Potrzebuje świeżego, obiektywnego spojrzenia na sprawę.

[MiaVall]

Hej Dziewczyny!
Nie wiem, czy podobny temat był juz poruszany i przyznaje sie bez bicia, ze nawet nie szukałam... [wiem, mój bład!], ale pisze na swiezo, kiedy emocje jeszcze we mnie buzują.
Sytuacja jest taka: moja matka rozstała sie z ojcem. Powodow było kilka m.in. taki, ze do niczego sie w domu nie dotykał, potrafił spędzic całe dnie przed telewizorem, a zeby cokolwiek zrobił, trzeba było go tygodniami prosić.
Jestem ze swoim chłopakiem już 3 lata, były lepsze i gorsze chwile. Ostatnio tych drugich jest wiecej. Moja matka ciagle mi mowi, zebym uwazała, bo skoncze tak jak ona - z facetem, ktory sie do niczego nie dotyka, w ogole nie dba o dom, nie jest "gospodarzem", bo ojciec tez podobno tak wyglądał za młodu jak mój chłopak czyli: zeby cokolwiek zrobił trzeba go było poprosic, nie wychodzi sam z własną inicjatywą, że w czymś pomoże [np. koszenie trawnika - zostałysmy z mama same z bardzo pokaznym podworkiem i czasami brakuje nam na to czasu, on zna sytuacje, a jednak musiałam go prosic, zeby w tym pomógł - i to zrobil z wyraznym zaznaczeniem, ze on nie bedzie pelnił roli faceta w tym naszym domu, ze od czasu do czasu moze pomoc, ale nie bedzie robil wszystkiego (absolutnie nikt tego od niego nie chciał!)]. Poza tym uwielbia sie wylegiwać godzinami w łózku zanim wstanie, pozniej kolejne godziny spedza przed komputerem robiac swoj dzienny przeglad ulubionych stron. Nie mam mu tego za złe, ale rzeczywiscie powoli meczy mnie mowienie mu ciagle, zeby cos zrobił, zeby nie rozwalał swoich ubran, zeby zaniosł naczynia do zmywarki. Ciagle o wszystkim trzeba mu przypominac i go prosic. I jeszcze najlepiej wszystko zaplanowac za niego, bo on sie niesamowicie planow boi i to go przerasta. Nie przeszkadzało mi to jakos bardzo, dopoki nie słowa mojej matki. Boje sie, ze moze miec racje. Naprawde niczego bardziej nie chce, niz skonczyc tak jak ona u boku faceta, ktory nic nie robi, niczym duze dziecko. Czy ja wyolbrzymiam? Czy to strach ma wielkie oczy? Czy naprawde cos jest na rzeczy? Jak to wygląda...

Dodam jeszcze, zeby troche wybielic mojego chlopaka, ze nigdy w sumie nie odmowil, jak sie go o cos poprosiło, ze jak jezdzi do siebie do domu, to tez pracuje i pomaga rodzicom.

[Diversification]

Sama odpowiedz sobie na pytanie: czy czujesz się przy nim bezpieczna i myślisz, że zapewniłby Ci dobrą przyszłość?

[boomalina]

hmm...boi sie planów? nie wiem co ci doradzić, Twoje mama może mieć troszke racji...ty znasz swojego tż najlepiej...spójrz na niego i zastanów sie czy on ci odpowiada - troche nie fajnie ze nie wychodzi sam z inicjatywą, jest taki bierny a w życiu trzeba być troche bardziej otwartym...rozumie ze nie odnosi naczyń ale nie rozumie dlaczego boi sie planów...uważasz ze on nadaje sie na twojego już na zawsze tż? chyba nie bedziesz do końca życia za rączke go prowadziła?.... uważam z tego co napisałaś że nie wyolbrzymiasz...pamietaj że twoja mama napewno chce Twojego dobra i widzi z boku pewne sprawy których Ty możesz sie dostrzegać

[strawberka]

