Facet bez ambicji..

[xmas]

Cześć dziewczyny Wiem że długie ale proszę przeczytajcie

Mam duży problem i potrzebuję oceny kogoś z boku ze świeżym myśleniem.

Mam 22 lata Jestem od ponad roku w związku.. Faceta w życiu takiego nie miałam, tak kochanego, troskliwego od codziennie robi mi przed uczelnią śniadanie do łóżka.. Czuję od niego 100% akceptację.. można by rzec sielanka, ale tylko z pozoru.

Ja jestem na 3 roku studiów i robię do tego 2 letnie studium, jedno studium mam juz skończone. Jestem jedynaczką z domu w ktorym pieniędzy raczej nie brakuje. Jestem osobą w miarę ambitną chce coś w życiu osiągnąć aby po prostu żyło mi się lepiej. Mój chłopak jest w klasie maturalnej (robił najpierw 3 letnia zawodówkę teraz 3 letnie technikum uzupełniające). Pochodzi z rodziny raczej biednej ale naprawdę fajnej.

Ostatnio powiedział mi ze nie zapisał się na maturę bo nie jest mu potrzebna. Byłam w szoku. Gdy zaczęłam z nim rozmawiać o tym jakie ma plany na przyszłość to nie wierzyłam. On zaczął mi mówić ze mógłby gdzieś na budowie pracować na w sumie nawet bez umowy ani nic (broń Boże nie mam nić przeciwko takiej pracy) chodzi o to ze on ma wszytko w du...
2 lata temu robił kurs prawo-jazdy ale nie zdał do tej pory. Zaczęłam go pytać czy nie ma takich ambicji aby mieć dobra prace, dobrze zarobić żeby moc założyć kiedyś rodzinę itd. to on mi zaczął mówić "jakoś to będzie". Jak zaczne go motywować do działania, do osiągnięcia czegoś to jest kłótnia bo się czepiam, chce go zmieniać i mówi mi "znajdź sobie lepszego". Ostatnio jak zaczęłam z nim rozmawiać na temat planów na przyszłość to powiedział mi "my to może lepiej się rozstańmy". Do tego mam dość jego kolegów leserów którzy tylko ciągną go na piwo niemal codziennie.

Niby pieniądze nie mają znaczenia i zawsze byłam oburzona jak moja mama mi mowiła ze jak są ludzie z różnych środowisk to ciężko stworzyć związek. Ale zaczyna mnie to wszystko męczyć. On nigdy nie ma pieniędzy bo skąd ma mieć skoro sie uczy a nie pracuje. Nigdzie razem nie wychodzimy, jesli jadę na wakacje to sama. On nie ma na nic pieniedzy a jak proponuję ze ja zapłace to duma ma nie pozwala. Fakt faktem nigdy nie broni mi gdzieś wychodzić samej, ale mi jest smutno i nie ręcznie jak np. na wakacje pojechały dwie moje koleżanki z facetami i ja sama a mój chłopak był w domu..

Mój problem polega na tym ze nie wiem co mam zrobić dalej.. z jednej tak bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie go stracić, a z drugiej prawda jest taka ze przy nim nie czeka mnie żadna przyszłość.. Co ja bede zapierdzielać na 2 etatach zeby płacić rachunki i utrzymać rodzine? Nie wiem jak to rozwiązać bo zostawić go nie wiem czy bym potrafiła.. Nie chce sobie kiedyś do końca życia pluć w brode ze przez coś takiego straciłam kogoś kto mnie naprawdę kochał. Czasem mam wrażenie, że jakbym się z nim rozstała to do końca życia będę sama (nieuzasadnione kompleksy).

Dziewczyny nie chce wyjść tutaj na księżniczkę która szuka księcia. Ale ja boję się przyszłości.. Czuję się trochę ograniczona..

[Enigmatyczna_Maestria]

Rozumiem co czujesz, ale pomyśl czy taki związek faktycznie ma sens. Facet sam z siebie nie chce tego zmienić a nawet proponuje rozstanie, czyli ja bym rozumiała że nie ma co liczyć na większe ambicje u niego. Taka prawda. Ty będziesz stawiała wymagania - On nie będzie w stanie ich spełnić. Na siłę go nie zmienisz.

[Nemme]

Napisane przez xmas

Cześć dziewczyny Wiem że długie ale proszę przeczytajcie

Mam duży problem i potrzebuję oceny kogoś z boku ze świeżym myśleniem.

Mam 22 lata Jestem od ponad roku w związku.. Faceta w życiu takiego nie miałam, tak kochanego, troskliwego od codziennie robi mi przed uczelnią śniadanie do łóżka.. Czuję od niego 100% akceptację.. można by rzec sielanka, ale tylko z pozoru.

