Sens posiadania dzieci

[Wieszczka]

Od jakiegoś czasu tak sobie filozoficznie rozmyślam, dlaczego ludzie decydują się na posiadanie własnych dzieci.

Pamiętam, że był tu na wizażu kiedyś temat założoy przez dziewczynę, ktora chciała mieć dziecko bez stałego partnera, bo nie chciała być samotna. Oczywiście została zhejtowana, że "nie rodzi się dzieci, by nie być samotnym". Zaraz z drugiej strony słyszę, że osoby, które dzieci mieć nie chcą to "na starość nikt im szklanki wody nawet nie poda". Więc w końcu jak?
Analizując mam wrażenie, że większość dzieci, które urodziły bardzo młode kobiety to efekt tzw "wpadek", a ludzie w stałych związkach decydują się na dzieci z przeczyny bardzo egoistycznej jaką jest chęć przekazania dalej własnych genów, bo gdyby chcieli po prostu "wychować nowego człowieka" (co często deklarują) to zaadoptowaliby dziecko, które już jest
Jakie jest wasze zdanie? Dlaczego macie/chcecie mieć dzieci?

[voice_of_silence]

Ja bym chciała najpierw wiedzieć, jaki sens ma życie człowieka ogólnie. Wtedy nie trzeba by było tłumaczyć sensu posiadania dzieci.

Bo, dla mnie życie jest bez sensu. Rodzimy się, rodzimy dzieci, które rodzą dzieci, umieramy i potem umierają też nasze dzieci. Ot, taki cykl przyrodniczy. Tak jesteśmy zaprogramowani.

Skoro już jesteśmy na tym świecie, a świat otwiera przed nami naprawdę mnóstwo możliwości, żeby to życie jakoś ciekawie przeżyć, to po prostu z tego korzystamy. Dążąc do jakiegoś szczęścia, które dla każdego jest czymś innym. Najpierw zdobywamy wykształcenie i staramy się zdobyć pieniądze, które umożliwią nam osiąganie jakiś celów, przyjemności (albo i nie, bo niektórzy przezywają szczęście leżąc na łące / plaży czy też modląc się w jaskiniach i to ma dla nich sens). Podróżujemy, czytamy książki, składamy samochody, uczymy się języków czy też hodujemy kwiatki a po jakimś czasie dochodzimy do wniosku że chcemy czegoś więcej.

I część ludzi decyduje się na dzieci, własnie dlatego, że one też dają jakieś tam szczęście i spełnienie człowiekowi. Mój instynkt macierzyński jeszcze do mnie nie krzyczy, ale lubię dzieci i zaobserwowałam, że przebywanie z nimi, rozmawianie i zabawa sprawia mi przyjemność. To musi być cudowne uczucie mieć własne dzieci, pokazywać im świat i czerpać z tego przyjemność i satysfkację.

Oczywiście, że to wypływa z egoistycznych pobudek. No i właściwie w dużej mierze z chemii. Tak to widzę.

[squirrelqa]

Prawdopodobnie to straszne, ale ja także nie widzę żadnego sensu w posiadaniu dzieci. Rozumiem, że tak funkcjonuje świat, gatunek powinien przetrwać itp. Ale ja sama miałabym mieć dziecko? Nie potrzebuję, nie widzę sensu, nie mam na to najmniejszej chęci.
Co ciekawe, widzę coraz więcej osób o podobnym sposobie postrzegania swojego życia. Właśnie bez dzieci.

[201701300929]

ja chce dziecko ale nigdy sie nie zastanawialam dlaczgo ani nawet mi sie nie chce-ot instynkt

Napisane przez Wieszczka

Od jakiegoś czasu tak sobie filozoficznie rozmyślam, dlaczego ludzie decydują się na posiadanie własnych dzieci.

