Jesli juz mowimy o instynkcie macierzynskim to "teoretycznie" powinien sie on ujawnic w miare jak kobieta jest starsza...

No właśnie- "teoretycznie", a często jest wręcz odwrotnie.
Im kobieta starsza, tym bardziej świadoma, więc nie raz w wieku nastoletnim podchodzi "na luzie" do kwestii ewentualnego macierzyństwa, bo nie zdaje sobie w pełni sprawy z (że tak się wyrażę) rangi sprawy i zwraca uwagę głównie na pozytywne aspekty bycia mamą.

Ja miałam podobnie jak Ty.

[marchewkowe pole]

dzieci mnie krępują nie potrafię się z nimi spontanicznie bawić, ciągle się boję, że zrobię coś nie tak i ich nieprzewidywalnych reakcji

nie wiem jeszcze czy będę chciała dzieci czy nie, nie będę się zarzekać ale wbrew mądrym radom 18-24 lata to j raczej wybiorę późne macierzyństwo

i tak mam jakieś wrażenie że ci co mówią że nie chcą dzieci bo boją się odpowiedzialności okazują się lepszymi rodzicami, bardziej zdają sobie sprawę ze wszystkiego co jest związane z rodzicielstwem, w przeciwieństwie do entuzjastów którzy widzą słodkie "dzieciątko" (co za nazwa :P) które można stroić w śliczne ciuszki i malutkie buciczki, a słowo "dziecko" konotuje im się tylko i wyłącznie z niemowlakiem, ewentualnie kilkulatkiem, ale już nie z upartym 10latkiem i zbuntowanym pryszczatym 15latkiem. Jak mówią że chcą mieć dziecko, to mają na myśli coś, co się urodzi i mogłoby w pewnym momencie przestać rosnąć.
I nie rozumiem kogoś kto mówi że w wieku 20kilku lat twierdzi że by już chciał dziecko (nie tyle "marzył sobie"), nie mając własnego kąta, dochodów, niczego.

[paula78]

Napisane przez nunny

Jesli juz mowimy o instynkcie macierzynskim to "teoretycznie" powinien sie on ujawnic w miare jak kobieta jest starsza...

instynkt to cos bardzo pierwotnego wiec ujawnia sie kiedy nasz organizm biologicznie jest idealny do ciąży a jest to w wieku 18 -25 .
tylko oprocz ciala gotowego do ciazy mamy jeszcze rozum .

potrzeba opiekowania sie jest w kobietach do starosci stąd najpierw dzieci potem wnuki.

wy sie martwicie ,ze ktos się dziwi ze 20 latka nie chce miec dzieci ,pomyslcie jak reaguja ludzie gdy 32 latka majace 1 dziecko mowi ze nie chce kolejnych bo:
a-juz bylby czas na drugie i
b- miec jedynaka ?egoistę ?

[Lexie]

Napisane przez paula78

wy sie martwicie ,ze ktos się dziwi ze 20 latka nie chce miec dzieci ,pomyslcie jak reaguja ludzie gdy 32 latka majace 1 dziecko mowi ze nie chce kolejnych bo:
a-juz bylby czas na drugie i
b- miec jedynaka ?egoistę ?

Ludzie ro mają tupet, naprawdę Niech sami płodzą, jak im mało dzieci na świecie, a nie innym w macicę zaglądają.

[marchewkowe pole]

Napisane przez paula78

miec jedynaka ?egoistę ?

o argument że jedynak to będzie egoista więc trzeba mu zrobić rodzeństwo żeby przypadkiem mu za ciepło w tyłek nie było i za dobrze- to mnie rozwala

[TmargoT]

Napisane przez paula78

Niesmiało wetnę się w ten sielski anielski obraz bobasa .