Ja jestem na 3 roku studiów i robię do tego 2 letnie studium, jedno studium mam juz skończone. Jestem jedynaczką z domu w ktorym pieniędzy raczej nie brakuje. Jestem osobą w miarę ambitną chce coś w życiu osiągnąć aby po prostu żyło mi się lepiej. Mój chłopak jest w klasie maturalnej (robił najpierw 3 letnia zawodówkę teraz 3 letnie technikum uzupełniające). Pochodzi z rodziny raczej biednej ale naprawdę fajnej.

Ostatnio powiedział mi ze nie zapisał się na maturę bo nie jest mu potrzebna. Byłam w szoku. Gdy zaczęłam z nim rozmawiać o tym jakie ma plany na przyszłość to nie wierzyłam. On zaczął mi mówić ze mógłby gdzieś na budowie pracować na w sumie nawet bez umowy ani nic (broń Boże nie mam nić przeciwko takiej pracy) chodzi o to ze on ma wszytko w du...
2 lata temu robił kurs prawo-jazdy ale nie zdał do tej pory. Zaczęłam go pytać czy nie ma takich ambicji aby mieć dobra prace, dobrze zarobić żeby moc założyć kiedyś rodzinę itd. to on mi zaczął mówić "jakoś to będzie". Jak zaczne go motywować do działania, do osiągnięcia czegoś to jest kłótnia bo się czepiam, chce go zmieniać i mówi mi "znajdź sobie lepszego". Ostatnio jak zaczęłam z nim rozmawiać na temat planów na przyszłość to powiedział mi "my to może lepiej się rozstańmy". Do tego mam dość jego kolegów leserów którzy tylko ciągną go na piwo niemal codziennie.

Niby pieniądze nie mają znaczenia i zawsze byłam oburzona jak moja mama mi mowiła ze jak są ludzie z różnych środowisk to ciężko stworzyć związek. Ale zaczyna mnie to wszystko męczyć. On nigdy nie ma pieniędzy bo skąd ma mieć skoro sie uczy a nie pracuje. Nigdzie razem nie wychodzimy, jesli jadę na wakacje to sama. On nie ma na nic pieniedzy a jak proponuję ze ja zapłace to duma ma nie pozwala. Fakt faktem nigdy nie broni mi gdzieś wychodzić samej, ale mi jest smutno i nie ręcznie jak np. na wakacje pojechały dwie moje koleżanki z facetami i ja sama a mój chłopak był w domu..

Mój problem polega na tym ze nie wiem co mam zrobić dalej.. z jednej tak bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie go stracić, a z drugiej prawda jest taka ze przy nim nie czeka mnie żadna przyszłość.. Co ja bede zapierdzielać na 2 etatach zeby płacić rachunki i utrzymać rodzine? Nie wiem jak to rozwiązać bo zostawić go nie wiem czy bym potrafiła.. Nie chce sobie kiedyś do końca życia pluć w brode ze przez coś takiego straciłam kogoś kto mnie naprawdę kochał. Czasem mam wrażenie, że jakbym się z nim rozstała to do końca życia będę sama (nieuzasadnione kompleksy).

Dziewczyny nie chce wyjść tutaj na księżniczkę która szuka księcia. Ale ja boję się przyszłości.. Czuję się trochę ograniczona..

Ja mogę wyrazić swoją opinię, ale niestety, facet jest leniem i leserem. I to się nie zmieni. Ale za miesiąc, ani za rok ani za lat dziesięć, bo podejrzewam, że tak jest wychowany, czyli "jakoś to będzie". Ale nie będzie jakoś, bo w rzeczywistym świecie pieniądze są potrzebne, ale skąd on je weźmie jak ani prawa jazdy nie ma, niby na budowie chce pracować, ale czy potrafi cokolwiek zrobić (murowanie, tynkowanie, gipsowanie, no cokolwiek)?

Nie martw się, nie jesteś żadną księżniczką, bo nie oczekujesz karety z ośmioma końmi i zamku na wzgórzu, tylko całkiem normalnych rzeczy - czyli wyjechać na wakacje, od czasu do czasu gdziekolwiek wyjść, mieć świadomość, że jak Ty nie będziesz mogła pracować (choroba, ciąża) to Twój facet będzie w stanie zapewnić Ci normalny byt.

Możesz z nim próbować rozmawiać, ale jeżeli on nawet nie kwapi się, żeby zapisać się i zdać maturę (żadna filozofia, zdać 3 przedmioty na 30%) to dla mnie jest stracony.

Musisz zdecydować, czy wyobrażasz sobie z kimś takim przyszłość. Bo ja jej nie widzę. Będziesz wiecznie sfrustrowana, bo on ani stałej pracy, ani stałego dochodu, niczego. I żadnych perspektyw. Bo niepełne wykształcenie średnie (bez matury) to niestety dla mnie wstyd w dzisiejszych czasach, szczególnie przy tak marnym poziomie.

[xmas]

tego własnie się obawiam.. tylko nie chce sobie pluć w brodę kiedyś ze straciłam miłość przez moje może wygórowane wymagania.. Nie mam pojęcia co zrobić, nie rozmawialiśmy juz 2 dni a ja zaczynam łapać doła.

