ja ciężko pracuję a on siedzi w domu...

[zwierzun]

Napisane przez marika22

Pracuję w Norwegii, jestem bardzo zadowolona z pracy i zarobków, ale mam problem z mężczyzną. On nie prcuje, siedzi w Polsce, poza tym jest maminsynkiem - nie potrafi zostawić rodziców żeby być ze mną. Nie widzę sensu w planowaniu z nim życia, bo on nigdy nie będzie do końca mój, ja nigdy nie będę dla niego najważniejsza (mimo, że on mówi, że jestem). Boli mnie bardzo to, że ja tam tak tyram (bo to na prawdę jest bardzo ciężka praca), a on siedzi sobie w domku, mamusia gotuje mu obiadki, wozi dupę samochodem i nie potrzebuje niczego. A ja muszę zarabiać na siebie, bo nie chcę być od niego zależna - on ma pieniądze, bo jego rodzice są bogaci. Czy jest sens w byciu w takim związku??
Dodam jeszcze tylko, że mieszkam z nim od ok roku, oczywiście z jego rodzicami. W Norwegii jestem od ok 4 miesięcy.
Poradźcie coś

Napisane przez marika22

Nie mam pretensji o to, że on nie pracuje. To po prostu niesamowite, że rodzice tak zadbali o jego przyszłość - moi tego nie zrobili, ale też nie mam im tego za złe. Czasami boli mnie myśl, że ja musiałam wyjechać z kraju aby realizować nasze plany, w których on jest po prostu dla mnie na pierwszym miejscu, nikt tego miejsca nigdy nie zajmował, zawsze tylko on i ja byliśmy w moich planach. Ale dlaczego on nie potrafi dla mnie przeciąć tej chorej pępowiny??
Wiecie ile ja dla niego zrobiłam?? Odeszłam od religii, w której wychowywali mnie rodzice, żeby być z nim. Gdy moi rodzice nie zaakcpetowali tego i postawili mi warunek: albo mieszkam z nimi i nie jestem z nim, albo się wyprowadzam, to ja się wyprowadziłam, bo to z moim mężczyzną związane jest moje życie, a nie z rodzicami i ich mieszkaniem. Gdy przekraczałam próg mieszkania mając na sobie badawczy wzrok moich rodziców, którzy myśleli, że nie wyprowadzę się, ja wiedziałam, po prostu wiedziałam, kto jest dla mnie ważniejszy. Wiecie ile nocy przeryczałam, bo tak bardzo było mi żal i siebie i jego i całej tej chorej sytuacji??
Wiem, że to są jego rodzice, wiem, że oni go potrzebują, bo są starsi, schorowani, itp. Ale w takim razie kiedy on chce układać swoje życie?? Po ich śmierci?? Czy to nie jest okrutne??

Pozwol ze skomentuje wytluszczone slowa. To jego rodzice sa schorowani a jemu mama gotuje obiadki? Moglabym jakos zrozumiec ze on nie pracuje ale to juz za wiele. Na jego miejscu wstyd by mi bylo po prostu.

Napisane przez Luba

Zdecydowanym minusem jest to, że mężczyzna 30sto letni jest tak bardzo zwiazany z rodzicami. Nie wiem, ale wydaje mi się, że to jest o wiele większy problem niż to, ze nie pracuje.

Zdecydowanym plusem jest to... że nie pracuje. Zanim mnie zjecie, juz tłumacze o co chodzi.
Nie pracuje ale zarabia, ma dochód z giełdy, z fudnuszu, więc utrzymywac go nie trzeba. W tym momencie kobieta może sobie spokojnie pracować, robić karierę i nie ogladac się na nic. Facet zostaje w domu i jest gospodynia domowa i wychowuje dzieci.
No żyć nie umierać. Bardzo trudno jest byc jednoczesnie matką, zoną i kochanką a do tego robic jakąśtam karierę. Ty masz zadanie ułatwione, bo zajecia domowe przejmie mąż.