Pamiętam, że był tu na wizażu kiedyś temat założoy przez dziewczynę, ktora chciała mieć dziecko bez stałego partnera, bo nie chciała być samotna. Oczywiście została zhejtowana, że "nie rodzi się dzieci, by nie być samotnym". Zaraz z drugiej strony słyszę, że osoby, które dzieci mieć nie chcą to "na starość nikt im szklanki wody nawet nie poda". Więc w końcu jak?
Analizując mam wrażenie, że większość dzieci, które urodziły bardzo młode kobiety to efekt tzw "wpadek", a ludzie w stałych związkach decydują się na dzieci z przeczyny bardzo egoistycznej jaką jest chęć przekazania dalej własnych genów, bo gdyby chcieli po prostu "wychować nowego człowieka" (co często deklarują) to zaadoptowaliby dziecko, które już jest
Jakie jest wasze zdanie? Dlaczego macie/chcecie mieć dzieci?

troche pewnie tak (ciekawe na ile?) ale nie dowiemy sie jak bardzo wazny jest to czynnik no nigdy adoptowane nie bedzie jak swoje-glowne bariery to wiek (sorry ale wziecie kilkulatka to nei to samo co dziecko od urodzenia) + czynnik zdrowotne 9wiele z tych dzieci ma np FAS),
to nie o samoo wychwanie nowego czlowieka chodzi ,ale o wiez z nim glownie,dlatego adopcja jest raczej malo ciekawa opcja,

aczkolwiek o geny tez bo ja bym chciala miec coreczke,ktora bedzie miala po mnie zielone oczy albo wlosy

Save

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Wieszczka

Od jakiegoś czasu tak sobie filozoficznie rozmyślam, dlaczego ludzie decydują się na posiadanie własnych dzieci.

Pamiętam, że był tu na wizażu kiedyś temat założoy przez dziewczynę, ktora chciała mieć dziecko bez stałego partnera, bo nie chciała być samotna. Oczywiście została zhejtowana, że "nie rodzi się dzieci, by nie być samotnym". Zaraz z drugiej strony słyszę, że osoby, które dzieci mieć nie chcą to "na starość nikt im szklanki wody nawet nie poda". Więc w końcu jak?
Analizując mam wrażenie, że większość dzieci, które urodziły bardzo młode kobiety to efekt tzw "wpadek", a ludzie w stałych związkach decydują się na dzieci z przeczyny bardzo egoistycznej jaką jest chęć przekazania dalej własnych genów, bo gdyby chcieli po prostu "wychować nowego człowieka" (co często deklarują) to zaadoptowaliby dziecko, które już jest
Jakie jest wasze zdanie? Dlaczego macie/chcecie mieć dzieci?

w pragnienie prokreacji jest wpisana chęć przekazania własnych genów. Podobno partnera też wybieramy takiego z którym będziemy mieć zdrowe silne potomstwo. Czysta biologia a ludzie ją racjonalizują.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Wydaje mi się, że wiele osób decyduje się na dziecko na takiej samej zasadzie, jak: kotki są słodkie -> chcę kotka; pieski są słodkie -> chcę pieska; dzieci są słodkie -> chcę dziecko.
Myślę, że też niektórzy chcą mieć taką lepszą wersję siebie, dlatego chcą powielić geny, a nie zawsze adoptować. Poza tym powołanie na świat swojego rodzonego dziecka wiąże się z uprawianiem seksu, a seks jest fajny, ludzie go lubią. No i pójście do łóżka jest jednak dużo prostsze i mniej problemowe niż adopcja.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;68489561]Wydaje mi się, że wiele osób decyduje się na dziecko na takiej samej zasadzie, jak: kotki są słodkie -> chcę kotka; pieski są słodkie -> chcę pieska; dzieci są słodkie -> chcę dziecko.
Myślę, że też niektórzy chcą mieć taką lepszą wersję siebie, dlatego chcą powielić geny, a nie zawsze adoptować. Poza tym powołanie na świat swojego rodzonego dziecka wiąże się z uprawianiem seksu, a seks jest fajny, ludzie go lubią. No i pójście do łóżka jest jednak dużo prostsze i mniej problemowe niż adopcja.[/QUOTE]