[sledziczeek]

Kurczę, ciezko coś konkretnego doradzić, musisz chyba sama podjąć decyzje co jest dla Ciebie ważniejsze. Ja bym pogadała z chłopem i zapytała czy w takim razie jest w stanie zająć się domem, robić codziennie obiad, pranie, sprzątać, zająć się dziećmi. Jeśli tak to jak dla mnie super ale podejrzewam że mina mu zrzednie... A tak na poważnie to pomyśl czy jesteś w stanie tak żyć po ślubie. Jesli masz watpliwości to chyba jakis znak.

[HardFable]

Spróbuj go może namówić do tej matury. Powiedz mu, żeby podszedł, nic się nie stanie, a zawsze może się przydać, w końcu do studiów nikt go nie namawia A jak nie zda matury to może uda się go namówić na poprawkę

[Lexie]

On Ci w sumie sam powiedział co powinnaś zrobić - znaleźć kogoś lepszego dla siebie.

W sumie posiadanie ambicji nie jest obowiązkowe - można zadowolić się pracą na budowie na czarno... Ale Ty sama wiesz już, że to nie jest to czego oczekujesz od życia i od swojego partnera. Widać, że nie jest Wam razem po drodze. Rozumiem, że jesteś zakochana. Tyle, że zakochanie za jakiś czas pewnie umrze, szczególnie jak np. z nim zamieszkasz i odczujesz na własnej skórze jakie są skutki jego podejścia. Albo jak zajdziesz w ciążę.

Poza tym piszesz, że ma niezbyt fajne towarzystwo, kumpli "od piwa", którzy pewnie też są takimi leserami bez planów na przyszłość. Marne szanse, że on się kiedyś zmieni.

[Nemme]

Napisane przez xmas

tego własnie się obawiam.. tylko nie chce sobie pluć w brodę kiedyś ze straciłam miłość przez moje może wygórowane wymagania.. Nie mam pojęcia co zrobić, nie rozmawialiśmy juz 2 dni a ja zaczynam łapać doła.

Ale jakie wygórowane wymagania? Przecież ty chcesz normalnego faceta, którzy do czegoś dąży w życiu, a nie księcia z bajki z mercedesem, który codziennie kupowałby ci nowe buty i torebki!
A twój facet jedynie, czego chce to "jakiejś pracy na budowie, nawet na czarno". No ja sobie tego nie wyobrażam u swojego partnera, bo co zrobić, jak tej pracy nie będzie? Ty będziesz go utrzymywać? A jak zachoruje, to za co będzie się leczył, jak ani ubezpieczenia ani pracy nie będzie miał, ani praw do żadnych pomocy?
Jak sobie wyobrażasz przyszłe życie - mieszkanie, potencjalne dzieci?

On nawet nie ma najmniejszej ambicji, żeby chociaż SPRÓBOWAĆ podejść do matury, SPRÓBOWAĆ zdać prawo jazdy i SPRÓBOWAĆ zdobyć normalną pracę.

[paskudas]

Napisane przez xmas

Cześć dziewczyny Wiem że długie ale proszę przeczytajcie

Mam duży problem i potrzebuję oceny kogoś z boku ze świeżym myśleniem.

Mam 22 lata Jestem od ponad roku w związku.. Faceta w życiu takiego nie miałam, tak kochanego, troskliwego od codziennie robi mi przed uczelnią śniadanie do łóżka.. Czuję od niego 100% akceptację.. można by rzec sielanka, ale tylko z pozoru.

Ja jestem na 3 roku studiów i robię do tego 2 letnie studium, jedno studium mam juz skończone. Jestem jedynaczką z domu w ktorym pieniędzy raczej nie brakuje. Jestem osobą w miarę ambitną chce coś w życiu osiągnąć aby po prostu żyło mi się lepiej. Mój chłopak jest w klasie maturalnej (robił najpierw 3 letnia zawodówkę teraz 3 letnie technikum uzupełniające). Pochodzi z rodziny raczej biednej ale naprawdę fajnej.

Ostatnio powiedział mi ze nie zapisał się na maturę bo nie jest mu potrzebna. Byłam w szoku. Gdy zaczęłam z nim rozmawiać o tym jakie ma plany na przyszłość to nie wierzyłam. On zaczął mi mówić ze mógłby gdzieś na budowie pracować na w sumie nawet bez umowy ani nic (broń Boże nie mam nić przeciwko takiej pracy) chodzi o to ze on ma wszytko w du...
2 lata temu robił kurs prawo-jazdy ale nie zdał do tej pory. Zaczęłam go pytać czy nie ma takich ambicji aby mieć dobra prace, dobrze zarobić żeby moc założyć kiedyś rodzinę itd. to on mi zaczął mówić "jakoś to będzie". Jak zaczne go motywować do działania, do osiągnięcia czegoś to jest kłótnia bo się czepiam, chce go zmieniać i mówi mi "znajdź sobie lepszego". Ostatnio jak zaczęłam z nim rozmawiać na temat planów na przyszłość to powiedział mi "my to może lepiej się rozstańmy". Do tego mam dość jego kolegów leserów którzy tylko ciągną go na piwo niemal codziennie.

