Tylko jedno dziecko. Czy to był dobry wybór?

[Luba]

Napisane przez Glodomorek

Duża liczba rodzeństwa nie gwarantuje, że miałaby wsparcie. To nie idzie z automatu, że masz kilkoro dzieci i one za sobą w ogień skoczą.

To jest oczywiste.
Ale jednak istnieje szansa, ze jakies wsparcie bedzie, zas w przypadku jedynaka, w sytuacji o ktorej pisala szien, czy szaja, po prostu nie ma nawet tej szansy.





Moj maz jest jedynakiem. Co w obecnej sytuacji jest tez, dla mnie przede wszystkim, ciezkie. Pomijajac ju to, ze on jest zdany tylko na mnie. To ja Musze sie martwic nie tylko o niego ale i o jego mame, ktora na szczescie ma rodzenstwo, wiec jak byla w szpitalu to mial ja kto odwiedzic chociaz. Bo jakby i ona byla sama to ja sobie nie wyobrazam. No na szczescie jest jeszcze moja siostra, serio, ja codziennie Bogu dziekuje, ze ja mam, bo nie wyobrazam sobie jakby to wszystko wygladalo bez niej.

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez ajah

Myślę, że z perspektywy osoby, która zostaje bez rodziny lepiej mieć rodzeństwo, z którym potencjalnie można się wspierać, kłócić itd. niż nie mieć nikogo.

Poczucie, że nie jest się na świecie samym ma ogromne znaczenie.

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

Też tak uważam. Mam siostrę, jest daleko, rzadko kiedy rozmawiamy, jeszcze rzadziej się spotykamy. Dwa różne światy. No ale sama świadomość że ją mam jest otuchą i dla mnie i pewnie dla niej.

[Glodomorek]

Ja wolałabym nie mieć rodzeństwa niż to które mam. I tak jestem sama, bez żadnej pomocy czy wsparcia a jeszcze kiedyś były naciski naciski rodzickw, że ja coś tam musze robic/odwiezac/pomagać/pogodzic się. Nie ma mowy.

[pani-jesień]

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;7474829 1]Też tak uważam. Mam siostrę, jest daleko, rzadko kiedy rozmawiamy, jeszcze rzadziej się spotykamy. Dwa różne światy. No ale sama świadomość że ją mam jest otuchą i dla mnie i pewnie dla niej.[/QUOTE]
Ja też.

[elvegirl]

Napisane przez ajah

Poczucie, że nie jest się na świecie samym ma ogromne znaczenie.

Tak. Z tym że z moich obserwacji i doświadczeń wynika, że to poczucie ma związek z bliskością, z więzami emocjonalnymi, a niekoniecznie z pokrewieństwem.

[invisible_01]

Ostatnio w grupie 12 osób w pracy omawialiśmy temat rodzeństwa właśnie. I okazało się, że na dziesięcioro z nas mających rodzeństwo, ośmioro ma je w innym mieście, a trójka w innym kraju. No i tak to często wygląda w kwestii pomocy rodzeństwa przy opiece nad rodzicem.

[95b84f0cb57718c1b68287b1ccb1b977c909159a_5f790273693ad]

Napisane przez Glodomorek

Ja wolałabym nie mieć rodzeństwa niż to które mam. I tak jestem sama, bez żadnej pomocy czy wsparcia a jeszcze kiedyś były naciski naciski rodzickw, że ja coś tam musze robic/odwiezac/pomagać/pogodzic się. Nie ma mowy.

Po tym, czego byłam świadkiem, mam podobne wrażenia- myślałam, że takie historie, to tylko w książkach - wpędzenie jednego z rodzeństwa przez drugiego w długi na kilkaset tys., a rodzica prawie do grobu (na skutek stresu nagła poważna choroba, cudem przeżył i sporo zmian się cofnęło).
I to o wiele bardziej boli, że to rodzeństwo, niż w przypadku obcego człowieka, zresztą później naprawdę stali się sobie obcy.

Oczywiście jeśli wszystko dobrze się układa, są też sytuacje odwrotne, bardzo pozytywne, np. każdy z rodzeństwa ma jedynaka i te dzieci często są sobie bliższe niż zwykle cioteczne rodzeństwo, jeżdżą razem na wakacje, spędzają święta (np. moja córka i syn siostry mówią o sobie tak, jak prawdziwe rodzeństwo, nigdy nie dodając słowa "cioteczny", budząc zdziwienie np. w przedszkolu czy szkole, że siostra/brat mieszkają w innym mieście ).