Wydaje mi się, że jednak za bardzo upraszczasz, że ludzie myślą schematem: ładny kotek -> chcę kotka, ładne dziecko -> chcę dziecko. Albo: lubię seks -> po co mi adopcja.
Ja na przykład od zawsze wiem, że chcę mieć dziecko, przekazać mu swój majątek, chciałabym, żeby miało w sobie cechy moje, moich rodziców i dziadków. Jeśli będę miała fajnego męża, będę dumna, widząc w dziecku cechy jego taty Chcę pokazać mu świat, nauczyć wielu rzeczy, które umiem. Chcę też mieć kolejną bliską osobę, miłości i przyjaźni nigdy zbyt wiele
Ale też nie wykluczam adopcji, bo nie wiem, czy będę miała szansę urodzić swoje dziecko.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;68490111]Wydaje mi się, że jednak za bardzo upraszczasz, że ludzie myślą schematem: ładny kotek -> chcę kotka, ładne dziecko -> chcę dziecko. Albo: lubię seks -> po co mi adopcja.
Ja na przykład od zawsze wiem, że chcę mieć dziecko, przekazać mu swój majątek, chciałabym, żeby miało w sobie cechy moje, moich rodziców i dziadków. Jeśli będę miała fajnego męża, będę dumna, widząc w dziecku cechy jego taty Chcę pokazać mu świat, nauczyć wielu rzeczy, które umiem. Chcę też mieć kolejną bliską osobę, miłości i przyjaźni nigdy zbyt wiele
Ale też nie wykluczam adopcji, bo nie wiem, czy będę miała szansę urodzić swoje dziecko.[/QUOTE]

Z pogrubionym chodziło mi o coś innego. O to, że jeśli dwoje płodnych ludzi chce mieć dziecko, to prościej i szybciej jest iść do łóżka, niż adoptować. I bez ryzyka, że matka biologiczna np. szprycowała się czymś w ciąży i zafundowała mu jakąś chorobę, która ujawni się za kilka lat, albo po urodzeniu jej konkubent zafundował mu jakąś traumę.
Myślę, że chciałabym mieć kiedyś w przyszłości dziecko, ale biologiczne. Nie wiem, czy zdecydowałabym się na adopcję. Sam ewentualny majątek to dla mnie nie problem, bo zawsze mogłabym zostawić wszystko jakiejś ukochanej siostrzenicy.

Zapisz

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Po prostu w pewnym momencie życia pomyśleliśmy z mężem, że chcemy powiększyć naszą rodzinę i tyle, bez większego filozofowania.
Dla nas - i jak sądzę dla wielu ludzi - była to po prostu naturalna potrzeba, być może ktoś inny jej nie odczuwa. Mieliśmy odpowiednie warunki i wtedy poczuliśmy, że brakuje nam tego jednego puzzla.

Nie chciałam mieć dziecka, bo szklanka woda; absolutnie nie chciałam mieć dziecka, bo słodkie, co to w ogóle za argument Chyba jacyś ludzie ciężko kontaktujący z rzeczywistością mogą mieć takie myślenie.
Ani w ogóle nie interesowały mnie kwestie praktyczne jak majątek, mieszkanie.

[eyo]

jedyny sens w podtrzymywaniu cywilizacji jaki widzę to fakt, że wraz z kolejnym pokoleniami poszerza się zasób wiedzy i technologii więc dla mnie jako dla jednostki jest to korzystne bo dzięki temu żyję dłużej i wygodniej

ale tak czysto egoistycznie to w zasadzie nie ma to sensu bo ja swoje "wygodniej" niż 100 lat temu już dostałam i co mi za różnica co będzie za 200 lat - mojego życia to już nie wydłuży, z tą szklanką wody na starość też się można zdziwić

ale związki w sumie też są bez sensu ot tak sobie ludzkość ułożyła morale

[_Supernova_]

Kiedy ma sie dzieci wie sie,ze nic innego nie jest tak wartosciowe,co sie zrobilo dotychczas w zyciu i to jedna z niewielu rzeczy(dziwnie brzmi)ktore ma sens i wartosc.