Niby pieniądze nie mają znaczenia i zawsze byłam oburzona jak moja mama mi mowiła ze jak są ludzie z różnych środowisk to ciężko stworzyć związek. Ale zaczyna mnie to wszystko męczyć. On nigdy nie ma pieniędzy bo skąd ma mieć skoro sie uczy a nie pracuje. Nigdzie razem nie wychodzimy, jesli jadę na wakacje to sama. On nie ma na nic pieniedzy a jak proponuję ze ja zapłace to duma ma nie pozwala. Fakt faktem nigdy nie broni mi gdzieś wychodzić samej, ale mi jest smutno i nie ręcznie jak np. na wakacje pojechały dwie moje koleżanki z facetami i ja sama a mój chłopak był w domu..

Mój problem polega na tym ze nie wiem co mam zrobić dalej.. z jednej tak bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie go stracić, a z drugiej prawda jest taka ze przy nim nie czeka mnie żadna przyszłość.. Co ja bede zapierdzielać na 2 etatach zeby płacić rachunki i utrzymać rodzine? Nie wiem jak to rozwiązać bo zostawić go nie wiem czy bym potrafiła.. Nie chce sobie kiedyś do końca życia pluć w brode ze przez coś takiego straciłam kogoś kto mnie naprawdę kochał. Czasem mam wrażenie, że jakbym się z nim rozstała to do końca życia będę sama (nieuzasadnione kompleksy).

Dziewczyny nie chce wyjść tutaj na księżniczkę która szuka księcia. Ale ja boję się przyszłości.. Czuję się trochę ograniczona..

U mnie było podobnie rozstaliśmy się z mojego wyboru kilka mcy przed ślubem po kilku latach związku. Tylko u nas to ja zawsze musiałam pracować na wszystko co mam (mam sporo rodzeństwa) i byłam zdana sama na siebie a on pochodził z bogatej rodziny. Ale zachowywał się tak jak Twój. To bardzo boli i nie chodzi o księżniczkowanie ale strach przed tym, że kogoś będziesz musiałą przez życie prowadzić za rekę i ciągnąć. Gdy ten ktoś powinien iść przez nie razem, obok.. ja nie wytrzymałam. Nie żałuję choć miałam podobne obawy.

[xmas]

Macie racje.. on kurde jest dobrym człowiekiem.. moja rodzina go lubi (poza moją mamą ktora tylko udaje) ale kurde nie mogę pojąć jak można tak podchodzić do życia.. tak bardzo chciałabym mu jakoś pomoc
A jak mu truje z tą maturą to ciągle słysze ze jutro się zapisze.. tylko ze za kilka dni to mija termin skladania wniosków..
On czasem jest taki dojrzały ze aż mi imponuje a czasem jak dziecko.. fakt faktem on w domu zrobi wszytsko.. bo i ugotuje i posprzata i meskie roboty wykona.. ale co z tego

[Papillon_]

Dobra, może jest tępakiem (bez obrazy xmas) i nie będzie zdawał tej matury, tak też można żyć, np. mój mąż, ale skoro tak to won do pracy i koniec kropka. Chce na budowę to wio, nie umie? Się nauczy. Nie chce? No to przykro, ale małżeństwa z tego nie będzie, bo priorytety macie bardzo różne. Może on faktycznie jest fizyczny, a nie umysłowy? Może potrzebuje tylko zachęty i kopa w cztery litery? Ja postawiłabym ultimatum, albo praca i to konkretna, a nie pomoc przy sprzątaniu na budowie co 2gi dzień, albo jednak się rozstaniecie...

[xmas]

Wlasnie tepakiem nie jest uwierz mi.. i nie to ze on jest jakoś leniwy ze nic nie robi.. bo robii to może czasem wiecej niż ja.. ale tak jak mowie dla mnie probemem jest ten brak ambicji..

[Papillon_]

No to go pogoń do czegoś, niech coś robi, idzie do pracy, ludzie to zwierzęta , jeśli on będzie zarabiał 1300 miesięcznie a inni 1800 on też będzie tak chciał, może złość go zmotywuje?
Może jednak nie jest stworzony do rzeczy wielkich, ale przecież faceci są ambitni i lubią rywalizację, a już na pewno w kwestii zarobków, lepszych samochodów i gadżetów...

[xmas]

Stram sie go motywować ale jakoś mi się nie udaje;(
Najlepsze jest to ze od 3 miesiecy strasznie chce się umowić ze mna kolega ktory jest totalnym przeciwieństwem mojego chłopka,,
ale co z tego jak ja jestem zakochana po uszy i niewyobrazam sobie innego..
ehh gdyby to sie dało tak oo odkochać

[micl89]

Napisane przez xmas

Wlasnie tepakiem nie jest uwierz mi.. i nie to ze on jest jakoś leniwy ze nic nie robi.. bo robii to może czasem wiecej niż ja.. ale tak jak mowie dla mnie probemem jest ten brak ambicji..