Luba, to ze facet nie pracuje jest do zaakaceptowania ale moim zdaniem tu mamy problem z jego podejsciem. Niewiele mu sie chce, wszystko ma podane na tacy i szczerze mowiac jakos tego nie widze ze kiedy juz w koncu marika zalozy z nim rodzine to on bedzie prowadzil dom, odciazal ja w pracach domowych. Czy teraz jej pomaga widzac jak ona ciezko na ich wspolna przyszlosc pracuje? Praca za granica moze byc bardzo ciezka, nie tyle fizycznie co psychicznie. Marika jest tam sama a on zdaje sie nie doceniac tego. Moj maz nawet jak jeszcze nim nie byl w zyciu by nie pozwolil bym sama ciezko pracowala a on by w domu siedzial, nawet jakby byl bogaty.

[marika22]

zwierzun no i właśnie o to chodzi! On nigdy mi nie powiedział: "kochanie wracaj do mnie, jakoś damy sobie radę, nie musisz tam pracować, chcę żebyś była obok mnie..."
Dlatego mam wrażenie, że jest mu to na rękę, że nie ma mnie w Polsce. A jak zapytałm co mam robić jak skończy mi się umowa w Norwegii to powiedział, że może mi przedłużą, albo może znajdę inna pracę. Potem mi wyjaśnił, że chodziło mu o to, żebym nie rezygnowała skoro teraz mam szansę dobrze zarobić.
Było wiele dziwnych sytuacji, o których po prostu wstyd nawet mówić. Jak będę gotowa to zrobię tak jak radziła jedna z wizażanek - wsiądę mu na ambicję, wyjaśnie mu o co mi chodzi i powiem wprost, że jeśli nie zmieni swojego życia to możemy się pożegnać, bo widzę, że taki związek można ciągnąć i ciągnąć, przy okazji tracąc kolejne lata własnego życia - dla kogoś niedojrzałego i nieodpowiedzialnego

[calkiem-spoko]

Mariko, nie chcę być złym prorokiem...ale uważaj, żebyś nie obudziła się z ręką w nocniku. Bo może się jemu znudzić, że Cię w Polsce nie ma i znajdzie sobie inną kobietę.

Kobiety niestety mają często skłonności do pakowania się w takie beznadziejne związki, bo myślą (łudzą się), że MOŻE kiedyś będzie lepiej, że on się zmieni, że może...

Jak to się przeważnie kończy - wiadomo...

[marika22]

calkiem-spoko kiedyś o tym myślałam, że może on sobie znajdzie tutaj kogoś, byłoby mi na prawdę z tą myślą bardzo, ale to bardzo źle.
Idę "przespać się" z tym wszystkim, bo myśli które piętrzą się w mojej głowie "zabijają mnie" od środka.

[Luba]

Napisane przez zwierzun

Luba, to ze facet nie pracuje jest do zaakaceptowania ale moim zdaniem tu mamy problem z jego podejsciem. Niewiele mu sie chce, wszystko ma podane na tacy i szczerze mowiac jakos tego nie widze ze kiedy juz w koncu marika zalozy z nim rodzine to on bedzie prowadzil dom, odciazal ja w pracach domowych. Czy teraz jej pomaga widzac jak ona ciezko na ich wspolna przyszlosc pracuje? Praca za granica moze byc bardzo ciezka, nie tyle fizycznie co psychicznie. Marika jest tam sama a on zdaje sie nie doceniac tego. Moj maz nawet jak jeszcze nim nie byl w zyciu by nie pozwolil bym sama ciezko pracowala a on by w domu siedzial, nawet jakby byl bogaty.

No wlasnie
Mój mąż, nawet gdy jeszcze nie był moim mężem, nie pozwoliłby mi cięzko pracować, gdyby był bogaty. Wtedy mogłabym pracowac sobie lekko i hobbystycznie. Zaliczałybm sobie kolejne szczeble kariery, chodziła na douczające konferencyje i żyła sobie piknie.
A on by sobie mógł w domu siedziec, jakby chciał.


Teraz do całej Twojej wypowiedzi.
Ja nie twierdze, ze ten akurat facet jest stworzony do zajmowania się domem i dziećmi.
Problemem tego faceta nie jest to, że siedzi w domu, bo go na to stać. Jego problemem jest to, ze ma grubą jak moja ręka pepowinę i wcale nie ma zamiaru szukać noża, zeby ja przeciąć.
Problemów w tym związku widzę sporo, oni się po prostu nie dogadują, mają inne pomysły na zycie, inne pomysły na wspólne zycie.