[Mijanou]

Napisane przez _Supernova_

Kiedy ma sie dzieci wie sie,ze nic innego nie jest tak wartosciowe,co sie zrobilo dotychczas w zyciu i to jedna z niewielu rzeczy(dziwnie brzmi)ktore ma sens i wartosc.

Każdy ma inne priorytety i jest indywidualną sprawą, co uważamy za najbardziej sensowne i wartościowe w życiu. Tak więc nie uogólniałabym. Na przykład ja pragnę żyć dla samej siebie a nie dla dzieci. Ktoś inny, oczywiscie, może uważać inaczej.

[_Supernova_]

Napisane przez Mijanou

Każdy ma inne priorytety i jest indywidualną sprawą, co uważamy za najbardziej sensowne i wartościowe w życiu. Tak więc nie uogólniałabym. Na przykład ja pragnę żyć dla samej siebie a nie dla dzieci. Ktoś inny, oczywiscie, może uważać inaczej.

Nie oczekuje ze zrozumiesz, naprawde. To troche jakby mowic o miejscach w ktorych sie nie było,a ktore sie zna z wyobrazni i opowiesci.

[jaksy]

Napisane przez _Supernova_

Nie oczekuje ze zrozumiesz, naprawde. To troche jakby mowic o miejscach w ktorych sie nie było,a ktore sie zna z wyobrazni i opowiesci.

Wiem o czym piszesz, ale to tyczy tylko osób które chcą lub mają dzieci. Jak ktoś nie chce, nie lubi dzieci, nie ma ich na swojej liście "do zrobienia", to nie będą dla niego najważniejszą rzeczą w życiu. Tak samo nie będą dla matki, która urodziła, ale nie kocha swoich dzieci. Nie poczuje tego, choć doświadczyła.

A odpowiadając w temacie, myślę że to po prostu biologia i instynkt, jak u reszty zwierząt.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[golgie]

Napisane przez _Supernova_

Nie oczekuje ze zrozumiesz, naprawde. To troche jakby mowic o miejscach w ktorych sie nie było,a ktore sie zna z wyobrazni i opowiesci.

Dokładnie tak, ktoś, kto nie ma dzieci, nie zrozumie tego, bo to jedna z rzeczy, której trzeba doświadczyć osobiście.
Jaki jest dla mnie sens? Fajnie jest zobaczyć cechy swoje, męża, dziadków w dziecku, patrzeć jak się rozwija, uczyć nowych rzeczy, patrzeć jak samo osiąga coraz więcej, jak staje się partnerem do rozmów, jak samo zakłada rodzinę, radzi sobie w życiu, a na starość ma się chociaż do kogo zadzwonić i kogo naprawdę interesuje Twój los ( o ile dobrze się dziecko wychowa i jest się dla niego dobrym rodzicem wcześniej), bo znajomi to nie to samo-każdy żyje swoim życiem, a poza tym w końcu umierają, a człowiek zostaje sam jak palec.
Pytałam moich rodziców i mają takie samo zdanie, że przychodzi czas, kiedy przyjaciele odchodzą jeden po drugim, a dzieci i wnuki zostają, dając wiele radości

---------- Dopisano o 08:36 ---------- Poprzedni post napisano o 08:35 ----------

Napisane przez jaksy

Wiem o czym piszesz, ale to tyczy tylko osób które chcą lub mają dzieci. Jak ktoś nie chce, nie lubi dzieci, nie ma ich na swojej liście "do zrobienia", to nie będą dla niego najważniejszą rzeczą w życiu. Tak samo nie będą dla matki, która urodziła, ale nie kocha swoich dzieci. Nie poczuje tego, choć doświadczyła.

A odpowiadając w temacie, myślę że to po prostu biologia i instynkt, jak u reszty zwierząt.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Człowiek, to jednak bardziej skomplikowana istota niż zwierzę.