Napisane przez MiaVall

Hej Dziewczyny!
Nie wiem, czy podobny temat był juz poruszany i przyznaje sie bez bicia, ze nawet nie szukałam... [wiem, mój bład!], ale pisze na swiezo, kiedy emocje jeszcze we mnie buzują.
Sytuacja jest taka: moja matka rozstała sie z ojcem. Powodow było kilka m.in. taki, ze do niczego sie w domu nie dotykał, potrafił spędzic całe dnie przed telewizorem, a zeby cokolwiek zrobił, trzeba było go tygodniami prosić.
Jestem ze swoim chłopakiem już 3 lata, były lepsze i gorsze chwile. Ostatnio tych drugich jest wiecej. Moja matka ciagle mi mowi, zebym uwazała, bo skoncze tak jak ona - z facetem, ktory sie do niczego nie dotyka, w ogole nie dba o dom, nie jest "gospodarzem", bo ojciec tez podobno tak wyglądał za młodu jak mój chłopak czyli: zeby cokolwiek zrobił trzeba go było poprosic, nie wychodzi sam z własną inicjatywą, że w czymś pomoże [np. koszenie trawnika - zostałysmy z mama same z bardzo pokaznym podworkiem i czasami brakuje nam na to czasu, on zna sytuacje, a jednak musiałam go prosic, zeby w tym pomógł - i to zrobil z wyraznym zaznaczeniem, ze on nie bedzie pelnił roli faceta w tym naszym domu, ze od czasu do czasu moze pomoc, ale nie bedzie robil wszystkiego (absolutnie nikt tego od niego nie chciał!)]. Poza tym uwielbia sie wylegiwać godzinami w łózku zanim wstanie, pozniej kolejne godziny spedza przed komputerem robiac swoj dzienny przeglad ulubionych stron. Nie mam mu tego za złe, ale rzeczywiscie powoli meczy mnie mowienie mu ciagle, zeby cos zrobił, zeby nie rozwalał swoich ubran, zeby zaniosł naczynia do zmywarki. Ciagle o wszystkim trzeba mu przypominac i go prosic. I jeszcze najlepiej wszystko zaplanowac za niego, bo on sie niesamowicie planow boi i to go przerasta. Nie przeszkadzało mi to jakos bardzo, dopoki nie słowa mojej matki. Boje sie, ze moze miec racje. Naprawde niczego bardziej nie chce, niz skonczyc tak jak ona u boku faceta, ktory nic nie robi, niczym duze dziecko. Czy ja wyolbrzymiam? Czy to strach ma wielkie oczy? Czy naprawde cos jest na rzeczy? Jak to wygląda...

Dodam jeszcze, zeby troche wybielic mojego chlopaka, ze nigdy w sumie nie odmowil, jak sie go o cos poprosiło, ze jak jezdzi do siebie do domu, to tez pracuje i pomaga rodzicom.

W pierwszej chwili pomyślałam: Oho! Zraniona mama będzie teraz wbijać córce, że męskie plemię przyniesie jej zgubę. Akurat w odniesieniu do Twojego obecnego faceta, to ma rację. Ten tekst o tym, że : "on nie bedzie pelnił roli faceta w tym naszym domu, ze od czasu do czasu moze pomoc, ale nie bedzie robil wszystkiego" dokładnie o tym świadczy i przekreśla go jako faceta. Ja nie mówię, że ma być na każde kiwnięcie palcem i Wam usługiwać, ale jeśli zależy mu na Tobie, to powinien dbać o Ciebie. Powinno mu też zależeć na dobrych relacjach z Twoją mamą, a widać ewidentnie po kolejnych przykładach, że on ma w d...ie wszystko. On przyjeżdża do Was jako gość, odpocząć, nic go nie interesuje.

Z tym proszeniem, to jest moim zdaniem tak, że spora część facetów potrzebuje pokazania im palcem i powiedzenia wprost co jest do zrobienia, bo tacy już są i nie ma co oczekiwać inicjatywy. Bywa tak, że zmienia się to z biegiem czasu, kiedy lepiej znacie siebie i oczekiwania... ale jeśli jesteś już z nim jakiś czas i Jaśnie Panu trzeba podać wszystko na tacy, to czas zastanowić się nad związkiem. Z Twojej wypowiedzi, że w stosunku do Ciebie on oczekuje i wymaga, a od siebie nie daje nic, niestety.