Bobas (krótko jest bobasem ) dorasta,choruje ,kosztuje ,pyskuje i
ciązy na odpowiedzianosci do konca życia,zmienia życie,wymaga czasu,wyrzeczeń i nie ma cienia gwarancji ,że inwestycja kiedykolwiek się zwróci. *





*prosze potraktowac to z przymrużeniem oka

-czy ty musisz sprowadzac wszystkich do parteru?

hmmm-instynkt macierzyński.to są emocje związane z chęcią posiadania dziecka.
wstyd się przyznać,ale to było tak dawno,że nie pamiętam.
moge powiedzieć,czym jest syn dla mnie dziś.

mój syn jest dla mnie wszystkim.dla niego warto żyć,warto wstawac i uśmiechac się.jest moją podpora i takim skarbem.oddałabym dla niego własne zycie bez zastanowienia.**


**prosze nie wyciągać z mojej wypowiedzi patologi,bo tylko takimi słowami moge go opisać.nie jestem nadopiekuńcza matką,ktora dusi go swoją milością.

ZAGUBIONA-ale cię wzięło z tymi wątkami

[paula78]

Napisane przez lexie

Ludzie ro mają tupet, naprawdę Niech sami płodzą, jak im mało dzieci na świecie, a nie innym w macicę zaglądają.

i jeszcze ,że to smutno i ,że to taka nie do końca rodzina ,no i że opieka nad rodzicami spanie na 1 dziecko.

i nie przyjdzie im do głowy,że może to być cos bardziej delikatnego niż zwykły egoizm/wygoda rodzicow.

[Neciak89]

Napisane przez TmargoT

ZAGUBIONA-ale cię wzięło z tymi wątkami

Ja Ci mówię, że to sesja

[zagubiona89r]

Napisane przez Neciak89

Ja Ci mówię, że to sesja

Kurcze... Chyba masz rację Albo się uczę, albo czytam wizaż A czasami jedno i drugie

[ananke_2]

Napisane przez zagubiona89r

Czyżby obudził się we mnie instynkt macierzyński? Jeśli tak to musi jeszcze troszkę poczekać.

A jak to u was było?? Mam koleżankę, która twierdzi, że nigdy dzieci mieć nie chce, że nie lubi dzieci. Czasami się wspólnie zastanawiamy czy takie nastawienia się z czasem zmieniają. Jak myślicie?

Hmmm, ja mam za tydzien termin porodu i dziwnie mi, bo nigdy nie chcialam za bardzo miec dzieci.

Napisane przez paula78

Niesmiało wetnę się w ten sielski anielski obraz bobasa .

Bobas (krótko jest bobasem ) dorasta,choruje ,kosztuje ,pyskuje i
ciązy na odpowiedzianosci do konca życia,zmienia życie,wymaga czasu,wyrzeczeń i nie ma cienia gwarancji ,że inwestycja kiedykolwiek się zwróci. *





*prosze potraktowac to z przymrużeniem oka

No wlasnie.

Napisane przez lexie

Mnie generalnie dziwi, jak kogoś (kogokolwiek) NIE przeraża. Odpowiedzialność, ryzyko, do tego świat jest jaki jest, a bywa dość paskudny nawet dla dziecka. Problemy, choroby, błędy/porażki wychowawcze i mierzenie się z nimi... Można chcieć, ale żeby nie bać się tego wszystkiego - dziwne

Dokladnie, od poczatku ciazy staram sie uporac z tym strachem.

Napisane przez Funieczka

Nienawidziłam dzieci. Nie znosiłam i omijałam szerokim łukiem czy to niemowlaki czy starsze. Nawet decydując się na własne dziecko nie wiedziałm jak to będzie z tą miłością macierzyńską.
Obecnie mam syna 1,5 roku. Dzieci nie znosze jak dawniej, ale za nim skoczyłabym w ogień. I jestem zaskoczona, że mozna kogoś az tak mocno kochać

Dzieki ci kobieto za tego posta. Wiec jest dla mnie nadzieja . Juz zreszta teraz nastawienie mi sie troche zmienilo (inaczej bym chyba zwariowala), ale pamietam jak na poczatku ciazy zrobilam sobie liste "plusy i minusy posiadania dziecka". Minusow mialam chyba kilkanascie, a plusow... zadnego. Bo "szklanka wody na starosc" to zaden plus dla mnie. I troche mnie martwi, ze do dzisiaj sumie nie widze plusow posiadania dziecka. Juz nie mysle, ze to taka tragedia, ale cos pozytywnego...?