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez ajah

Myślę, że z perspektywy osoby, która zostaje bez rodziny lepiej mieć rodzeństwo, z którym potencjalnie można się wspierać, kłócić itd. niż nie mieć nikogo.

Poczucie, że nie jest się na świecie samym ma ogromne znaczenie.

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

Dokładnie tak.
I skoro część tu zakłada, że nie musiałoby być dobrze - ja mogę założyć, że byłoby dobrze tak samo jak zakładam, że między moimi córkami tak będzie - to chociaż częściowo ode mnie i męża zależy.
Mąż ma 3 rodzeństwa, jedno odcięte bardzo mocno, ale to jest mega specyficzna sytuacja. Dwoje - zawsze mogą na siebie liczyć. Począwszy od pierdół typu przywiezienie z imprezy po pomoc w budowie domu.

Napisane przez invisible_01

Ostatnio w grupie 12 osób w pracy omawialiśmy temat rodzeństwa właśnie. I okazało się, że na dziesięcioro z nas mających rodzeństwo, ośmioro ma je w innym mieście, a trójka w innym kraju. No i tak to często wygląda w kwestii pomocy rodzeństwa przy opiece nad rodzicem.

Wiesz, ale dochodzą też np kwestie finansowe tej pomocy.

[Luba]

Oczywiście jeśli wszystko dobrze się układa, są też sytuacje odwrotne, bardzo pozytywne, np. każdy z rodzeństwa ma jedynaka i te dzieci często są sobie bliższe niż zwykle cioteczne rodzeństwo, jeżdżą razem na wakacje, spędzają święta (np. moja córka i syn siostry mówią o sobie tak, jak prawdziwe rodzeństwo, nigdy nie dodając słowa "cioteczny", budząc zdziwienie np. w przedszkolu czy szkole, że siostra/brat mieszkają w innym mieście ).

No wiesz, takie sytuacje sa tez mozliwe kiedy ma sie rodzenstwo Dzieci moje i mojej siostry sa bardzo zzyte i trkatuja sie wlasnie jak rodzenstwo, a sa juz wszyscy dorosli. W sumie jest ich czworo

Wiesz, ale dochodzą też np kwestie finansowe tej pomocy.

Ja nie moge ani czesto jezdzic do mamy ani jej pomagac tak w zyciu codziennym, to rbi moja siostra. Za to wszelkie oplaty jakie sa potrzebne, pomoc finansowa to moja dzialka.
Ale nawet jesli rodzenstwo jest na miejscu, to tez lepiej jesli jest np dwoje dzieci do opieki i do finansowania niz gdy wszystko "wisi" na jednej osobie. Moj kuzyn i kuzynka obydwoje mieszkaja blisko cioci i jej pomagaja jak trzeba, a jak trzeba cos oplacic to sie zrzucaja. Zawsze latwiej.

[Glodomorek]

Moi rodzice zrobili sobie 4 dzieci, bo "kto im poda szklankę wody na starosc". Obecnie już połowa dzieci odcina się i opieki zapewniać nie będzie. Najmłodsze dzieci pewnie niedługo tez zrobią papa i tyle będą mieć pociechy z licznej gromadki.

[Luba]

Napisane przez Glodomorek

Moi rodzice zrobili sobie 4 dzieci, bo "kto im poda szklankę wody na starosc". Obecnie już połowa dzieci odcina się i opieki zapewniać nie będzie. Najmłodsze dzieci pewnie niedługo tez zrobią papa i tyle będą mieć pociechy z licznej gromadki.

Wiesz, nie sztuka "zrobic sobie dzieci"... najwazniejsze co bedzie pozniej

[Ingrid80]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;74743556]Elvegirl - a ja znam inne sytuacje. Pomijam, że tu nawet nie musi chodzić o super przyjaźń czy wsparcie - ale choćby o kwestię opieki nad rodzicem. Moja mama od kilku miesięcy jest unieruchomiona, dobrze, że mieszka w tym samym budynku - ale tak czy siak wszystko jest na mojej głowie. Jednak gdy jest rodzeństwo - to z reguły się rodzicem zajmuje każde dziecko (pomijając siłę uczucia do siostry czy brata).[/QUOTE]
Na to też nie ma żadnej gwarancji.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Luba]

Napisane przez Ingrid80

Na to też nie ma żadnej gwarancji.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ludzie a macie na cokolwiek w zyciu gwarancje?

[Ingrid80]

Oczywiście że nie. Na wielką dozgonna miłość między rodzeństwem i pomoc przy rodzicach też nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Luba]

Napisane przez Ingrid80

Oczywiście że nie. Na wielką dozgonna miłość między rodzeństwem i pomoc przy rodzicach też nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No jasne. Ale lepiej, moim zdaniem oczywiscie, miec szanse na te milosc i pomoc niz nie miec.
Kto nie ryzykuje ten nic nie ma, nie?

