Cierpisz na samotność ? Zapraszamy! Razem ją pokonamy ! Wątek zbiorczy

[Yin]

No wiec pomyślałam nad założeniem tego wątku,abyśmy wspólnie mogły pokonać samotność jaka nam doskwiera . Zapraszam wszystkie osoby samotne, nie mające z kim porozmawiać, komu się wyżalić lub wyszaleć do tego wątku

Mile widziane historie własne, doświadczenia w walce z samotnością oraz rady i wnioski jakie wyciągłyście z swojego życia.

A więc do dzieła !

[JustynaGol]

samotnosć w tych czasach dotyczy coraz wiekszej liczby ludzi. mi duchowa samotność towarzyszy praktycznie całe życie, od dziecka sie tak czuje, teraz mam lat 28, a moje dziecko 5, a ja mam wrażenie że to sie nie zmienia. w tych czasach cięzko znależć prawdziwych przyjaciół... samotność to temat rzeka

[Pink_Floyd]

Napisane przez Yin

No wiec pomyślałam nad założeniem tego wątku,abyśmy wspólnie mogły pokonać samotność jaka nam doskwiera . Zapraszam wszystkie osoby samotne, nie mające z kim porozmawiać, komu się wyżalić lub wyszaleć do tego wątku

Mile widziane historie własne, doświadczenia w walce z samotnością oraz rady i wnioski jakie wyciągłyście z swojego życia.

A więc do dzieła !

W XXV wieku samotność dotyka naprawdę dużą grupę ludzi.

Faktycznie to jest przykre, ale co na to poradzić. Myślę, że mogę to podsumować mottem mojego idola: jakie życie taki rap.

[_Desolation]

Napisane przez Pink_Floyd

W XXV wieku samotność dotyka naprawdę dużą grupę ludzi.

Skąd wiesz ? Jesteś z przyszłości ?

[michal321]

Napisane przez Pink_Floyd

W XXV wieku samotność dotyka naprawdę dużą grupę ludzi.

Faktycznie to jest przykre, ale co na to poradzić. Myślę, że mogę to podsumować mottem mojego idola: jakie życie taki rap.

Przypuszczam ze nawet twój niezbyt rozgarnięty idol umie posługiwać się cyframi rzymskimi

[Absinth87]

Hej, Yuki ty jesteś samotna bo wybrałaś Kaname zamiast Zero...

jak mogłaś...

[ytaaa]

Ja bym chciała dołączyć. Mam znajomych i rodzinę , ale mam wrażenie , że nikt mnie nie rozumie ostatnio. Może problem tkwi we mnie, bo mam problemy z tworzeniem się.

[bulka114]

Dobra, to ja też dołączę, do jakże zacnego wątku
Czuję się sama, bo mnie olał mój własny facet!
Jeszcze w niedziele pisał, pocieszał itd, a w poniedziałek wybrał kolegów i "pomoc" w remoncie, a do mnie stwirdził, że "raczej nie przyjedzie" ,stwierdziłam, ze nie to nie. I tak się już nie odzywa tydzień..

[scoobs]

Ja tez jestem samotna, nienawidze samotnosci.
Mam dwojke cudnych dzieci ale mimo to jestem samotna.... Czy do tego sie mozna przyzwyczaic?

[Eluvtus]

Napisane przez Absinth87

[COLOR="Silver"]Hej, Yuki ty jesteś samotna bo wybrałaś Kaname zamiast Zero...

Leżę i kwiczę

Ale taka prawda. Kaname to idiota. Życie z Zero byłoby bardzo emocjonujące, narzekać można wtedy tylko na niezrozumienie i brak emocji z jego strony

Co do samotności - jak dla mnie, problem leży w głowie. Może zacznij rozmawiać z bliskimi?

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[nitka206]

mam znajomych, mam przyjaciółkę i mimo to czuję się samotna...a perspektywa nadchodzących świąt przyprawia mnie o dreszcze ;/
chciałabym pracować w święta, ale niestety się nie da

[ytaaa]

Napisane przez bulka114

Dobra, to ja też dołączę, do jakże zacnego wątku
Czuję się sama, bo mnie olał mój własny facet!
Jeszcze w niedziele pisał, pocieszał itd, a w poniedziałek wybrał kolegów i "pomoc" w remoncie, a do mnie stwirdził, że "raczej nie przyjedzie" ,stwierdziłam, ze nie to nie. I tak się już nie odzywa tydzień..