Dlaczego chcecie miec dzieci? Mozecie podac konkretne powody? Pozytywy bycia rodzicem? Na serio pytam. Moze pomozecie mi byc bardziej na plus.

[marchewkowe pole]

Napisane przez ananke_2

Dlaczego chcecie miec dzieci? Mozecie podac konkretne powody? Pozytywy bycia rodzicem? Na serio pytam. Moze pomozecie mi byc bardziej na plus.

dla mnie chyba jedynym prawdziwym powodem jest to, ze można takie dziecko kochać. spełniać właśnie potrzebę dawania miłości. bo innych rzeczy nie można być pewnym.

[TmargoT]

Napisane przez ananke_2

Hmmm, ja mam za tydzien termin porodu i dziwnie mi, bo nigdy nie chcialam za bardzo miec dzieci.



No wlasnie.



Dokladnie, od poczatku ciazy staram sie uporac z tym strachem.



Dzieki ci kobieto za tego posta. Wiec jest dla mnie nadzieja . Juz zreszta teraz nastawienie mi sie troche zmienilo (inaczej bym chyba zwariowala), ale pamietam jak na poczatku ciazy zrobilam sobie liste "plusy i minusy posiadania dziecka". Minusow mialam chyba kilkanascie, a plusow... zadnego. Bo "szklanka wody na starosc" to zaden plus dla mnie. I troche mnie martwi, ze do dzisiaj sumie nie widze plusow posiadania dziecka. Juz nie mysle, ze to taka tragedia, ale cos pozytywnego...?

Dlaczego chcecie miec dzieci? Mozecie podac konkretne powody? Pozytywy bycia rodzicem? Na serio pytam. Moze pomozecie mi byc bardziej na plus.

jesli sama nie odczujesz potrzeby posiadania dziecka,to nikt ci w tym nie pomoże.
dzieci się nie hoduje i nie porzuca jeśli nie będa odpowiadać-to nie zabawki.

[Lexie]

Napisane przez ananke_2

Dlaczego chcecie miec dzieci? Mozecie podac konkretne powody? Pozytywy bycia rodzicem? Na serio pytam. Moze pomozecie mi byc bardziej na plus.

Nie wiem czy to Ci coś pomoże,ale dla mnie plusem posiadania dziecka jest to, że można patrzeć na jego rozwój. Jestem trochę psychologicznie skrzywiona ze względu na studia i mnie dzieci (tak ogólnie) interesują pod takim mniej więcej kątem. To bardzo fascynujące. Ile takie dziecko się uczy, ile czynności opanowuje, jak próbuje różnych rzeczy.

No i jeszcze można próbować je wychować "po swojemu", wiadomo, ze rodzic ma szansę wpojenia pewnych rzeczy i bardzo wiele od niego zależy, szczególnie na początku, zanim dzieciak pójdzie do szkoły i go rówieśnicy skrzywią

[ananke_2]

Napisane przez TmargoT

jesli sama nie odczujesz potrzeby posiadania dziecka,to nikt ci w tym nie pomoże.
dzieci się nie hoduje i nie porzuca jeśli nie będa odpowiadać-to nie zabawki.

Problem polega na tym, ze ja to dziecko za tydzien, dwa bede miala. I doskonale zdaje sobie sprawe, ze to nie zabawka - dlatego tak sie boje rodzicielstwa. Bo chce dobrze wychowac moje dziecko, chce, zeby czulo sie kochane i szanowane, a raczej - innej opcji nie biore pod uwage.
Ja sie po prostu teoretycznie zastanawiam co kieruje ludzmi, ktorzy chca miec dziecko. Bo ja nie chcialam - i zdaje sobie sprawe, ze to moja "niepelnosprawnosc" i moj problem, ze nie potrafie sobie wyobrazic tego "chcenia". I uwierz, ze jest mi z tym bardzo ciezko z racji mojej sytuacji.