W takim przypadku spróbuj pojechać mu po jego "męskim ego"

Kilka razy go wyśmiać
- "co to za facet co nie będzie potrafił utrzymać rodziny",
- "co to za facet co jest głupszy od swojej kobiety"
etc.

Wy kobiety lepiej znacie się na jeżdżeniu po "męskim ego"

[xmas]

ja chyba własnie słabo sie na tym znam..
ale gdy tak widze wszystko co piszecie to dochodze do wniosku ze ja mu po prostu wszytsko zawsze podawała do jak na tacy.. nie musiał sie zbytonio starać

[201607111040]

Napisane przez xmas

Macie racje.. on kurde jest dobrym człowiekiem.. moja rodzina go lubi (poza moją mamą ktora tylko udaje) ale kurde nie mogę pojąć jak można tak podchodzić do życia.. tak bardzo chciałabym mu jakoś pomoc
A jak mu truje z tą maturą to ciągle słysze ze jutro się zapisze.. tylko ze za kilka dni to mija termin skladania wniosków..
On czasem jest taki dojrzały ze aż mi imponuje a czasem jak dziecko.. fakt faktem on w domu zrobi wszytsko.. bo i ugotuje i posprzata i meskie roboty wykona.. ale co z tego

Jestes pewna? A to nie jest tak ze do konca wrzesnia sklada sie deklaracje, a w lutym tylko potwierdza? I ze jak nie zlozysz we wrzesniu to mozesz dopiero za rok?

[xmas]

Napisane przez LusiaPlotkara

Jestes pewna? A to nie jest tak ze do konca wrzesnia sklada sie deklaracje, a w lutym tylko potwierdza? I ze jak nie zlozysz we wrzesniu to mozesz dopiero za rok?

z tego co sprawdzalam w necie jest do lutego.. ale to juz nie istotne i tak w tym roku sie napewno nie zapisze.. juz nie chodzi teraz o te mature tylko jak go zmobilizowac

[201803290936]

Napisane przez lexie

On Ci w sumie sam powiedział co powinnaś zrobić - znaleźć kogoś lepszego dla siebie.

W sumie posiadanie ambicji nie jest obowiązkowe - można zadowolić się pracą na budowie na czarno... Ale Ty sama wiesz już, że to nie jest to czego oczekujesz od życia i od swojego partnera. Widać, że nie jest Wam razem po drodze. Rozumiem, że jesteś zakochana. Tyle, że zakochanie za jakiś czas pewnie umrze, szczególnie jak np. z nim zamieszkasz i odczujesz na własnej skórze jakie są skutki jego podejścia. Albo jak zajdziesz w ciążę.

Poza tym piszesz, że ma niezbyt fajne towarzystwo, kumpli "od piwa", którzy pewnie też są takimi leserami bez planów na przyszłość. Marne szanse, że on się kiedyś zmieni.

Jak wyżej. Nic mądrzejszego tu się nie da poradzić.

---------- Dopisano o 07:54 ---------- Poprzedni post napisano o 07:52 ----------

Napisane przez Nemme

Ale jakie wygórowane wymagania? Przecież ty chcesz normalnego faceta, którzy do czegoś dąży w życiu, a nie księcia z bajki z mercedesem, który codziennie kupowałby ci nowe buty i torebki!
A twój facet jedynie, czego chce to "jakiejś pracy na budowie, nawet na czarno". No ja sobie tego nie wyobrażam u swojego partnera, bo co zrobić, jak tej pracy nie będzie? Ty będziesz go utrzymywać? A jak zachoruje, to za co będzie się leczył, jak ani ubezpieczenia ani pracy nie będzie miał, ani praw do żadnych pomocy?
Jak sobie wyobrażasz przyszłe życie - mieszkanie, potencjalne dzieci?

On nawet nie ma najmniejszej ambicji, żeby chociaż SPRÓBOWAĆ podejść do matury, SPRÓBOWAĆ zdać prawo jazdy i SPRÓBOWAĆ zdobyć normalną pracę.

Do-kła-dnie.

Autorko wątku, chcesz żyć byle jak, albo być zmuszona w pewnym momencie emigrować? Układaj sobie z nim życie. Nie chcesz (żyć byle jak, ani wyjeżdżać do pracy za granicę)? Poważnie przemyśl sobie sens bycia z kimś, kto chce żyć tak, jak on. Znam takich ludzi. Część w końcu musiała wyjechać np. do Niemiec. Tylko o ile kasa fajna itd., to jednak życie na emigracji aż takie fajne nie jest - z dala od rodziny, przyjaciół. I jasne, raz na ileś tam przypadków zdarza się talent / spryt, że i bez matury ktoś się dorabia. Tylko do tego trzeba mieć smykałkę, jakiś kapitał na start, być obrotnym... i ambitnym. Z tego, co piszesz, to ten facet nie jest tego typu "jednym na tysiąc" przypadkiem.