[rare bird]

szczerze, to nie moglabym planowac przyszlosci z facetem ktory caly dzien lezy w lozku, siedzi przy kompie i nawet nie chce mu sie zaniesc naczyn do zmywarki.

wyobrazasz sobie, jak to bedzie, jak bedziecie razem mieszkac? jak pojawi sie dziecko? bedziesz harowala i sprzatala po facecie, a on nawet palcem nie kiwnie.

[Linka25]

wiesz co, ja bym uciekała od takiego chłopaka
mój TŻ jest przeciwieństwem i za to m.in. go kocham

[Lady_Anomalia]

Jejku, i do tego wcale się nie kryje przed Tobą ze swoim lenistwem? Mógłby chociaż stwarzać pozory... Może i Twoja Mama jest zbyt wyczulona na tym punkcie, ale mimo wszystko tu ma rację.

[MiaVall]

Hmmm... nie jest az tak wielkim potworem, duzo razem przeszlismy, w wielu sytuacjach mogłam na nim polegac, od 3 lat spedza po 8 godzin w pociagu co kilka tygodni, zebysmy sie mogli zobaczyc. Skosił ten cały ogromny cholerny trawnik...
Ale jednak te rzeczy, o ktorych tu napisałam, to tez prawda. On zawsze powtarza, ze ja jestem jak nakręcona, ciagle cos latam, działam, robie, nie daje sobie chwili wytchnienia [to prawda], on z kolei nigdy nic nie musi, zawsze ma czas, ze wszystkim zdazy, kurz moze poczekac, naczynia mogą poczekac, wazne zeby czerpac przyjemnosci z zycia i sie nie zaharowywac.

[fleur05]

Powiedz o wszystkim chłopakowi. Albo zrozumie Twoje obawy, albo postawi na własną wygodę i nie zrobi nic.
Jeśli się nie zmieni- uciekaj jak najdalej!!!

[Maalwaaa]

Napisane przez MiaVall

Hmmm... nie jest az tak wielkim potworem, duzo razem przeszlismy, w wielu sytuacjach mogłam na nim polegac, od 3 lat spedza po 8 godzin w pociagu co kilka tygodni, zebysmy sie mogli zobaczyc. Skosił ten cały ogromny cholerny trawnik...
Ale jednak te rzeczy, o ktorych tu napisałam, to tez prawda. On zawsze powtarza, ze ja jestem jak nakręcona, ciagle cos latam, działam, robie, nie daje sobie chwili wytchnienia [to prawda], on z kolei nigdy nic nie musi, zawsze ma czas, ze wszystkim zdazy, kurz moze poczekac, naczynia mogą poczekac, wazne zeby czerpac przyjemnosci z zycia i sie nie zaharowywac.

Ja znam podobną dziewczynę do ciebie. I powiem ci, że wasza odmienność na pewne sprawy może urosnąć do ogromnych problemów jeśli ze sobą zamieszkacie. Bardzo typowa scenka. Ty latasz po mieszkaniu ciągle coś robiąc i gderajc nad nim, że tylko siedzi przed kompem. Owszem on to zrobi po ciągłym gadaniu, ale chyba nie o to chodzi. On będzie sfrustrowany i ty. Możesz podjąc jakieś próby zmiany, ale wiem, że żeby się zmienić najpierw ta osoba musi tego bardzo chcieć. A jemu tak wygodniej.

[MiaVall]

Tak, to jest prawda, ze jemu jest tak wygodniej. Juz na wakacjach mielismy klopot, bo ja chcialam jak najwiecej przezyc, zobaczyc zwiedzac, a on wolal na spokojnie, odpoczywac, wstawac w poludnie, wyjsc na plaze, pospacerowac. Fajnie, tylko ze takie rzeczy to ja moge w domu robic a nie w kurorcie z atrakcjami, ktore wyszukiwalam przez pol roku.

[kennedy]

yyy ale czemu on ma u ciebie na chacie trawnik kosic>

[milenka22]

Rozumiem, że on u was pomieszkuje? Sam powinien się czuć zobowiązany i pomóc żeby się jakoś zrekompensować a on nawet naczyń nie wstawi do zlewu? A dokłada się do wszystkiego finansowo?