[marchewkowe pole]

Napisane przez ananke_2

Problem polega na tym, ze ja to dziecko za tydzien, dwa bede miala. I doskonale zdaje sobie sprawe, ze to nie zabawka - dlatego tak sie boje rodzicielstwa. Bo chce dobrze wychowac moje dziecko, chce, zeby czulo sie kochane i szanowane, a raczej - innej opcji nie biore pod uwage.
Ja sie po prostu teoretycznie zastanawiam co kieruje ludzmi, ktorzy chca miec dziecko. Bo ja nie chcialam - i zdaje sobie sprawe, ze to moja "niepelnosprawnosc" i moj problem, ze nie potrafie sobie wyobrazic tego "chcenia". I uwierz, ze jest mi z tym bardzo ciezko z racji mojej sytuacji.

nie będę Ci mówić że samo Ci to przyjdzie bo wszyscy tak mówią ale czasem nie przychodzi.
ale myślę, że dasz sobie radę( ze względu na to, co pogrubione), znajdziesz w swoim dziecku coś, co sprawi, że zrozumiesz dlaczego inni "chcą". nie wiem czy to chcenie to takie ważne jest- opiera się zwykle na wyobrażeniach, które mijają się potem z prawdą, lepiej się pozytywnie rozczarować

[marta6704]

Instynktu jeszcze nie mam ( mam 20 lat), ale o dzieciach wiem mnóstwo ( mam 11 lat młodszego brata i praktycznie pomagałam i pomagam wychowywać tego potworka - którego kocham jak nikogo innego i to mnie przeraża)

A przeraża dlatego, że nie wiedziałam, że tak mocno można pokochać swojego brata, więc naprawdę nie mogę wyobrazić sobie jak wyglądać będzie miłość do własnego dziecka.
Boję się, że bedę nadopiekuńcza i boję się, że takim czymś skrzywdzę swoje dziecko no i ta odpowiedzialność za nie.

Dlatego wiem ,ze umiem zająć się czyimś dzieckiem, lubię je ( mam kilkoro małych dzieciaków w rodzinie, w tym dwie chrześniaczki jedna 5 lat, druga 8 miesięcy), ale tak naprawdę teraz bym nie byłam gotowa na takiego malucha.

Za to za kilka lat( pewnie jeszcze przed 30) kiedy bedę miała lepsze warunki niż teraz to napewno dałabym radę sprostać takiej odpowiedzialności

[charliee]

Ja to jestem chyba jakąś nietypową dziewczyną (choć osobiście uważam, że jestem normalna ) bo ja naprawdę nie lubie dzieci i nie chcę ich mieć. Niemowlaki budzą we mnie jakieś dziwne uczucia, może to nie wstręt ale coś w tym stylu, no denerwują mnie, drażnią i już, ale co ja na to poradzę, tak po prostu mam Starsze dzieci jeszcze ujda, ale jakoś nie mam do nich podejścia i ochoty na zabawę z nimi.
Jak mam spędzić czas w towarzystwie siostrzenic mojego Tż, takich małych dziewczynek to się stresuję, bo mnie nie bawią te ich teksty, wygłupy, a poza tym obie (4 lata i 5) za każdym razem jak je widzę to zawsze (!) na dzieńdobry pytają o przywiezione prezenty No i zresztą jak wszystkie inne osoby, tylko - masz prezent dla nas prezent? co kupiłaś/kupiłeś dla mnie? Eh, sama byłam dzieckiem, ale jak już kogoś męczyłam takimi pytaniam to tylko rodziców, a nie wszystkich dookoła.

Mam 25 lat, za 11 miesiecy stuknie mi 26 i kurczę niby powinnam już niedługo o tym myśleć, ale ja naprawdę wolałabym nie mieć dzieci i kurcze tylko jak powiedzieć o tym mężczyźnie z którym jestem ponad 2 lata i który dzieci chce mieć? Druga rzecz, że nie wiem jeszcze na sto proc, czy to ten mężcyzna, bo dosyć często się kłócimy i na razie o ślubie nie myślę (nie wiem jak on, ale raczej też nie), tym bardziej o dzieciach na razie nie ma mowy.

A w ogóle to moi rodzice to uważają mnie za cudaka,bo nie chcę dzieci...