[jaksy]

Napisane przez golgie

Dokładnie tak, ktoś, kto nie ma dzieci, nie zrozumie tego, bo to jedna z rzeczy, której trzeba doświadczyć osobiście.
Jaki jest dla mnie sens? Fajnie jest zobaczyć cechy swoje, męża, dziadków w dziecku, patrzeć jak się rozwija, uczyć nowych rzeczy, patrzeć jak samo osiąga coraz więcej, jak staje się partnerem do rozmów, jak samo zakłada rodzinę, radzi sobie w życiu, a na starość ma się chociaż do kogo zadzwonić i kogo naprawdę interesuje Twój los ( o ile dobrze się dziecko wychowa i jest się dla niego dobrym rodzicem wcześniej), bo znajomi to nie to samo-każdy żyje swoim życiem, a poza tym w końcu umierają, a człowiek zostaje sam jak palec.
Pytałam moich rodziców i mają takie samo zdanie, że przychodzi czas, kiedy przyjaciele odchodzą jeden po drugim, a dzieci i wnuki zostają, dając wiele radości

---------- Dopisano o 08:36 ---------- Poprzedni post napisano o 08:35 ----------


Człowiek, to jednak bardziej skomplikowana istota niż zwierzę.

Tak, człowiek wszystkiemu nadaje sens (nie twierdzę że to złe!), ale i tak wszystko ma swój początek w biologii.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[golgie]

Napisane przez jaksy

Tak, człowiek wszystkiemu nadaje sens (nie twierdzę że to złe!), ale i tak wszystko ma swój początek w biologii.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Początek pewnie tak, ale nie koniec

[AnnaAleksndra]

My z mężem planujemy starać się za rok. O ile wcześniej byłam pewna że chce mieć dzieci to w tej chwili miewam wątpliwości. A co jeśli będę zła matka, nie będę mogła dziecku poświęcać dostatecznie dużo czasu. A może nie będę potrafiła przekazać mu wartości które powinnam. Oboje z mężem dużo pracujemy. Nie jestem w stanie sobie tego co będzie po urodzeniu wyobrazić.

Wysłane z mojego GT-I9505 przy użyciu Tapatalka

[Mijanou]

Napisane przez _Supernova_

Nie oczekuje ze zrozumiesz, naprawde. To troche jakby mowic o miejscach w ktorych sie nie było,a ktore sie zna z wyobrazni i opowiesci.

To trochę tak, jakbyś sugerowała, że mam dotknąć językiem lodu by się przekonać, że mi się przylepi bo bez tego nie zrozumiem i nie będę wiedziała, że mi się przylepi

Każdy jest inny (i to jest piękne). Dla jednych dzieci są spełnieniem życiowym, inni nie potrzebują dzieci do szczęścia i spełnienia. Nie sądzę, żebym odnalazła się kiedykolwiek w macierzyństwie.

[_Supernova_]

Napisane przez Mijanou

To trochę tak, jakbyś sugerowała, że mam dotknąć językiem lodu by się przekonać, że mi się przylepi bo bez tego nie zrozumiem i nie będę wiedziała, że mi się przylepi

Każdy jest inny (i to jest piękne). Dla jednych dzieci są spełnieniem życiowym, inni nie potrzebują dzieci do szczęścia i spełnienia. Nie sądzę, żebym odnalazła się kiedykolwiek w macierzyństwie.

Nie,no sugeruje po prostu ze znamy sie na tyle na ile nas sprawdzono i sama sie mozesz zaskoczyc soba.No ale nie ma co sie spierac,zobaczysz,lub nie 😉

[pani-jesień]

Napisane przez Wieszczka

Od jakiegoś czasu tak sobie filozoficznie rozmyślam, dlaczego ludzie decydują się na posiadanie własnych dzieci.