Facet ma problem z rodzicami, a marika, chocby nie wiem jak się zarzekała, ma problem z tym, ze on nie pracuje. Znamienne jest to, że nawet tytuł watku o tym mówi. Nie zatytułowała watku: on woli rodziców ode mnie, czy coś w tym rodzaju. Nie, tytuł jest taki jaki jest.

A poza tym... Związki gdzie "ktos sie dla kogos poswięca", gdzie sa wyliczenia typu: ja dla niego/dla niej zrobiłam tyle a on dla mnie nic... nie sa dobrymi związkami. Nie mozna za duzo siebie poświęcac dla drugiej osoby. Bo nic nie zostaje.

[zwierzun]

Napisane przez Luba

[/b]No wlasnie
Mój mąż, nawet gdy jeszcze nie był moim mężem, nie pozwoliłby mi cięzko pracować, gdyby był bogaty. Wtedy mogłabym pracowac sobie lekko i hobbystycznie. Zaliczałybm sobie kolejne szczeble kariery, chodziła na douczające konferencyje i żyła sobie piknie.
A on by sobie mógł w domu siedziec, jakby chciał.

Rzecz w tym ze w zwiazku mariki tak nie jest. Ona nie pracuje hobbystycznie i nie zyje sobie latwo, lekko i przyjemnie.

Mariko, zycze powodzenia

[.ups]

Marika uciekaj gdzie pieprz rośnie... Całe życie spędzic w trojkacie? Rozumiem poexperymentowac czasami, nie ma problemu, ale caly czas? Powinnas byc z siebie dumna ze jestes independent woman! Za to bravo! A faceta pogoń, nie on jeden. Oni mowia ze cos zmienia i dupa... Może najpierw z nim pogadaj, nie napisalaś czy go kochasz, ale jesli tak to najpierw szczera rozmowa, potem łopatologicznie!

[201710120930]

Właściwie to zgadzam sie z dziewczynami .
Marika przykro mi pisać ale perspektywy dobrej tu nie widzę.
Ja bym na pewno nie wytrzymała.Na 100 %
Czy Twój facet kiedys pracował ? Wie jak Ci może być ciężko?
Nie masz w nim oparcia. Ba! nawet masz postawioną sprawę uczciwie -z jego rodzicami przegrywasz
Sama też widzisz ,ze on nie dąży żebyście jak najszybciej byli razem.To Ty masz zapracować na półówkę mieszkania by Twoje marzenie/ a jego?!/ sie spełniło. Zrezygnowałaś z relacji ze swoimi rodzicami ,nawet zrezygnowałaś ze swojej religii ! dla niego .A on ?


Druga sprawa -wybacz ale to jest już stary koń.
Z doświadczenia wiem ,ze z czasem będzie coraz trudniej
I nie zmieni swoich nawyków na raz -dwa. Posmakował zycia lekkiego i z każdej nawet najlżejszej pracy będzie przychodził zmęczony jak z kamieniołomów.

Ciekawa jestem tylko czy rodziców do urzędu czy ciotki wozi z dobrego serca czy ze strachu przed odcięciem od środkow finansowych
Oj marika weź Ty sie zastanów na tym chłopem a raczej chłoptasiem

[kasiarutka]

Napisane przez ***luna

kasiarutka Twoja wcześniejsza wypowiedź sugerowała, czy może mogła sugerować, że Twój TŻ Cię utrzymuje.
A ta wypowiedź sugeruje,że owszem życia pewnie wiele przeżyłaś, ale jakoś nie nauczyłaś się prowadzenia kulturalnej dyskusji.
Czytam tylko Twoje posty, nie znam Cię, więc skoro piszesz niejasno, mało konkretnie to później pojawiają się nieścisłości, a przez to nieporozumienia.

cóż...

ale wy jesteście głupie wy poprostu zazdroscicie zżera was zazdrosc nic wiecej a ja z kims takim nie bede gadac!!!!!!!!!:tr oll:

[kasiarutka]

Napisane przez calkiem-spoko

W wieku 27 lat przeżyłaś swoje życie?
Ciekawe.

Piszesz niejasno, potem masz pretensje.

OK, nie mam więcej ochoty dyskutować z Tobą.

Miłego siedzenia w domku

ale ty głupia jestes zżera cie zazdrosc i tyle i nie mam ochoty brudzic sobie rak zeby z toba pisac!!!!!!!