[9b3c663057ffbc82ae9019b87931eb18768d1240]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;74742506]Ja mam dokładnie tak samo. Jestem jedynaczką, właściwie jest tylko mama. Gdy są problemy, to... też jestem sama. A moja mama jest osobą, która chyba niespecjalnie mnie lubi, a jest jakoś tam zależna ode mnie. Zdecydowanie mentalnie byłoby prościej, gdybym miała rodzeństwo.[/QUOTE]

Wiesz, ja mam braci, ale jakoś nigdy nie rozmawiałam z nim o problemach kobiecych "wiesz, miesiączka mi się spóźnia/ mam takie dziwne plamienia" też zazwyczaj w problemach byłam sama, mama o tym ze mną nie rozmawiała. ale były koleżanki

[Glodomorek]

Napisane przez Luba

Wiesz, nie sztuka "zrobic sobie dzieci"... najwazniejsze co bedzie pozniej

Oczywiście, ale rodząc dzieci nie wiesz co będzie. Mając takie rodzeństwo jak mam nic by nie ubyło gdyby oni się po prostu nie urodzili. Obcy ludzie. Nawet bym nie płakała po ich śmierci. A rodzice zapewne zakładali, że rodzeństwo się pokocha i na starosc im też pomoże.

[Ingrid80]

Napisane przez Luba

No jasne. Ale lepiej, moim zdaniem oczywiscie, miec szanse na te milosc i pomoc niz nie miec.
Kto nie ryzykuje ten nic nie ma, nie?

Jest w tym trochę racji natomiast mi jako jedynaczce niczego w życiu nie brakowało pod względem emocjonalnym więc nie żałuję że nie mam rodzeństwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[elvegirl]

Napisane przez Luba

Kto nie ryzykuje ten nic nie ma, nie?

Z tego co mamy dwójki piszą, to ryzyko podejmowane przez mamy jedynaków jest większe, więc to raczej chyba nasze pytanie

---------- Dopisano o 20:04 ---------- Poprzedni post napisano o 20:03 ----------

Napisane przez Ingrid80

Jest w tym trochę racji natomiast mi jako jedynaczce niczego w życiu nie brakowało pod względem emocjonalnym więc nie żałuję że nie mam rodzeństwa.

Mnie bardzo brakowało rówieśników, dlatego swojej młodej zapewniam tyle tego kontaktu ile się da

[ajah]

Napisane przez elvegirl

Z tego co mamy dwójki piszą, to ryzyko podejmowane przez mamy jedynaków jest większe, więc to raczej chyba nasze pytanie

---------- Dopisano o 20:04 ---------- Poprzedni post napisano o 20:03 ----------


Mnie bardzo brakowało rówieśników, dlatego swojej młodej zapewniam tyle tego kontaktu ile się da

Gdyby ryzyko dotyczyło jedynie pozytywów w posiadaniu rodzeństwa w kontekście posiadania dzieci to świat byłby cudny i prosty.

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

[elvegirl]

No ale o tym przecież w tym wątku dyskutujemy - o ryzyku, jakiego się podjęłyśmy decydując się na jedno dziecko.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

[1=9b3c663057ffbc82ae9019b 87931eb18768d1240;7475468 6]Wiesz, ja mam braci, ale jakoś nigdy nie rozmawiałam z nim o problemach kobiecych "wiesz, miesiączka mi się spóźnia/ mam takie dziwne plamienia" też zazwyczaj w problemach byłam sama, mama o tym ze mną nie rozmawiała. ale były koleżanki [/QUOTE]

A ja wcale nie mam na myśli gadania o pierdołach typu miesiączka tylko o rzeczywistych problemach.

[wika82]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;74756221]A ja wcale nie mam na myśli gadania o pierdołach typu miesiączka tylko o rzeczywistych problemach.[/QUOTE]

Tak, trochę mnie zdziwiło przywołanie takich przykładów.

[Luba]

Napisane przez Glodomorek

Oczywiście, ale rodząc dzieci nie wiesz co będzie. Mając takie rodzeństwo jak mam nic by nie ubyło gdyby oni się po prostu nie urodzili. Obcy ludzie. Nawet bym nie płakała po ich śmierci. A rodzice zapewne zakładali, że rodzeństwo się pokocha i na starosc im też pomoże.