Pamiętam, że był tu na wizażu kiedyś temat założoy przez dziewczynę, ktora chciała mieć dziecko bez stałego partnera, bo nie chciała być samotna. Oczywiście została zhejtowana, że "nie rodzi się dzieci, by nie być samotnym". Zaraz z drugiej strony słyszę, że osoby, które dzieci mieć nie chcą to "na starość nikt im szklanki wody nawet nie poda". Więc w końcu jak?
Analizując mam wrażenie, że większość dzieci, które urodziły bardzo młode kobiety to efekt tzw "wpadek", a ludzie w stałych związkach decydują się na dzieci z przeczyny bardzo egoistycznej jaką jest chęć przekazania dalej własnych genów, bo gdyby chcieli po prostu "wychować nowego człowieka" (co często deklarują) to zaadoptowaliby dziecko, które już jest
Jakie jest wasze zdanie? Dlaczego macie/chcecie mieć dzieci?

Nie umiem wytłumaczyć, dlaczego chciałam mieć dziecko. Nie mam żadnych racjonalnych argumentów. Po prostu nagle poczułam silny instynkt macierzyński, a dwa miesiące później byłam już w ciąży.

[Mijanou]

Napisane przez _Supernova_

Nie,no sugeruje po prostu ze znamy sie na tyle na ile nas sprawdzono i sama sie mozesz zaskoczyc soba.No ale nie ma co sie spierac,zobaczysz,lub nie 😉

Oj, lepiej empirycznie nie przekonywać się, czy ktoś ma czy nie ma instynktu macierzyńskiego

Jeśli się okaże, że jednak nie to niestety, dziecka nie da się oddać do sklepu, więc szkoda dziecka.

[dorris23]

Napisane przez Wieszczka

Od jakiegoś czasu tak sobie filozoficznie rozmyślam, dlaczego ludzie decydują się na posiadanie własnych dzieci.

Pamiętam, że był tu na wizażu kiedyś temat założoy przez dziewczynę, ktora chciała mieć dziecko bez stałego partnera, bo nie chciała być samotna. Oczywiście została zhejtowana, że "nie rodzi się dzieci, by nie być samotnym". Zaraz z drugiej strony słyszę, że osoby, które dzieci mieć nie chcą to "na starość nikt im szklanki wody nawet nie poda". Więc w końcu jak?
Analizując mam wrażenie, że większość dzieci, które urodziły bardzo młode kobiety to efekt tzw "wpadek", a ludzie w stałych związkach decydują się na dzieci z przeczyny bardzo egoistycznej jaką jest chęć przekazania dalej własnych genów, bo gdyby chcieli po prostu "wychować nowego człowieka" (co często deklarują) to zaadoptowaliby dziecko, które już jest
Jakie jest wasze zdanie? Dlaczego macie/chcecie mieć dzieci?

Moje dziecko jest moim spełnieniem życiowym , osobą którą bardzo pragnęłam mieć na tym świecie. Dopełnieniem naszego małżeństwa. Owocem miłości. Pragne jej pokazac świat i uczyć ją nowych rzeczy, uwielbiam widzieć jak coraz lepiej sobie radzi i zawsze jestem z niej dumna. Kocham swoją córke i nie wyobrażam sobie, że miałoby jej nie być w moim/naszym życiu. Moje życie, nasze życie było puste bez niej. Obydwoje z mężem bardzo jej pragneliśmy, jest naszym wyczekanym dzieckiem. Jest naszym szczęściem. Dopełnieniem naszego szczęścia.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez _Supernova_

Kiedy ma sie dzieci wie sie,ze nic innego nie jest tak wartosciowe,co sie zrobilo dotychczas w zyciu i to jedna z niewielu rzeczy(dziwnie brzmi)ktore ma sens i wartosc.

A co z rodzicami ktorzy maja dzieci a ich nienawidza?
Mowisz jakby to wszystko bylo takie proste i oczywste. A ludzie sa rozni. Dla wielu macierzynstwo to spelnienie najgorszego koszmaru.