I nadal jest twoim facetem? Jakieś to dziwne, tak tydzień nie odzywać się do siebie. Może on już zdezerterował ? Czy ten typ tak ma ?

nitka206 ja wogóle chciałabym pracować Jak narazie szukam pracy i nic.

[Yin]

Napisane przez JustynaGol

samotnosć w tych czasach dotyczy coraz wiekszej liczby ludzi. mi duchowa samotność towarzyszy praktycznie całe życie, od dziecka sie tak czuje, teraz mam lat 28, a moje dziecko 5, a ja mam wrażenie że to sie nie zmienia. w tych czasach cięzko znależć prawdziwych przyjaciół... samotność to temat rzeka

Bo w dzisiejszych czasach głównym czynnikiem jest pogoń za karierą i lepszym bytem niż się miało w gronie rodzinnym. Sama wiem po sobie,że zniszczyłam ostatnie znajomości jakie nawiązałam przez internet przez pracę jaką wykonuje - przez tydzień pracowałam jak wół i mimo zarobionych pieniędzy straciłam - paru fajnych znajomych co u mnie jest rzeczą bardzo rzadką. Dlatego też jest to pewna przyczyna samotności wielu z nas - a to matura, a to studia, a to praca itd. itd.

Napisane przez ytaaa

Ja bym chciała dołączyć. Mam znajomych i rodzinę , ale mam wrażenie , że nikt mnie nie rozumie ostatnio. Może problem tkwi we mnie, bo mam problemy z tworzeniem się.

To może być przyczyna,ale jeśli ma się kłopoty w rodzinie to problem leży zazwyczaj po stronie rodziny - wiem po sobie.

Napisane przez bulka114

Dobra, to ja też dołączę, do jakże zacnego wątku
Czuję się sama, bo mnie olał mój własny facet!
Jeszcze w niedziele pisał, pocieszał itd, a w poniedziałek wybrał kolegów i "pomoc" w remoncie, a do mnie stwirdził, że "raczej nie przyjedzie" ,stwierdziłam, ze nie to nie. I tak się już nie odzywa tydzień..

Może spróbujcie porozmawiać ? Namów go na rozmowę w cztery oczy ?

Napisane przez scoobs

Ja tez jestem samotna, nienawidze samotnosci.
Mam dwojke cudnych dzieci ale mimo to jestem samotna.... Czy do tego sie mozna przyzwyczaic?

Niestety nie da się - możesz wysłuchiwać kazań księdza, zakonników,moherowych beretów, zenów, filozofów ale prawda jest taka,że na dłuższą metę samotność niszczy człowieka. Pozatym samotność to zaprzeczenie biologii.

Napisane przez ytaaa

Jak narazie szukam pracy i nic.

Piszesz CV listy motywacyjne i masz referencje ?

Napisane przez Absinth87

Hej, Yuki ty jesteś samotna bo wybrałaś Kaname zamiast Zero...

jak mogłaś...

Kaname jest boski! Zero uważałam zawsze za nieogarniętego faceta,który nie umiał sobie poradzić z przeszłością! Kaname jest boski, tajemniczy,przystojny,int eligentny, ma bardzo wielką siłę no i jest wampirem czystej krwii no i najważniejsze - ich miłość była PRZEZNACZONA i WIECZNA ! Kaname to mój typ faceta ! Kocham Kaname !

[ytaaa]

Napisane przez Yin

Bo w dzisiejszych czasach głównym czynnikiem jest pogoń za karierą i lepszym bytem niż się miało w gronie rodzinnym. Sama wiem po sobie,że zniszczyłam ostatnie znajomości jakie nawiązałam przez internet przez pracę jaką wykonuje - przez tydzień pracowałam jak wół i mimo zarobionych pieniędzy straciłam - paru fajnych znajomych co u mnie jest rzeczą bardzo rzadką. Dlatego też jest to pewna przyczyna samotności wielu z nas - a to matura, a to studia, a to praca itd. itd.



To może być przyczyna,ale jeśli ma się kłopoty w rodzinie to problem leży zazwyczaj po stronie rodziny - wiem po sobie.