Już nie mówiąc o tym, że zaczniesz czuć przepaść intelektualną, bo sorki: nie do końca dowierzam, że z kimś takim na dłuższą metę będziesz miała o czym rozmawiać (czymś więcej, niż czy zakupy są zrobione i co jest w telewizji).

[ARAKSJEL]

Chłopak jest młody jeszcze dziesięć razy mu się może odmienić.
Dobry opiekuńczy facet siłą rzeczy stanie na wysokości zadania ,jeżeli sytuacja będzie tego wymagać ,nawet ten bez ambicji.
Ten ambitny nie zmieni się w fajnego ciepłego faceta ,który nieba przychyli .

Zastanów się czego tak na prawdę chcesz od życia ,co w ogólnym rozrachunku jest dla ciebie najważniejsze .
Jeżeli masz dobrego chłopaka nie podatnego na wpływy kolegów ,rozsądnego nie leniwego ,którego jedyną wadą w twoim mniemaniu jest brak ambicji to w/g mnie warto dołożyć wszelkich starań i poświęcić czas tym bardziej że jest uczucie .

Na budowie można bardzo dobrze zarobić ,matura tak na prawdę do niczego nie jest mu potrzebna ,bardziej przydało by mu się pogłębienie wiedzy w zawodzie ,zdobycie uprawnień etc. poczekaj jak skończy szkołę, jak zderzy się z prawdziwym życiem .

[xmas]

Jak narazie po wielkiej kłotni nie rozmawialiśmy trzy dni.. właśnie tak jak pisałam boje sie ze za pare lat czy miesiecy bede żałowac mze straciłam kochającą osobe przez swoje ambicje..

[Mrozona_Malina]

Żałować na pewno nie będziesz, bez obaw, prawdopodobnie wręcz przeciwnie. To nie są żadne Twoje ambicje tylko po prostu zwykły rozsądek odnośnie związku, przyszłości, oczekiwań etc.

[Rena]

Napisane przez xmas

Nie chce sobie kiedyś do końca życia pluć w brode ze przez coś takiego straciłam kogoś kto mnie naprawdę kochał. Czasem mam wrażenie, że jakbym się z nim rozstała to do końca życia będę sama (nieuzasadnione kompleksy).

Zeby stracic to trzeba najpierw miec a on woli kolegow i nawet na wyjazdy jezdzisz jako singielka.

W zasadzie to Ty juz jestes sama, a zeby moc kogos poznac kto zaplanuje wspolne zycie musisz zakonczyc ta dziwaczna znajomosc i zaczac poznawac innych panow.

[Mick]

Jeżeli młodemu, zakochanemu chłopakowi nie chce się zarobić na wspólne wakacje z dziewczyną, to już nic mu się nie zachce.

[gingerbre]

To

Napisane przez xmas

Macie racje.. on kurde jest dobrym człowiekiem.. moja rodzina go lubi (poza moją mamą ktora tylko udaje) ale kurde nie mogę pojąć jak można tak podchodzić do życia.. tak bardzo chciałabym mu jakoś pomoc
A jak mu truje z tą maturą to ciągle słysze ze jutro się zapisze.. tylko ze za kilka dni to mija termin skladania wniosków..
On czasem jest taki dojrzały ze aż mi imponuje a czasem jak dziecko.. fakt faktem on w domu zrobi wszytsko.. bo i ugotuje i posprzata i meskie roboty wykona.. ale co z tego

Ale to nie jest jakieś yeti, jest spora ilość dobrych facetów. Do tego dojrzałych, z głową na karku, którzy myślą poważnie o swojej partnerce, wspólnym życiu i wspólnej przyszłości. Powiedział Ci jakie ma podejście do życia. Dla mnie facet z takim podejściem, byłby skreślony. Nie jestem księżniczka, ale życie to nie bajka, a ja chcę mieć u swojego boku dojrzałego mężczyznę, a nie niedojrzałego gnojka.

A na tej budowie bez umowy to ile on popracuje? Przecież to jest ciężka praca fizyczna. Prędzej czy później zaczną się problemy ze zdrowiem i co, jakoś to będzie

Ogólnie to bardzo niskie masz wymagania. Rodzina go lubi, posprzata, ugotuje, kran naprawi. Spoko... Ale czy Ty z takim facetem u boku, będziesz czuła się szczęśliwa? Czy to jest coś, czego oczekujesz od partnera?

Jak on czegoś nie chce, to nie chce. Możesz na rzęsach stawać, mu matura nie jest potrzebna, to Tobie jest potrzebne, żeby zdał maturę Mam wrażenie, że tu nie tylko o ta maturę chodzi. Raczej o brak konsekwencji, rzucanie słów na wiatr, mówi ze coś zrobi i tak tego nie robi.