Nie wiem jaki jest sens posiadania dzieci. Nie wiem czy je chce czy nie chce z tego wlasnie powodu. Nie wiem czy kiedys nadejdzie ten dobry moment i sie na to zdecyduje.

[golgie]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;68512341]A co z rodzicami ktorzy maja dzieci a ich nienawidza?
Mowisz jakby to wszystko bylo takie proste i oczywste. A ludzie sa rozni. Dla wielu macierzynstwo to spelnienie najgorszego koszmaru.

Nie wiem jaki jest sens posiadania dzieci. Nie wiem czy je chce czy nie chce z tego wlasnie powodu. Nie wiem czy kiedys nadejdzie ten dobry moment i sie na to zdecyduje.[/QUOTE]
To raczej margines, jakaś patologia i niedojrzałość, niż coś co występuje często.

[_ema_]

Pytanie z dziedziny tych abstrakcyjnych, bo tak na prawdę po głębszym zastanowieniu to nic nie ma większego sensu, ani dziecko, ani praca, która daje cokolwiek więcej poza utrzymaniem, ani jakiekolwiek dobra materialne, ani samorozwój...

Ja czuję instynkt macierzyński i po prostu wiem, że chce, nie analizuję z jakich powodow. Na upartego mogę wymienić kilka bardziej lub mniej (chyba raczej to drugiej) sensownych. Z pewnoscia tez momentami egoistycznych.
1. Zawsze chciałam mieć pełną rodzinę, nie wystarcza mi obecność wyłącznie partnera do zaspokojenia tego pragnienia, moja idealna rodzina to dziadkowie, rodzice, dzieci i bliższe kuzynowstwo utrzymujący bliskie i serdeczne relacje.

2. Chcę zaangażować sie w wychowanie nowe jednostki, pokazanie jej świata, wpojenie wartości, które uważam za słuszne. Chcę stworzyć dobrego i mądrego człowieka (ależ to okropnie brzmi jak się to czyta)

3. Uważam miłość miedzy partnerami, a między dzieckiem i rodzicem za kompletnie inne uczucia, więc jako człowiek żyjący w społeczeństwie czuje potrzebę zarówno jednej jak i drugiej relacji żeby poczuć pewną pełnie w życiu.

Czemu nie adopcja?
A) przeraża mnie ilość problemów, formalności, warunków i nieprzyjemności z nią związanych
B) nie uważam się za osobę kompetentną żeby swiadomie decydowac sie na wychowanie dziecka z problemami lub chorego
C) mąż jest dla mnie osoba jednak zdecydowanie ważniejsza i cenniejsza niż anonimowy człowiek i w pierwszej kolejności chciałabym spróbować sprowadzić na ten świat człowieka z jego genami - to te geny pokochałam i one mnie przyciągnęły


W dalszym ciągu jednak uważam, że takie rozbijanie na atomy jest bez sensu i zaczyna prowadzić do absurdalnych wniosków.

[showmust]

Napisane przez _ema_

Pytanie z dziedziny tych abstrakcyjnych, bo tak na prawdę po głębszym zastanowieniu to nic nie ma większego sensu, ani dziecko, ani praca, która daje cokolwiek więcej poza utrzymaniem, ani jakiekolwiek dobra materialne, ani samorozwój...

Ja czuję instynkt macierzyński i po prostu wiem, że chce, nie analizuję z jakich powodow. Na upartego mogę wymienić kilka bardziej lub mniej (chyba raczej to drugiej) sensownych. Z pewnoscia tez momentami egoistycznych.
1. Zawsze chciałam mieć pełną rodzinę, nie wystarcza mi obecność wyłącznie partnera do zaspokojenia tego pragnienia, moja idealna rodzina to dziadkowie, rodzice, dzieci i bliższe kuzynowstwo utrzymujący bliskie i serdeczne relacje.