[Luba]

Napisane przez zwierzun

Rzecz w tym ze w zwiazku mariki tak nie jest. Ona nie pracuje hobbystycznie i nie zyje sobie latwo, lekko i przyjemnie.

Czy ja twierdzę inaczej?

[***luna]

Napisane przez kasiarutka

ale wy jesteście głupie wy poprostu zazdroscicie zżera was zazdrosc nic wiecej a ja z kims takim nie bede gadac!!!!!!!!!:tr oll:

inwektywy skieruj w inną stronę niedojrzała dziewczynko, która zjadła wszystkie rozumy.

Czego mam Ci zazdrościć?
chamskiego zachowania?
braku kultury?
czy tego,że sama wystawiasz sobie etykietke z napisem Troll????


współczuję Ci bardzo.
Skoro nie chcesz gadać z kimś takim jak ja to po co się odzywasz??
pa

[calkiem-spoko]

Napisane przez kasiarutka

ale wy jesteście głupie wy poprostu zazdroscicie zżera was zazdrosc nic wiecej a ja z kims takim nie bede gadac!!!!!!!!!:tr oll:

Napisane przez kasiarutka

ale ty głupia jestes zżera cie zazdrosc i tyle i nie mam ochoty brudzic sobie rak zeby z toba pisac!!!!!!!

Hehe, wiedziałam, że zaraz będzie, iż zazdrość mnie zżera...
....chyba o Twoje punkciki karne, bo zgłosiłam zły post.

A swoją drogą to dziwne, że jak się kogoś NIBY bogatego skrytykuje, to jakby z automatu pada słowo "zazdrościcie mi!". Jakby tu cała reszta na skraju nędzy żyła i musiała harować dniami i nocami w "Biedronce" i już NIKOGO zamożniejszego od panienki z "zazdrościsz mi!" nie było...

[MoniaK]

Napisane przez kasiarutka

ale ty głupia jestes zżera cie zazdrosc i tyle i nie mam ochoty brudzic sobie rak zeby z toba pisac!!!!!!!

co to ma być?

Wracając do tematu, zgadzam się z dziewczynami i serdecznie współczuję. Najgorsze jest to, że facet nie może odciąć pępowiny od rodziców, absolutnie nie przejmuje się Tobą i Waszym zwiazkiem. Sory ale Ty ciężko pracujesz aby zarobić na swoją połówkę mieszkania a on nawet słowa nie powie "kochanie, wracaj pomogę, razem damy sobie radę" Tym bardziej że facet już swoje lata ma i na pewno nie zmieni swoich przyzwyczajeń.

[fanula]

mamisynkom mówimy nie

[kropka241]

Napisane przez MoniaK

co to ma być?

no jak to co wizazowy folklor

[MoniaK]

Napisane przez kropka241

no jak to co wizazowy folklor

ja dziękuję za taki folklor

[kropka241]

ja tez dziekuje nic nie poradzisz bo to sie z domu wynosi

[Pomadka]

Napisane przez kasiarutka

ale wy jesteście głupie wy poprostu zazdroscicie zżera was zazdrosc nic wiecej a ja z kims takim nie bede gadac!!!!!!!!!:tr oll:

Napisane przez kasiarutka

ale ty głupia jestes zżera cie zazdrosc i tyle i nie mam ochoty brudzic sobie rak zeby z toba pisac!!!!!!!

Upomnienia owocuja banem tymczasowym.

Do widzenia!

[ImpossibleIsNothing]

Napisane przez marika22

Pracuję w Norwegii, jestem bardzo zadowolona z pracy i zarobków, ale mam problem z mężczyzną. On nie prcuje, siedzi w Polsce, poza tym jest maminsynkiem - nie potrafi zostawić rodziców żeby być ze mną. Nie widzę sensu w planowaniu z nim życia, bo on nigdy nie będzie do końca mój, ja nigdy nie będę dla niego najważniejsza (mimo, że on mówi, że jestem). Boli mnie bardzo to, że ja tam tak tyram (bo to na prawdę jest bardzo ciężka praca), a on siedzi sobie w domku, mamusia gotuje mu obiadki, wozi dupę samochodem i nie potrzebuje niczego. A ja muszę zarabiać na siebie, bo nie chcę być od niego zależna - on ma pieniądze, bo jego rodzice są bogaci. Czy jest sens w byciu w takim związku??
Dodam jeszcze tylko, że mieszkam z nim od ok roku, oczywiście z jego rodzicami. W Norwegii jestem od ok 4 miesięcy.
Poradźcie coś

A nie wiedziałaś, jaki z niego typ człowieka, kiedy z nim zamieszkałaś. . . ?