[xmas]

Dziewczyny zakończyłam ten związek.. przez ostatnie 2 tygodnie zawiódł mnie tyle razy, do tego dostałam wyniki badań ktore robiłam przed świetami.. mam duże problemy z jajnikami, ta wiadomość mnie dobiła a jego przy mnie wtedy nie było..... minęło kilka dni od kiedy zabrałam swoje rzeczy a mi z dnia na dzień coraz ciężej.. za 3 h muszę wstać żeby isc na egzamin a ja jeszcze nie usnęłam.. tęsknie, płacze, cierpie.. najbardziej boli mnie jak ktoś pyta o niego bo nie wie ze juz nie jesteśmy razem.. wtedy sie rozklejam ..

[20e6ad78eac783f5bf2c2aaa836e9e1e07b2d6f9_61d4dfb026b9e]

Napisane przez xmas

Cześć dziewczyny Wiem że długie ale proszę przeczytajcie

Mam duży problem i potrzebuję oceny kogoś z boku ze świeżym myśleniem.

Mam 22 lata Jestem od ponad roku w związku.. Faceta w życiu takiego nie miałam, tak kochanego, troskliwego od codziennie robi mi przed uczelnią śniadanie do łóżka.. Czuję od niego 100% akceptację.. można by rzec sielanka, ale tylko z pozoru.

Ja jestem na 3 roku studiów i robię do tego 2 letnie studium, jedno studium mam juz skończone. Jestem jedynaczką z domu w ktorym pieniędzy raczej nie brakuje. Jestem osobą w miarę ambitną chce coś w życiu osiągnąć aby po prostu żyło mi się lepiej. Mój chłopak jest w klasie maturalnej (robił najpierw 3 letnia zawodówkę teraz 3 letnie technikum uzupełniające). Pochodzi z rodziny raczej biednej ale naprawdę fajnej.

Ostatnio powiedział mi ze nie zapisał się na maturę bo nie jest mu potrzebna. Byłam w szoku. Gdy zaczęłam z nim rozmawiać o tym jakie ma plany na przyszłość to nie wierzyłam. On zaczął mi mówić ze mógłby gdzieś na budowie pracować na w sumie nawet bez umowy ani nic (broń Boże nie mam nić przeciwko takiej pracy) chodzi o to ze on ma wszytko w du...
2 lata temu robił kurs prawo-jazdy ale nie zdał do tej pory. Zaczęłam go pytać czy nie ma takich ambicji aby mieć dobra prace, dobrze zarobić żeby moc założyć kiedyś rodzinę itd. to on mi zaczął mówić "jakoś to będzie". Jak zaczne go motywować do działania, do osiągnięcia czegoś to jest kłótnia bo się czepiam, chce go zmieniać i mówi mi "znajdź sobie lepszego". Ostatnio jak zaczęłam z nim rozmawiać na temat planów na przyszłość to powiedział mi "my to może lepiej się rozstańmy". Do tego mam dość jego kolegów leserów którzy tylko ciągną go na piwo niemal codziennie.

Niby pieniądze nie mają znaczenia i zawsze byłam oburzona jak moja mama mi mowiła ze jak są ludzie z różnych środowisk to ciężko stworzyć związek. Ale zaczyna mnie to wszystko męczyć. On nigdy nie ma pieniędzy bo skąd ma mieć skoro sie uczy a nie pracuje. Nigdzie razem nie wychodzimy, jesli jadę na wakacje to sama. On nie ma na nic pieniedzy a jak proponuję ze ja zapłace to duma ma nie pozwala. Fakt faktem nigdy nie broni mi gdzieś wychodzić samej, ale mi jest smutno i nie ręcznie jak np. na wakacje pojechały dwie moje koleżanki z facetami i ja sama a mój chłopak był w domu..

Mój problem polega na tym ze nie wiem co mam zrobić dalej.. z jednej tak bardzo go kocham i nie wyobrażam sobie go stracić, a z drugiej prawda jest taka ze przy nim nie czeka mnie żadna przyszłość.. Co ja bede zapierdzielać na 2 etatach zeby płacić rachunki i utrzymać rodzine? Nie wiem jak to rozwiązać bo zostawić go nie wiem czy bym potrafiła.. Nie chce sobie kiedyś do końca życia pluć w brode ze przez coś takiego straciłam kogoś kto mnie naprawdę kochał. Czasem mam wrażenie, że jakbym się z nim rozstała to do końca życia będę sama (nieuzasadnione kompleksy).

Dziewczyny nie chce wyjść tutaj na księżniczkę która szuka księcia. Ale ja boję się przyszłości.. Czuję się trochę ograniczona..

Autorko jakoś średnio widzie waszą wspólną przyszłość bo rozmijacie się w podstawowych kwestiach waszego związku ale żeby Twój facet był aż tak beznadziejnym kandydatem to też bym nie powiedziała ,mnie zmartwiłoby jedynie jego plany zawodowe (praca na budowie i to jeszcze bez umowy ?) nie wiem w jakim on świecie żyje i czy zdaje sobie sprawę że takie przekręty są karalne? a praca bez jakiejkolwiek umowy nie będzie mu się liczyła nawet do emerytury? porozmawiaj z nim o tym . A co do egzaminu dojrzałość to człowiek zwykle do niego przystopuje gdy chce podjąć jakieś studia wyższe (a Twój facet ma to w planach ?) bo w przeciwnym wypadku nie widzę powodu dla którego miałby robić maturę która sama w sobie nie ma żadnej wartość i zbyt wiele w jego życiu nie zmieni . Poza tym on chyba ma jakiś konkretny zawód po tym technikum ?