2. Chcę zaangażować sie w wychowanie nowe jednostki, pokazanie jej świata, wpojenie wartości, które uważam za słuszne. Chcę stworzyć dobrego i mądrego człowieka (ależ to okropnie brzmi jak się to czyta)

3. Uważam miłość miedzy partnerami, a między dzieckiem i rodzicem za kompletnie inne uczucia, więc jako człowiek żyjący w społeczeństwie czuje potrzebę zarówno jednej jak i drugiej relacji żeby poczuć pewną pełnie w życiu.

Czemu nie adopcja?
A) przeraża mnie ilość problemów, formalności, warunków i nieprzyjemności z nią związanych
B) nie uważam się za osobę kompetentną żeby swiadomie decydowac sie na wychowanie dziecka z problemami lub chorego
C) mąż jest dla mnie osoba jednak zdecydowanie ważniejsza i cenniejsza niż anonimowy człowiek i w pierwszej kolejności chciałabym spróbować sprowadzić na ten świat człowieka z jego genami - to te geny pokochałam i one mnie przyciągnęły


W dalszym ciągu jednak uważam, że takie rozbijanie na atomy jest bez sensu i zaczyna prowadzić do absurdalnych wniosków.

Ze już nie wspomnę, że pary które mogą mieć swoje są na końcu kolejki.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez golgie

To raczej margines, jakaś patologia i niedojrzałość, niż coś co występuje często.

albo po prostu ludzie ktorzy uwazaja macierzynstwo za bzure nie robia dzieci aby nie dopuscic to wyzej wymienionych sytuacji. ;] stad tez zjawisko moze byc marginalne. Faktycznie straszna niedojrzalosc.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

z moich obserwcji to troche tak:
- dziecko jak slodki maly piesek/kotek, taaaaaki slodziak/ idealny dodatek
- dziecko trzeba miec bo co ludzie powiedza/tradycja/jak to nie miec/jak sie nie ma to cos jest nie tak z nim lub z nia
- wpadki
- zegar biologiczny
- chec posiadania dziecka i rodziny od tak po prostu; i tu dla niektorych kwestia "nieswojego" dziecka, czyli niebiologicznego jest nie do przeskoczenia
- bo kto pomoze na starosc/tuszowanie w ten sposob samotnosci
- zatrzymanie partnera przy sobie/proba "reperowania" zwiazku

to czy posiadanie dziecka ma sens zalezy od konkretnych osob. Jedne nie widza zycia bez dzieci i rodziny, inne widza w dzieciach same problemy, a jeszce innym to obojetne i co bedzie to bedzie. Kwestia jeszcze dojrzalosci i podejscia do wychowania dziecka, bo jezeli dziecko sie ma, ale zamist wychowywac to sie je hoduje to uwazam ze tacy ludzie popelnili najwiekszy blad w zyciu i wspolczuje dzeciakowi.

[_ema_]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;68514126]z moich obserwcji to troche tak:
- dziecko jak slodki maly piesek/kotek, taaaaaki slodziak/ idealny dodatek
- dziecko trzeba miec bo co ludzie powiedza/tradycja/jak to nie miec/jak sie nie ma to cos jest nie tak z nim lub z nia
- wpadki
- zegar biologiczny
- chec posiadania dziecka i rodziny od tak po prostu; i tu dla niektorych kwestia "nieswojego" dziecka, czyli niebiologicznego jest nie do przeskoczenia
- bo kto pomoze na starosc/tuszowanie w ten sposob samotnosci
- zatrzymanie partnera przy sobie/proba "reperowania" zwiazku
.[/QUOTE]
Serio dochodzimy teraz do wniosków, że dziecko ma się tylko z przypadku, przymusu spolecznego, tuszowania samotności i innych głupot?

Rozważania na poziomie "po co ci facet":
A) żeby cię utrzymywał
B) bo tuszujesz że nie rdzisz sobie jako singiel
C) bo wszyscy naciskali
D) bo nie jesteś na tyle dojrala zeby radzic sobie w życiu samodzielnie
E) bo się nawinal to już został

Wybierz prawidlową odpowiedz a wygrasz poloneza.