Powrót uczucia sprzed lat

[kamyla94]

To mój pierwszy wątek, więc proszę o odrobinę wyrozumiałości.

Chciałabym zasięgnąć Waszej rady. Otóż 4 lata temu (a były to początki liceum) należałam do pewnej grupki składającej się głównie z chłopaków. Jeden z nich nieustannie prawił mi komplementy i zapraszał na spotkania (jednak nie w cztery oczy - a w grupie, z biegiem czasu coraz mniej licznej). Jak coś opowiadałam, słuchał uważnie, interesował się tym co mówię. Widać było, że mu imponuję. Czasem "niechcący" dotykał mojej dłoni, co mi się bardzo podobało. Jednak byłam wtedy bardzo nieśmiała, a o związkach nie miałam bladego pojęcia, więc czekałam na wyraźniejsze sygnały. Później kontakt się urwał (chłopak 3 lata starszy - zaczął studia i wpadł w inne towarzystwo) 2 lata nie mogłam o nim zapomnieć, aż w końcu znalazłam chłopaka, on w tym czasie dziewczynę.

Jednak 2 miesiące temu mój związek się rozpadł, doszły mnie słuchy, że on też jest wolny. Dodam, że to mój ideał - i z charakteru, i z wyglądu... Od miesiąca cały czas o nim myślę, a te myśli wzięły się nie wiadomo skąd :/. Postanowiłam więc odnowić kontakt ze starymi znajomymi, w tym z nim. Celem spotkania było uświadomienie sobie, że wyidealizowany obraz chłopaka sprzed 4 lat to jedynie moja konfabulacja i muszę się przekonać, że wcale nie jest ideałem, żeby w końcu uwolnić myśli. Taa...

Domyślacie się, że wcale tak nie było, a chłop jak był, tak dalej w moich oczach jest idealny. Na dodatek na spotkaniu często patrzył w moje oczy, uśmiechał się, niemal zawsze zwracał się tylko do mnie. Był zachwycony moim projektem, o którym opowiadałam. Wspomniał coś o tym, że jego kuzyn organizuje wieczorek literacki (a literatura to nasza wspólna pasja), więc zagadałam, czy mogę wpaść. Drugie spotkanie także było ciekawe, jednak mieliśmy zbyt mało czasu, żeby pogadać sam na sam, bo zaprosił też kolegę, a kolega drugiego kolegę... Na pożegnanie powiedział "można to powtórzyć", a ja odpowiedziałam "jak będziesz wiedział o takim wieczorku, to daj znać". Teraz mój obiekt westchnień wyjechał na tydzień, a ja zastanawiam się czy napisze, jak wróci.

Myślicie, że są jakieś szanse? Jego kumple nic nie wiedzą o moim uczuciu. Co robić? Czekać aż się odezwie, czy dalej inicjować spotkania?

[oneshot]

Napisane przez kamyla94

To mój pierwszy wątek, więc proszę o odrobinę wyrozumiałości.

Chciałabym zasięgnąć Waszej rady. Otóż 4 lata temu (a były to początki liceum) należałam do pewnej grupki składającej się głównie z chłopaków. Jeden z nich nieustannie prawił mi komplementy i zapraszał na spotkania (jednak nie w cztery oczy - a w grupie, z biegiem czasu coraz mniej licznej). Jak coś opowiadałam, słuchał uważnie, interesował się tym co mówię. Widać było, że mu imponuję. Czasem "niechcący" dotykał mojej dłoni, co mi się bardzo podobało. Jednak byłam wtedy bardzo nieśmiała, a o związkach nie miałam bladego pojęcia, więc czekałam na wyraźniejsze sygnały. Później kontakt się urwał (chłopak 3 lata starszy - zaczął studia i wpadł w inne towarzystwo) 2 lata nie mogłam o nim zapomnieć, aż w końcu znalazłam chłopaka, on w tym czasie dziewczynę.

Jednak 2 miesiące temu mój związek się rozpadł, doszły mnie słuchy, że on też jest wolny. Dodam, że to mój ideał - i z charakteru, i z wyglądu... Od miesiąca cały czas o nim myślę, a te myśli wzięły się nie wiadomo skąd :/. Postanowiłam więc odnowić kontakt ze starymi znajomymi, w tym z nim. Celem spotkania było uświadomienie sobie, że wyidealizowany obraz chłopaka sprzed 4 lat to jedynie moja konfabulacja i muszę się przekonać, że wcale nie jest ideałem, żeby w końcu uwolnić myśli. Taa...

Domyślacie się, że wcale tak nie było, a chłop jak był, tak dalej w moich oczach jest idealny. Na dodatek na spotkaniu często patrzył w moje oczy, uśmiechał się, niemal zawsze zwracał się tylko do mnie. Był zachwycony moim projektem, o którym opowiadałam. Wspomniał coś o tym, że jego kuzyn organizuje wieczorek literacki (a literatura to nasza wspólna pasja), więc zagadałam, czy mogę wpaść. Drugie spotkanie także było ciekawe, jednak mieliśmy zbyt mało czasu, żeby pogadać sam na sam, bo zaprosił też kolegę, a kolega drugiego kolegę... Na pożegnanie powiedział "można to powtórzyć", a ja odpowiedziałam "jak będziesz wiedział o takim wieczorku, to daj znać". Teraz mój obiekt westchnień wyjechał na tydzień, a ja zastanawiam się czy napisze, jak wróci.

Myślicie, że są jakieś szanse? Jego kumple nic nie wiedzą o moim uczuciu. Co robić? Czekać aż się odezwie, czy dalej inicjować spotkania?

Odezwij się po jego powrocie, jeśli sam pierwszy się nie odezwie.
Szanse są, skoro dostrzegasz to, że nadal jest Tobą zainteresowany, a w dodatku wolny.

[kamyla94]

Największy problem to to, czy on jest miły dla wszystkich kobiet czy tylko dla mnie. Niestety tego nie wiem, bo zawsze się spotykaliśmy w męskim gronie. Mam nadzieję, że jest tak, jak mówisz.

[Adrianna_8]

(hihih jak zaczęłam czytać Twój post to pomyślałam, że pewnie go po latach idealizujesz, ale dobrze, że sama o tym wiedziałaś. Potem i tak się wszystko wyjaśniło )
Też uważam, że powinnaś poczekać troszkę. Jak on się nie odezwie to Ty spróbuj - jesteście znajomymi, więc nie powinno być trudno. Zaproponuj wyjście do kawiarni, gdzie możecie pogadać i miej nadzieję, że nie zaproponuje, żeby znajomi do was dołączyli.. A potem cóż, musisz obserwować, czy mu się podobasz, czy raczej jesteś tylko koleżanką i jest miły dla wszystkich kobiet.
Ludzie są różni... Patrząc na moich kolegów to raczej nie bywają oni "po prostu mili" dla wszystkich kobiet, ale zachowują się w taki sposób w jaki odpisałaś wobec kobiet, które ich interesują.
Życzę powodzenia!