Chyba po prostu nie pasujecie do siebie. Charakterem, temperamentem. Z tego, co czytam, wydaje mi się, że jesteś osobą pełną życia, energiczną, pracowitą. Zasada przyciągających się przeciwieństw nie zawsze się sprawdza. Może po prostu potrzeba Ci silnego faceta, który będzie myślał i zachowywał się jak prawdziwy mężczyzna...? Postaw sprawę jasno. Zastanów się, ile naprawdę dla Ciebie znaczy i czy aż tyle, że chcesz takiego życia. Maminsynek raczej się już nie wyzwoli spod opiekuńczych skrzydeł Twojej przyszłej teściowej. Albo bierze się do roboty, wspiera Cię i zachowuje jak na faceta przystało, albo....sama wiesz co. Pozdrawiam i życzę siły, wytrwałości i pomyślnego rozwiązania całej sprawy

[marika22]

Hej! Wczoraj jeszcze dużo o tym myślałam jak byłam na forum. Miałam nawet ochotę zmienić tytuł wątku, bo rzeczywiście jest tak, że chyba największym problemem jest tutaj jego podejście do rodziców a nie sam fakt, że on nie pracuje. Tylko ostatnio sprawa jego niepracowania dała mi się trochę we znaki i dlatego taki wątek stworzyłam. Byłam tak zmęczona fizycznie i psychicznie - świadomością, że jestem sama tak na prawdę z tym całym moim wyjazdem i zarabianiem - że ciągle o tym myślałam i w ten sposób powstał wątek o takim a nie innym tytule.
Najbardziej boję się samotności, tego, że gdy już go zostawię, nie spotkam nikogo wspaniałego w swoim życiu. Jak się poznaliśmy było wszystko super, chociaż też czasami pędził ode mnie do domu, bo tatuś dzwonił, albo mamusia, albo brat, albo ktokolwiek inny z rodziny. Ale to nie dawało się tak bardzo we znaki jak teraz. Jak zamieszkaliśmy razem miałam to już na codzień i wtedy przez ten cały rok uzbierało się sporo niedobrych myśli.
Nie chcę rezygnować z tego mężczyzny w tej chwili. Jeszcze cały czas mam nadzieję, że któregoś dnia zaskoczy mnie słowami: "kochanie wyprowadzamy się, będziemy mieszkać sami". Jeszcze cały czas czekam na dobitniejszy dowód na to, że z tym facetem nie ma co planować przyszłości. Chyba, że zaczęłam już sama zwodzić siebie.........?????

[MoniaK]

Niestety musisz go postawić pod ścianą Ja innego wyjścia nie widzę.
Wiem, że ciężko tak z dnia na dzień przekreślić tyle wspólnych chwil ale jak sama zauwazyłaś nie możesz się dalej zwodzić

[calkiem-spoko]

Napisane przez marika22

Chyba, że zaczęłam już sama zwodzić siebie.........?????

Na to wygląda...

[Momo]

Wogóle sobie nie wyobrażam,że ja wyjeżdżam do pracy ,a mój chłopak zamiast ze mną jechać zostaje (choć ani praca ani nauka mu nie przeszkadzają)
O czym to świadczy?
Stań z boku i spójrz na tę sytuację naszymi oczyma...

Facet jest wygodnym leniem i nie za bardzo mu na Tobie zależy...

[dzustam]

Napisane przez Momo

Wogóle sobie nie wyobrażam,że ja wyjeżdżam do pracy ,a mój chłopak zamiast ze mną jechać zostaje (choć ani praca ani nauka mu nie przeszkadzają)
O czym to świadczy?
Stań z boku i spójrz na tę sytuację naszymi oczyma...

Facet jest wygodnym leniem i nie za bardzo mu na Tobie zależy...

O tym samym chciałam napisać.

Para powinna trzymać się razem, miłość na odległość można tłumaczyć tylko przeszkodami typu wielkie zobowiązania (praca, studia, opieka nad kimś bliskim).