Może spróbujcie porozmawiać ? Namów go na rozmowę w cztery oczy ?



Niestety nie da się - możesz wysłuchiwać kazań księdza, zakonników,moherowych beretów, zenów, filozofów ale prawda jest taka,że na dłuższą metę samotność niszczy człowieka. Pozatym samotność to zaprzeczenie biologii.



Piszesz CV listy motywacyjne i masz referencje ?



Kaname jest boski! Zero uważałam zawsze za nieogarniętego faceta,który nie umiał sobie poradzić z przeszłością! Kaname jest boski, tajemniczy, ma bardzo wielką siłę no i jest wampirem czystej krwii no i najważniejsze - ich miłość była PRZEZNACZONA i WIECZNA ! Kaname to mój typ faceta ! Kocham Kaname !

Tak, ale może za mało Nie mam referencji.

[Yin]

Napisane przez ytaaa

Tak, ale może za mało Nie mam referencji.

A skąd jesteś ? Może kieruj się na większe miasta ?

[ytaaa]

Napisane przez Yin

A skąd jesteś ? Może kieruj się na większe miasta ?

Lublin.Tak wiem, że to nie za ciekawe miasto do szukania. Chyba zacznę wysyłać do Warszawy też.

[Yin]

Napisane przez ytaaa

Lublin.Tak wiem, że to nie za ciekawe miasto do szukania. Chyba zacznę wysyłać do Warszawy też.

Próbuj, ewentualnie do Radomia lub Kielc (taka sama odległość a masz więcej możliwości).

[ytaaa]

Napisane przez Yin

Próbuj, ewentualnie do Radomia lub Kielc (taka sama odległość a masz więcej możliwości).

W Kielcach i Radomiu chyba też za ciekawie nie jest z pracą Przynajmniej bez żadnych rewelacji z tego co słyszałam , w szczególności Radom. Nie wiem dokładnie jak to w Kielcach jest. Tam są jakieś targi?

[angie31]

jestem z okolic Kielc i z pracą też nie jest rewelacyjnie,ja pracuję,ale nigdy nie wiadomo jak długo.Najchętniej to w ogóle nie wychodziłabym z pracy,bo tam przynajmniej mam "zajętą"głowę i czas szybciej leci.Jestem kilka lat po rozwodzie,mam dziecko i czuję,że zaczyna mi brakować tej drugiej połówki.Na początku nikogo nie szukałam,ale teraz czuje ,że jestem gotowa na nowy związek.Jednak faceci po 30,to totalna porażka.Wiem,że uogólniam,ale ci,z którymi miałam okazję się spotkać,to albo panowie typu 3 x Z :zbajerować,zaliczyć,zapo mnieć,albo tacy,którzy sami nie wiedzą czego chcą i mimo skończonych 30 lat nie są gotowi na poważny związek.Czy wam też trafiają się takie okazy,czy tylko ja mam pecha?

[Yin]

Napisane przez angie31

Jednak faceci po 30,to totalna porażka.Wiem,że uogólniam,ale ci,z którymi miałam okazję się spotkać,to albo panowie typu 3 x Z :zbajerować,zaliczyć,zapo mnieć,albo tacy,którzy sami nie wiedzą czego chcą i mimo skończonych 30 lat nie są gotowi na poważny związek.Czy wam też trafiają się takie okazy,czy tylko ja mam pecha?

Nie pytaj się skąd,ale jest to niestety prawda i wiem to po sobie :/

[angie31]

No właśnie,ja też to niestety "przerobiłam"na własnej skórze,tylko już zaczęłam sie zastanawiać,że ze mną jest coś nie tak i przyciągam takich delikwentów

[ytaaa]

Ja z żadnymi nie mam szczęścia. Też mi się trafił taki po 30 w tym roku, miał 32 lata. Też z cyklu 3 z, a ja się w nim zakochałam
Przeszło mi z Nim to w kolejnym się zakochałam Był 40 + z tym, że od początku mieliśmy jasne zasady i nie poczułam się tak wykorzystania jak przy tym 30. Miałam nadzieje, że Pan 40 coś do mnie czuje i może przekształci się to w coś więcej, ale on nie Dalej szuka szczęścia, nie wiem, czy on nic do mnie nie miał, czy może bał się mojego młodego wieku czy może nie chciał zadawać sie ze studentką. Nie mam pojęcie, ale nie będę go prosiła o miłość. Ciężko to odchorowała, w sumie nadal mam jakąś nadzieje. Wiem, że on nigdy się nie odezwie i nic z tego nie będzie. Co jakiś czas ogrania mnie mega tęsknota , nie rozumiem tego