[Nealinne]

A mi on przypomina mojego ex... Kiedy nie mieszkaliśmy razem to było jeszcze w miarę ale po wspólnym zamieszkaniu to już była masakra. Musiałam się go o WSZYSTKO prosić. Jemu bałagan, niepozmywane naczynia itp wcale nie przeszkadzały. Zastanów się dobrze czy jesteś w stanie tak żyć... A ten tekst, że on wszystkiego robił nie będzie to już był lekko chamski. Ja to przechodziłam i strasznie żałuję że byłam z tym typem. Zrobił sobie ze mnie kucharkę, sprzątaczkę a sam palcem nie ruszył. Na Twoim miejscu nie liczyłabym na to, że on się poprawi. Z moich obserwacji wynika, że taki facet zmienia się tylko na gorsze... Mój też do mnie jeździł 8 godzin i o niczym to nie świadczyło. Jak już zamieszkaliśmy razem to wyszła jego prawdziwa natura. Nie polecam :p

[Seeensi]

Napisane przez Diversification

Sama odpowiedz sobie na pytanie: czy czujesz się przy nim bezpieczna i myślisz, że zapewniłby Ci dobrą przyszłość?

lepiej nikt tu Ci już nie poradzi

[Alice_in_Wonderland]

Nie wiem czy u siebie pomieszkujecie, ale wiesz - wtedy wychodzi wieeele brudów. Ty znasz go najlepiej. Zastanów się, czy chcesz spędzić przyszłość z kimś takim. Jak dla mnie to jak Ty i Twoja mama go prosicie o skoszenie trawnika to on powinien z uśmiechem na twarzy cieszyć się, że może Wam przyjemność sprawić.

Ja mieszkałam z moim exem przez dwa miesiące i w tym czasie pracowałam. On natomiast pracował z tydzień, a później na 4 tygodnie (!) załatwił sobie po znajomości zwolnienie L4. Ja przed wyjściem szykowałam mu śniadanko, jechałam do pracy (o 9), kończyłam pracę (o 18), wracałam do domu i jeszcze zakupy robiłam na obiado-kolację i ok 20 robiłam mu jedzenie. Przy tym on potrafił jeszcze jęczeć, że tak późno wróciłam, a on jest głodny (po śniadaniu żywił się jedynie paluszkami lub czipsami) i jak kończę pracę o 18 to CO JA ROBIŁAM DWIE GODZINY ŻE TAK DŁUGO WRACAM?!
Ale ja cierpliwa kobieta jestem. Zbyt cierpliwa. Jeszcze mu po kolacji te papierki po czipsach wyrzucałam do kosza.
Nie wytrzymałam w momencie jak mieliśmy bałagan po imprezie i zasnęliśmy. Rano jak mu zrobiłam śniadanie to poprosiłam, aby tu posprzątał... Wchodzę wieczorem do domu - muza na cały regulator, mieszkanie się wietrzy, on zadowolony gra na kompie a w domu rozpiździów taki sam jak był rano. Byłam wściekła, zaczęłam narzekać a on do mnie "oj już, nie denerwuj się... pomożesz mi z tym wszystkim, TY TEŻ SIĘ WCZORAJ BAWIŁAŚ".

Poczułam się jak mop. Praca od 10 do 18, w soboty do 14, gotuję, sprzątam, piorę a on mi robi wyrzuty, że też powinnam po imprezie posprzątać...

[MiaVall]

Chyba macie rację...
Nealinne przerazilas mnie, bo to 8godzinne jezdzenie, to jego stała karta przetargowa w kłotniach, mająca mi pokazac, jak on wiele dla mnie znosi, jak sie poswieca itd. Jasne, ze tyle godzin w pociagu to nic przyjemnego, ale z drugiej strony, gdy ja jezdze do niego, to jestem szczesliwa z tego, ze go zobacze, wiec nawet ich nie 'czuje'.
Alice... tak, zdarza sie, ze mam podobnie.
Wiec juz chyba wszystko jasne.