[TmargoT]

Napisane przez ananke_2

Problem polega na tym, ze ja to dziecko za tydzien, dwa bede miala. I doskonale zdaje sobie sprawe, ze to nie zabawka - dlatego tak sie boje rodzicielstwa. Bo chce dobrze wychowac moje dziecko, chce, zeby czulo sie kochane i szanowane, a raczej - innej opcji nie biore pod uwage.
Ja sie po prostu teoretycznie zastanawiam co kieruje ludzmi, ktorzy chca miec dziecko. Bo ja nie chcialam - i zdaje sobie sprawe, ze to moja "niepelnosprawnosc" i moj problem, ze nie potrafie sobie wyobrazic tego "chcenia". I uwierz, ze jest mi z tym bardzo ciezko z racji mojej sytuacji.

to trochę zmienia postać rzeczy.
nie wiem, co teraz czujesz do tego dziecka,ktore nosisz.odpowiedz sobie na te pytania i pomnóż to razy dwa,wtedy wyjdzie ci to co poczujesz,kiedy go zobaczysz.

tak mnie nieraz nachodziła myśl związana z noworodkami.
ogólnie są paskudnymi opuchniętymi potworkami,ale dla matek to najcudowniejsze stworzenia na świecie.na tym polega miłość matki do dziecka.
inna sprawa to wychowanie.
to jest zależne w dumej mierze co wyniosłas z domu rodzinnego.czasem nie chce się powielać pewnych zachowań,jednak w niewielkiej ilości przedostają się do wychowania swojego dziecka.
to złożnony proces i trudno powiedziec i radzić.na to nie ma złotego środka.
ja często powtarzam: traktuj innych tak,jakbyś chciała,aby ciebie traktowano.
(wymagasz szacunku-daj go innym,chcesz być kochaną-kochaj innych)

[marchewkowe pole]

Napisane przez charliee

Ja to jestem chyba jakąś nietypową dziewczyną (choć osobiście uważam, że jestem normalna ) bo ja naprawdę nie lubie dzieci i nie chcę ich mieć. Niemowlaki budzą we mnie jakieś dziwne uczucia, może to nie wstręt ale coś w tym stylu, no denerwują mnie, drażnią i już, ale co ja na to poradzę, tak po prostu mam Starsze dzieci jeszcze ujda, ale jakoś nie mam do nich podejścia i ochoty na zabawę z nimi.
Jak mam spędzić czas w towarzystwie siostrzenic mojego Tż, takich małych dziewczynek to się stresuję, bo mnie nie bawią te ich teksty, wygłupy, a poza tym obie (4 lata i 5) za każdym razem jak je widzę to zawsze (!) na dzieńdobry pytają o przywiezione prezenty No i zresztą jak wszystkie inne osoby, tylko - masz prezent dla nas prezent? co kupiłaś/kupiłeś dla mnie? Eh, sama byłam dzieckiem, ale jak już kogoś męczyłam takimi pytaniam to tylko rodziców, a nie wszystkich dookoła.

Mam 25 lat, za 11 miesiecy stuknie mi 26 i kurczę niby powinnam już niedługo o tym myśleć, ale ja naprawdę wolałabym nie mieć dzieci i kurcze tylko jak powiedzieć o tym mężczyźnie z którym jestem ponad 2 lata i który dzieci chce mieć? Druga rzecz, że nie wiem jeszcze na sto proc, czy to ten mężcyzna, bo dosyć często się kłócimy i na razie o ślubie nie myślę (nie wiem jak on, ale raczej też nie), tym bardziej o dzieciach na razie nie ma mowy.

A w ogóle to moi rodzice to uważają mnie za cudaka,bo nie chcę dzieci...

jak czujesz że nie chcesz to niech tak będzie i już. gdyby w przyszłości ktoś Cię naciskał na ciążę, nie daj się "zmusić" do dzieci wbrew sobie bo możesz tego żałować. często tak jest, że kobieta nie chce dzieci, inni jej mówią że jak urodzi to zobaczy jakie to cudowne, ona rodzi, i okazuje się że cudowne wcale nie jest, tylko okropne, i co wtedy z tym zrobić

[lutien]