Nie calkiem o to mi chodzilo. Bardziej o to, ze rodzice nie powinni tylko "narobic" dzieci ale pozniej tez starac sie je wychowywac tak, zeby byly podstawy do polubienia sie rodzenstwa ze soba.
Ja sie zgadzam, ze ludzie sa rozni, ze w doroslym zyciu mimo wszystko drogi rodzenstwa moga sie rozejsc.
Jednoczesnie jednak uwazam, ze im lepsze stosunki rodzinne w ogole, im rodzice bardziej sie staraja pokazac, ze rodzenstwo to fajna sprawa, tym sukces jest pewniejszy

Twoi rodzice chyba pod tym wzgledem nie starali sie za bardzo, dobrze mysle?

Napisane przez Ingrid80

Jest w tym trochę racji natomiast mi jako jedynaczce niczego w życiu nie brakowało pod względem emocjonalnym więc nie żałuję że nie mam rodzeństwa.

I oby tak zostalo bo jeszcze duzo zycia przed Toba

[Glodomorek]

Napisane przez Luba

Nie calkiem o to mi chodzilo. Bardziej o to, ze rodzice nie powinni tylko "narobic" dzieci ale pozniej tez starac sie je wychowywac tak, zeby byly podstawy do polubienia sie rodzenstwa ze soba.
Ja sie zgadzam, ze ludzie sa rozni, ze w doroslym zyciu mimo wszystko drogi rodzenstwa moga sie rozejsc.
Jednoczesnie jednak uwazam, ze im lepsze stosunki rodzinne w ogole, im rodzice bardziej sie staraja pokazac, ze rodzenstwo to fajna sprawa, tym sukces jest pewniejszy

Twoi rodzice chyba pod tym wzgledem nie starali sie za bardzo, dobrze mysle?

Oni myślą, że zrobili wszystko super i nie mają sobie nic do zarzucenia. Są bardzo zdziwienie czemu relacje tak źle wyglądają obecnie. Wg nich i sąsiadów to normalna rodzina

[wika82]

Napisane przez Ingrid80

Jest w tym trochę racji natomiast mi jako jedynaczce niczego w życiu nie brakowało pod względem emocjonalnym więc nie żałuję że nie mam rodzeństwa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To rodzice dobrze wykonali swoją działkę.
Znam kilkoro jedynaków i każdy ma co najmniej dwójkę.

[elvegirl]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;74756221]A ja wcale nie mam na myśli gadania o pierdołach typu miesiączka tylko o rzeczywistych problemach.[/QUOTE]
Na każdym etapie życia inne rzeczy wydają się pierdołami, a inne rzeczywistymi problemami

---------- Dopisano o 07:46 ---------- Poprzedni post napisano o 07:45 ----------

Napisane przez wika82

Znam kilkoro jedynaków i każdy ma co najmniej dwójkę.

Częste zjawisko, to prawda. U mnie też dość częste jest "manie" jedynaka u rodziców z dużych rodzin.

[amber2046]

Napisane przez invisible_01

Ostatnio w grupie 12 osób w pracy omawialiśmy temat rodzeństwa właśnie. I okazało się, że na dziesięcioro z nas mających rodzeństwo, ośmioro ma je w innym mieście, a trójka w innym kraju. No i tak to często wygląda w kwestii pomocy rodzeństwa przy opiece nad rodzicem.

Co z tego, jak przychodzi pokryc koszty opieki nad schorowanym rodzicem przelew mozna wyslac z kazdego kraju. Jesli potrzebna jest calodobowa placowka to trzeba sie liczyc z kwota rzedu kilku tysiecy zlotych miesiecznie. Jako jedynak masz pod tym wzgledem duzo ciezej niz kiedy odpowiedzialnosc i rachunki dzielone sa na kilkoro rodzenstwa.

[invisible_01]

Napisane przez amber2046

Co z tego, jak przychodzi pokryc koszty opieki nad schorowanym rodzicem przelew mozna wyslac z kazdego kraju. Jesli potrzebna jest calodobowa placowka to trzeba sie liczyc z kwota rzedu kilku tysiecy zlotych miesiecznie. Jako jedynak masz pod tym wzgledem duzo ciezej niz kiedy odpowiedzialnosc i rachunki dzielone sa na kilkoro rodzenstwa.

O ile rodzeństwo chce płacić. Mało sytuacji, kiedy nagle każde z nich ma ciężką sytuację finansową i nie jest w stanie pomóc?

[MrsPapuga]

Dla mnie to zależy od sytuacji finansowej. Jedno dziecko to minimum, ale trzeba powaznie przemyśleć sprawe zanim się będzie pakowało w drugie.