[Kreatywna Dama]

Dołączam
Mam podobnie: dobrych znajomych, super przyjaciółkę, itp. Ale mimo to czasem zdarza mi się być przez nich kompletnie nierozumianą.
Jakiś czas temu poznałam chłopaka, z którym rozumiałam się i zgadzałam w 100%. Jakbym poznała moją drugą połówkę. Jednak okoliczności, a głównie jego decyzja, nie pozwoliły nam na utrzymywanie kontaktu.
Wiem, że coś do mnie poczuł, polubił... Niby rozumiem też dlaczego nie chce mieć ze mną kontaktu, ale mam do niego o to żal. Bywają dni, że za nim płaczę, a bywają, że nienawidzę.
Jednak podsumowując, choć może na to nie zasługuje, to ja okropnie za nim tęsknię i ta tęsknota wyraża chyba całą moją samotność..

Poza tym z biegiem lat, czas zyskuje na ważności..

[Figure09]

Również dołączam.
Dawno, dawno temu, miałam fajnego chłopaka, dużo znajomych i wspaniałą przyjaciółkę.
Później posypało się po kolei ze wszystkimi.
Niby nadal jestem w związku, ale co z tego, jak czuję, że to jak ja się czuję nie ma żadnego znaczenia i jest ok ewentualnie jak nie marudzę... ja mu już nie wystarczam, oboje chyba jesteśmy tylko z przyzwyczajenia.

Ostatnio straciłam bardzo dobrego kolegę, bo się w sobie zakochaliśmy. To by nie miało racji bytu, pokłóciliśmy się nawet nie wiadomo o co, teraz już nawet nie umiałabym z nim rozmawiać, po tym jak mnie potraktował...
Rodzice nie widzą nic poza sobą, a ja tak sama sobie siedzę co wieczór i tylko usiłuję się nie rozkleić od jakiegoś czasu.
Nic tylko strzelić sobie w łeb. Jeszcze te święta...

[JakKazdaInna]

Napisane przez angie31

jestem z okolic Kielc i z pracą też nie jest rewelacyjnie,ja pracuję,ale nigdy nie wiadomo jak długo.Najchętniej to w ogóle nie wychodziłabym z pracy,bo tam przynajmniej mam "zajętą"głowę i czas szybciej leci.Jestem kilka lat po rozwodzie,mam dziecko i czuję,że zaczyna mi brakować tej drugiej połówki.Na początku nikogo nie szukałam,ale teraz czuje ,że jestem gotowa na nowy związek.Jednak faceci po 30,to totalna porażka.Wiem,że uogólniam,ale ci,z którymi miałam okazję się spotkać,to albo panowie typu 3 x Z :zbajerować,zaliczyć,zapo mnieć,albo tacy,którzy sami nie wiedzą czego chcą i mimo skończonych 30 lat nie są gotowi na poważny związek.Czy wam też trafiają się takie okazy,czy tylko ja mam pecha?

Napisane przez Yin

Nie pytaj się skąd,ale jest to niestety prawda i wiem to po sobie :/

Wy tak poważnie?

To i ja dołączę. Co prawda mam (jeszcze) męża i super synka, ale w sercu mam taką puchę jakiej jeszcze nie miałam. I przede mną raczej długa samotność.

[Yin]

Powiedzcie jak sobie radzić z tą całą miłością jaką nas otacza - pary na ulicy, seriale, filmy, literatura....nawet gry :/ bo osobiście we mnie na chwilę obecną jest już taka frustracja(?), że przestałam oglądać moje ulubione animce...

[scoobs]

Napisane przez Yin

Niestety nie da się - możesz wysłuchiwać kazań księdza, zakonników,moherowych beretów, zenów, filozofów ale prawda jest taka,że na dłuższą metę samotność niszczy człowieka. Pozatym samotność to zaprzeczenie biologii.