Napisane przez charliee

Ja to jestem chyba jakąś nietypową dziewczyną (choć osobiście uważam, że jestem normalna ) bo ja naprawdę nie lubie dzieci i nie chcę ich mieć. Niemowlaki budzą we mnie jakieś dziwne uczucia, może to nie wstręt ale coś w tym stylu, no denerwują mnie, drażnią i już, ale co ja na to poradzę, tak po prostu mam Starsze dzieci jeszcze ujda, ale jakoś nie mam do nich podejścia i ochoty na zabawę z nimi.
Jak mam spędzić czas w towarzystwie siostrzenic mojego Tż, takich małych dziewczynek to się stresuję, bo mnie nie bawią te ich teksty, wygłupy, a poza tym obie (4 lata i 5) za każdym razem jak je widzę to zawsze (!) na dzieńdobry pytają o przywiezione prezenty No i zresztą jak wszystkie inne osoby, tylko - masz prezent dla nas prezent? co kupiłaś/kupiłeś dla mnie? Eh, sama byłam dzieckiem, ale jak już kogoś męczyłam takimi pytaniam to tylko rodziców, a nie wszystkich dookoła.

Mam 25 lat, za 11 miesiecy stuknie mi 26 i kurczę niby powinnam już niedługo o tym myśleć, ale ja naprawdę wolałabym nie mieć dzieci i kurcze tylko jak powiedzieć o tym mężczyźnie z którym jestem ponad 2 lata i który dzieci chce mieć? Druga rzecz, że nie wiem jeszcze na sto proc, czy to ten mężcyzna, bo dosyć często się kłócimy i na razie o ślubie nie myślę (nie wiem jak on, ale raczej też nie), tym bardziej o dzieciach na razie nie ma mowy.

A w ogóle to moi rodzice to uważają mnie za cudaka,bo nie chcę dzieci...

Dla mnie chęć nieposiadania dzieci nie ma nic wspólnego z byciem cudakiem. Nie każdy musi tego chcieć
Ale nie wyobrażam sobie, że można nie powiedzieć o tak ważnej sprawie swojemu partnerowi Nawet jeśli są to tylko wątpliwości, to MUSISZ powiedzieć o tym TŻ-owi.
Ja nie mam nic do osób, które nie czują potrzeby posiadania dziecka (pomimo tego, że sama chciałabym mieć conajmniej dwoje), ale nie mogłabym się związać z kimś, kto dzieci nie chce. Po prostu nie mogłabym zrezygnować z macierzyństwa I miałabym ogromny żal do osoby, jeśli zwlekałaby z poinformowaniem mnie o swojej decyzji (tzn nie powiedziałaby mi w momencie, gdy oboje poczulibyśmy, że związek jest poważny).

[ananke_2]

Napisane przez marchewkowe pole

nie będę Ci mówić że samo Ci to przyjdzie bo wszyscy tak mówią ale czasem nie przychodzi.
ale myślę, że dasz sobie radę( ze względu na to, co pogrubione), znajdziesz w swoim dziecku coś, co sprawi, że zrozumiesz dlaczego inni "chcą". nie wiem czy to chcenie to takie ważne jest- opiera się zwykle na wyobrażeniach, które mijają się potem z prawdą, lepiej się pozytywnie rozczarować

Napisane przez TmargoT

to trochę zmienia postać rzeczy.
nie wiem, co teraz czujesz do tego dziecka,ktore nosisz.odpowiedz sobie na te pytania i pomnóż to razy dwa,wtedy wyjdzie ci to co poczujesz,kiedy go zobaczysz.

tak mnie nieraz nachodziła myśl związana z noworodkami.
ogólnie są paskudnymi opuchniętymi potworkami,ale dla matek to najcudowniejsze stworzenia na świecie.na tym polega miłość matki do dziecka.
inna sprawa to wychowanie.
to jest zależne w dumej mierze co wyniosłas z domu rodzinnego.czasem nie chce się powielać pewnych zachowań,jednak w niewielkiej ilości przedostają się do wychowania swojego dziecka.
to złożnony proces i trudno powiedziec i radzić.na to nie ma złotego środka.
ja często powtarzam: traktuj innych tak,jakbyś chciała,aby ciebie traktowano.
(wymagasz szacunku-daj go innym,chcesz być kochaną-kochaj innych)

Dzieki wam obojgu. Mialam wczoraj slabszy dzien. Dzis patrze juz bardziej pozytywnie. I nawet nie moge sie doczekac. To chyba taki strach przed nieznanym i przed poradzeniem sobie. Dzieki raz jeszcze.