[nicka01]

Napisane przez rare bird

szczerze, to nie moglabym planowac przyszlosci z facetem ktory caly dzien lezy w lozku, siedzi przy kompie i nawet nie chce mu sie zaniesc naczyn do zmywarki.

wyobrazasz sobie, jak to bedzie, jak bedziecie razem mieszkac? jak pojawi sie dziecko? bedziesz harowala i sprzatala po facecie, a on nawet palcem nie kiwnie.

[Nealinne]

Napisane przez MiaVall

Chyba macie rację...
Nealinne przerazilas mnie, bo to 8godzinne jezdzenie, to jego stała karta przetargowa w kłotniach, mająca mi pokazac, jak on wiele dla mnie znosi, jak sie poswieca itd. Jasne, ze tyle godzin w pociagu to nic przyjemnego, ale z drugiej strony, gdy ja jezdze do niego, to jestem szczesliwa z tego, ze go zobacze, wiec nawet ich nie 'czuje'.
Alice... tak, zdarza sie, ze mam podobnie.
Wiec juz chyba wszystko jasne.

No wiadomo, że 8 godzin w pociągu to nic przyjemnego ale bez przesady.. Mój były też do mnie jeździł ale jak już zamieszkaliśmy razem to nie miało to już żadnego znaczenia. Widzisz, teraz ma jakąś wymówkę bo do Ciebie jeździ ale jak zamieszkacie razem, w jednym mieście to co Ci powie? Co będzie wtedy dla niego dowodem wielkiego poświęcenia? Dla mojego ex to było np. schowanie swoich porozrzucanych ciuchów, gdy go w końcu ubłagałam . Zresztą trochę nieładnie z jego strony... skoro Ty też do niego jeździsz to nie wiem co to za argument...

[szafranowa]

Napisane przez MiaVall

Hej Dziewczyny!
Nie wiem, czy podobny temat był juz poruszany i przyznaje sie bez bicia, ze nawet nie szukałam... [wiem, mój bład!], ale pisze na swiezo, kiedy emocje jeszcze we mnie buzują.
Sytuacja jest taka: moja matka rozstała sie z ojcem. Powodow było kilka m.in. taki, ze do niczego sie w domu nie dotykał, potrafił spędzic całe dnie przed telewizorem, a zeby cokolwiek zrobił, trzeba było go tygodniami prosić.
Jestem ze swoim chłopakiem już 3 lata, były lepsze i gorsze chwile. Ostatnio tych drugich jest wiecej. Moja matka ciagle mi mowi, zebym uwazała, bo skoncze tak jak ona - z facetem, ktory sie do niczego nie dotyka, w ogole nie dba o dom, nie jest "gospodarzem", bo ojciec tez podobno tak wyglądał za młodu jak mój chłopak czyli: zeby cokolwiek zrobił trzeba go było poprosic, nie wychodzi sam z własną inicjatywą, że w czymś pomoże [np. koszenie trawnika - zostałysmy z mama same z bardzo pokaznym podworkiem i czasami brakuje nam na to czasu, on zna sytuacje, a jednak musiałam go prosic, zeby w tym pomógł - i to zrobil z wyraznym zaznaczeniem, ze on nie bedzie pelnił roli faceta w tym naszym domu, ze od czasu do czasu moze pomoc, ale nie bedzie robil wszystkiego (absolutnie nikt tego od niego nie chciał!)]. Poza tym uwielbia sie wylegiwać godzinami w łózku zanim wstanie, pozniej kolejne godziny spedza przed komputerem robiac swoj dzienny przeglad ulubionych stron. Nie mam mu tego za złe, ale rzeczywiscie powoli meczy mnie mowienie mu ciagle, zeby cos zrobił, zeby nie rozwalał swoich ubran, zeby zaniosł naczynia do zmywarki. Ciagle o wszystkim trzeba mu przypominac i go prosic. I jeszcze najlepiej wszystko zaplanowac za niego, bo on sie niesamowicie planow boi i to go przerasta. Nie przeszkadzało mi to jakos bardzo, dopoki nie słowa mojej matki. Boje sie, ze moze miec racje. Naprawde niczego bardziej nie chce, niz skonczyc tak jak ona u boku faceta, ktory nic nie robi, niczym duze dziecko. Czy ja wyolbrzymiam? Czy to strach ma wielkie oczy? Czy naprawde cos jest na rzeczy? Jak to wygląda...