No tez tak wlasnie czuje. Ludzie mowia, ze trzeba sie nauczyc byc szczesliwym z samym soba, ale jak?
Nie placze i nie uzalam sie nad soba codziennie ale przyznam, ze mam takie dni, kiedy jest mi naprawde zle. Mam znajomych i rodzine, ale samotne wieczory, weekendy w domu mnie dobijaja...

[201707171505]

Właściwie idealnie się do Was dopasuję
Przeprowadziłam się niedawno do nowego miasta, znalazłam pracę ale trafiłam na już zgrana grupe ludzi i ciężko gdziekolwiek z kimkolwiek wyjść. Co prawda znalazłam parę koleżanek ale jedna jest "świeżą" mężatka i aktualnie nie ma dla niej życia poza mężem i kuchnia, w której dla niego pitrasi smakołyki, a inna bardzo szybko wpadła w oko koledze i aktualnie planują ślub.
I z jedną i druga mogę pogadać w pracy albo po pracy przez telefon czy skype`a ale, mimo że cieszę się ich szczęściem, to w głębi serca trochę mnie boli, że nie mogę sobie sama życia ułożyć. A poza tym o wyjściu choćby do kina czy na kawę mogę zapomnieć

Niby mam dopiero te 25 lat i nawet ostatnio spodobał mi się pewien facet, chyba zadziałało to w obie strony, tyle że nie mamy ze sobą częstego kontaktu a sama się boję wyjść z inicjatywą. Nie byłoby to wszystko takie przytłaczające gdybym miała z kim spędzać wolny czas. Teoretycznie jestem jeszcze młoda i nie przejmowałam się aż tak, że nie mam partnera dopóki nie trafiłam w takie grono, że wszyscy w moim wieku są albo "poważnie" zajęci albo świeżo po ślubie A tak siedzę w czterech ścianach samotnie i przewijam w pamięci szczęśliwe opowieści moich sparowanych znajomych.

W dodatku zbliża się Sylwester... Cóż pewnie pojadę schować się do domu rodzinnego, przynajmniej bliscy się ucieszą, że mnie widzą

[scoobs]

Napisane przez ytaaa

Ja z żadnymi nie mam szczęścia. Też mi się trafił taki po 30 w tym roku, miał 32 lata. Też z cyklu 3 z, a ja się w nim zakochałam
Przeszło mi z Nim to w kolejnym się zakochałam Był 40 + z tym, że od początku mieliśmy jasne zasady i nie poczułam się tak wykorzystania jak przy tym 30. Miałam nadzieje, że Pan 40 coś do mnie czuje i może przekształci się to w coś więcej, ale on nie Dalej szuka szczęścia, nie wiem, czy on nic do mnie nie miał, czy może bał się mojego młodego wieku czy może nie chciał zadawać sie ze studentką. Nie mam pojęcie, ale nie będę go prosiła o miłość. Ciężko to odchorowała, w sumie nadal mam jakąś nadzieje. Wiem, że on nigdy się nie odezwie i nic z tego nie będzie. Co jakiś czas ogrania mnie mega tęsknota , nie rozumiem tego

Ja tez sie zakochalam w 40+, przez ponad rok bylismy bardzo blisko, ale on byl bardziej zainteresowany dopoki nie dostalam rozwodu... Pozniej byly inne powody, by nie byc "para"... Na pewno dzieci byly duzym powodem, bo on nigdy ich nie chcial miec, moj zazdrosny byly, moja nie pewna sytuacja.... No ale wiem, ze gdyby byl naprawde zakochany, to by nie bylo rzeczy niemozliwych...

[bulka114]

Napisane przez ytaaa

I nadal jest twoim facetem? Jakieś to dziwne, tak tydzień nie odzywać się do siebie. Może on już zdezerterował ? Czy ten typ tak ma ?

Teoretycznie, praktycznie czuję się, jakbym była sama, więc..
Ostatnio on spasował, a ja, że jestem osobą, która uniesie się honorem, nie odezwę się pierwsza. Pokazał mi tylko, jak bardzo mu "zależy" i co tak na prawdę dla niego jest ważne. Dla mnie to już przesądzone.
Od jakiegoś 1,5mc właśnie tak ma , ale nie powiem, że to tylko jego wina.