Gdyby mnie nie trzymały żadne zobowiązania - wolałabym jechać ze swoim Tżtem na obczyznę, mieszkać w małym pokoiku i nawet mu coś tam ugotować niż tutaj samej w wychuchanym mieszkaniu czekać na jego powrót.

[marika22]

Może my nie rozumiemy tego w jakiej on jest sytuacji?? Ja myślę, że jemu się wydaje, że to co on robi, nie jest niczym nienormalnym. Go tak po prostu wychowano.
Ale zawsze mi się wydawało, że w pewnym momencie życia człowiek sam dochodzi do tego, że kolejnym krokiem życiowym jest wyprowadzka od rodziców, samodzielne życie.
Ostatnio często pytam go czy mnie kocha. Zawsze odpowiada, że tak. Dziewczyny... on się na prawdę o mnie troszczy jeśli chodzi o takie proste rzeczy, np. robi mi śniadanie, kawę, przytula mnie często w ciągu dnia, jak mam coś do załatwienia to jeździ ze mną, no nie wiem... czasami pomaga mi w kwestiach finansowych i takie tam. Nie wylicza mi każdego grosza, który na mnie wyda, robi mi prezenty, gdy czegoś potrzebuję to robi wszystko żebym to miała. Jest ok jako partner w takich chwilach, gdy jesteśmy sami. Wtedy czuję że między nami iskrzy...

[miphuhiz]

Napisane przez marika22

Może my nie rozumiemy tego w jakiej on jest sytuacji?? Ja myślę, że jemu się wydaje, że to co on robi, nie jest niczym nienormalnym. Go tak po prostu wychowano.
Ale zawsze mi się wydawało, że w pewnym momencie życia człowiek sam dochodzi do tego, że kolejnym krokiem życiowym jest wyprowadzka od rodziców, samodzielne życie.
Ostatnio często pytam go czy mnie kocha. Zawsze odpowiada, że tak. Dziewczyny... on się na prawdę o mnie troszczy jeśli chodzi o takie proste rzeczy, np. robi mi śniadanie, kawę, przytula mnie często w ciągu dnia, jak mam coś do załatwienia to jeździ ze mną, no nie wiem... czasami pomaga mi w kwestiach finansowych i takie tam. Nie wylicza mi każdego grosza, który na mnie wyda, robi mi prezenty, gdy czegoś potrzebuję to robi wszystko żebym to miała. Jest ok jako partner w takich chwilach, gdy jesteśmy sami. Wtedy czuję że między nami iskrzy...

Moze zapiszcie sie na jakas terapie.

[marika22]

A istnieją jakieś terapie na tego typu problemy??

[***luna]

Istnieją terapie da par i małżeństw to chyba o to chodzi...

[MoniaK]

Napisane przez marika22

Może my nie rozumiemy tego w jakiej on jest sytuacji?? Ja myślę, że jemu się wydaje, że to co on robi, nie jest niczym nienormalnym. Go tak po prostu wychowano.
Ale zawsze mi się wydawało, że w pewnym momencie życia człowiek sam dochodzi do tego, że kolejnym krokiem życiowym jest wyprowadzka od rodziców, samodzielne życie.
Ostatnio często pytam go czy mnie kocha. Zawsze odpowiada, że tak. Dziewczyny... on się na prawdę o mnie troszczy jeśli chodzi o takie proste rzeczy, np. robi mi śniadanie, kawę, przytula mnie często w ciągu dnia, jak mam coś do załatwienia to jeździ ze mną, no nie wiem... czasami pomaga mi w kwestiach finansowych i takie tam. Nie wylicza mi każdego grosza, który na mnie wyda, robi mi prezenty, gdy czegoś potrzebuję to robi wszystko żebym to miała. Jest ok jako partner w takich chwilach, gdy jesteśmy sami. Wtedy czuję że między nami iskrzy...

Wiesz, ale to są dla mnie takie oczywiste rzeczy które dwoje ludzi robi będąc w związku. Robienie śniadania, wspólne spacery, pocieszanie, zakupy to jest dla mnie na porządku dziennym i nie wyobrażam sobie innych układów jeśli dwoje ludzi są ze sobą. Jednak to chyba nie są dowody miłości i potwierdzenie że facetowi na prawdę na Tobie zależy
Wy macie o wiele większy problem niestety...