A reszta Twoich argumentów to pożal się boże jakieś problemy z dupy . Bo on ma biednych rodziców ,a Ty masz bogatych ,on nie ma pieniędzy bo się uczy (!) i nie stać go na wakacje ani żadne wyjazdy xD Wyobraź sobie że nie każdy ma wszystko podane pod nos ,niektórzy sami musza ciężko pracować żeby cokolwiek osiągnąć w życiu. Trochę poprzewracało Ci się w głowie i kompletnie nie znasz życia dziewczyno

[Luthce]

Faktycznie, nauka w zaocznym liceum, gdzie nawet się do matury nie podchodzi, jest tak wyczerpująca i czasochłonna, że nie ma mowy o podjęciu jakiejkolwiek pracy i zarobieniu na te wakacje.

[97063297b7b35b4a21bd582d93800b2e45dfbb59_6372d6b265f10]

Napisane przez xmas

Dziewczyny zakończyłam ten związek.. przez ostatnie 2 tygodnie zawiódł mnie tyle razy, do tego dostałam wyniki badań ktore robiłam przed świetami.. mam duże problemy z jajnikami, ta wiadomość mnie dobiła a jego przy mnie wtedy nie było..... minęło kilka dni od kiedy zabrałam swoje rzeczy a mi z dnia na dzień coraz ciężej.. za 3 h muszę wstać żeby isc na egzamin a ja jeszcze nie usnęłam.. tęsknie, płacze, cierpie.. najbardziej boli mnie jak ktoś pyta o niego bo nie wie ze juz nie jesteśmy razem.. wtedy sie rozklejam ..

Trzymaj się cieplutko kochana, wiem co przechodzisz, ale ból mija (ja sama na wakacje skończyłam 5-letni związek). Zrobiłaś dobrze, czasami potrzeba takich zmian żeby otworzyć sobie drzwi na coś lepszego. Po prostu nie pasowaliście do siebie, on nie chciał dać Ci tego, co było Ci potrzebne. Będzie boleć, wiem. Będziesz płakać i przeżywać, będzie ciężko. A potem wszystko zacznie mijać. Potem kogoś poznasz, znów będziesz szczęśliwa, a nauczona doświadczeniem znajdziesz kogoś kto będzie do Ciebie pasował.

Jesteś bardzo dzielna, pamiętaj że jedynie Ty masz wpływ na to jak wygląda Twoje życie

[Martecza]

Niektórzy w tym wątku wygadują takie bzdury, że aż strach patrzeć.
Ktoś tam pisze, że praca na czarno jest karalna.
W rzeczywistości nie starczyłoby urzędników, żeby karać każdego kto w Polsce pracuje na czarno. Prawdopodobieństwo jest malutkie.
Po drugie, ktoś narzeka, że wykształcenie średnie niepełne to obciach.
No nie bardzo. Zwłaszcza, że każdy ma inne priorytety i cele życiowe, są ludzie którzy się nie nadają do pracy umysłowej. W przypadku autorki z kolei i wyższe wykształcenie nie pomogło, mimo lat studiów dalej nie potrafi posługiwać się językiem polskim poprawnie (jak zresztą większość studentów). Taka osoba średnio mi się widzi w roli kogoś, kto innym mówi o ambicjach (haha!).
Ktoś jeszcze chlapnął, że bez matury i studiów ciężko sobie w życiu poradzić. Też tak myślałam, ale fakty są nieco inne: w Polsce rynek pracy jest bardzo trudny, osoby wykształcone, ale bez instynktu przetrwania i obrotności będą harować na kasie w Biedronce, mimo 4 fakultetów i czterdziestu języków obcych na poziomie komunikatywnym.
Najbardziej zdenerwowała mnie wypowiedź osoby, która stwierdziła, że chłopak autorki nie dotrzymuje danego słowa, i to jego podstawowy problem.
Nie dotrzymuje, bo to nie jest jego słowo. To autorka godzinami zmusza go do robienia czegoś, czego on absolutnie nie chce, więc chłopak dla świętego spokoju chlapnął, że zrobi to.
To nie to samo, co rzucać słowa na wiatr.

Chłopak pewnie wziąłby się w garść i zarabiał normalnie, wykonując bardzo ciężką pracę. Niestety po pracy byłby zmęczony, i spędzaliby czas wolny przed telewizorem.

Namawianie chłopaka na zmianę, to kompletna głupota. On taki jest i już. Żadne gadanie nic nie dałoby, więc w ostatecznym rozrachunku bardzo dobrze że autorka odeszła od niego.