[paula78]

Napisane przez ananke_2

Problem polega na tym, ze ja to dziecko za tydzien, dwa bede miala. I doskonale zdaje sobie sprawe, ze to nie zabawka - dlatego tak sie boje rodzicielstwa. Bo chce dobrze wychowac moje dziecko, chce, zeby czulo sie kochane i szanowane, a raczej - innej opcji nie biore pod uwage.
Ja sie po prostu teoretycznie zastanawiam co kieruje ludzmi, ktorzy chca miec dziecko. Bo ja nie chcialam - i zdaje sobie sprawe, ze to moja "niepelnosprawnosc" i moj problem, ze nie potrafie sobie wyobrazic tego "chcenia". I uwierz, ze jest mi z tym bardzo ciezko z racji mojej sytuacji.

Byłam w podobnej sytuacji ,tez nie chciałam a sie "zdarzyło" ,mialam rozne mysli .
Nie wiem jaka jest twoja sytuacja rodzinna a to tez duzo zmienia.

Moje dziecko ma obecnie 10 lat i nie odczuwam chęci na kolejne więc nadal jestem "niepełnosprawna " i spodobalo mi sie to okreslenie ,lubie byc na przekór i pod prąd. ale nie robie tego specjalnie ,to zwyczajnie wypływa ze mnie.

[ananke_2]

Napisane przez paula78

Byłam w podobnej sytuacji ,tez nie chciałam a sie "zdarzyło" ,mialam rozne mysli .
Nie wiem jaka jest twoja sytuacja rodzinna a to tez duzo zmienia.

Moje dziecko ma obecnie 10 lat i nie odczuwam chęci na kolejne więc nadal jestem "niepełnosprawna " i spodobalo mi sie to okreslenie ,lubie byc na przekór i pod prąd. ale nie robie tego specjalnie ,to zwyczajnie wypływa ze mnie.

O tak, "rozne mysli" przerabialam. Sytuacje rodzinna moja mam bardzo dobra. Kochajacy TZ, mamy prace, wynajmujemy mieszkanie, zbieramy na dom. Pod tym wzgledem nie moge narzekac. Po prostu z obserwacji innych i mojej wlasnej rodziny, zawsze mialam wrazenie, ze "gdyby nie dzieci", te kobiety mialyby lepsze zycie.
Bo moja mama meczyla sie 20 lat z mezem alkoholikiem - dla dzieci. Jedna znajoma ma dziecko z facetem, ktorego nie kocha i jest z nim z rozsadku. Inna ma 2 dzieci z facetem, ktory ma ja gdzies, jest samotna matka i jest jej ciezko. Na wlasne szczescie i zwiazek nie ma co liczyc. Jeszcze inna meczy sie z mezem, ktory ja psychicznie wykancza - dla dzieci.
Jak sie ma takie wzorce to trudno sobie wybic z glowy, ze dzieci tego zycia nie rujnuja.

[paula78]

Napisane przez ananke_2

O tak, "rozne mysli" przerabialam. Sytuacje rodzinna moja mam bardzo dobra. Kochajacy TZ, mamy prace, wynajmujemy mieszkanie, zbieramy na dom. Pod tym wzgledem nie moge narzekac. Po prostu z obserwacji innych i mojej wlasnej rodziny, zawsze mialam wrazenie, ze "gdyby nie dzieci", te kobiety mialyby lepsze zycie.
:

polowa sukcesu juz za tobą,nie jestes sama ,masz gdzie mieszkac,masz prace i nie masz 18 lat bedzie dobrze ,zobaczysz

ja mialam tylko 21 lat i znałam sie z Tż zaledwie kilka tygodni ,w czerwcu minie 11 lat odkąd jestesmy razem ,nadal sie kochamy,wspieramy i uprawiamy seks
to jakie mamy zycie zalezy do nas a nie od dzieci w koncu same sie nie pojawiaja w naszym życiu.

trzymam kciuki