Dodam jeszcze, zeby troche wybielic mojego chlopaka, ze nigdy w sumie nie odmowil, jak sie go o cos poprosiło, ze jak jezdzi do siebie do domu, to tez pracuje i pomaga rodzicom.

To się nazywa przeniesienie. Lub tez skrypt życiowy, każdy ma swój własny ale niektóre elementy zapożyczamy od najbliższego otoczenia, jak np. wybór drogi kariery (co widać bo rodzinach prawniczych i lekarskich zwłaszcza), fobie, poglądy, lub też wybór partnera życiowego, na co istnieje wiele teorii jakoby kobiety wybierały na męża kopię własnego ojca, nie tylko z wyglądu ale i charakteru. Jeśli nie wierzysz poszukaj zdjęć gwiazd, ich ojców i obecnych partnerów - podobieństwa są rażące wręcz. To samo dotyczy cech osobowościowych. Oczywiście skrypt życiowy można złamać, ale trzeba się napracować. Jeśli Twoja Mama widzi podobieństwo Twojego TŻ do ojca, i Ty to widzisz - wniosek jest prosty. A człowieka nie zmienisz, skoro teraz cały czas się dopraszasz o zrobienie czegokolwiek - myślisz, że za 20 lat będzie inaczej?

[dzustam]

Facet jest leniem, totalnym. Nie wiem co można robić u kogoś na chacie, dodam, że pasjonującego, kiedy gospodarze domu zajęci są sprzątaniem, gotowaniem, koszeniem.

Ja już z nudów bym się wzięła za koszenie, bo jakoś tak mało elegancko byłoby zasiąść z książką, kiedy rodzina goszcząca uwija się jak w ukropie.

Twoja mama ma rację, wzięłaś sobie kopię tatusia , z racji tego, że Twoja mama była zmuszona się rozwieść, to zapewne wyczuje takiego na kilometr...

edit: a odnośnie pociągu, narzeka jakby konduktor kazał mu przy okazji podróży posprzatać cały skład i tak się utyrał...

[Lady_Anomalia]

Mam nadzieję ,że kiedyś tu jeszcze zajrzysz autorko i opowiesz jak się sprawy potoczyły...

[201803290936]

Napisane przez strawberka

W pierwszej chwili pomyślałam: Oho! Zraniona mama będzie teraz wbijać córce, że męskie plemię przyniesie jej zgubę. Akurat w odniesieniu do Twojego obecnego faceta, to ma rację. Ten tekst o tym, że : "on nie bedzie pelnił roli faceta w tym naszym domu, ze od czasu do czasu moze pomoc, ale nie bedzie robil wszystkiego" dokładnie o tym świadczy i przekreśla go jako faceta. Ja nie mówię, że ma być na każde kiwnięcie palcem i Wam usługiwać, ale jeśli zależy mu na Tobie, to powinien dbać o Ciebie. Powinno mu też zależeć na dobrych relacjach z Twoją mamą, a widać ewidentnie po kolejnych przykładach, że on ma w d...ie wszystko. On przyjeżdża do Was jako gość, odpocząć, nic go nie interesuje.

Z tym proszeniem, to jest moim zdaniem tak, że spora część facetów potrzebuje pokazania im palcem i powiedzenia wprost co jest do zrobienia, bo tacy już są i nie ma co oczekiwać inicjatywy. Bywa tak, że zmienia się to z biegiem czasu, kiedy lepiej znacie siebie i oczekiwania... ale jeśli jesteś już z nim jakiś czas i Jaśnie Panu trzeba podać wszystko na tacy, to czas zastanowić się nad związkiem. Z Twojej wypowiedzi, że w stosunku do Ciebie on oczekuje i wymaga, a od siebie nie daje nic, niestety.

Zgadzam się z powyższym.